Transseksueel weggepest

[Frederique_]

Geloof in wat je voelt... Wat het ook is...

Groetjes,

Frederique

[Joyy]

frederique, misschien is het wel zo eenvoudig als ik beschrijf (ik ben overtuigd van wel) maar jouw overtuiging leert je dat dat niet zo is, gezien je woede na zo'n lange tijd

vraagje:

wat zou nu eens het positieve gevolg kunnen zijn van je vu ervaring?

@Saartje, het is boeiend te onderzoeken en het maakt je leven wellicht draaglijker zonder stappen te moeten nemen, misschien zit ik er naast maar vind ik dat ik het aan mezelf verplicht ben het iig uit te zoeken

[tijgertje]

Mijn genre muziek is het niet , maar "het land van" van Lange Frans en Baas B is toch wel een klassieker imo.

http://www.youtube.com/watch?v=R12HEHzpkk0

Dit liedje past er dan veel beter bij :
Zinloos

[AM_ber_79]

Geweld lost toch niets op???

Geweld lost ook niks op. Agressief reageren op een opmerking lijkt mij niet het beste wat je kunt doen. Wat niet wil zeggen dat ik me zomaar op mn bek zou laten slaan. De eerste klap/schop is voor hem, daarna is ie voor mij. Maar het is typisch dat ik nog nooit last heb gehad van lichamelijk geweld. Hoogstens dat dronken mannen enigszins handtastelijk werden.

Een opmerking wordt pas een belediging zodra jij het als een belediging opvat. Een opmerking die als doel heet een belediging te zijn, is een provocatie. Het is aan jou wat je er mee doet.

[Joyy]

@ Jovy: Ik waardeer echt je positieve benadering wel, en het zou mij waarschijnlijk een hoop kopzorg schelen als ik zo zou kunnen denken, maar toch.

waarom zou je zo niet kunnen denken?

[ik ben hier niet meer]

Een bedreiging of geweld tegen jou brengt vaak een psychisch lijden met zich mee. Dat daar inderdaad iets aan te doen is beni k het wel mee eens, maar er zijn genoeg mensen die daar hulp bij nodig, en een enkeling zal er door wat voor reden ook (erfelijke aanleg ?) niet overheen komen of groeien.
Tijd heelt alle wonden is een gezegde dat er niet voor niets is. En misschien dat een wond een litteken achterlaat, maar het is de kunst om met dat litteken door te leven, en toe te staan dat het een deel van je is. Dan zal je leven inderdad alleen maar kunnen verrijken zoals al eerder gezegd is.
Mijn zijstap was omdat er te makkelijk over psychisch lijden gepraat werd zonder de context erbij.

[janette]

Een opmerking wordt pas een belediging zodra jij het als een belediging opvat. Een opmerking die als doel heet een belediging te zijn, is een provocatie. Het is aan jou wat je er mee doet.

Een belediging is denk ik al een beledinging zodra iemand zijn negatieve gevoelens op jou (verbaal) projecteert, en dan maakt het al niet meer uit of het geen wat geroepen wordt ook letterlijk belastend is.
Ik ben een groot hondenliefhebber, maar als iemand mij "hond" noemt voel ik me toch echt beledigd vanwege het gevoel dat die ander erbij uitdraagt

[janette]

@ Jovy: Ik waardeer echt je positieve benadering wel, en het zou mij waarschijnlijk een hoop kopzorg schelen als ik zo zou kunnen denken, maar toch.

waarom zou je zo niet kunnen denken?

Ik denk dat je een denkpatroon moeilijk zelf kan beinvloeden aangezien het toch vaak passief is

[Joyy]

Een bedreiging of geweld tegen jou brengt vaak een psychisch lijden met zich mee. Dat daar inderdaad iets aan te doen is beni k het wel mee eens, maar er zijn genoeg mensen die daar hulp bij nodig, en een enkeling zal er door wat voor reden ook (erfelijke aanleg ?) niet overheen komen of groeien.
Tijd heelt alle wonden is een gezegde dat er niet voor niets is. En misschien dat een wond een litteken achterlaat, maar het is de kunst om met dat litteken door te leven, en toe te staan dat het een deel van je is. Dan zal je leven inderdad alleen maar kunnen verrijken zoals al eerder gezegd is.
Mijn zijstap was omdat er te makkelijk over psychisch lijden gepraat werd zonder de context erbij.

als je uitgangspunt is dat je psychisch moet lijden dan is dat jouw waarheid

ik denk dat het niet hoeft , onnodig is

neem de dingen zoals ze zijn en je leven wordt een stuk aangenamer

[Joyy]

hoe bedoel je ,passief?

ik neem aan dat je bekent bent met het concept bewust denken, dan kan je dat denken ook veranderen

[ik ben hier niet meer]

als je uitgangspunt is dat je psychisch moet lijden dan is dat jouw waarheid

ik denk dat het niet hoeft , onnodig is

neem de dingen zoals ze zijn en je leven wordt een stuk aangenamer

Ik zeg niet dat je psychisch MOET lijden, maar dat het helaas wel gebeurd. Niet iedereen is in staat om de dingen uit het leven te nemen zoals ze zijn. Hetzelfde als dat de een bij een klein ongeluk in zak en as zit, en een ander bv pas als ie half dood in het ziekenhuis ligt. Ieder mens is anders. Niet bij iedereen werken denk processen en voorstellingsvermogen hetzelfde. Het leven nemen zoals het is klinkt eenvoudig, maar zal niet door iedereen zo eenvoudig zijn om het ook toe te passen.
Ook zeg je zelf, je leven wordt een stuk aangenamer, ik proef daar toch iets uit dat er onaangename dingen blijven bestaan, waar bestaan die dan uit ? Hoe worden die dan veroorzaakt ?

Groetjes, Nannette

[Joyy]

als je uitgangspunt is dat je psychisch moet lijden dan is dat jouw waarheid

ik denk dat het niet hoeft , onnodig is

neem de dingen zoals ze zijn en je leven wordt een stuk aangenamer

Ik zeg niet dat je psychisch MOET lijden, maar dat het helaas wel gebeurd. Niet iedereen is in staat om de dingen uit het leven te nemen zoals ze zijn. Hetzelfde als dat de een bij een klein ongeluk in zak en as zit, en een ander bv pas als ie half dood in het ziekenhuis ligt. Ieder mens is anders. Niet bij iedereen werken denk processen en voorstellingsvermogen hetzelfde. Het leven nemen zoals het is klinkt eenvoudig, maar zal niet door iedereen zo eenvoudig zijn om het ook toe te passen.
Ook zeg je zelf, je leven wordt een stuk aangenamer, ik proef daar toch iets uit dat er onaangename dingen blijven bestaan, waar bestaan die dan uit ? Hoe worden die dan veroorzaakt ?

Groetjes, Nannette

klopt helemaal, maar denkprocessen zijn aan en af te leren

het leven nemen zoals het is is ook makkelijk, iets is zoals het is en meer is het ook niet, het is het denken over datgeen wat het tot probleem van maakt, niet een situatie zelf, het denken over de situatie veroorzaakt het psychisch lijden,

voorbeeld: je geld is op, dan is die situatie op zich geen probleem

wat het wel tot een probleem maakt zijn allerlei conclusies die je er aan verbind, hoe moet ik nu eten, mijn rekeningen betalen etc, het gedachtenproces als gevolg van die situatie maakt er een probleem van, geen geld hebben is op zich geen probleem


over onaangename dingen, die zullen altijd blijven, er zijn nu eenmaal dingen in het leven die je kunnen overkomen die je in eerste instantie als onaangenaam ervaart

ik zeg in eerste instantie, want,is dat wel waar, zullen er altijd onaangename dingen zijn?

ik denk van niet

ander voorbeeld: je vader of moeder overlijd op jonge leeftijd

op zich is het niet meer dan dat het is, hij/zij gaat dood, punt, en dat is het

is dat erg?

nee dat is niet erg

wat het erg maakt zijn gedachten als: nu moet ik hem/haar missen, ik heb verdriet, ik had nog zo graag bij hen willen zijn,hij/zij was nog zo jong etc

dat noem ik psychisch lijden, en dat is onnodig

accepteer elke situatie gewoonweg zoals die is - realiteit - en het psychisch lijden blijft achterwege

Joy

[ik ben hier niet meer]

accepteer elke situatie gewoonweg zoals die is - realiteit - en het psychisch lijden blijft achterwege

Wat is dan realiteit ? Want ook al accepteer je een situatie, wil dat nog niet zeggen dat er geen psychisch lijden kan zijn. Zo simpel zit de menselijke geest over het algemeen niet in elkaar. Denk het weg en dan is het er niet. Zou wel mooi zijn als een therapeut dat bij cliënten/patiënten zou kunnen realiseren. Zou ook mooi zijn als je dat bij een gebroken been kunt accepteren, hoeft niet gezet te worden, geneest zo ook wel weer, en dan loop ik maar scheef.
De geest kan net zo goed gewond en beschadigd raken als het lichaam, en dat is niet een kwestie van even wegdenken, zeggen dit is - realiteit - . Zou het inderdaad maar zo simpel werken. Als het bij jou zo werkt Joyy is dat prima, maar een geslachtsverandering is dan ook een totaal overbodig iets, want je kunt gewoon de - realiteit - accepteren dat je man bent.

[Joyy]

accepteer elke situatie gewoonweg zoals die is - realiteit - en het psychisch lijden blijft achterwege

Wat is dan realiteit ? Want ook al accepteer je een situatie, wil dat nog niet zeggen dat er geen psychisch lijden kan zijn. Zo simpel zit de menselijke geest over het algemeen niet in elkaar. Denk het weg en dan is het er niet. Zou wel mooi zijn als een therapeut dat bij cliënten/patiënten zou kunnen realiseren. Zou ook mooi zijn als je dat bij een gebroken been kunt accepteren, hoeft niet gezet te worden, geneest zo ook wel weer, en dan loop ik maar scheef.
De geest kan net zo goed gewond en beschadigd raken als het lichaam, en dat is niet een kwestie van even wegdenken, zeggen dit is - realiteit - . Zou het inderdaad maar zo simpel werken. Als het bij jou zo werkt Joyy is dat prima, maar een geslachtsverandering is dan ook een totaal overbodig iets, want je kunt gewoon de - realiteit - accepteren dat je man bent.

ik denk dat de menselijke geest wel zo in elkaar zit, alleen wordt je dat niet aangeleerd, en kan ik het me best voorstellen dat je vanuit dat punt ook denkt dat het niet werkt

als er overigens iets flexibel is is het de menselijke geest wel, maar dit ff tussendoor

het is ook niet: wegdenken, het is , anders bekijken, vanuit de realiteit, toets de situatie, wat is er feitelijk aan de hand, en dat accepteren

zou idd mooi zijn als ene therapeut dat kon, sterker, ik denk dat veel mensen helemaal geen therapeut nodig hebben als ze merken tot wat ze in staat zijn door een methode van verwerking op henzelf toe te passen , zoals de methode die ik hier schets, waarbij het niet eens een methode is, omarm de realiteit, dat is alles wat je hoeft te doen

leuk voorbeeld van het gebroken been

reaiteit is dat het been is gebroken

blijkbaar vind je dat niet de waarheid, (ik vul het maar ff in om dat vorbeld te verduidelijken, het zijn niet jouw gedachten) ) niet de realiteit, je wil het immers veranderen, omdat je het niet normaal vindt, of omdat je denkt dat je met 2 gebroken benen ongelukkig bent, of niet goed meer kan lopen, wat hoogstwaarschijnlijk ook zo is,maar dit terzijde, en, en nu komt het, dat zijn allemaal gedachten die je zelf verbind aan de situatie:

een gebroken been - en die gedachten maken dat je psychisch lijd, niet het gebroken ben zelf


het is aannemelijk dat je denkt dat dat gebroken been gerepareerd dient te worden, je zou je ook kunnen afvragen of dat wel zo is, en om welke reden

dat het gerepareerd dient te worden is dan jouw overtuiging, maar niet de realiteit

wat betreft mijn GD, ik worstel daar idd ook mee op dit vlak, maar ben geneigd te denken dat het aanvaarden van de realiteit een heel goed alternatief is dan ene traject van m naar v

daar ben ik nog niet over uit, het lijkt te makkelijk, en misschien is het dat ook wel

waar komt de overtuiging vandaan dat je in een verkeerd lichaam bent geboren, de realiteit is dat je als m/f trans een mannenlijf hebt, en blijkbaar bevalt die realiteit niet, waar komt dat vandaan zou ik willen weten

Joy

[Saartje]

Denk het weg en dan is het er niet. Zou wel mooi zijn als een therapeut dat bij cliënten/patiënten zou kunnen realiseren.

Dat kan inderdaad.
Ik weet van mensen die vergeten zijn dat ze ooit hebben gerookt, met hulp.
Zij weten van niets, de omgeving vindt het vervelend dat ze maar blijven beweren nooit gerookt te hebben.
Dat kan dus met alles, ik denk ook gd.
De vraag is alleen, wil je het vergeten?
En daar komt weer het denken om de hoek kijken.
Kan je lekker met jezelf over in discussie.
(Iedereen kan met zhaarzelf in discussie, daar hoef je niet schizofreen voor te zijn)

In de serie "ugly betty" komt een trans voor. (gespeeld door een vrouw wat ik persoonlijk wat minder vindt maar goed)
Bloedmooi, alles er op en er aan.
Die krijgt een ongeluk en heeft geheugenverlies.
Gevolg is dat ze niet meer weet dat ze een transformatie heeft ondergaan.
Overdreven, maar toch...