Transseksueel weggepest

[Frederique_]

Joy,

Emotionele pijn is iets dat er is. De enige manier waarop je dat (mijns inziens) kunt laten verdwijnen is door het te -durven- voelen.

Wat jij probeert is niet-voelen. Jij probeert er overheen te walsen: je mag 't niet voelen, je moet 't vergeten en verder leven alsof er niets gebeurd is. En dan zul je, de pijn niet-voelend, gelukkig worden.

Joy, geloof me, die manier van werken ken ik. Ik heb 't 34 jaar gedaan - en het heeft me diep ongelukkig gemaakt. Want de pijn is niet weg als je hem negeert. De pijn komt als een boemerang terug op momenten dat het niet uitkomt - en dan dubbel zo sterk. Natuurlijk, ook die pijn kun je negeren. En als die pijn dan nog sterker terugkomt kun je ook -die- pijn negeren.

Na 34 jaar had ik een loden, bezwaard, gevoel onder in mijn buik. Dagelijks. Die loden afdekplaat was ook nodig, om mijn emoties onder de duim te houden. Eronder borrelde en kookte het. En ja, dat kwam er ook regelmatig uit. Als bij een snelkookpan...
Sinds ik mijn oude pijn en oud verdriet durf te voelen is dat loden gevoel weg. De onrust ook. Het voelt veel beter...

Maak contact met wat je voelt. Kijk wat voor oude pijn, verdriet, angst en woede er mee komt als je nu pijn/verdriet/angst/woede voelt. Zorg er op die manier voor dat die oude shit minder sterk wordt. En zorg dat je geen nieuwe pijn/verdriet onder de loden plaat legt door regelmatig en op tijd je grenzen aan te geven en als iemand er overheen gaat je pijn en verdriet -wel- te willen voelen....

Nu ja, dit is mijn manier. En ik geloof dus -echt- niet in jouw manier

Groetjes,

Frederique

[Mara]

Frederique, je snapt niet dat je ooit moet ophouden de pijn te voelen.....het is ja goed de pijn te voelen tijdens de pijn, maar je kunt toch nie voortdurend deze pijn blijven voelen....je maakt zich toch helemaal zelf gek ermee.....je martelt zich toch buiten elke verhouding.....

....Joy bedoelt zeker geen negeren van de pijn, maar die gevoelde pijn juist achter je laten....dat zijn twee verschillende dingen hoor.....haal dat aub niet door mekaar.....

.....jij met je vergelijking met een gebroken arm.....ja die had je al vaker.....nou na een week of zo moet die pijn toch vanzelf weg zijn.....je zult het toch raar vinden, als het na 10 weken nog steeds zeer doet.....vind je niet....of anders gezegt, blijf jij maar twee maanden, ach wat zeg ik, twee jaar zeiken, dat je pijn in die arm voelt, je neemt toch niemand meer serieus....

Ooit het begrip dramaqueen gehoort.....????

Hoor...luister....had ik nu nog steeds mun brein afgezocht na restanten van die pijn die ik 14 jaar lang voelde omdat ik mun hele kindheid en de jeugdjaren van mun vader brutaal mishandelt was, dan zal ik toch gek zijn, meen je niet.....ik heb het achter mij gelaten, al heel lang.....en nee ik pieker niet omdat mogelijk mun leven anders verlopen was, als hij een vet lieve mens was geweest.....

....dat jij 34 jaar als een snelkookpan hebt geleeft is jou schuld.....verheug je toch nu dat dit voorbij is.....zeg.....dat heeft toch echt niks met verdringen te maken.....

Kom op en geniet van het NU en laat je verleden achter je.....het is voorbij hoor!!!

Mara

[Joyy]

Maakt nie uit

Je heb niets begrepen van wat ik heb geschreven, ik heb het nergens gehad over onderdrukken, negeren of niet voelen

Jij schetst steeds weer je vu verhaal, en daar heb ik een aantal keer op gereageerd, omdat je steeds de indruk wekte,ik kan er niet mee overweg,en ik een aantal keren dacht, laat ik het eens over een andere boeg gooien en wat zaken aandragen die je zouden kunnen helpen

Helaas is dat vechten tegen de bierkaai heb ik de indruk, je hebt het blijkbaar nodig om steeds weer terug te keren naar het onrecht dat je is aangedaan, en vervolgens meld je als advies , maak contact met je gevoel

Voor mij is iig duidelijk dat hoe je er ook mee om probeert te gaan,op de manier zoals je doet, je komt niet verder, waarom zou dat onderwerp anders steeds terugkeren op dit forum

Zoals ik zei, je hebt het blijkbaar nodig om er steeds naar terug terug keren, en ik hoop dat je het snel kan loslaten en ene plaats kan geven want het is alle frustratie en energie niet waard

Joy

[AM_ber_79]

Sta niet te lang stil bij wat er gebeurd. Het leven gaat gewoon verder. Hoe langer je stil staat, hoe groter je achterstand wordt. En dat is juist zo jammer! Tuurlijk, er is pijn, er is ellende en er is verdriet. Maar de grote vraag is: wat doe je er mee? Verdring je het, waardoor het blijft groeien? Blijf je in de pijn leven, waardoor je stil staat en blijft hagen in n vicieuze cirkel? Of ga je verder en verwerk je tegelijk je pijn, ellende en verdriet, maar laat je je er niet door tegen houden?

[Joyy]

In feite hoef je niet meer te doen dan die pijn te voelen, het verdwijnt als vanzelf door het toe te laten

[ik ben hier niet meer]

Naarmate ik meer lees begin ik het beter te begrijpen Joyy, maar is hetzelfde waartoe ik zelf al egiszins ben opgekomen dmv vanaf zomer vorig jaar psychotherapie te doen. Het is niet altijd even makkelijk om de switch te maken, en dingen achter je te laten, af te sluiten. Maar doe je het niet, dan blijf je jezelf kwetsen.
Het komt ook neer op wat ik zelf vaak zeg (vooral ook tegen mezelf): het verleden is zoals het is. Je kunt er niets aan veranderen, maar je kunt er wel van leren. En alles in het verleden, goed of fout maakt niet uit, heeft je gemaakt tot degene die je nu, vandaag bent. Je leeft nu, en gaat naar de toekomst. Naar het verleden toe blijven strijden is verloren energie.

[dhiamara]

Negeren? Ondergaan? verstoppen? Uitleven? Accepteren? Tja welke zijn nu het beste?

Als ik naar mijzelf kijk dan gaf Negeren, Ondergaan en verstoppen mij de slechte resultaat die ik maar kon bedenken.
Bij Negeren en Verstoppen kwamen de problemen, de pijn en verdriet steeds weer terug omdat ik in feite er niet naar wou kijken en er op die manier ook niets mee deed.

Ondergaan leverde op dat ik mij wentelde in de pijn en verdriet en overheerst werd door dit gevoel

Uitleven? Lichamelijk, psychisch leverde een verlichting op voor dat moment maar het bleek dat ik er nog steeds niets mee deed.

Wat ik de laatste jaren geleerd heb is het accepteren van mijn verdriet, pijn, vreugde, liefde en ga zo maar verder. Dit geheel als een onderdeel van mijzelf wat zich mag uiten en aanwezig zijn als een geheel van mijzelf wat iets wil laten zien, voelen, vertellen. Ik kijk ernaar wat het bij mij teweeg brengt, visualiseer het en laat het op die manier zijn gang gaan, onderzoek wat het voor mij wil betekenen en wat de oorzaak is.
In liefde accepteer ik dit geheel en bedank het voor die gevoelens.

op mijn manier geeft dit de beste resultaat die ik op dat moment kan krijgen. Al naar gelang de externe of interne factoren kan ik er mee aan de slag en meestal blijkt achteraf dat sommige oplossingen totaal niet meer nodig zijn of niet meer belangrijk zijn voor mijzelf.

Wat ik ook gemerkt heb is dat als ik verwoed probeerde iets extern te veranderen omdat ik vanuit de pijn, verdriet of woede reageerde of anders gezegd; bezig ging met verandering vanuit de gedachte dat iets mij pijn, verdriet, woede gebracht had en met deze achtergrond iets wou veranderen dit een mindere resultaat opleverde.

Nu ga ik te werk vanuit liefde naar mijn gevoelens en liefde naar anderen en daarbij extern de meningen, gevoelens en gedachten van andere ook in liefde te accepteren. Ik laat in feite mijn eigen gedachten zien aan de anderen en laat het aan hun over wat zij er mee willen doen. Ik kan alleen maar een voorbeeld zijn hoe iets anders kan maar eis niet van hun om dit ook zo te doen.

[yasmin]

Dit hoort niet. Ik heb op een andere site vragen gesteld over hoge hakken. Werd gewoon in de zeik genomen. Hierom durf ik n og niet naar buiten, dit zijn vooral mannen. ze hebben gewoon geen respect voor ons.
ik heb kennis gemaakt met twee vrouwen en beide reacties waren positief. van de vrouwen moet je het dus hebben

[Frederique_]

Da's lang niet altijd zo.
Ik ken meerdere vrouwen die niet met T*-zijn om kunnen gaan en meerdere mannen die respectvol zijn.

Groetjes,

Frederique

[Mara]

Dat is nou echt zo typisch Frederique......iedereen neemt zich gewoon de tijd en moeite om op jou postings te antwoorden, maar jij neemt een offtopicpostje van iemand die in deze thread verdwaald geraakt is en antwoord daarop.....

.....ik bedoel maar....veel respect voor de leden, die jou proberen te helpen, blijk je niet te hebben

Over negeren gesproken

groetjes

Mara

[Joyy]

Het staat uiteraard iedereen vrij om te reageren of niet, alleen denk ik niet dat wanneer een volgende keer het stokpaardje weer voorbij komt (of een ander issue) men nog bereid is te reageren, ik iig niet

jammer is het wel

Joy

[Saartje]

Nu ja, dit is mijn manier. En ik geloof dus -echt- niet in jouw manier

Op die manier blijf je bezig.
Je klote voelen op jouw manier is blijkbaar leuker dan je verdiepen in een ander zhaar manier? (wie dan ook)
En de trein dendert door...

[Frederique_]

T.a.v. Mara: als je telkens bezig blijft op de manier waarop je me nu al ruim 4 jaar zit te stalken dan krijg je wat je nu ziet: dat ik je volkomen ga negeren. Al 4 jaar reageer je alleen maar negatief op mijn berichten. En dan verwacht je dat ik daar nog op in ga? Sorrie, niet dus.

@Joy: jij zegt een manier gevonden te hebben die jou helpt. Dat gun ik jou. Ik geloof niet in die manier, om de redenen die ik al aangaf. Dan kun jij nog een keer herhalen waarom jouw manier (voor jou) beter is en ik nog een keer herhalen waarom die manier (voor mij) niet werkt en mijn manier (voor mij) wel werkt, maar op een gegeven moment houdt het op - en dan reageer ik daar dus ook niet meer op. @Saartje: dat heeft niets te maken met niet-verdiepen. Wel met niet-voor-mij-werken.

2007 is voor mij een rampzalige tijd geweest. Psychisch, lichamelijk en qua werk was ik beter af geweest als er geen diagnostiek geweest was. Qua werk merk ik zeer regelmatig (semie-dagelijks) nog dat ik slechter af ben en minder kansen krijg dan in de periode t/m 2007. Natuurlijk, stokpaardje. Maar daarom blijft het nog wel waar. En dat zorgt (nog steeds) voor een grote aversie tegen die minkukels bij de VU die structureel niets over dit soort zaken wil weten omdat men diagnostiek als per-definitie-goed ziet.

Sommige vervelende zaken hebben (bij mij) gewoon tijd (en veel berichten ) nodig om te slijten. Accepteer dat maar...

Groetjes,

Frederique

[Joyy]

De reden dat ik het herhaalde was omdat wel duidelijk was dat je er weinig van begrepen had

Jammer , temeer omdat niet alleen ik maar met mij miljoenen mensen baat hebben bij die methode, het heeft zijn kracht wel bewezen

Einde verhaal wat mij betreft

Joy

[Frederique_]

One size doesn't fit all.

Groetjes,

Frederique