Profiel Rania

[Lisa met een S]

Zou het waar zijn, dat wij tot een consensus komen, waarmee zowel Frederique, als alle tegenstanders zich in kunnen vinden? Het lijkt wel zo. Wij denken met z'n allen, dat het korter moet kunnen. En bij mijn weten, is er niemand die er niet mee eens zou zijn dat een gedegen onderzoek onder begeleiding van een erkende gendertherapeut, zoals een Tanja van Hengel, ook meegewogen zou moeten worden alsmede de lengte en aarde van de RLE vooraf aan het aanmelden bij de VU.

Dan zou misschien een gesprek (als het lang genoeg is) met de door de VU aangewezen therapeut genoeg zijn, mits de externe factoren voldoende bewezen kunnen worden.

Frederique, als dit inderdaad het proces zou zijn, denk je dat je in aanmerking was gekomen voor een verkorte traject? In mijn herinnering, was jouw coach niet een expert op het gebied van genderdysforie, en was jouw RLE relatief kort voorafgaande aan jouw aanmelding van de VU (relatief tov jouw eigen stelling over mensen die jarenlang in het andere geslacht hebben geleefd).

Want, wat dan zou overblijven, is dat je wel de reguliere traject had moeten volgen, maar dan met kortere tussenpozen tussen de gesprekken.

In mijn herinneringen van gesprekken met TS'en, meen ik dat er een aantal waren die gewoon het voorgeschreven aantal gesprekken hebben moeten volgen, maar ook een paar dat na de 2e of 3e gesprek te horen kregen dat ze zou worden voorgedragen voor groenlicht. Maar ook een paar dat na het laatste gesprek te horen kregen dat ze geel licht hadden, en nog meer gesprekken moesten hebben, alvorens opnieuw te worden voorgedragen voor groenlicht. Ik ben natuurlijk geen expert op dit gebied, maar ik kan mij ook voorstellen, dat hoewel je in veel opzichten lijkt onder onze nieuwe voorgestelde regels in aanmerking te komen voor een kortere traject, jouw aparte manier van doen ook men aan twijfelen zou kunnen brengen. Het is in ieder geval koffiedik kijken; het proces is momenteel zoals het is, en hoewel het voor jouw te lang heeft geduurd, heb je al groenlicht en kan je verder. Succes daarmee, zou ik zeggen, en probeer meer vooruit te kijken dan achteruit.

Groetjes,
Lisa

[Petra v]

Mara, het is HEEL eenvoudig. Geld.
Als er geen geld in de nodige bedrijfsvoering wordt gepompt, staat alles stil.
En stil staan is achteruit gaan.
Het begint aan de top, bij de politiek.
En zo verder naar beneden. Tot de bodem, waar direct boven de hulp vragers de hulp biedend staan, met de rug tegen de muur. Zij moeten alles op alles zetten om de alsmaar oplopende achterstanden bij te houden. Er komt geen geld, dus geen opleiding, dus geen aflossing, dus geen uitbreiding naar behoefte. enz. Het moet wel zo zijn anders was het nooit zo'n puinhoop.

En het zou ons een worst zijn als we zo naar een ander konden stappen waar alles wel geregeld was zoals dat bij een geolied bedrijf behoort. Maar dat kan niet, behalve als je behoorlijk wat eigen geld hebt. Dan kun je redelijk om de file heen. Dat is mooi voor hun, van diegene hoor je niets. Het zijn de anderen die geen enkele andere weg kunnen volgen die de slachtoffer zijn van alle rompslomp en interne problematiek.

Het is ook niet dat je dan niet geld er voor over hebt, in de meeste gevallen is het er gewoon weg niet. Het kan vele beslissende mensen geen Fu. schelen. Of er wel of niet een mogelijkheid is voor transseksuelen om op een menselijke en volledige manier geholpen te kunnen worden.

En alle mensen daar tussen in, het personeel van het gender team, weten niet wat ze eerst of laatst moeten doen om de blijkbaar alsmaar gestaag groeiende aantal aanmeldingen te kunnen verwerken.

Alle ellende komt van boven af. Omdat daar alles ontkend wordt, omdat men ons niet ziet staan, het heeft ook wat voor melden / klagen van wie dan ook helemaal geen zin. En zo zal het alleen alsmaar erger worden.

Pas wanneer er wel de mogelijkheid geboden wordt om te kunnen investeren in personeel, bijscholing voor de aller nieuwste methoden etc, dan kun je pas naar de beleids makers onder aan kijken als er niets gebeurt. Want dan ligt het aan hun zelf en niet dat er geen mogelijkheden zijn. Dan is het alleen slechte bedrijf voering.

Ook qua operatie methoden is het alsmaar in ontwikkeling, dat is nu eenmaal zo in dat vak gebied. waarom dan moeten wij de huidige methoden accepteren als er betere / meer wenselijke methoden bekend zijn? Of moeten wij maar accepteren dat en arts bv ooit in 1970 iets heeft geleerd en nog altijd op de zelfde manier werkt? Ook hier mag geld geen belemmering zijn om de mens aan de operatie tafel het beste te kunnen bieden wat nu bekend is. Jij bent uniek, en niet een productie exemplaar, één van de miljoen identieke producten die eerst van de band moeten lopen eer de aanpassingen doorgevoerd worden. Nee je bent mens. Wanner zullen de mensen aan de top dat eens beseffen. Aan de bonussen "kunnen" ze niets doen, maar wel zo maar bv de borst vergroting uit een al niet helemaal volledige pakket halen. Alsof iedereen de mogelijkheid heeft dat uit eigen zak te betalen. Grrrr

Ondertussen verandert er helemaal niets. En wordt het alleen maar erger. Als er wel ergens aan gewerkt wordt laat iemand dat aub melden. Alle positieve berichten zijn welkom.

Waarom zo druk erom maken? Omdat ik en zo velen erop aangewezen zijn en geen enkele andere kant op kunnen. Het gaat ons aan.En het lijkt alsof het niemand die in staat is er wat aan te doen het wat kan schelen. Hoezo discriminatie?

[snoopy]

De vraag is ook, hoe kunnen we actie ondernemen?
En waarom kunnen we niet naar Thailand. Dat was toch het hele punt van marktwerking in de zorg? (zeg ik lief en naïef).
Uiteindelijk is de vraag, hoe kunnen we er wat aan doen.

Hoe kunnen we vechten voor verbetering van zaken die echt diep in het leven van transseksuelen (en transgenders) ingrijpen zoals (het ontbreken van) goede medische hulp en vergoedingen?

Wat doet Transgender Netwerk Nederland? Het lijkt alsof we daar niet veel van hoeven verwachten?
Welk nut heeft het bijvoorbeeld om bij de overheid geld los te maken voor het creëren van bekendheid rondom transgenders die doorgaans al voldoende op TV vertegenwoordigd zijn?

Met uitzondering van geslachtsregistratie (waar de meningen binnen de eigen groep ook nogal over verdeeld zijn, en dat is een understatement), zijn dit toch niet de pijnpunten waar transgenders mee te maken krijgen in hun dagelijks leven?
.

[Petra v]

Snoopy
Veel meer dan onze hete lucht hier afblazen kunnen we niet.
Het moet toch komen van mensen die heel bewust er niets mee hebben en niets er mee willen hebben met transseksuelen. Daarentegen, mocht het er wel in zitten, dan zouden wij hun kunnen proberen te stimuleren om ons tegemoet te komen. maar altijd moet het van hunzelf komen, de mensen in beslissende posities, oa in de politiek.

Zonder een eigen inzet, kun je net zo goed tegen een muur aan beuken.
Het lijkt erop dat zo vele mensen in belangrijke posities alleen naar computer schermen en cijfers kijken en het hele bestaan van vlees en bloed mensen niet meer beseffen en niet het bestaan daarvan willen erkennen. van daar de onmogelijk en ongelofelijke regels en uitsluitingen etc dat wij ondervinden.

het lijkt er alsmaar meer op dat ieder in een gebouw automatisch zwart wit gaat zien en deel van de onpersoonlijke computer netwerk wordt.

Wij denken wel mee maar hebben geen posities van zeggenschap. Zou er een transseksueel directeur van een zorgverzekering worden, en minister van gezondheid, ja dan veranderde er vast wel iets.



Wie het weet mag het zeggen.

[Mara]

Ik vind in tijden van globalisering zal het toch geen probleem moeten vormen, de ingrepen in Thailand vergoed te kunnen krijgen.....

Zorgen bereid me alleen, dat die kosten in Thailand ook oplopen.....zo goedkoop zijn ze dus niet meer......

Mara

[ik ben hier niet meer]

De gebruikte techniek van operatie die ze in Thailand gebruiken kan menig chirurg bij mij ook. Zou bij gebruikt worden als er geen andere mogelijkheid was. Ja, helaas heb je als patiënt geen keuze in welke techniek je chirurg gebruikt. In Europa zijn de meeste voorstander van het gebruik van huid penis en balzak, in Thailand wordt ook de vrije lap techniek gebruikt. Deze zorgt voor beter diepte oa, maar ook kans op minder seksueel gevoel in de vagina.
Wat betreft schifting in 2 groepen heb ik al een heel stuk hiervoor een voorstel gedaan wat voor de meeste transgenders acceptabel zal zijn, en wat tegemoet komt aan een groot deel van de huidige eisen van het genderteam. Maar letterlijk niemand heeft er op gereageerd, dus zo belangrijk is die discussie schijnbaar. Het is meer een kwestie van stokpaardjes lijkt het.

[Frederique_]

Hoi Lisa,

Waarom moet het nu weer een erkend genderpsycholoog zijn? Waarom is de manier waarop je in het leven staat, de (al-dan-niet zorgvuldige) manier waarop je je proces hebt aangevlogen, de plek in het proces waar je NU staat (24/7 als vrouw leven bijvoorbeeld) niet genoeg?

Zoals eerder vermeld: wat is er nu op tegen om, als je minstens 3 maanden RLE gehad hebt, direkt met de hormonen te mogen beginnen? (En voor iemand -weer- begint over die arme mensen die psychisch ziek zijn: lees eerst de SoC, het hoofdstuk over hormonen. Er staat OR, niet AND en een psycholoog is volgens SoC niet verplicht als je 3 maanden RLE gehad hebt!). En ja, het ergert mij dat iemand die 7 jaar RLE gehad heeft toch nog gepest wordt met ruim een jaar diagnostiek. En ja, ik ken iemand die dat overkomen is. Het ergert me ook dat ik, met mijn goede voorbereiding, kennis en ervaringen op gebied van gender en het feit dat ik 24/7 als vrouw leefde nog steeds gedwongen werd tot diagnostiek.

Wat mij betreft dus: 1 gesprek om te laten zien waar je in je proces staat. De psycholoog kijkt of het ECHT nodig is om meer diagnostiek aan te bieden (ze moet dat dan ook kunnen motiveren!) of dat je qua manier waarop je in het leven staat, vanuit de manier waarop je proces verlopen is en je huidige positie in je proces, ONafhankelijk van grote of niet-grote namen uit de genderhoek, genoeg diagnostiek gehad hebt.

De defaut "iedereen krijgt diagnostiek" buig je dan om naar "diagnostiek krijg je alleen als te motiveren valt waarom je diagnostiek zou moeten krijgen". En op eigen verzoek krijg je natuurlijk altijd diagnostiek.

Nannette's idee is beter dan het nu is, maar er zitten nog steeds max. 1-3 maanden tussen intake en 1e gesprek en daarna volgen er nog eens minstens 3 gesprekken. Da's mij nog steeds te veel. Het idee dat iedereen diagnostiek MOET krijgen (en dat die diagnostiek rustig maandenlang mag duren) zullen we wat mij betreft echt moeten loslaten. Het is een vorm van mensen behoorlijk in de weg zitten - en dat is niet nodig.

@Petra: mijn indruk is dat de problemen BINNEN het VU-ziekenhuis liggen. En deels zitten de problemen binnen het genderteam zelf.

@Snoopy: TNN bestaat voor een groot deel uit (erg goed) willende vrijwilligers. Er wordt best wel veel gedaan, maar daar zie je als buitenstaander lang niet genoeg van. Ik hoor als ik met bestuursleden praat veel plannen - en de plannen die ik hoor klinken goed. Nu nog de uitvoering... Het buitenland ligt ook wel dichterbij dan alleen Thailand. Denk ook aan Brussel of aan Krefeld (Marijke de Cat vs Frau Krege). Woon je in Zuid-Nederland dan is Gent ook een optie (Gent accepteert niet iedereen uit Nederland heb ik begrepen). En ja: hoe meer mensen via het buitenland gaan hoe sneller de wachtlijst voor de mensen die via de VU willen kleiner wordt.

Groetjes,

Frederique
N.B: denken we nu -echt- dat psychische zielepietjes de (gevaarlijker) weg naar het internet niet kunnen vinden? Zo nee, waarom doen we dan zo moeilijk over het vanuit patiëntoogpunt veel verstandiger hormoonverstrekking onder medische begeleiding? Ook hier zegt de SoC heel verstandige zaken over!

[Lisa met een S]

Waarom moet het nu weer een erkend genderpsycholoog zijn? Waarom is de manier waarop je in het leven staat, de (al-dan-niet zorgvuldige) manier waarop je je proces hebt aangevlogen, de plek in het proces waar je NU staat (24/7 als vrouw leven bijvoorbeeld) niet genoeg?

In antwoord op beide vragen: omdat zowel de behandelende artsen als de samenleving enige zekerheid willen hebben dat hun medewerking aan jouw beslissing verantwoord is. En, zoals je zelf hebt aangegeven, genderdysforie is een zeer moeilijk te constateren iets. Het is, zoals Adriana ook al schreef, ook niet zo dat voor iedere genderdysfoor een GAB de juiste oplossing is. Dus lijkt het mij verstandig als men de diagnostiek in ieder geval over laat aan iemand die zich in de materie heeft bekwaamd. Want misschien kan een willekeurig coach je helpen om tot de constatering dat je genderdysfoor bent, maar voordat je onherroepelijke en potentiele schadelijke stappen onderneemt, lijkt het mij verstandig dat je dat bespreekt met een expert op dat gebied.

Nou ben je als individu natuurlijk wel vrij om dat wel of niet te doen. Maar dan moet je mij niet vragen om bij te dragen via mijn verzekeringspremie, AWBZ, of WW, WAO of bijstandsuitkering omdat je een potje van je leven heb gemaakt. En, was ik arts, dan zou ik ook willen dat ik van iemand die ik kon vertrouwen hoorde, dat mijn medewerking daaraan verantwoord was.

En of het in een gesprek kan worden bevestigt, is afhankelijk van wat je allemaal voor bewijs kan aantonen over waar je in het proces staat. Waaronder een verklaring van zo'n specialist op dat gebied wel meer gewicht zou hebben dan een verklaring van een huis-, tuin- en keukenpsycholoog. En zou een RLE van 10 jaar meer gewicht hebben dan eentje van de door de SOC gehanteerde minimum van 3 maanden. Mits natuurlijk degelijk gedocumenteerd.

Dus nogmaals, zolang je binnen de Nederlandse samenleving een beroep wil doen op de solidariteit van je medeburgers, moet je ook tegenover hun verantwoording leggen voor hoe jij hun geld besteed. En helaas hebben wij door schade en schande geleerd, dat je zorgvuldig moet kijken naar wie een verklaring aflegt, en waarom, en degelijke bewijsstukken moeten aanleveren. Het is jammer, maar het is maar zo.

Lisa

[Frederique_]

Lisa,

Als de discussie echt alleen een centenkwestie was dan was het voor mij snel geregeld: ik zou dan tijdens de diagnostiek op eigen kosten en onder begeleiding van een bekwaam arts hormonen willen krijgen. Dan kon men in alle rust (en dus zonder het heftige gevecht wat het nu geweest is) onderzoeken wat men wou onderzoeken. En als men daar dan achter was dan had de verzekering het over kunnen nemen. Men had me dan alleen zinloos op kosten gejaagd en men had niet zinloos mijn psyche, mijn lichaam en mijn werk lopen te verpesten.

Maar nee, zo werkt het dus ook -helaas- niet in Nederland. We zijn afhankelijk van de nukken van die gasten, of we dat nu willen of niet en onafhankelijk van de financiën. Nog even afgezien dat ik op dit forum al eerder heb uitgerekend dat een hormoonbehandeling nog niet de helft kost van een diabetesbehandeling en dat dus relatief gesproken een schijntje is (zowel in kosten per patiënt als in aantal patiënten).

En dat is dan ook direkt wat me stoort in deze hele discussie: alles-en-iedereen (artsen, psychische zieken) wordt in bescherming genomen, maar dat mensen zoals ik qua psyche, lichaam en qua werk slechter af zijn met diagnostiek dan daarzonder wordt door vrij weinig mensen in deze discussie als een serieus probleem gezien. En het argument dat je in de genderdiagnostiek stomweg niet KUNT vaststellen of iemand genderdysfoor is of niet wordt hier ook niet bijster serieus genomen.

Het geloof in de medische wereld is lekker hoog, zodat je later lekker diep valt als je er achter komt dat er soms heel erg platte redenen zijn om te doen wat ze doen. Zoals bij de diagnostiek bijvoorbeeld de arts die me vertelde dat diagnostiek gebeurt zodat hij niet verantwoordelijk is. En ook de psycholoog niet, want die houdt een flinke slag om de arm bij het trekken van conclusies. Hij zei het niet, maar de conclusie moet wel zijn dat -als- iemand ze verantwoordelijk stelt dat ze dan naar de twee handtekeningen grijpen die ik onder de contractjes gezet heb dat ik weet wat hormonen met mij doen.

En dan blijft de vraag: als ik dan uiteindelijk toch verantwoordelijk blijk te zijn (graag, trouwens!), waarom mag ik dan niet 14 maanden eerder, dus zonder diagnostiek, verantwoordelijk zijn voor mijn eigen behandeling? Er was toch, gezien datgene wat er tussen 2004 en eind 2006/begin 2007 met mij gebeurd is, zowel op het werk als in de genderdysforie ALLEEN MAAR vooruitgang zichtbaar? Waarom word je dan behandeld alsof je "mogelijk psychisch ziek" bent?

Ja, inderdaad. Omdat er mensen zijn die liegen en bedriegen, omdat er mensen zijn die je tegen zichzelf moet beschermen, omdat er allerlei gasten bij de VU komen die nog nooit wat-dan-ook op het gebied van gender gelezen of gedaan hebben. En laten we eerlijk zijn: jij en ik zien binnen een kwartier al of dit aan de hand is, maar binnen de diagnostiek van de VU heeft men er 14 maanden voor nodig.

1 gesprek is zat genoeg om te weten of iemand zijn/haar genderproces serieus neemt - of niet. Een snellere vorm van diagnostiek is nodig voor mensen zoals mij. Want mensen laten gaarsudderen in hun genderdysforie is onmenselijk.

Groetjes,

Frederique

[Mara]

Als de discussie echt alleen een centenkwestie was dan was het voor mij snel geregeld: ik zou dan tijdens de diagnostiek op eigen kosten en onder begeleiding van een bekwaam arts hormonen willen krijgen. Dan kon men in alle rust (en dus zonder het heftige gevecht wat het nu geweest is) onderzoeken wat men wou onderzoeken. En als men daar dan achter was dan had de verzekering het over kunnen nemen.

Ik heb het vanmekaar gekregen.....eerst van ene gynecoloog uit ergens bij Bielefeld waar een exvriendin van me patiënt was, later van ene OK-artse, die zich ernaast op transjes heeft gericht, die graag hormonen willen voordat ze een GAB gestaart hebben.....laat ze bij toeval zelf ook nog transje zijn geweest.....ze wou me wel eerst van tevoren goed leren kennen en ik moet volgens haar af en toe een bloedtest laten afnemen bij het plaatselijke lab.....

.....de verzekering is echt bereid nu de hormonen te vergoeden, maar ik gebruik injecties die niet in aanmerking komen voor vergoeding binnen NL....dus ik betaal nog steeds zelf.....de bloedtests worden sowieso al vanaf het begin vergoed.....

.....Frederique, jij was toch niet bereid, andere wegen te bewandelen voordat de VU met hun diagnose was begonnen.....je ging nog niet eens op zoek naar alternatieven, jij was zo heel erg op het VU gefixeerd, dat jij andere meningen van specialisten op internistisch en endocrinoloog gebied niet hebt geraadpleegd

Die van jou boven geschreven wens hormonen op eigen kosten te verkrijgen voor de diagnostiek bestaat toch al heel lang.....zo lang al hormonen op de markt zijn en bepaalde mensen un doktertitel hebben.....ik bedoel maar.....

Mara

[Frederique_]

.....Frederique, jij was toch niet bereid, andere wegen te bewandelen voordat de VU met hun diagnose was begonnen.....je ging nog niet eens op zoek naar alternatieven, jij was zo heel erg op het VU gefixeerd, dat jij andere meningen van specialisten op internistisch en endocrinoloog gebied niet hebt geraadpleegd

~zucht~

En dit, Mara, is nu precies wat ik bedoel. Het argument waarom ik geen alternatieven voor de VU zocht heb jij inmiddels minstens zo'n 20x gelezen.

Wie het niet weet, zie het eerste bericht in deze thread, waarbij Mara in de rest van de thread ook al soortgelijke argumenten had en ik deze ook al uitgelegd heb.

En daarom, Mara, neem ik je dus op geen enkele manier meer serieus. Je probeert felle kritiek op mij te leveren zonder dat je daar inhoudelijke argumenten voor hebt. Je komt telkens terug met dat ene argument - dat inhoudelijk gezien gewoon niet klopt, maar waarbij je wel lekker op mij inhakt.

Zoek het verder maar uit.

Groetjes,

Frederique

[Irene]

Herhaling van zetten!
Bij iedere herhaling gaat er een stukje van de kracht verloren.

Irene

[Frederique_]

De pijn blijft.
De irritatie ook.
De wil om er iets aan te veranderen ook.
De noodzaak om er over te blijven schrijven ook.

Misschien dat er na het laatste verplichte gesprek met de psychologe wat meer rust komt.

Groetjes,

Frederique

[Mara]

Ach Frederique, ik probeer je ook alleen maar daarop te wijzen, dat je de hele weg tot nu toe zelf hebt te verantwoorden......maar ik hoor alleen maar je klaaggezang over het VU en wat ze jou hebben aan gedaan....

......en dat doe je als geen ander

Er zijn toch altijd twee kanten.....die gene, die iemand pest met wat dan ook, en diegene, die dat met zich laat doen.....ik heb er ook voor gekozen om naar het VU te gaan uit mun eigen persoonlijke redenen, dus moest ik naar hun regels spelen, me bleef niks anders over....zeker ben ik geen makkelijke patiën voor ze geweest, ik ben ook rebels als maar wat, maar toch was ik supergelukkig als ik bij hun bereikt had wat ik wou.....en toen was schluss met die nachtmerrie.....en dus geschiedenis.....

Mara

[Frederique_]

Was dat maar waar.

Als ik alleen mijzelf te verantwoorden had dan hoefde ik niet die psychologe te verantwoorden - en dat moet ik wel.
Als ik van te voren juist was voorgelicht had ik andere keuzes gemaakt. Je mag er toch g-v-d vanuitgaan dat de informatie die je krijgt klopt en dat je, als je verkeerde aannames maakt, daar door artsen en psychologen op gewezen wordt. Bij de VU ben ik daar wel op gewezen - maar pas toen het (veel) te laat was. Zie ook hiervoor de eerder genoemde thread.
En, tot slot: als je redeneert zoals jij doet dan ga je heel normaal vinden wat die gasten doen: je hebt er immers zelf voor gekozen? Ik ben daar tegen. Iets wat niet goed werkt moet je proberen te veranderen. En dat begint met het erkennen dat het niet (voor iedereen) goed werkt en dat het, vanwege de zware impact die de huidige manier van werken op mensen heeft, dus verandering behoeft.

Groetjes,

Frederique