Eventjes rust

[Frederique_]

Misschien een leuk idee om elkaar as mei in transfusion te ontmoeten, daar is iedereen 100% vrouw...en zijn er ook geen discussies over dit soort onderwerpen... daar kunnen we dan gewoon samen 100% vrouw zijn zonder dat de boze buitenwereld daar iets over te zeggen heeft.

Transfusion is niet alleen bedoeld voor 100% vrouwen. Wie bang is voor niet-100%-vrouwen kan er beter niet naar toe gaan: er komen ook travestieten en transgenderisten.

Groetjes,

Frederique

[Bea-Smit.]

Transfusion is niet alleen bedoeld voor 100% vrouwen. Wie bang is voor niet-100%-vrouwen kan er beter niet naar toe gaan: er komen ook travestieten en transgenderisten.

Groetjes,

Frederique[/quote]

En Frederique zijn dat dan geen vrouwen?? Misschien het lichaam niet, maar de geest wil wel vrouw zijn.
Groetjes Bea.

[Frederique_]

Er zijn mensen, zoals ik, die het gevoel hebben (groten)deels-vrouw EN (klein)deels-man te zijn en voor wie het belangrijk is beide kanten te erkennen.
Man/vrouw kan in allerlei verhoudingen voorkomen.

Groetjes,

Frederique

[Janiek_]

En Frederique zijn dat dan geen vrouwen?? Misschien het lichaam niet, maar de geest wil wel vrouw zijn.
Groetjes Bea.

Dat is meer iets voor "transdreams", lijkt me .

[AM_ber_79]

Ik denk dat heel veel van de mensen die hier schrijven en reageren nog in die veilige binnenwereld zitten en daar eigenlijk ook niet uit willen. Het is er fijn, het is er heerlijk. En het is een vlucht uit de harde realiteit.

Alleen al t feit dat er hier niet eens op wordt ingegaan geeft je te denken. Dat men enkel een reactie geeft op een quote uit de tweede post van dit topic (reeds 6 pagina's groot, de quote werd gepleegd op 6december 2009) is voor mij een aanwijzing dat de woorden van Mik van Es (tevens mijn gedachten) waar zijn. Rond blijven hangen op T&T avonden, transfusion, etc etc om maar als vrouw gezien te kunnen worden door andere transgenders. En daarmee graag willen vluchten uit de harde realiteit. Om t wat te benadrukken: de grootste reden die ik van transfusion gangers hoor om te gaan, is om "mensen te ontmoeten en te leren kennen".

[ik ben hier niet meer]

Ik vind dat als je echt wil leven je niet om die buitenwereld heen kunt, je moet accepteren dat bepaalde dingen zijn zoals ze zijn, en dat veranderingen wel gebeuren, maar niet op stel en sprong. Leef je leven, en als je zin hebt probeer je mede om veranderingen tot stand te krijgen. Verwacht geen grote veranderingen in korte tijd, realiteit en respect, daar kom je toch het verste mee.

[Janiek_]

Ik denk dat heel veel van de mensen die hier schrijven en reageren nog in die veilige binnenwereld zitten en daar eigenlijk ook niet uit willen. Het is er fijn, het is er heerlijk. En het is een vlucht uit de harde realiteit.

Alleen al t feit dat er hier niet eens op wordt ingegaan geeft je te denken. Dat men enkel een reactie geeft op een quote uit de tweede post van dit topic (reeds 6 pagina's groot, de quote werd gepleegd op 6december 2009) is voor mij een aanwijzing dat de woorden van Mik van Es (tevens mijn gedachten) waar zijn. Rond blijven hangen op T&T avonden, transfusion, etc etc om maar als vrouw gezien te kunnen worden door andere transgenders. En daarmee graag willen vluchten uit de harde realiteit. Om t wat te benadrukken: de grootste reden die ik van transfusion gangers hoor om te gaan, is om "mensen te ontmoeten en te leren kennen".

Voor jou is dat kennelijk een gepasseerd station. Kan ik me voorstellen, want voor mij is dat het ook. Ik kan me zelfs beter in de "harde buitenwereld" bewegen, want daar word ik eerder als vrouw gezien. Onder "transgenders" gaat men er meteen vanuit dat ik ook een "transgender" ben, in een of andere gradatie van "vrouw willen zijn" .

Maar voor sommige mensen is T&T of Transfusion een opstap, voor anderen een uitstapje. Ik vind het een beetje aanmatigend om het als een vlucht aan te merken.

[AM_ber_79]

Maar voor sommige mensen is T&T of Transfusion een opstap, voor anderen een uitstapje. Ik vind het een beetje aanmatigend om het als een vlucht aan te merken.

Als je enkel in n volledig veilige omgeving blijft hangen omdat je denkt dat je op die manier wel vrouw kunt zijn en vooral niet durft om de deur achter je dicht te trekken en naar bv als vrouw naar een kever-meeting te gaan is t toch echt n vlucht uit de realiteit. Vanaf mn eerste avond op n T&T avond (ik woonde nog bij mn ouders, wist nergens iets van en mocht ook niks) wist ik dat mijn toekomst niet op T&T avonden lag, maar buiten.

[Janiek_]

Maar voor sommige mensen is T&T of Transfusion een opstap, voor anderen een uitstapje. Ik vind het een beetje aanmatigend om het als een vlucht aan te merken.

Als je enkel in n volledig veilige omgeving blijft hangen omdat je denkt dat je op die manier wel vrouw kunt zijn en vooral niet durft om de deur achter je dicht te trekken en naar bv als vrouw naar een kever-meeting te gaan is t toch echt n vlucht uit de realiteit. Vanaf mn eerste avond op n T&T avond (ik woonde nog bij mn ouders, wist nergens iets van en mocht ook niks) wist ik dat mijn toekomst niet op T&T avonden lag, maar buiten.

Ik heb ook maar één keer een T&T avond bezocht en dat was ook genoeg om te weten dat dat het voor mij helemaal niet was.

Maar zie jij travestieten dan misschien als een soort durf-niet-transseksuelen? Ik denk dat het voor de meesten van hen helemaal niet noodzakelijk is om zich buiten die feestelijkheden en besloten ontmoetingsplekken als vrouw te manifesteren. Dat heeft niet persé met angst of vluchten te maken, hoor.

[Irene]

Ik denk dat Mik aan een heel belangrijk punt voorbij gaat, het ging er in het geval van Snoopy niet om of ze zinnige dingen opmerkte, want ze stelde in mijn optiek zeker heel zinnige dingen ter discussie en dat heb ik destijds ook meerdere malen aangegeven, maar op de volkomen respectloze manier waarop ze dat deed, waardoor de discussie helaas nooit goed op gang kwam.

Irene

[Janiek_]

Ik denk dat Mik aan een heel belangrijk punt voorbij gaat, het ging er in het geval van Snoopy niet om of ze zinnige dingen opmerkte, want ze stelde in mijn optiek zeker heel zinnige dingen ter discussie en dat heb ik destijds ook meerdere malen aangegeven, maar op de volkomen respectloze manier waarop ze dat deed, waardoor de discussie helaas nooit goed op gang kwam.

Irene

En ik denk dat Snoopy het hier nog wel gehouden had, als Mila aka Jenifer Hopelez er niet bij gekomen was.

[lief dinnetje]

Mik Van Es schreef :

Ik heb zelf als transgender ook heel lang in die binnenwereld doorgebracht en eigenlijk was dat heerlijk. Nu leef ik als transgender alleen nog maar in die buitenwereld en dat is dus heel vaak niet leuk en niet heerlijk, maar vooral moeilijk. Ik beklaag me niet, het is zoals het is en je moet blij zijn met wat je hebt.

Soms verlang ik wel eens stiekem terug naar die veilige binnenwereld. Maar als je eenmaal als transgender echt openlijk die buitenwereld bent ingestapt, is er geen weg terug.

Ik denk dat heel veel van de mensen die hier schrijven en reageren nog in die veilige binnenwereld zitten en daar eigenlijk ook niet uit willen. Het is er fijn, het is er heerlijk. En het is een vlucht uit de harde realiteit.

Uiteindelijk mislukt die vlucht. Want dat scheppen van je eigen droomwereldje in je huis, in je gedachten en als je naar buiten gaat, houdt vroeg of laat een keer op. En dan is de confrontatie met de buitenwereld hard en genadeloos.

Zelf heb ik er in totaal een 40 jaar over gedaan om me te verzoenen met die buitenwereld en ik heb er nog wel eens problemen mee. En ik ben al jong openlijk naar buiten gegaan. Van binnenwereld naar buitenwereld is een gigantische overgang.

Als je daar pas op je veertigste of later mee begint, zal het nooit meer lukken die overstap volledig te maken. Het enige wat je dan kunt doen, is die binnenwereld zo lang en zo goed mogelijk in stand te houden, denk ik.

En dan zit je dus niet te wachten op Snoopy die als een grote olifant met een slurf dat heerlijke binnenwereldje in één keer kapot blaast. Maar mijn binnenwereldje is al jaren geleden kapot geschoten en dan herken je veel in haar opmerkingen.

Ik lees er graag meer over .....ik denk je wel ergens te begrijpen hoor.

Janiek schreef :

Voor jou is dat kennelijk een gepasseerd station. Kan ik me voorstellen, want voor mij is dat het ook. Ik kan me zelfs beter in de "harde buitenwereld" bewegen, want daar word ik eerder als vrouw gezien. Onder "transgenders" gaat men er meteen vanuit dat ik ook een "transgender" ben, in een of andere gradatie van "vrouw willen zijn" .

En waar sta je ondertussen dan in je proces ?
Ik ben hier een tijdje niet geweest, .......heb je ondertussen al een SRS ondergaan Janiek ?
Niet dat het van belang is hoor ....is enkel van belang voor je 'intern proces'.
Om eerlijk te zijn denk ik niet dat de buitenwereld je 'werkelijk' als vrouw zal zien, ze zien enkel dat je een duidelijk signaal geeft en de meeste reageren op dat duidelijke signaal.
Laat het ons politieke correctheid noemen.
Ook die Turkse verkoper ziet je ongetwijfeld nog steeds als een 'man', maar heeft ondertussen wel geleerd dat het toch beter is om je aan te spreken met 'mevrouw'.
Van accepteren is uiteraard geen sprake, dat ligt voor mij op een heel ander niveau. jij bent natuurlijk blij met de aanspreektitel : mevrouw.
Maar dat is enkel een conventie. Een kleine toegeving van je omgeving.
In de grond ben je voor hem nog steeds een man.
En dat zal je eigenlijk nooit meer kunnen uitwissen, zelfs niet met 100 operaties.
Ergens hang je als T* ergens tussen 'goodwill' en 'hypocrisie' in onze huidige maatschappij.
Maar kom het is jouw proces .....binnen enkele jaren lees ik er wel eens iets over hoop ik.

Groetjes,

Mel

[ik ben hier niet meer]

Om eerlijk te zijn denk ik niet dat de buitenwereld je 'werkelijk' als vrouw zal zien, ze zien enkel dat je een duidelijk signaal geeft en de meeste reageren op dat duidelijke signaal.
Laat het ons politieke correctheid noemen.
Ook die Turkse verkoper ziet je ongetwijfeld nog steeds als een 'man', maar heeft ondertussen wel geleerd dat het toch beter is om je aan te spreken met 'mevrouw'.
Van accepteren is uiteraard geen sprake, dat ligt voor mij op een heel ander niveau. jij bent natuurlijk blij met de aanspreektitel : mevrouw.
Maar dat is enkel een conventie. Een kleine toegeving van je omgeving.
In de grond ben je voor hem nog steeds een man.
En dat zal je eigenlijk nooit meer kunnen uitwissen, zelfs niet met 100 operaties.
Ergens hang je als T* ergens tussen 'goodwill' en 'hypocrisie' in onze huidige maatschappij.
Maar kom het is jouw proces .....binnen enkele jaren lees ik er wel eens iets over hoop ik.

Ik ben 13 jaar post-op, en heb niet zo'n negatieve ervaring. Voor veel mensen die het niet weten ben je vrouw. Zelf voor mensen die het wil weten. Mijn 1,5 jaar oudere zus ziet mij volledig als vrouw, diverse vrienden ook. Mijn oudste zoon ziet mij zelfs als zijn moeder (26 jaar).
Het belangrijkste is wel dat je van binnen een overtuiging hebt dat je vrouw bent, en dat heb jij niet lees ik zo tussen de regels door. Want als je continue rondloopt met ik ben van geslacht veranderd, dat weten mensen, of ze zien het, dan gaat het fout.
Mensen accepteren meer naarmate ze meer weten. Er zijn veel mensen nieuwsgierig, maar de meeste post-ops willen niks kwijt als iemand het weet en er naar vraagt. Openheid in dat soort gevallen helpt met de uiteindelijke acceptatie. En hou er rekening mee dat er ook mensen zijn die zeggen dat ze het allang gezien hadden als je zegt dat je van geslacht veranderd bent. Voor minstens de helft die dat zegt is dat waarschijnlijk niet waar.

[Janiek_]

Ergens hang je als T* ergens tussen 'goodwill' en 'hypocrisie' in onze huidige maatschappij.
Maar kom het is jouw proces .....binnen enkele jaren lees ik er wel eens iets over hoop ik.

Groetjes,

Mel

Ik hoop het ook, maar de wachtlijsten zijn hier schrikbarend lang op dit moment .

Ik denk dat ook jij vooral op je eigen negatieve verwachtingen en ervaringen voortbouwt als je het over hypocrisie of politieke correctheid hebt.

Transmensen laten uiteindelijk liever hun lichaam aan hun zelfbeleving aanpassen. Die voorrang die de geest heeft over het lichaam is iets wat in onze cultuur heel diep zit, ook bij "gewone" mensen. En daarom, als je van binnenuit uitstraalt dat je een vrouw bent, dan is dat voor veel mensen, niet alle, heel vanzelfsprekend.

Ik ben goed in staat om het verschil te proeven tussen beleefdheid en authenticiteit in de reacties van andere mensen, want ik kom ze allebei tegen.

Van jou weet ik uit het verleden dat ik geen vrouw was zolang het tussenbeense niet gecorrigeerd was. En nu ga je ervan uit dat nog geen 100 operaties kunnen uitwissen dat je "eigenlijk" een man bent in de ogen van anderen. Ik ben net als Anna bang dat dat meer zegt over jouw eigen mate van overtuigd zijn dat je een vrouw bent dan over die andere mensen.

[lief dinnetje]

Anna schreef :

Ik ben 13 jaar post-op, en heb niet zo'n negatieve ervaring. Voor veel mensen die het niet weten ben je vrouw. Zelf voor mensen die het wil weten. Mijn 1,5 jaar oudere zus ziet mij volledig als vrouw, diverse vrienden ook. Mijn oudste zoon ziet mij zelfs als zijn moeder (26 jaar).

Heb je dan een vaste relatie met een man ondertussen ?
Hoe lopen de relaties met mannen ?

Janiek schreef :

Van jou weet ik uit het verleden dat ik geen vrouw was zolang het tussenbeense niet gecorrigeerd was.

Dat zeg ik nu npg steeds.
Maar dat is een fysiek gegeven.

En nu ga je ervan uit dat nog geen 100 operaties kunnen uitwissen dat je "eigenlijk" een man bent in de ogen van anderen.

Dat is niet zo voor mezelf, maar wel voor bepaalde mannen die een heel andere houding aannemen naar een trans-vrouw dan naar en bio-vrouw.

Ik ben net als Anna bang dat dat meer zegt over jouw eigen mate van overtuigd zijn dat je een vrouw bent dan over die andere mensen.

Je bent maar doorheen anderen ...je kan natuurlijk voor de spiegel gaan staan en jezelf dingen vertellen en dan ben je uiteraard helemaal vrouw voor jezelf.