Welke vrouw had of heb jij als rolmodel

[Anja Kok]

Voor mij persoonlijk is dat al jaren Joanna Lumley, vanaf het moment dat zij de rol van Dianna Rigg overnam in de wrekers als Purdey was ik verkocht. Ik wilde net zo'n bob-line als zei en later toen zij de rol van zatlap Patsy ging spelen vond ik haar door de humor nog geweldiger. En zelfs nu vind ik haar als vrouw een voorbeeld. Op en top vrouw, altijd goed gekleed, onder alle omstandigheden inlevend en toch sterk met een krachtige eigen wil, lef en humor, een echte persoonlijkheid. Een pracht mens, als actrice en persoon, haar reisprogramma op de BBC verslind ik dan ook. En jullie?

[Irene]

Ik heb niet zo'n specifiek rolmodel, hoewel ik Purdey vroeger wel heel geweldig vond.

Irene

[Bea-Smit.]

Ik ben gewoon mijzelf, om en rolmodel na te doen is soms erg moeilijk, en wees gewon jezelf dan valt het minste op. Groetjes Bea.

[gerdaatje]

Neu, geen rolmodel.

[Ivonne83]

Ik heb ook geen rolmodel. Ik vind het het fijnste om mezelf te zijn.

Ivonne

[Anja Kok]

Toch raar om geen enkel rolmodel te hebben. Een rol model is niet hetzelfde als iemand imiteren, dat is meer iets voor de Hennie Huisman show, Je ouders zijn bijvoorbeeld een rolmodel. Alleen al je taalgebruik je woordkeuze, etc. komt voort uit je achtergrond. Mensen in je leven, evenals de media beïnvloeden je idee van uiterlijk, innnerlijk, esthetiek, normen, waarden, voor en afkeuren en het is even persoonlijk als een vingerafdruk. Dat laatste is, omdat niemand in zijn leven totaal identieke ervaringen heeft. Wat genderdysforie betreft loopt er daarom bijvoorbeeld al een hele tijd een onderzoek met indentieke tweelingen, waarvan eentje genderdysforie heeft omdat zij qua ervaringswereld nog het dichtst bij elkaar liggen. Maar zelfs dan blijft het bij een ruime benadering, Bewust of onbewust, ieder mens wordt mede gevormd door de som van ervaringen die mede het gevoel bepalen en je Identiteit.
Sociologie, psychologie, psychiatrie zelfs filosofie houden zich bezig met het in kaart brengen van deze rolmodellen. Het zijn van een fan van een popster of filmster is een simpele. Neem bijvoorbeeld de verkiezingen, dat is een spel met rolmodellen, waarom stem je op de een of de ander en vanwaar een gezicht bij de partij. Reclame is nog erger en ingewikkelder,google maakt persoonlijke profielen aan die je info sturen en veranderen, doel meer geld. Kortom zonder rolmodellen weinig groei als mens, hooguit een ernstige vorm van autisme. Dus kom op dames!!

[Jasmijn]

Interessante vraag.
Ik heb mij ook afgevraagd wat het belang van een rolmodel is. Ik heb er ook op zitten googlen, maar dan kom je alleen maar op resultaten zoals bijvoorbeeld een vrouw die in de it werkt en dan een voorbeeld is voor andere vrouwen die daar ook zouden moeten gaan werken. Zolang de balans nog erg scheef is, heeft zo'n rolmodel zin, om aan te geven dat ook een vrouw die rol kan vervullen.
Ik ben nog niet een vrouw tegen gekomen die voor mij een rolmodel zou kunnen zijn. Ik weet ook niet of rolmodel het goede woord is. Genderspecifieke rollen verdwijnen steeds meer. Idool en voorbeeld geven denk ik meer aan dat het om allerlei aspecten kan gaan die je bewondert.
Ik denk dat een voorbeeldvrouw soms moeilijk te vinden is. Mijn vraag is dan: waar en hoe zoek je. Ga je juist kijken naar publieke personen of zoek je in je eigen omgeving.

[gerdaatje]

In dat geval is mijn eigen meisje het 'rolmodel'.

[Anja Kok]

Lief Gerdaatje,

Het is niet cynisch bedoeld, maar ik heb toch wat vragen. Ging jij je pas cross kleden toen jij je vriendin ontmoette? En zo niet, trok je de kleren aan van een zus of moeder, alles of had je ook voorkeuren. Of was het gewoon een jurkje en maakte het niet uit hoe het je stond? En als je in de spiegel keek, waarop bepaalde je dan dat je het ene mooi vond en het andere niet en wat uiteindelijk voor jou het gewenste resultaat gaf. Zulke voorkeuren staan niet op zichzelf, het heeft te maken met een beeld wat jij voor ogen hebt van hoe jij eruit moet zien en dat wordt aangestuurd door wat je ziet en ervaart in je omgeving.
Rolmodellen als moeder, zus, etc en schoonheidsidealen, anders zou bijvoorbeeld de cosmetische chirurgie wel kunnen opdoeken als er geen rolmodellen waren, dingen als ik wil de billen van Jennifer Lopez, of de lippen van Angelina Jolie, of Japanse vrouwen die een Europese oogopslag willen, Dat bestond dan niet, zelfs genderdysforie bestond dan niet. Als je geen rolmodellen hebt is er ook geen frictie, alles is hetzelfde, alles is goed, alles is grijs en no problema! Zonder rolmodellen roept Beetje een eng science fiction film scenario bij me op; Alles grijs grauw, niemand maakt het iets uit, het laat iedereen volkomen onverschillig, kleurloos of niet, individu of niet, alles is gelijk.

Ik zit altijd vol vragen dus trek het je niet aan, als je geen zin hebt om je zo bloot te geven of na te denken is het ook okee. Ik ben gewoon nieuwsgierig, ik kan het niet helpen het is mijn natuur.

[gerdaatje]

Lief Gerdaatje,

Het is niet cynisch bedoeld, maar ik heb toch wat vragen. Ging jij je pas cross kleden toen jij je vriendin ontmoette?

Nee, vanaf mijn 8ste denk ik.
Panty's jatten van mijn ma en lipstick

En zo niet, trok je de kleren aan van een zus of moeder, alles of had je ook voorkeuren.

Was de oudste en heb geen zus(je).
Voorkeuren waren er niet op die leeftijd.
Later werd mij wel duidelijk dat je onder je kleren alles mocht dragen, maar zichtbaar problemen opleverde.

Of was het gewoon een jurkje en maakte het niet uit hoe het je stond? En als je in de spiegel keek, waarop bepaalde je dan dat je het ene mooi vond en het andere niet en wat uiteindelijk voor jou het gewenste resultaat gaf. Zulke voorkeuren staan niet op zichzelf, het heeft te maken met een beeld wat jij voor ogen hebt van hoe jij eruit moet zien en dat wordt aangestuurd door wat je ziet en ervaart in je omgeving.

We spreken over minimaal 35 jaar terug, ik heb niet alles helder meer voor de geest, maar hoe of iets stond had ik geen benul van.

Rolmodellen als moeder, zus, etc en schoonheidsidealen, anders zou bijvoorbeeld de cosmetische chirurgie wel kunnen opdoeken als er geen rolmodellen waren, dingen als ik wil de billen van Jennifer Lopez, of de lippen van Angelina Jolie, of Japanse vrouwen die een Europese oogopslag willen, Dat bestond dan niet, zelfs genderdysforie bestond dan niet. Als je geen rolmodellen hebt is er ook geen frictie, alles is hetzelfde, alles is goed, alles is grijs en no problema! Zonder rolmodellen roept Beetje een eng science fiction film scenario bij me op; Alles grijs grauw, niemand maakt het iets uit, het laat iedereen volkomen onverschillig, kleurloos of niet, individu of niet, alles is gelijk.

Het punt is een beetje, ik blijk geen travestiet, maar een transgender.
Enig verschil dus.
Kleding was maar een substituut, dat ding tussen mijn benen en het gemis aan borsten was de hoofdzaak.

Ik zit altijd vol vragen dus trek het je niet aan, als je geen zin hebt om je zo bloot te geven of na te denken is het ook okee. Ik ben gewoon nieuwsgierig, ik kan het niet helpen het is mijn natuur.

Dat mag, dat nieuwsgierig zijn.
Ik kan zeggen dat ik door een comby van factoren pas nu datgene ga doen wat ik voor de pubertijd al had moeten doen.
Ik ben daar niet boos of opstandig van, het heeft zo moeten lopen.
Na 20 jaar huwelijk wil mijn meisje nog steeds door, ze stimuleert zelfs.
Waar het uitkomt, we zien wel.

Eerlijkheid eerst.
En dat zijn we altijd tegen elkaar geweest.

(En ja, als iets echt niet stond zei ze het ook, maar dat deed ik ook)

[Anja Kok]

Hoi, lieve Gerda bedankt voor je open antwoorden, dat fysieke herkenning wel. Ik had een vroeger een soort zelfhaat, ben nu wel rustiger geworden, maar verkramp nog steeds als ik in mijn blootje sta. Ze dachten vroeger dat ik preuts was maar ik geneerde me gewoon dood voor mijn lijf. Uiteindelijk ontweek ik zwembroek als jongen en bloot als man ook zoveel mogelijk. In een zwembroek voelde ik me half bloot, gedwongen topless, heel lastig, vooral als puber heel verwarrend allemaal. Zelfs met mijn vrouw ligt dat moeilijk en slapen we al een tijd apart mede om dit soort dingen. Ook voor mij zijn kleren meer een uiting, een middel om mijn gevoel uit te drukken en natuurlijk wil je voor een gelegenheid er best eens werk van maken, maar een spijkerbroek met t shirt is ook best. Dus dat gevoel herken ik wel, alleen worstel ik nog steeds om andere redenen dan dat gevoel, of ik die stap moet nemen. Ik neem nu kleine stapjes en zie wel hoe het loopt, anders voelen kan ik toch niet dus dat is alvast duidelijk. Wat ik ben, in ieder geval een mens, ik kan lachen, ik kan huilen en ik hoop nu eindelijk eens van mezelf te leren houden zoals ik ben.

Ik weet al van je beslissing en hoop dat alles goed gaat met je familie, maar volgens mij ben je wel een fijn mens, iemand om van te houden, dus uiteindelijk draaien zelfs de hardnekkigste nee roepers ook wel bij als jij meer in je evenwicht tussen lichaam en geest bent.

Liefs Anja en veel succes.

[gerdaatje]

Dank Anja.