![:(](./images/smilies/icon_frown.gif)
![:)](./images/smilies/icon_smile.gif)
Dat is juist het knelpunt wat vaak speelt: We hebben "geleerd" om iets te geven en dan "in de verwachting" dat we iets terug ontvangen. Immers, ik geef jou iets en dan wil ik er wel wat voor terug.
Ook in de werksituatie die ik hiervoor beschreven heb is het regelmatig het geval dat ik mijn verwachting dat het dan rustig word vaak niet uitkomt
![:(](./images/smilies/icon_frown.gif)
Dus het feit dat degene niet reageert om juist datgene wat je uitstraalt is in wezen niet van belang. Misschien kan hij of zij dit weer doorgeven of bekijken op een ander moment of aan iemand anders.
Gaan we dit nu even toepassen op onze situatie.
Hoe vaak is het wel niet gezegd door de ouderen onder ons dat je jezelf moet zijn in jouw transitie of tijdens jouw eerste uitstapje als travestiet.
Bijvoorbeeld: Loop rechtop, toon wie je bent, wees zeker van je zelf, dan ontmoet je mensen die je tegemoet komen. Loop je krom, onzeker van jezelf, ben je bang voor commentaar, etc dan ontmoet je mensen die dit bevestigen door kritiek te leveren, je onzeker te maken enz.
Laatst nog zelf meegemaakt. Bracht als vrouw de kliko naar de weg en opdat moment kwam net een buurvrouw naar buiten. Eerste reactie was oeps maar direct daarna besloot ik mij zelfverzekerd te tonen en we hebben een heel leuk gesprek gehad buiten op straat. Later weer eens met haar gepraat maar toen was ik als man en ongevraagd gaf zij het volgende te kennen: Ik was eerst onzeker hoe ik je moest benaderen maar toen ik voelde dat je er zelf niets omgaf en zeker overkwam werd ik ook rustig en zekerder van mijzelf en kon ik kijken naar mijzelf hoe ik ermee om kon gaan. Moest ook wat vooroordelen van mijzelf bekijken en veranderen."
![:)](./images/smilies/icon_smile.gif)
![:)](./images/smilies/icon_smile.gif)