Conflict M/V

[Esther Vos]

Hallo allemaal,
een zeer interessant stuk en misschien nog wel interessantere reacties.

In mijn eigen beleveing kan ik niet een vast percentage noemen. De ene dag is de andere niet.
Soms ben ik overduidelijk meer mannelijk, dan weer vrouwelijk, binnen mijn gemengde gender.

Wat ik wel steeds vaker zie is een verschil tussen Transgenderisme en Genderdystrofie. Hierbij bedoel ik dat er mensen zijn die hun m/v-mix kunnen accepteren en hun leven al naar gelang kunnen indelen terwijl anderen erop uit lijken te zijn één gender te willen nastreven terwijl iedereen behalve zij zelf zien dat dit een niet realiseerbaar doel is. Je zou dit een vorm van auto-dystrofie kunnen noemen.
Hierbij kijkt de persoon alleen naar wat zij zou willen zijn zonder rekening te houden met de eigen basis.
Ik denk dat deze personen ook problemen van een vergelijkbare aard zouden tegenkomen als zij niets met gender te maken zouden hebben.
Een aantal mensen hebben primair problemen met zichzelf en projecteren dit naar buiten d.m.v. een probleem met hun gender.
Het lijkt dan soms meer op een vorm van vluchtgedrag. Het lijkt mij dat de basis voor een gezonde mentaliteit en keuze-bepaling is dat er een harmonie is tussen inzicht en uitzicht, voordat je uberhaupt kunt gaan denken aan harmonie tussen lichaam en geest.
Als je door het leven gaat zonder deze mogelijke paradoxen in lijn te hebben gebracht is de wens om geaccepteerd te worden in de grote wereld volstrekt irreeël.
Iedereen bouwt in het leven defensieve maatregelen op en als je niet in harmonie bent zal zo'n systeem nooit meer zijn dan een mengeling van gatenkaas en prikkeldraad. En degene die met prikkeldraad werkt zal vaker zichzelf pijn doen dan hun belang beschermen.

Liefjes en groetjes Esther

[Joyce_]

Een aantal mensen hebben primair problemen met zichzelf en projecteren dit naar buiten d.m.v. een probleem met hun gender.

Waarom zou iemand dat doen, vraag ik me af. Een gender-probleem is al lastig genoeg, dat verzin je niet lijkt me.
Maar misschien heb jij ervaringen uit de praktijk, ik zelf heb het zoals jij beschrijft nog niet zo gezien bij anderen.
Was bij deze personen dan ook het gender-probleem verdwenen nadat ze die andere problemen konden oplossen?

En wat bedoel je met 'harmonie in inzicht en uitzicht'. Daar wil ik wel graag wat meer over horen.

Joyce

Dystrofie heeft volgens mij iets met het slecht functioneren van lichaamsweefsel te maken. Dysforie is een voortdurende sombere stemming, somber gevoel, vandaar genderdysforie.

[mina]

Goh wat een leuke bijdrage, weer eens wat anders .
Even voor de duidelijkheid: Met Dystrofie bedoel je Dysforie?

Je zegt wel een paar hele vage dingen hoor! Zou ik ook wel wat uitleg bij willen horen..Ik ga even proberen je verhaaltje op mijn eigen manier te vertellen... kijken of ik het een beetje begrijp.

Bijv het verschil tussen inzicht en uitzicht....

Inzicht om erachter te komen in welke mate en op welke manier je je lichaam (en mogenlijk genderrol) niet vindt passen bij je genderidentiteit....

Onder uitzicht vallen dan dingen als passabiliteit, maatschappelijke acceptatie, functioneren, enz enz. (lijkt me)?

Wat jij dus ehm bedoelt is(?)...dat sommigen van ons misschien een onrealistisch toekomstbeeld hebben?

Aan de andere kant lijk je te zeggen dat het niet verstandig is jezelf omwille van de maatschappij te verloochenen (defensieve maatregelen, enz enz)...Want dan kan er geen werkelijke acceptatie plaatsvinden (prikkeldraad, gatenkaas)

Een aantal mensen hebben primair problemen met zichzelf en projecteren dit naar buiten d.m.v. een probleem met hun gender.
Het lijkt dan soms meer op een vorm van vluchtgedrag.

Ik ben soms ook geneigd dingen die verkeerd of mis zijn gelopen in de problemenmap genderdysforie te stoppen. Dat is natuurlijk lang niet altijd zo en daarmee leg je al snel teveel gewicht op het genderprobleem, dat in feite ook iets zou kunnen zijn om door geinspireerd te raken en van te genieten, hoe moeilijk soms ook...


groetjes,
Mina

[Esther Vos]

Hoi Mila en Joyce,
Ik bedoelde inderdaad dysforie, helaas. Het zou wel handig zijn als onze problemen kunnen worden opgelost met bepaalde voeding.

Joyce schreef:

Waarom zou iemand dat doen, vraag ik me af. Een gender-probleem is al lastig genoeg, dat verzin je niet lijkt me.

Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Het probleem is al erg genoeg en is zo alomvattend dat sommigen er te veel mee bezig zijn om te zien dat bepaalde zaken een “gewone” oorzaak hebben. Het is ook niet echt een kwestie van “doen” of “verzinnen”. In de marketing is een term “selectieve perceptie” die inhoudt dat je eerder opvalt wat op dat moment in je leven speelt. Als je bijtijds ook weer de rest ziet kun je het in perspectief plaatsen. Voor mensen met een licht obsessief karakter bestaat het gevaar dat je erin blijft hangen en de waarde van een detail in de grote mengelmoes totaal uit het oog verliest.

Mila schreef:

Wat jij dus ehm bedoelt is(?)...dat sommigen van ons misschien een onrealistisch toekomstbeeld hebben?

Ook dit is zo, maar ik bedoelde dat sommigen van ons een onrealistisch zelfbeeld hebben. Sommigen hebben dit doorlopend terwijl anderen, waaronder ik, dit van tijd tot tijd hebben. Dit is voor mij vaak het signaal dat er iets anders aan de hand is wat wellicht niets met gender te maken heeft.

Mila schreef:

Aan de andere kant lijk je te zeggen dat het niet verstandig is jezelf omwille van de maatschappij te verloochenen (defensieve maatregelen, enz enz)...Want dan kan er geen werkelijke acceptatie plaatsvinden

Te verloochenen lijkt me nooit goed, maar soms moet je wel jezelf beschermen tegen bepaalde invloeden of een teveel ervan van buiten af. De persoon die niet in balans is zal eerder geneigd zijn meteen in het defensieve te schieten waardoor er geen functionele communicatie meer mogelijk is en geen van beide partijen er iets van kan opsteken.
Bij sommige draden krijg ik het gevoel dat iedereen de Tg of Ts moet accepteren en degene die dat niet doet vogelvrij is. Jezelf accepteren betekent ook de ander accepteren of die het met je eens is of niet. Een verandering van de ander kan niet worden geëist of afgedwongen en als je de ander aanvalt kun je het wel helemaal vergeten.

Harmonie tussen inzicht en uitzicht:
De onderwerpen die Mila in haar uitleg schreef vallen onder beide zichten.
Het betreft hier niet het onderwerp maar de omgang ermee. Neem bijv. passabiliteit. Je kunt je kleden en opmaken zodat je je er prettig bij voelt wat je zelfvertrouwen en positieve uitstraling opkrikt. Je kunt je ook kleden om bij anderen een reactie op te roepen. Bij het laatste stel je je bij voorbaat kwetsbaar op en kunnen reacties een grotere impact hebben dan je had gehoopt. Bij het eerste zullen reacties worden geïnspireerd door jouw uitstraling en doordat je jezelf bent heb je veel minder de behoefte om overal op te reageren.

Ik hoop dat het zo een beetje duidelijker is omschreven. Zo niet hoor ik binnenkort weer iets.

Liefjes en groetjes Esther

[Irene]

Heerlijk om weer eens een paar zinvolle en genuanceerde bijdragen te lezen, het geeft mij weer wat meer inzicht in mezelf.

bedankt Esther.

Irene

[Joyce_]

Heerlijk om weer eens een paar zinvolle en genuanceerde bijdragen te lezen, het geeft mij weer wat meer inzicht in mezelf.

Om deze trend maar even meteen vast te houden, kan je wat vertellen over dat inzicht, Irene?

[Irene]

Natuurlijk Joyce,

Zonder nu meteen de hele post van Esther te herhalen, kan ik zeggen dat een aantal van die zinnen en met name die tussen het verschil in inzicht en uitzicht me stof tot nadenken hebben gegeven. Denkstof levert altijd betere inzichten op, over uitzichten kan ik niet oordelen

Irene

[Anja Kok]

Ik vind deze oudere topic dermate interessant dat ik vind dat het aandacht verdiend. Het is ook eens een ander geluid, dan maar roepen we moeten allemaal onder het mes. Of je bent een trafo of een transeksueel op weg naar ....
Genderdysforie is iets wat vaak erg ongenuanceerd word behandeld en waarbinnen rationaliteit vaak niet verder komt dan relativeren en bevestigen en de emotionele eigen gevoelsbeleving daarvan als absoluut boven elke discussie of onderzoek wordt gesteld. Werkelijke nuancering en evenwicht is dan ook meestal ver te zoeken en hier lees ik dus een andere genuanceerde toon in deze topic.

[veronique02]

Hallo ,
Dit is een zeer goed artikkel ,ik zit nog steeds in zo'n twijfelsituatie , en heb voor mij zoals het is aanvaard .
Het ene moment komt die vrouwelijkheid boven en dan verdwijnt het weer . Ik heb reeds meer negatieve ervaringen om mijn vrouwelijke kant te uiten en mij zo te tonen aan bepaalde mensen buitenshuis dan positieve . Dit draagt ertoe bij dat ik het meer voor mezelf hou, ergens uit schrik om wat de buitenwereld oplegt te moeten zijn .

Groetjes Veronique

[San10]

Esther Vos schreef:
Een aantal mensen hebben primair problemen met zichzelf en projecteren dit naar buiten d.m.v. een probleem met hun gender.
Het lijkt dan soms meer op een vorm van vluchtgedrag. ...

Nee, ik zie eerder een samenloop van meedere thema's, problematieken, whatever, die bij mensen een rol spelen, die in een bepaalde volgorde naar buiten komen. Een coming out en waarbij onderliggende thema's opeens ook lucht krijgen en mee naar buiten komen.
Dus bv. iemand heeft een coming out van zich het andere geslacht te voelen en kan nu ook allerlei andere gevoelens gaan uiten, die eerst vast zaten.
Omgekeerd kun je ook stellen dat er vaak op jeugdige leeftijd al een andere ontwikkeling geweest is op identiteits- en seksueel vlak, wat later evt problemen kan gaan geven in deze maatschappij die daar (nog) niet op ingericht is.

Problemen, oorzaak en gevolg kunnen hand in hand gaan.
Het kan én én zijn.
Gezien mijn ervaring is dat in Nederland helaas al heel snel iets gek gevonden wordt, draagt dan al niet bij aan je zelfvertrouwen.

Heel droog even:
Ik heb ziekte v Crohn,
Ik knuffel bomen,
ik ben extreem gevoelig en heb trekken van autisme,
ik ben transgender.
Al deze zaken bij elkaar maken het af en toe extreem moeilijk me een plek te geven in de maatschappij, die erg snel nogal iets gek vind.

In de Natuur vind ik rust. Als ik met m'n buik of rug tegen een boom aan sta voel ik me heel rustig worden.
Mensen kunnen het niet plaatsen. Vaak zat in hun ogen een verklede kk flikker. Sommigen denk ik dat ik een pedo of een gluurder ben en willen melding maken. Maar ze vragen niks, gaan niet een gewoon gesprek aan. Een heel enkele keer heb ik positieve reacties gehad.
Het is niet alleen vanuit bepaalde culturen, maar ik merk ook sterk vanuit jonge autochtone gezinnetjes van rond de 30 dat die nogal negatief kunnen reageren.

Of ander voorbeeld: Ik ben ziek en moe. Ik moet toch nog even langs de supermarkt. De kabouterjes doen het niet. In m'n kloffie ongeschoren ga ik er snel heen voordat het dichtgaat.
Er hangen jongeren rond bij die supermarkt die dingen roepen.

Eindeloze discussies afgelopen 15 jaar gehad bij diverse trans klaaggroepjes van Humanitas, COC enz. over confrontatie of assimilatie. Oftewel je moet je in allerlei bochten wringen om zo 'gewoon' en onopvallend mogelijk er uit te zien, or 'you've got to bite the bullet!' .
Vrij hard wordt dat dan ook gesteld, terwijl bij andere groepen van mensen de wereld te klein is als die mogelijk ergens gediscrimineerd worden.

Ik merk heel duidelijk dat als ik onder echte vrienden ben, of thuis ben, ik geen genderconflicten ervaar.
Het is pas als ik naar buiten ga, dat 'oude stemmetjes' van dat ik niet deug weer opspelen en m'n onzekerheid toeneemt weer. 1 voelen met de natuur doet me goed, maar dat schijnt me ook weer niet gegund te zijn blijkbaar.
De maatschappij is niet ingericht op diversiteit.



Ondanks ik last heb van sociale fobie, wend ik allerlei overlevingsstrategieën aan als ik naar buiten ga, maar leuk is anders. Ik vind het in Rotterdam soms echt niet te harden, zo'n negatieve vijandelijke sfeer.

25 September ga ik naar een conferentie over kruispunten van culturen met seksuele diversiteit.
Ik ben ook bij de aangrijpende voorstelling "Schijn" geweest.
Door dit soort bijeenkomsten hoop ik ook weer mensen tegen te komen en een brug te slaan, wat toch ook weer bijdraagt aan m'n zelfvertrouwen en omgekeerd bekendbaarheid en rukbaarheid geeft aan de omgeving... nou... oprecht geïnteresseerden dan.

[sandra77]

Eindelijk goedkeuring gekregen voor dit subforum!
Heb het stuk gelezen en ondanks dat het al wat ouder is erg interessant!
Ik ben door een burn-out thuis komen te zitten wat meerdere oorzaken heeft.
Zoals velen begon het bij mij ook met stiekem verkleden en heb ik het een aantal jaar geleden mijn vriendin vertelt waar ik mee zat.
We hebben inmiddels 4 kinderen (2 zijn uit een vorige relatie van mijn vriendin). Mijn vriendin geeft mij de vrijheid om mij te verkleden en zegt ook dat er ruimte moet zijn voor mijn vrouwelijke kant en vind dat ik het moet integreren.
Ga de laatste tijd na altijd binnenshuis vrouw te zijn geweest steeds vaker naar buiten toe wandelen als vrouw al is dit s'avonds/s'nachts laat met de hond uitlaten.
En dan aan de ene kant toch steeds afvragen of ik niemand tegenkom en aan de andere kant steeds zoiets hebben ach ik heb er schijt aan.
het naar buiten gaan voelt goed voor mij nadat het vroeger bij mij begon als travestie. Maar ik heb steeds toch het conflict tussen M/V...
Aan de ene kant man zijn en toch ook vrouw willen zijn.
Ik zou graag ook overdag wat vaker als vrouw zijn en het liefst gewoon naar de supermarkt gaan aan aantrekken wat ik wil.
Maar bang voor de reacties (ook van bekenden) en overdag maar niet omkleden omdat ik de kinderen hier niet mee wil belasten want vriendjes vriendinnetjes en klasgenootjes zouden het kunnen zien.
En ik wil niet dat ze daar mee gepest worden, de 2 oudsten weten het en vinden het niet erg dat hun papa wel eens meisje wil zijn.
Als man besteed ik vaak niet veel aandacht aan mezelf hoewel ik soms wel mooie kleren aantrek alhoewel deze wel naar het vrouwelijke neigen.
Liever wil ik dus me vrouwelijk kleden omdat ik maar daarbij beter voel en er meer mijn eigen ik in kwijt kan.
In een druk gezin is er vaak niet veel tijd voor jezelf en dat is eigenlijk ook een van de reden waarom ik er vaak wat slonzig bij loop.
En omdat dit vaak in de mannenrol is boeit dit me ook niet echt...
Sinds de laatst tijd heb ik ook steeds toch het verlangen dat ik borsten wil ondanks dat ik het daar van onder zo wil laten.
Ik heb van mezelf al wat en heb een tijdje hop geslikt en mijn borsten zijn hierdoor wat gegroeid en wat voller geworden (ik kan een push up BH maatje 85b aantrekken en heb dan een redelijk decolleté.
Wat ik erg fijn vind omdat ik dan met een mooi truitje er heel vrouwelijk uit zie. Ik zit op dit moment met de vraag dat ik niet goed weet hoe ik nu mijn vrouw verder moet integreren in mijn leven.
Ben dus blij dat ik eindelijk hier op het subforum terecht kan zodat ik een verdere leidraad heb over hoe nu verder.

[Anja Kok]

Een heel verhaal, vol verlangens en dubbele gevoelens. Je eindigt ermee dat je niet weet hoe jij de vrouw in jou verder moet integreren. Je beroept je op allerlei omstandigheden als gezin, de buitenwereld en het bewegen op het scheidingsvlak hiertussen, waardoor je gedeeltelijk een schaduwleven leidt tussen de coulissen.
Zonder direct op het podium te gaan staan en in het voetlicht te zoeken naar antwoorden, zou je je kunnen afvragen wat vrouw- zijn eigenlijk emotioneel gezien qua denken en reageren in jou is. M.a.w wie ben jij innerlijk los van je verschijning, in gedrag, seksueel, etc. en bespreek dit eens met je naasten.
Zo vind je de balans uit waar jij persoonlijk staat binnen het trans-firmament.

Veel succes op de weg naar jezelf, groetjes Anja