Coming out

[Catulus_V]

Hallo lieve mensen,

Ik zit er over na te denken om naar mijn ouders ''uit de kast te komen'' over het feit dat ik ook een grote vrouwelijke kant heb, waardoor mijn hobby's, sociale contacten en mijn kledingkeuze weleens worden beïnvloed.

Hebben jullie nog tips voor mij? Ik woon thuis maar binnen een jaar is de planning dat ik uitvlieg...

Groetjes

[Joline]

Echt tips heb ik niet. Mijn ouders weten niet dat ik dit doe en dat wil ik eigenlijk zo houden. Ik vind het prima zoals het nu is. Dus echte tips kan ik je niet geven. Wees vooral jezelf, dat is het belangrijkste.
Hoe denk je zelf dat jouw ouders gaan reageren? Zullen ze het begrijpen en accepteren, het steunen, of juist afwijzen?
Baseer het ook op hoe jullie als gezin zijn. Ook al denk ik dat je ze sowieso met alle respect moet benaderen en hen alle ruimte moet geven voor hun reactie, welke dat ook maar mag zijn.

Maar respect voor de stap die je wilt zetten, hoor!

[Catulus_V]

Hoe denk je zelf dat jouw ouders gaan reageren? Zullen ze het begrijpen en accepteren, het steunen, of juist afwijzen?

Dat is dus het spannende zeg maar... Ik denk wel dat ze het zullen steunen en accepteren maar ik weet niet zeker of ze het zullen begrijpen. Ik had ook gehoopt dat ik het zonder te zeggen kon. Maar het neemt gewoon te veel energie van mij om elke keer rekening te houden wanneer ze thuis komen, alles verstoppen, bijna niks kunnen wassen en uberhaupt iets verborgen houden vind ik vervelend.

Wederzijdse respect is zeker een goede tip, kom je heel ver mee...

[I.G.Norance]

Ik heb eerst mijn gedachten op papier gezet. En dat vele keren aangepast tot ik de voor mij juiste 'formule' had gevonden.
Er ook een beetje wetenschappelijke zaken in verwerkt om te laten blijken dat ik niet de enige ben.
Helder verteld dat ik er zelf ook problemen mee heb én steun zoek.
Dat jij -je ouders- vanzelfsprekend- in jouw leven van zeer groot belang zijn, en hun daarom om steun/hulp vraagt.
Ook duidelijk gemaakt waar op dit moment voor mij de grens ligt.
Uhmm, mss ook zeggen dat je onaangekondigd je andere ik NIET aan hun zult tonen, anders dan alleen in goede samenspraak.

Nou ja, zo iets.
Ieder doet het -en moet het doen- op zijn/haar wijze.

sterkte

[Catulus_V]

Ik heb eerst mijn gedachten op papier gezet. En dat vele keren aangepast tot ik de voor mij juiste 'formule' had gevonden.

Ik lag toevallig gister in bed en bedacht me opeens wat ik allemaal wilde zeggen. Heb dit op papier staan... Goede tip inderdaad. Het verwerken van cijfers en het zeggen waar de grens ligt is ook zeker een slimme!

[Transvrouw]

Ik ben de discussie ook aan gegaan, maar pas achteraf. Ik vond het zo belangrijk om mijn vrouwelijke kant in mijn leven te verweven, dat ik op gegeven moment gewoon de "confrontatie" ben aangegaan en bewust mijn sociale transitie ben gestart.

Dat vonden een paar mensen raar, maar door de meesten werd het positief ontvangen. Mijn ouders zaten in het begin vooral op de tour van wat een ander ervan vond. Iets wat voor mij persoonlijk totaal onbelangrijk was.

Ondertussen ben ik 5 jaar verder en na een flinke dip in onze relatie, zijn we er grotendeels overheen gegroeid en is het contact redelijk genormaliseerd.

Persoonlijk denk ik dat je er ook geen al te groot verhaal van moet maken, want stel dat je ouders het niet willen, doe je het dan ook niet?

Met de kennis achteraf zou ik zeggen, kleed jezelf gewoon zoals je wilt en ga op een rustige manier het gesprek aan. Zeg tegen je ouders dat ze jouw geluk centraal stellen en niet wat een ander ervan vindt. Als ouder wil je ook maar een ding en dat is dat je kind gelukkig wordt toch?

Succes en sterkte toegewenst.

[Catulus_V]

Nou, ik ben uit de kast gekomen hoor... Was een hele heftige emotionele bevalling. Tijdens de ''oefening'' ging het goed maar ik kon mijn tranen niet beheersen bij mijn ouders.

Mijn ouders vonden het eerst wat onwennig, nog steeds eigenlijk. Snap ik ook wel! Maar ze vonden mij echt een heel mooi mens en zullen altijd achter mij staan. Ze vroegen wel heel veel of het geen transgender gevoelens zijn... Dit heb ik duidelijk gemaakt dat het niet zo is, want dat is het ook totaal niet.

Ik ben blij dat ik het heb gedaan. Het is een last van mijn schouders.

[Transvrouw]

Kan ik me voorstellen, gefeliciteerd. Nu zul je misschien vinden dat je geen transgender bent, maar niets zo veranderlijk als een mens. Zeg gewoon dat je die gevoelens nu niet hebt, maar geen glazen bol hebt die de toekomst voorspeld. Ik wens je een mooie toekomst 👍😊

[Joline]

Goed, zeg! Ik ben trots op je, Catalus! Het lijkt me geen makkelijke opgave, dus echt moedig dat je dit gedaan hebt. En lijkt me wel heel fijn om te horen dat je ouders je een mooi mens vinden. Geniet van dat moment.

[decadance]

Ik lees nu pas het hele verhaal!

Ongelooflijk sterk dat je naar voren getreden bent en je kwetsbaar op hebt durven te stellen.
Deze "hobbel" die je genomen het is wel een heel belangrijke, nu kan je werken aan acceptatie van je zelf (als dit nog niet het geval is) en uitvinden in welke vorm je dit door wilt zetten.
Zonder de afleiding van de constante dreiging van sociale uitsluiting.
De stress moet enorm geweest zijn toen je het vertelde, maar de rust daarna moet minstens even groot geweest zijn.

Ik weet het, het is niet ladylike.. maar je hebt op zeker "ballen getoond" !

chapeau!
Deca.

[matthijsse]

als ik vroeger thuis gezegd zou hebben dat ik transgender gevoelens had , dan was ik meteen het huis uitgezet

[Transvrouw]

Dat kun je alleen maar weten als je dit ook daadwerkelijk had gedaan.

[matthijsse]

dat is niet waar wat je zegt , want ik had geen andere slaapplaats , dus ik had geen keus

[Catulus_V]

dat is niet waar wat je zegt , want ik had geen andere slaapplaats , dus ik had geen keus

Dit breekt mijn hart toch wel een beetje.... Ik hoop dat je jezelf nu wel hebt kunnen uiten

[matthijsse]

mijn ouders zijn al jaren dood , dus ik kan nu doen wat ik wil in mijn eigen huis
maar als ik had gezegd dat ik homo of travo zou zijn geweest , dan hadden ze eerst gevraagd wat dat betekende
en dan hadden ze mij vervolgens direct het huis uitgezet
ik heb 31 jaar bij ze gewoont , en de woorden homo en travo zijn nooit gevallen
wel moet ik zelf ook eerlijk zeggen dat de woorden homo en lesbo bij mij niet voorkomen want deze fenomenen veroordeel ik ten zeerste want van homo en lesbo wil ik niets weten