Partners, hoe lang duurde de acceptatie bij jullie ?

[ikke]

Tja, wat zal ik zeggen? Volg je hart en blijf praten. Dat zijn de twee belangrijkste zaken. Uiteindelijk houd je van elkaar en is dit net als elk andere relatieding: praten, naar elkaar luisteren en proberen aan elkaars behoeftes tegemoet te komen, zonder je eigen grenzen te overschrijden.
Je grenzen wat oprekken, dat doet echter niemand kwaad.

Ik zeg hiermee niet dat je klakkeloos dient mee te gaan in wat hij/zij wil. Ik hoop wel dat de communicatielijnen open blijven, over en weer. Niet kunnen delen wat zo belangrijk voor je is (en ja, ook voor jou als partner, ik bedoel, je stelt niet voor niets hier je vraag), is een van de meest voorkomende redenen om uit elkaar te gaan.

Niemand kan je een handleiding geven over hoe hiermee om te gaan. Je kunt alleen maar met elkaar in gesprek blijven, hoe moeilijk ook, en elkaar grenzen respecteren. elkaar respecteren. Iemand is wie hij/zij is, dat verander je niet. Wel hoe je je gedraagt naar elkaar toe, dat wel. Bewust zijn van je eigen gevoelens en gedachten, dat is een eerste stap. En die aan elkaar duidelijk maken.

Heel veel plezier en succes met ontdekken. Het kan een extra dimensie aan je relatie geven, maar het vraagt een open mind.

[Hartje]

Ik heb nu 2 jaar een relatie met mijn vriend en hij heeft me verteld dat hij het soms fijn vind om zich te verkleden.
Dit kwam voor mij erg onverwachts. Hij heeft mij aangegeven dat hij dit alleen binnen wil en dat het niks met sex te maken heeft.
Maar toch heb ik hier wel moeite mee. We praten er wel over maar ik vind dit heel moeilijk omdat ik nier goed weet wat ik ervan moet vinden.
Ik vind het niet erg dat hij dit doet (hij moet zichzelf kunnen zijn), maar vind het moeilijk om ermee geconfronteerd te worden.
Ik denk dat het idd een kwestie van tijd is die je jezelf moet geven, maar ik weet niet of ik hier ooit aan kan wennen

[Sandy]

Hoi Hartje,

Ik kan mij best voorstellen dat dit even koud op je dak komt, maar wees er ook trots op dat je vriend het je heeft verteld. Dat is niet niks geweest voor hem! Blijkbaar houd hij dermate veel van je om je deelgenoot te maken van zijn behoeften. Daarnaast ga jij een gelukkigere vriend krijgen.

Wat je ervan moet vinden is simpel: niks. Accepteer het zoals het is, zonder daarbij na te denken over het hoe, wat en waarom. Praat er wel over met hem; hij zal dat met niemand anders kunnen doen, en er waarschijnlijk wel behoefte aan hebben. Forceer dat echter ook niet en geef hem de tijd. Voor hem zal het net zo'n ontdekkingstocht zijn/worden als voor jou.

Sommige mannen zijn overdag directeur van een eigen bedrijf, en gaan 's avonds naar huis om aan SM te doen met hun vrouw. Andere mannen zijn overdag leraar en spelen in hun vrije tijd levensechte rollenspellen. Jouw vriend heeft er soms behoefte aan zich voor te doen als vrouw. What is the big deal? Als je eens wist wat veel mensen in hun vrije tijd 'uitspoken' dan zou je veel mensen heel anders naar kijken hoor. En zoals bij al die mensen: als je vriend het inderdaad binnenshuis houdt ben jij de enige die ervan afweet. Accepteer hem zoals hij is; je hebt nog steeds een relatie met dezelfde man.

Succes (en veel plezier) ermee,

Sandy

[Elsa]

Het is inderdaad positief dat jouw manhet verteld heeft Hartje.Wat je er van moet vinden?
Ik denk dat de liefde voor elkaar de basis is, ook wat al eerder gezegd is, praten met elkaar. Ik kan niet zeggen dat ik het geweldig vind, maar geef wel de ruimte aan mijn partner.Je gaat vanzelf merken wat het beste bij jou past.
Elsa.

[Berdine]

Ik had ook geen moeite met accepteren. Ik was vooral erg nieuwsgierig, had honderden vragen (ook een reden om hier eens rond te neuzen), maar heb ook een partner die weinig meer naar buiten gaat in vrouwenkleding en voor wie het geen sexueel iets is.
Wellicht dat dat het makkelijker maakt?
Ik heb grappend weleens gezegd dat als ik echt man zou kunnen zijn, ik dat best zou willen ervaren. Mijn partner weet niet wat hij zou kiezen, man of vrouw, als dat mogelijk zou zijn. Maar nu, dat ombouwen etc. dat is in ieder geval geen optie voor hem.

Ik vind vrouwen ook mooi en opwindend, dus wie weet maakt dat het ook makkelijker.
Ik zit rustig naast mijn partner op de bank, of in de keuken als hij vrouwenkleding draagt. Prima toch? Hij draagt andere kleding, een andere, zachtere kant, van zijn karakter komt meer boven, ik moet eerlijk zeggen: ik ben blij dat hij zijn meer vrouwelijke kant laat zien!


Ik denk dat accepteren veel te maken heeft met je eigen overtuigingen, maar zeker ook met de manier waarop je erachter komt dat je vriend T is, liegen en bedriegen is zeker geen goede basis, voor welke relatie dan ook! Beter eerlijk zijn tegen elkaar. En ja, ook vertellen in een fase dat je elkaar leert kennen, zeg de eerste 9 maanden in een relatie. Je beeld van elkaar is dan minder vastomlijnd dan wanneer je al jaren samen bent. Ik kan me goed voorstellen dat je je bedrogen voelt als je partner na jaren ineens wel iets verteld en ondertussen elke week vrouwenkleding heeft aangehad. Sommige dingen hebben zoveel impact, zou ik niet geheim houden. Het is zo'n essentieel onderdeel van wie je bent, mannen/T's, ik zou het vertellen. Rustig voor gaan zitten, vragen beantwoorden, het laten bezinken bij de ander. Haar grenzen ook respecteren. Het is niet niets om te horen dat je man nog een andere kant heeft.

In mijn geval werkt het prima uit, het is een achterdeur naar zijn meer kwetsbare kant en ik ben dankbaar dat hij me voldoende vertrouwt om zich te laten zien. ik meen dat echt, vind het een geschenk.

Wat geweldig om te horen dat je zo open en ondersteunend bent! Het kunnen accepteren en zelfs waarderen van de vrouwelijke kant van je partner kan inderdaad bijdragen aan een sterkere en meer vervullende relatie. Hier zijn een paar positieve aspecten en overwegingen die jouw ervaring verder kunnen verrijken:

[jose6]

Ik heb het mijn vrouw na paar dagen verteld want ik wilde geen geheimen hebben , dus risico genomen , dacht beter gelijk vertellen dan later in relatie betrapt worden . Risico was wel dat ze het niet zou kunnen accepteren , dus verteld en haar reactie was dank je wel voor het vertrouwen en ik wil hier ff rustig over nadenken , na paar dagen kwam ze er op terug , en wilde het met eigen ogen zien , dat was spannend en toen ik het liet zien was haar reactie oké maar als je die doet dan wel zo goed mogelijk en ik help je daarbij , Jezus wat was ik blij en goede afspraken er over gemaakt , en tot op de dag vanavond steunt ze mij , die wilde ik ff kwijt , want conclusie is zo lang je maar eerlijk blijft naar elkaar is er meestal wel een tussenweg
Gr José

[laura.sparkle]

Hoi José,

Wat fijn !!! Super dat het soms ook helemaal goed komt. Top dat je het ons laat weten, dat geeft ons ook weer moed.

Liefs, Laura.

[Evelien#]

Ik lees hier dat je best alles in het begin van een relatie opbiecht, maar ik ben als man wel echt mannelijk.
En vooral toen ik zo wat tussen de 25 en 30 jaar was.
Toen heb ik mijn vrouw ook leren kennen en was hetvoor mij minder een isseu om mij met regelmaat om te kleden.
Echter heeft het travestie zijn altijd in me gezeten al van af mijn pakweg 13 jaar of zo.
Na mijn 35 ste is het dan weer volop beginnen borrelen en toen was het helemaal niet meer zo makkelijk om er over te gaan praten.
Dus zit ik er nu nog steeds mee verborgen.

[laura.sparkle]

Hoi Evelien,

Misschien wel eerder beter. Maar misschien ook later beter niet meer, haha. Ik ben daar nog niet uit.

In mijn geval heb ik het als zestiger aan mijn vrouw verteld. Ik had toen ook net een paar weken eerder travestie ontdekt. Toen ik het met haar besprak, nog heel voorzichtig, was ze positief. Maar toen het helemaal tot haar doordrong wilde ze scheiden.

Dat gaat mogelijk ook nog gebeuren ook. Hoewel we nu een bedenkjaar verder zijn is er nog niets veranderd.

Dus, oppassen is ook een goede tip.

Liefs, Laura.

[Berdine]

Dit is zo moeilijk

[Evelien#]

Hoi Evelien,

Misschien wel eerder beter. Maar misschien ook later beter niet meer, haha. Ik ben daar nog niet uit.

In mijn geval heb ik het als zestiger aan mijn vrouw verteld. Ik had toen ook net een paar weken eerder travestie ontdekt. Toen ik het met haar besprak, nog heel voorzichtig, was ze positief. Maar toen het helemaal tot haar doordrong wilde ze scheiden.

Dat gaat mogelijk ook nog gebeuren ook. Hoewel we nu een bedenkjaar verder zijn is er nog niets veranderd.

Dus, oppassen is ook een goede tip.

Liefs, Laura.

Laura, ik vind dit erg spijtig voor je...in elk geval sterkte als je vrouw hierin wil doorgaan.
En ja de tip is zeker iets wat ik mee in overweging neem.
Sterkte meisje.

[Berdine]

Hi Laura
Mij heeft het uiteindelijk mijn huwelijk gekost nadat ze het wist het ging zover bij mij dat zelfs mijn kinderen en haar familie werden ingelicht en aangezien we hier op een zeer katholiek dorp wonen willen ze niks meer met me te maken hebben..

Mijn huidige vriendin gelijk ingelicht wie ik was in het begin was het vreemd en nu 20 jaar verder is ze er helemaal aan gewend,

Ik wens je veel sterkte en denk eraan je staat niet alleen.

Er zijn hier mensen genoeg voor een luisterend oor

Sterkte Berdy

[laura.sparkle]

Hi Laura
Mij heeft het uiteindelijk mijn huwelijk gekost nadat ze het wist het ging zover bij mij dat zelfs mijn kinderen en haar familie werden ingelicht en aangezien we hier op een zeer katholiek dorp wonen willen ze niks meer met me te maken hebben..

Mijn huidige vriendin gelijk ingelicht wie ik was in het begin was het vreemd en nu 20 jaar verder is ze er helemaal aan gewend,

Ik wens je veel sterkte en denk eraan je staat niet alleen.

Er zijn hier mensen genoeg voor een luisterend oor

Sterkte Berdy

Hi Berdy,

Dankjewel voor jouw lieve woorden. Fijn dat jij me zo steunt (en anderen ook).

Kans is groot dat ik op jouw spoor zit en ga scheiden. Dat is natuurlijk jammer na ruim 30 jaar huwelijk. Maar zoals het nu is gaat het ook niet. Dus ja... Hopelijk kom ik ook zo'n begripvolle nieuwe vriendin tegen! Vast wel.

Liefs, Laura.