Lisa met een S schreef:Het is mij niet duidelijk; jij maakt een onderscheid tussen een "showgirl" en een "travestiet" door te stellen:
Kim Dietrich schreef:Ik maak een onderscheid in showgirls en in echte TV's die een drang hebben.
(I) Dus een showgirl is niet een echte travestiet omdat ze geen drang voelt
Verder schrijf je:
Kim Dietrich schreef:Wat Esther doet en wat ik ook probeerde, is iets heel anders. Wij proberen een mooie, leuke vrouw neer te zetten. (II) En als dat je enige doel is, ben je dus showgirl.
Dus volgens jou was je toen een showgirl
Daarna schrijf je:
Kim Dietrich schreef:Op een gegeven moment had ik er b.v. schoon genoeg van en deed ik al mijn prachtige dameskleren bij het oud vuil. Een behoorlijk vermogen verdween zo. Een tijd ging dat goed, maar toen...
Dus toen je ophield met gewoon voor de leuk zich verkleden als vrouw bleek dat er toch een drang was om zich zo te kleden
Dus toch travestiet!
Betekent het dat je nooit een echte showgirl bent geweest of betekent het dat je wel een showgirl was maar travestiet werd net zoals de social drinker zich verslaafd raakt en alcoholist wordt?
Hallo Lisa,
Ja, het lijkt zo misschien wat verwarrend, maar het is heel simpel. Het is namelijk precies omgekeerd. Dus van travestie naar showgirl.
Ik ben vanaf mijn 12de ofzo heel duidelijk een (beginnende) travestiet. Ik zal en wil dat niet ontkennen. In het begin was dat allemaal opwindend en spannend en ook leuk en ik deed het graag. Dat ging heel lang zo door en ik deed dat als het ware voor mijn gevoel uit vrije wil. In het begin zag ik er niets dwangmatigs in. Maar na een hele tijd, zo rond mijn 35ste of zo, werd het door de sociale reacties vrij vervelend en wilde ik stoppen. Tenslotte alle kleren weg en een paar jaar leek dat heel goed te gaan. Niet dus. Nadat ik opnieuw begonnen was, ben ik op een gegeven moment publiek gegaan in volledige travestie. De reacties daarop waren uitermate leuk. Het gevolg was dat ik dat uitgaan, winkelen etc. uitermate serieus ging nemen.
En nu het idiote. Daardoor kwam die hele oorspronkelijke travestie als het ware op de achtergrond. Ik had er geen tijd meer voor. Ik was er niet op gericht. En ik vond het eigenlijk niet meer opwindend. Uitgaan als vrouw was veel spannender, omdat je dan afhankelijk was van je publiek.
Het was wel spannend, maar niet erotisch. Ik transformeerde mezelf in een voor veel mannen en vrouwen behoorlijk erotisch wezen en die reacties vond ik leuk, maar zelf was ik ondertussen een koele kikker die er niet opgewonden van kon raken.
Na een aantal jaren vond ik het eigenlijk wat saai worden. Erg veel werk voor wat eigenlijk? Soms hadden mensen ook niet door dat ik in feite man was, en voor mijn gevoel ging de act dan wat verloren. Voor mijn idee was ik dan rolbevestigend bezig en eigenlijk was dat toch niet wat ik wilde.
Ik heb er toen over nagedacht en geconcludeerd dat ik eigenlijk vooral een halfloper ben, een feminiene man, een androgyn. Ik vind het leuk als man dameskleren te dragen (ik ben behoorlijk modegek), maar ik heb normaal niet de behoefte aan het gedoe van pruik, borsten en make up. En ik vind het prettig als man herkenbaar te blijven. En ja, dat ligt sociaal dus merkwaardig genoeg een stuk moeilijker dan het volledig voor vrouw spelen. En ook in die rol van androgyne man ben ik behoorlijk showgirl en tot nu toe beslist niet dwangmatig want ik vind het niet erg om het tijden niet te doen.
En ondertussen is die travestiedrang nog steeds weg. Maar ja, je weet nooit.
Groetjes,
Kim D.
ik heb esther toen niet gemist, wel het uitgaan zelf 
