Het onderstaande artikel klopt precies, althans dat geld in ieder geval voor mijn T* persoontje.
eigenlijk zijn we allemaal wel een beetje 'shoeholic'
even een klein spelletje dat een gezonde dosis zelfironie van je vraagt (kan nooit kwaad!). open de kast waarin je je schoenen opbergt en werp er nu een objectieve blik in. hoeveel paar schoenen, sneakers, slippers en laarzen tel je? tien paar? twintig paar? meer dan vijftig? imelda marcos wordt nog steeds als de ultieme 'schoenenmaniak' aangehaald, maar als we onze eigen kasten kritisch bekijken dan blijkt al gauw dat imelda's manie echt niet zo origineel was...
doe de kast maar weer dicht. we hoeven echt niet te weten wat je daar allemaal hebt aangetroffen. we hebben elkaar al begrepen. en je hebt ook wel begrepen waar we het in dit artikel over willen hebben. het is een artikel dat al een tijdje in ons hoofd zat, en dat we nu eindelijk, ook dankzij de vele mails die we van onze lezers hebben ontvangen, aan het papier (of beter: aan internet) hebben toevertrouwd.
één moment! nog even terug naar de kast waar je je geliefde schoenen, kriskras door elkaar of in keurig opgestapelde schoenendozen, bewaart. nog een paar kleine vraagjes: hoeveel paar schoenen gebruik je eigenlijk echt? hoeveel paar heb je meer dan één keer gebruikt? en de ongebruikte schoenen? zal die je die ooit dragen?
de 'schoenenmanie' is typisch vrouwelijk en gaat verder dan de trends en tendensen van het moment. om enig idee van de dimensies van het fenomeen te krijgen, is een bezoekje aan een schoenenwinkel, het jachtterrein van de shoeholics, genoeg.
zie je het tafereel al voor je? schoenen overal. en temidden van deze schoenen: tieners, twintigers, dertigers, vrouwen van alle leeftijden... met allemaal hetzelfde doel: schoenen passen. schoenen passen die ze nooit zullen kopen, schoenen kopen die ze nooit zullen dragen. blikken kruisen elkaar, er worden adviezen uitgewisseld, op twee verschillende schoenen wordt er voor de passpiegel heen en weer gehinkeld en geparadeerd, er wordt gestreden om de laatste maat...
schoenen zijn onze lust, onze passie... is het niet zo dat we, als we worden voorgesteld aan een ander meisje of een andere vrouw, altijd even snel een blik op haar schoenen werpen? 70% van de vrouwen zou volgens verschillende statistieken die op internet te vinden zijn direct naar de schoenen kijken. mede op basis daarvan vormen we ons een beeld van de vrouw die we voor ons hebben. en vaak genoeg voelen we een onweerstaanbare wens opborrelen: we willen dezelfde schoenen hebben, we moeten ze hebben, we zouden ze zo van haar voeten willen trekken... om ze vervolgens nooit te dragen. want het gaat niet om het dragen. het gaat om het hebben. je wilt ze bezitten. ernaar kijken, ze koesteren.
sommige vrouwen zijn eerlijk genoeg om toe te geven dat ze schoenen kopen waarvan ze al van tevoren weten dat ze ze nooit zullen dragen. ze kopen ze puur om ernaar te kijken, om ze te bewaren, om ze te bewonderen. zoals de bloedmooie actrice keira knightley, een shoeholic in hart en nieren. keira zou zelfs vaak schoenen kopen die een maat te groot of te klein zijn, om er zeker van te zijn dat ze ze nooit zal dragen. heel intelligent, en ook heel eerlijk. maar eigenlijk doen wij dat ook. we mogen dan misschien niet over keira's budget beschikken en zullen meestal de juiste maat kiezen om ons geweten te sussen, maar vaak genoeg zullen we de schoenen die we kopen niet dragen.
en dus vallen we voor schoentjes met duizelingwekkende hakken, sandaaltjes in de meest onmogelijke kleuren, schoenen die zo ongemakkelijk zitten dat je er geen tien meter op kunt lopen. het maakt niet uit. we kopen ze toch. omdat ze onze aandacht - en die van anderen - trekken, omdat we erbij wegdromen, omdat... omdat - zoals wel gezegd wordt - schoenen zich van onze maat en een paar kilootjes teveel niets aantrekken. want onze voeten komen niet aan. als we maatje 39 hebben, zal dat door de jaren ook wel zo blijven. het heerlijke is dan ook dat je, iedere keer dat je je beroemde schoenenkast openmaakt, weet dat je elk paar dat je daar vindt, zo kunt aantrekken en erop weg kunt lopen (als je tenminste de juiste maten hebt gekocht).
en verder zijn schoenen sexy. hakken maken de benen lang, ze geven je een vrouwelijk gevoel, je voelt je er mooi door en geven je een onweerstaanbaar loopje. wij van ons heeft zich niet ingeleefd in 'sex and the city'? wie van ons voelde zich niet een beetje carrie op het moment van de aankoop van een paar supersexy schoentjes? hooggehakte schoentjes roepen prettige emoties in ons op. maar ze doen meer. sexy schoenen van een bekend modemerk zijn een statussymbool. sexy sandaaltjes, of er nu een bekende merknaam op staat of niet, leveren bovendien bewonderende, ja zelfs jaloerse blikken van andere vrouwen op, en eerlijk gezegd, geven die blikken juist het meeste voldoening.
maar wat is dan het probleem? zou je zeggen. er is geen probleem, antwoorden wij. mannen geven hun geld uit aan elektronische gadgets, aan computers, aan allerlei onmogelijke accessoires voor de auto... allemaal dingen die ze kopen zonder er ooit gebruik van te maken.
en wij vrouwen geven de voorkeur aan schoenen. tientallen paren, misschien wel honderden. allemaal anders, het ene paar nog mooier dan het andere. in principe kun je ze op elk moment aanschieten en erop weglopen. ze wachten geduldig op je, daar in de kast, en zijn klaar om je mooi te maken, om je mooi te laten voelen. o wee, wie het waagt ze met ook maar één vinger aan te raken.
(niet mijn smaak, ik zou er niet aan moeten denken om ze te dragen. Dat merk wat er zo groot op staat. Behalve bij vacanties)
