Hallo allemaal,
Nadat ik het groene licht heb gekregen, heb ik mijn werkgever ingelicht dat ik transseksueel ben. Het eerste gesprek was positief. Mijn manager, die sinds juli bij ons in dienst is, verwachtte ging enkel probleem. Maar tijdens het vervolggesprek was hij radicaal van gedachte veranderd. Hij vond dat er geen plaats was voor een vrouw in een mannenbedrijf. Heel erg bizar. Mede omdat er drie jaar geleden sprake was om meer vrouwen binnen het bedrijf te krijgen. Voor de goede orde. Ik werk als software-engineer bij een elektrotechnisch bedrijf. Een functie die zowel door mannen als door vrouwen vervuld kan worden. Per onmiddellijke ingang zou een outplacementbureau worden ingeschakeld om mij in een meer vrouwvriendelijk bedrijf te kunnen plaatsen. Ik was nogal bezorgd. Om in deze tijd van werkgever te moeten wisselen zie ik helemaal niet zitten. Dank zij mijn collega's zijn de dreigementen behoorlijk gekoesterd. Maar nu de RLE voor mij is begonnen, begint mijn manager opnieuw over het outplacementbureau.
Hoe is jullie werkgever met jullie omgegaan tijdens de RLE? Heeft jullie werkgever ook bepaalde taken op zich genomen b.v. het inlichten van klanten? Graag ontvang ik een reactie van jullie.
Groetjes,
Edith
Werkgever schakelt outplacementbureau in omdat ik TS ben
Moderator: Moderators
Edith
Blijkbaar heb ik het erg getroffen. Ik werk als informatie-analist bij de ICT afdeling (rond de 100 man); hele bedrijf is een 2000 man. Ik heb mijn strategie vooraf uitgebreid met mijn manager besproken. Er werd alle medewerking verleend, maar ik moest zelf het initiatief nemen en alles in gang zetten.
Voor ik mijn transitie inging, heb ik in eerste instantie een aantal mensen persoonlijk geinformeerd; 2 weken voor de gekozen datum heb ik de hele afdeling en enkele afdelingen buiten ICT per mail ingelicht wat er ging gebeuren.
En de eerste dag dat ik als vrouw kwam werken heb ik nog een aantal mensen per mail op de hoogte gebracht. Ik ben gewoon hetzelfde werk blijven doen, en heb geen enkele negatieve reactie gehad. Het is nu bijna een jaar later, en voor iedereen is het de gewoonste zaak van de wereld.
Per die datum zijn ook de naambordjes en mijn emailadres aangepast; alleen de geslachtscode in het personeelssysteem wil men nog niet wijzigen.
Dus ik heb eigenlijk niets dan lof.
Jouw transitie mag nooit een reden zijn om je weg te werken. Ben je lid van een vakbond? Die kunnen jouw werkgever anders wel wijzen op een aantal wettelijke plichten; beter dan jij dat kunt.
Sterkte en laat je niet gek maken.
Blijkbaar heb ik het erg getroffen. Ik werk als informatie-analist bij de ICT afdeling (rond de 100 man); hele bedrijf is een 2000 man. Ik heb mijn strategie vooraf uitgebreid met mijn manager besproken. Er werd alle medewerking verleend, maar ik moest zelf het initiatief nemen en alles in gang zetten.
Voor ik mijn transitie inging, heb ik in eerste instantie een aantal mensen persoonlijk geinformeerd; 2 weken voor de gekozen datum heb ik de hele afdeling en enkele afdelingen buiten ICT per mail ingelicht wat er ging gebeuren.
En de eerste dag dat ik als vrouw kwam werken heb ik nog een aantal mensen per mail op de hoogte gebracht. Ik ben gewoon hetzelfde werk blijven doen, en heb geen enkele negatieve reactie gehad. Het is nu bijna een jaar later, en voor iedereen is het de gewoonste zaak van de wereld.
Per die datum zijn ook de naambordjes en mijn emailadres aangepast; alleen de geslachtscode in het personeelssysteem wil men nog niet wijzigen.
Dus ik heb eigenlijk niets dan lof.
Jouw transitie mag nooit een reden zijn om je weg te werken. Ben je lid van een vakbond? Die kunnen jouw werkgever anders wel wijzen op een aantal wettelijke plichten; beter dan jij dat kunt.
Sterkte en laat je niet gek maken.
Cyn.
-
Chantal C.
- Forumdiva
- Berichten: 1759
- Lid geworden op: vr okt 03, 2003 12:27
- Locatie: Hellevoetsluis
Hoi Edith,
Bij mij is het heel leuk gegaan. Een aantal collega's waren al op de hoogte. Ik heb samen met PZ een mail opgesteld die vervolgens naar iedereen in het pand is gegaan. Allemaal heel hartverwarmende reacties.
Dezelfde mail is iets aangepast door mijn teamleider naar alle leveranciers en klanten gestuurd, met de aantekening dat zij als werkgever mij steunen in het proces waar ze kunnen. Ook van deze relaties hele hartverwarmende reacties.
Voor de rest ging alles vanzelf. Wat wel grappig was, is dat er onder mijn collega's een soort competitie ontstond wie de meeste "oude namen" kon vinden en dit wijzigde. En dat begon op het moment dat ik de mail naar al mijn collega's stuurde.
Daarnaast werd ik verwelkomd als nieuwe medewerkster en een goed gebruik bij ons is dat nieuwe medewerkers een bos bloemen krijgen op hun eerste werkdag... Ik dus ook (voor de 2e keer).
Bij mij is het heel leuk gegaan. Een aantal collega's waren al op de hoogte. Ik heb samen met PZ een mail opgesteld die vervolgens naar iedereen in het pand is gegaan. Allemaal heel hartverwarmende reacties.
Dezelfde mail is iets aangepast door mijn teamleider naar alle leveranciers en klanten gestuurd, met de aantekening dat zij als werkgever mij steunen in het proces waar ze kunnen. Ook van deze relaties hele hartverwarmende reacties.
Voor de rest ging alles vanzelf. Wat wel grappig was, is dat er onder mijn collega's een soort competitie ontstond wie de meeste "oude namen" kon vinden en dit wijzigde. En dat begon op het moment dat ik de mail naar al mijn collega's stuurde.
Daarnaast werd ik verwelkomd als nieuwe medewerkster en een goed gebruik bij ons is dat nieuwe medewerkers een bos bloemen krijgen op hun eerste werkdag... Ik dus ook (voor de 2e keer).
A person is grown up not when they can take care of themselves, but when they can take care of others.
Cynthia,
Een paar maanden geleden ben ik lid geworden van de vakbond. Morgen heb ik een gesprek met een collega van mij die goede contacten heeft met de vakbond. Maar ook de maatschappelijk werkster van het genderteam is op de hoogte van mijn situatie. Van mijn werkgever hoef ik totaal geen initiatieven te verwachten. Zelfs op mijn advies om eens contact op te nemen met een soortgelijk bedrijf die ervaring heeft in een soortgelijke situatie is nooit opgevolgd. Mijn directe collega's zijn allemaal persoonlijk ingelicht. En mede door mijn bezorgdheid waren andere collega's ook vrij snel op de hoogte. Dit had voor mij alleen maar positieve invloeden. Regelmatig kreeg ik te horen dat men het schandalig vond als ik om deze reden het veld moest ruimen. Ook mijn manager merkte de vele steun die ik kreeg van mijn collega's. Nu heeft men een tweede plan. Men wil mij voor gedurende een jaar detacheren bij een nieuwe klant van mijn werkgever. Ik zie het helemaal niet zitten om de transitie te moeten laten plaatsvinden bij een nieuw bedrijf met onbekende mensen. Het liefste blijf ik, vooral nu, in een vertrouwde omgeving. Maar blijkbaar begrijpt mijn werkgever dat niet helemaal.
Liefs,
Edith
Een paar maanden geleden ben ik lid geworden van de vakbond. Morgen heb ik een gesprek met een collega van mij die goede contacten heeft met de vakbond. Maar ook de maatschappelijk werkster van het genderteam is op de hoogte van mijn situatie. Van mijn werkgever hoef ik totaal geen initiatieven te verwachten. Zelfs op mijn advies om eens contact op te nemen met een soortgelijk bedrijf die ervaring heeft in een soortgelijke situatie is nooit opgevolgd. Mijn directe collega's zijn allemaal persoonlijk ingelicht. En mede door mijn bezorgdheid waren andere collega's ook vrij snel op de hoogte. Dit had voor mij alleen maar positieve invloeden. Regelmatig kreeg ik te horen dat men het schandalig vond als ik om deze reden het veld moest ruimen. Ook mijn manager merkte de vele steun die ik kreeg van mijn collega's. Nu heeft men een tweede plan. Men wil mij voor gedurende een jaar detacheren bij een nieuwe klant van mijn werkgever. Ik zie het helemaal niet zitten om de transitie te moeten laten plaatsvinden bij een nieuw bedrijf met onbekende mensen. Het liefste blijf ik, vooral nu, in een vertrouwde omgeving. Maar blijkbaar begrijpt mijn werkgever dat niet helemaal.
Liefs,
Edith
Hoi hoi,
Realiteit is dat een werkgever je het behoorlijk moeilijk kan maken als hij dit wil zover zelfs dat je straks geen zin meer hebt om bij dat bedrijf te blijven ze kunnen van alles verzinnen om je weg te pesten ik hoop voor jou dat dit niet zover komt ook al sta je super sterk in je recht om te kunnen blijven werken bij dit bedrijf.
In ieder geval is het fijn om te weten dat je collegaas achter je staan dus daar ligt het niet aan ik hoop ook van harte dat ze dit willen blijven doen.
Ik ben blij dat er ook nog werkgevers zijn die mensen zoals wij willen steunen met alles zoals de positieve berichtjes die hier ook geschreven worden.
Realiteit is dat een werkgever je het behoorlijk moeilijk kan maken als hij dit wil zover zelfs dat je straks geen zin meer hebt om bij dat bedrijf te blijven ze kunnen van alles verzinnen om je weg te pesten ik hoop voor jou dat dit niet zover komt ook al sta je super sterk in je recht om te kunnen blijven werken bij dit bedrijf.
In ieder geval is het fijn om te weten dat je collegaas achter je staan dus daar ligt het niet aan ik hoop ook van harte dat ze dit willen blijven doen.
Ik ben blij dat er ook nog werkgevers zijn die mensen zoals wij willen steunen met alles zoals de positieve berichtjes die hier ook geschreven worden.
pff wat een bagger Edith
Van mijn werkgever was de eerste vraag of ik mijn werk nog bleef doen.
En ik werk als chauffeur en ben daarmee mede het gezicht van ons bedrijf. Als zodanig kom ik bij ongeveer 120 vaste klanten over de vloer die allemaal mijn transitie meemaken en gemiddeld mij daarin ook steunen (staat tegen over dat ik al 2 jaar in dienst was en in die tijd al wel mijn 'punten' gescoord schijn te hebben).
Mijn idee Edith, is dat je werkgever bezig is om over de schreef te gaan nu met jou en je transitie. Mijn advies aan jou is om een dagboek te gaan bijhouden met je eigen productie (zo gedetailleerd mogelijk). Blijf ondertussen dan wel naar eer en geweten je werk doen. Als je werkgever echt kwaad wil, kan hij je op basis van een verstoorde arbeids relatie of ondermaats afgeleverd werk je best de deur uitkrijgen. Lijkt me zaak om dat waar mogelijk op voorhand uit te sluiten. En met een gedetailleerd dagboek over je eigen werk sta je sterker als je werkgever onterecht je probeert weg te krijgen op basis van je productie
maar goed .. het is maar een advies .. doe er mee wat je wilt en / of kunt ...
groetjes, fenna
Van mijn werkgever was de eerste vraag of ik mijn werk nog bleef doen.
En ik werk als chauffeur en ben daarmee mede het gezicht van ons bedrijf. Als zodanig kom ik bij ongeveer 120 vaste klanten over de vloer die allemaal mijn transitie meemaken en gemiddeld mij daarin ook steunen (staat tegen over dat ik al 2 jaar in dienst was en in die tijd al wel mijn 'punten' gescoord schijn te hebben).
Mijn idee Edith, is dat je werkgever bezig is om over de schreef te gaan nu met jou en je transitie. Mijn advies aan jou is om een dagboek te gaan bijhouden met je eigen productie (zo gedetailleerd mogelijk). Blijf ondertussen dan wel naar eer en geweten je werk doen. Als je werkgever echt kwaad wil, kan hij je op basis van een verstoorde arbeids relatie of ondermaats afgeleverd werk je best de deur uitkrijgen. Lijkt me zaak om dat waar mogelijk op voorhand uit te sluiten. En met een gedetailleerd dagboek over je eigen werk sta je sterker als je werkgever onterecht je probeert weg te krijgen op basis van je productie
maar goed .. het is maar een advies .. doe er mee wat je wilt en / of kunt ...
groetjes, fenna
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Het kan weleens een voordeel zijn om zoiets te doen; je komt daar gelijk binnen als vrouw-in-transitie en is er niemand die je als man heeft gekend dus wordt het sneller geaccepteerd. Dan kom je naar een jaar terug en ben je zelf een jaar verder in je transitie en meer op je gemak met je vrouw zijn. Inmiddels zijn de herinneringen aan jou als man vervaagd en kan dat bijdragen aan een beter herintegratie.Edith schreef:Nu heeft men een tweede plan. Men wil mij voor gedurende een jaar detacheren bij een nieuwe klant van mijn werkgever. Ik zie het helemaal niet zitten om de transitie te moeten laten plaatsvinden bij een nieuw bedrijf met onbekende mensen. Het liefste blijf ik, vooral nu, in een vertrouwde omgeving. Maar blijkbaar begrijpt mijn werkgever dat niet helemaal.
Ik spreek natuurlijk theoretisch heeft zelf geen ervaring hiermee maar opper het als een mogelijkheid.
Lisa
If all else fails, buy new shoes
Ik heb deze ervaring zelf wel gehad, omdat destijds de zaak waar ik werkte ging verhuizen naar de andere kant van de stad, en ik zodoende de gelegenheid had om een hele nieuwe start te maken, en ik heb dat zelf als heel prettig ervaren, omdat maar een klein gedeelte van de klanten bleef komen, en het grotendeels nieuwe klante waren, die mij dus ook niet anders kenden.Lisa met een S schreef: Het kan weleens een voordeel zijn om zoiets te doen; je komt daar gelijk binnen als vrouw-in-transitie en is er niemand die je als man heeft gekend dus wordt het sneller geaccepteerd. Dan kom je naar een jaar terug en ben je zelf een jaar verder in je transitie en meer op je gemak met je vrouw zijn. Inmiddels zijn de herinneringen aan jou als man vervaagd en kan dat bijdragen aan een beter herintegratie.
Ik spreek natuurlijk theoretisch heeft zelf geen ervaring hiermee maar opper het als een mogelijkheid.
Lisa
Ik voel me zowiezo beter onder mensen die niet weten van mijn verleden, maar dat is weer een ander item........
Hoi Edith,
In de eerste plaats vind ik het erg treurig dat dit je overkomt, nadat het in tweede instantie beter leek te gaan.
Mijn ervaringen zijn daarentegen zeer positief. Eigenlijk hetzelfde als bij Chantal en Cynthia. Mijn werkgever heeft ook zelf de klanten en leveranciers ingelicht en daarbij hun steun aan mij uitgesproken. Op mijn laatste werkdag als man is er een afscheidsborrel georganiseerd, en nu wekelijks belt de directie om te vragen hoe het gaat, en of ze nog ergens mee moeten helpen, of dat er collega's zijn die pesten of opmerkingen maken (mmar dat is gelukkig niet het geval).
Wat jou betreft is het wel heel lastig. Want zelfs als je (via de bond) je gelijk haalt, kunnen ze je toch het leven zuur maken. Ik begrijp dat het primaire probleem bij je manager vandaan komt, dus wellicht dat het handig is om een stapje hogerop te gaan, naar de directie of zo?
Ik wens je hoe dan ook erg veel sterkte toe en hou ons o de hoogte van de ontwikkelingen als je wilt.
Groetjes, Elianne
In de eerste plaats vind ik het erg treurig dat dit je overkomt, nadat het in tweede instantie beter leek te gaan.
Mijn ervaringen zijn daarentegen zeer positief. Eigenlijk hetzelfde als bij Chantal en Cynthia. Mijn werkgever heeft ook zelf de klanten en leveranciers ingelicht en daarbij hun steun aan mij uitgesproken. Op mijn laatste werkdag als man is er een afscheidsborrel georganiseerd, en nu wekelijks belt de directie om te vragen hoe het gaat, en of ze nog ergens mee moeten helpen, of dat er collega's zijn die pesten of opmerkingen maken (mmar dat is gelukkig niet het geval).
Wat jou betreft is het wel heel lastig. Want zelfs als je (via de bond) je gelijk haalt, kunnen ze je toch het leven zuur maken. Ik begrijp dat het primaire probleem bij je manager vandaan komt, dus wellicht dat het handig is om een stapje hogerop te gaan, naar de directie of zo?
Ik wens je hoe dan ook erg veel sterkte toe en hou ons o de hoogte van de ontwikkelingen als je wilt.
Groetjes, Elianne
Hallo allemaal,
Tot nu toe is alles probleemloos verlopen. Vorige week donderdag heb ik de collega's van alle afdelingen waar ik direct of indirect mee samenwerk persoonlijk ingelicht door op alle afdelingen in het kort te vertellen dat ik vanaf maandag als vrouw op het werk zal verschijnen. Iedereen was positief. Nu werd ook meer en meer duidelijk dat niet mijn manager maar de directeur diegene is die beren op de weg ziet lopen. Per toeval had ik vorige week een gesprek met hem. Het gesprek had geen zinvolle inhoud. Hij liet me niet uitspreken en maakte regelmatig bizarre opmerkingen. Opmerkingen als: "Bij een nieuw leven hoort een nieuwe baan", en: "Mensen die gaan scheiden gaan vaak ergens anders een nieuw leven opbouwen". Veel collega's waren geschokt door deze mensonterende uitspraken van de directeur. Eén collega stelde zelfs voor om een handtekeningenactie te organiseren om te laten zien dat er geen enkele collega problemen met mij heeft.
Afgelopen maandag was het dan zover. Zelf heb ik deze dag niet eens als bijzonder ervaren. Net als gewoonlijk moest ik weer hollen om de bus te halen Alle collega's gebruikten meteen al mijn nieuwe naam. De telefoonlijst, de gegevens in Outlook en de personeelsadministratie waren al aangepast. Natuurlijk heb ik getrakteerd op beschuit met muisjes aan al mijn vrouwelijk collega's en mijn directe collega's. Ook nu was weer iedereen weer heel erg positief. Van mijn manager heb ik een grote bos bloemen gekregen. Meer en meer werd duidelijk dat niet mijn manager maar de directeur de grote boosdoener is. Gelukkig is er één troost. Er zijn meer werknemers die problemen hebben met de directeur dan met mij. Een hele geruststelling. 
Groetjes,
Edith
Tot nu toe is alles probleemloos verlopen. Vorige week donderdag heb ik de collega's van alle afdelingen waar ik direct of indirect mee samenwerk persoonlijk ingelicht door op alle afdelingen in het kort te vertellen dat ik vanaf maandag als vrouw op het werk zal verschijnen. Iedereen was positief. Nu werd ook meer en meer duidelijk dat niet mijn manager maar de directeur diegene is die beren op de weg ziet lopen. Per toeval had ik vorige week een gesprek met hem. Het gesprek had geen zinvolle inhoud. Hij liet me niet uitspreken en maakte regelmatig bizarre opmerkingen. Opmerkingen als: "Bij een nieuw leven hoort een nieuwe baan", en: "Mensen die gaan scheiden gaan vaak ergens anders een nieuw leven opbouwen". Veel collega's waren geschokt door deze mensonterende uitspraken van de directeur. Eén collega stelde zelfs voor om een handtekeningenactie te organiseren om te laten zien dat er geen enkele collega problemen met mij heeft.
Afgelopen maandag was het dan zover. Zelf heb ik deze dag niet eens als bijzonder ervaren. Net als gewoonlijk moest ik weer hollen om de bus te halen
Alle collega's gebruikten meteen al mijn nieuwe naam. De telefoonlijst, de gegevens in Outlook en de personeelsadministratie waren al aangepast. Natuurlijk heb ik getrakteerd op beschuit met muisjes aan al mijn vrouwelijk collega's en mijn directe collega's. Ook nu was weer iedereen weer heel erg positief. Van mijn manager heb ik een grote bos bloemen gekregen. Meer en meer werd duidelijk dat niet mijn manager maar de directeur de grote boosdoener is. Gelukkig is er één troost. Er zijn meer werknemers die problemen hebben met de directeur dan met mij. Een hele geruststelling. Groetjes,
Edith
-
Vida Jane
- ff weer wat posten
- Berichten: 56
- Lid geworden op: do okt 30, 2003 16:19
- Locatie: Amsterdam
Beste Edith
Vervelend voor je van die dwarse directeur. Ik heb een huisgenote, ook TS die een soortgelijk probleem heeft (gehad). Ze had, en krijgt weer een commerciele functie in het bedrijf waar ze werkt. Een van de directeuren was er ook op tegen dat ze als vrouw naar haar werk kwam en vooral dat ze met klanten bezig was. De man dacht dat het klantenverlies zou opleveren. Dat was geenzins het geval en de klanten reageerden juist zeer positief op het inmiddels ingevoerde evaluatieformuliertje. Haar collega's hadden er ook geen problemen mee dus het is puur de mening van een individu met plaatsvervangende schaamte ofzo. Wel is het zo dat ik haar aangemoedigd heb om haar presentatie aan te passen aan de maatschappij. Ik bedoel wat je zelf als niet aanmatigend beoordeeld kan een ander wel zo vinden. Pas je aan en kleedt je zoals vrouwen er tegenwoordig uitzien. Niet te veel ogenschaduw en lippglos, geen 7" highheels en teveel eyeliner. Rokken niet boven de knie en zeker geen naadpanty's
Ik overdrijf een beetje maar het heeft haar wel geholpen met de acceptatie en over 1 1/5 maand mag ze haar oude functie weer uitoefenen. Ze was namelijk tijdelijk op een adm. functie gezet waar ze geen contacten met klanten meer had en zodoende op een zijspoor belande. Ze baalde van haar nieuwe functie en dat was waarschijnlijk ook de bedoeling van de directie om haar zo weg te pesten. Op geen enkele grond kan men je ontslaan tenzij je aantoonbaar je werk niet goed doet natuurlijk.
Zelf werk ik nu 2,5 jaar als Vida en heb veel geleerd van mijn collega's t.a.v. mijn transitie. Ik werk voor een grote zorgverzekeraar en kreeg destijds en nogsteeds, volledige toestemming, begrip en veel warmte voor mijn situatie ondanks dat het best wel heel erg wennen was voor mijn collega's en mezelf.
In het begin als je nog veel moet leren en als het ware een 2e pubertijd ondergaat maak je wel wat fouten. D.w.z. je kleedt en gedraagt je misschien te overdreven. Dat kan irritatie opwekken bij collega's of leidingevende. In mijn geval was dat ook zo. Mijn directe leidingevende (een bio-vrouw notabene) had grote problemen met mijn transitie. Het was zij eruit of ik, zo stelde ze. Uiteindelijk is zij vertrokken omdat ik over de hele linie van het bedrijf meer sympathie had. Haar leidinggevende die nu ook die van mij is (hi hi) heeft me ooit eens verteld dat het enige wat ze met personeelszaken hebben onderzocht was, of ze me konden verbieden dat ik wel een iets te korte rokjes droeg Zelfs dat kan een werkgever je niet zo makkelijk verbieden tenzij je een representatieve functie hebt natuurlijk.
Wat ik een hele goeie zet vond van de communicatie afdeling bij ons is dat ze een intervieuw, afgenomen door een echte tekstschrijvster, met foto's van mij in mijn nieuwe verschijning in het personeelsblad hebben geplaatst. Nu 2,5 jaar later heb ik mijn draai gevonden qua gedrag en uiterlijk en ben bijna volledig geintegreerd op mijn werk en nog belangrijker daarbuiten. Dat heeft overigens wel veel inzet van mezelf gevergd, maar ja deze weg is dan ook niet de makkelijkste. Het is mij 100% meegevallen dat zoveel mensen respect voor je kunnen hebben en dat je als je maar wil en jezelf niet als slachtoffer blijft zien, je het in je eigen voordeel kunt ombuigen. Zelfs de conservatievere personen zullen dan uiteindelijk inzien dat je een completer mens bent.
Ik wens je veel sterkte bij de door jou ingeslagen weg.
Vida
Ik overdrijf een beetje maar het heeft haar wel geholpen met de acceptatie en over 1 1/5 maand mag ze haar oude functie weer uitoefenen. Ze was namelijk tijdelijk op een adm. functie gezet waar ze geen contacten met klanten meer had en zodoende op een zijspoor belande. Ze baalde van haar nieuwe functie en dat was waarschijnlijk ook de bedoeling van de directie om haar zo weg te pesten. Op geen enkele grond kan men je ontslaan tenzij je aantoonbaar je werk niet goed doet natuurlijk.
Zelf werk ik nu 2,5 jaar als Vida en heb veel geleerd van mijn collega's t.a.v. mijn transitie. Ik werk voor een grote zorgverzekeraar en kreeg destijds en nogsteeds, volledige toestemming, begrip en veel warmte voor mijn situatie ondanks dat het best wel heel erg wennen was voor mijn collega's en mezelf.
In het begin als je nog veel moet leren en als het ware een 2e pubertijd ondergaat maak je wel wat fouten. D.w.z. je kleedt en gedraagt je misschien te overdreven. Dat kan irritatie opwekken bij collega's of leidingevende. In mijn geval was dat ook zo. Mijn directe leidingevende (een bio-vrouw notabene) had grote problemen met mijn transitie. Het was zij eruit of ik, zo stelde ze. Uiteindelijk is zij vertrokken omdat ik over de hele linie van het bedrijf meer sympathie had. Haar leidinggevende die nu ook die van mij is (hi hi) heeft me ooit eens verteld dat het enige wat ze met personeelszaken hebben onderzocht was, of ze me konden verbieden dat ik wel een iets te korte rokjes droeg
Zelfs dat kan een werkgever je niet zo makkelijk verbieden tenzij je een representatieve functie hebt natuurlijk.Wat ik een hele goeie zet vond van de communicatie afdeling bij ons is dat ze een intervieuw, afgenomen door een echte tekstschrijvster, met foto's van mij in mijn nieuwe verschijning in het personeelsblad hebben geplaatst. Nu 2,5 jaar later heb ik mijn draai gevonden qua gedrag en uiterlijk en ben bijna
volledig geintegreerd op mijn werk en nog belangrijker daarbuiten. Dat heeft overigens wel veel inzet van mezelf gevergd, maar ja deze weg is dan ook niet de makkelijkste. Het is mij 100% meegevallen dat zoveel mensen respect voor je kunnen hebben en dat je als je maar wil en jezelf niet als slachtoffer blijft zien, je het in je eigen voordeel kunt ombuigen. Zelfs de conservatievere personen zullen dan uiteindelijk inzien dat je een completer mens bent.Ik wens je veel sterkte bij de door jou ingeslagen weg.
Vida
Als je van iemand houdt, heeft alles nog meer zin.
Hallo allemaal,
Nu, ruim drie maanden ga ik als vrouw naar m'n werk, zijn de problemen nog steeds niet uit de weg. Het outplacementtraject is nog niet opgestart maar mijn werkgever is nog steeds van plan om het outplacementtraject op te starten. Weliswaar is de reden om het outplacementtraject op te starten wel veranderd. Het outplacementtraject zou nu gaan dienen als "vangnet" in het geval het mis gaat. Mijn directe collega's zien mij en accepteren mij volledig als vrouw. Een "zware" printer verplaatsen wordt mij nu uit handen genomen door een mannelijke collega. En tijdens een verjaardag is de jarige collega teleurgesteld als ik hem niet zoen.
Het management denkt er nog steeds heel anders over. Zo werd ik aangesproken over de vele verlofuren die ik had gemaakt tijdens de ziekenhuisbezoeken en of ik er wel zorgvuldig mee om ga. Ook een praatje maken met een vrouwelijke collega op de gang is mij verboden. Op dit moment moet ik vaker een bezoek brengen aan het toilet. Het damestoilet bij mij op de verdieping is onlangs opgeheven zodat ik gedwongen word naar het damestoilet te gaan op een andere verdieping. Het klopt dus dat ze mij vaker over de gang en trap zien lopen. Tot slot werd mij aanbevolen om toch maar weer iets mannelijker te gaan gedragen. De afdeling juridische zaken van de FNV is inmiddels op de hoogte van de situatie en op grond van transseksualiteit mag een outplacementtraject niet worden opgestart. Het UMCG is ook al op de hoogte en de maatschappelijk werkster heeft aangeboden een gesprek aan te gaan met mijn manager. Mijn manager heeft aangegeven hier geen behoefte aan te hebben.
De afgelopen weken heb ik een aantal pittige gesprekken gehad met mijn manager en mijn groepsleider. Tijdens gesprekken met mijn groepsleider lijkt het dat mijn groepsleider mij in het gelijk geeft. Maar tijdens gesprekken met mijn manager houdt mijn groepsleider zich stil en is het net of hij dan aan de kant van m'n manager staat. Inmiddels ga ik zeer eenvoudig gekleed naar m'n werk zonder make-up (ook geen foundation om de baardschaduw te camoufleren) en geen sieraden. De kans dat ik nu weer aan man aangezien wordt is dus heel erg groot en ik vind het ook best wel eng om zo over straat en met het openbaar vervoer te moeten gaan.
Tijdens mijn functioneringsgesprek, een paar weken geleden, heb ik voor het eerst in de tien jaar dat ik voor deze werkgever werk een negatieve beoordelingen gekregen. Meer en meer krijg ik de indruk dat mijn werkgever me weg probeert te pesten. Mijn manager houdt vol mij graag te willen houden en mijn groepsleider zag een vrouw op de afdeling helemaal zitten.
Zelf ervaar ik het totaal anders. De werksfeer is op deze manier meer en meer verpest. Het houdt me heel erg bezig. Het bezorgt me slapeloze nachten, ik loop de hele dag er over na te denken en ik ben regelmatig "afwezig". Na vier maanden gestopt te zijn met roken ben ik weer begonnen.
Inmiddels heb ik zelf besloten om zelf het outplacementtraject op te starten. Dit heb ik in overleg met personeelszaken gedaan. En dan niet als "vangnet" maar om definitief van werkgever te wisselen. Mijn groepsleider bood nog enige weerstand maar mijn manager zij niks meer dan: "Jammer maar ik respecteer jou standpunt".
Tijdens de laatste bijeenkomst in het UMCG heeft de maatschappelijk werkster voorgesteld om een tijdje de ziektewet in te gaan. Ik wilde dit eerst niet maar heb nu toch gekozen om voor een bepaalde tijd mij ziek te melden. Hopelijk heeft het outplacementbureau binnen afzienbare tijd voor mij een andere werkgever gevonden. Ik verwacht het niet maar ik hoop het wel.
Groetjes,
Edith
Nu, ruim drie maanden ga ik als vrouw naar m'n werk, zijn de problemen nog steeds niet uit de weg. Het outplacementtraject is nog niet opgestart maar mijn werkgever is nog steeds van plan om het outplacementtraject op te starten. Weliswaar is de reden om het outplacementtraject op te starten wel veranderd. Het outplacementtraject zou nu gaan dienen als "vangnet" in het geval het mis gaat. Mijn directe collega's zien mij en accepteren mij volledig als vrouw. Een "zware" printer verplaatsen wordt mij nu uit handen genomen door een mannelijke collega. En tijdens een verjaardag is de jarige collega teleurgesteld als ik hem niet zoen.
Het management denkt er nog steeds heel anders over. Zo werd ik aangesproken over de vele verlofuren die ik had gemaakt tijdens de ziekenhuisbezoeken en of ik er wel zorgvuldig mee om ga. Ook een praatje maken met een vrouwelijke collega op de gang is mij verboden. Op dit moment moet ik vaker een bezoek brengen aan het toilet. Het damestoilet bij mij op de verdieping is onlangs opgeheven zodat ik gedwongen word naar het damestoilet te gaan op een andere verdieping. Het klopt dus dat ze mij vaker over de gang en trap zien lopen. Tot slot werd mij aanbevolen om toch maar weer iets mannelijker te gaan gedragen. De afdeling juridische zaken van de FNV is inmiddels op de hoogte van de situatie en op grond van transseksualiteit mag een outplacementtraject niet worden opgestart. Het UMCG is ook al op de hoogte en de maatschappelijk werkster heeft aangeboden een gesprek aan te gaan met mijn manager. Mijn manager heeft aangegeven hier geen behoefte aan te hebben.
De afgelopen weken heb ik een aantal pittige gesprekken gehad met mijn manager en mijn groepsleider. Tijdens gesprekken met mijn groepsleider lijkt het dat mijn groepsleider mij in het gelijk geeft. Maar tijdens gesprekken met mijn manager houdt mijn groepsleider zich stil en is het net of hij dan aan de kant van m'n manager staat. Inmiddels ga ik zeer eenvoudig gekleed naar m'n werk zonder make-up (ook geen foundation om de baardschaduw te camoufleren) en geen sieraden. De kans dat ik nu weer aan man aangezien wordt is dus heel erg groot en ik vind het ook best wel eng om zo over straat en met het openbaar vervoer te moeten gaan.
Tijdens mijn functioneringsgesprek, een paar weken geleden, heb ik voor het eerst in de tien jaar dat ik voor deze werkgever werk een negatieve beoordelingen gekregen. Meer en meer krijg ik de indruk dat mijn werkgever me weg probeert te pesten. Mijn manager houdt vol mij graag te willen houden en mijn groepsleider zag een vrouw op de afdeling helemaal zitten.
Zelf ervaar ik het totaal anders. De werksfeer is op deze manier meer en meer verpest. Het houdt me heel erg bezig. Het bezorgt me slapeloze nachten, ik loop de hele dag er over na te denken en ik ben regelmatig "afwezig". Na vier maanden gestopt te zijn met roken ben ik weer begonnen.
Inmiddels heb ik zelf besloten om zelf het outplacementtraject op te starten. Dit heb ik in overleg met personeelszaken gedaan. En dan niet als "vangnet" maar om definitief van werkgever te wisselen. Mijn groepsleider bood nog enige weerstand maar mijn manager zij niks meer dan: "Jammer maar ik respecteer jou standpunt".
Tijdens de laatste bijeenkomst in het UMCG heeft de maatschappelijk werkster voorgesteld om een tijdje de ziektewet in te gaan. Ik wilde dit eerst niet maar heb nu toch gekozen om voor een bepaalde tijd mij ziek te melden. Hopelijk heeft het outplacementbureau binnen afzienbare tijd voor mij een andere werkgever gevonden. Ik verwacht het niet maar ik hoop het wel.
Groetjes,
Edith
