Lol Wendy B!
ja, dat is helemaal waar ja, jeetje, wat kunnen ze beledigd zijn zeg, als het 'object' nee kan zeggen......*dat* verwachten ze niet, en wel vanuit het perspectief dat als je geen man of geen vrouw blijkt te zijn, maar een trans, je van alle waardigheid gestript word, en alle omgangsvormen en gedragscodes komen te vervallen. En verondersteld word van god los te zijn en alles maar goed te vinden.......lollllllz!
transgenderisme outen?
Moderator: Moderators
-
kim dietrich
- ForumFan
- Berichten: 349
- Lid geworden op: za aug 13, 2005 20:33
- Locatie: Boven de grote rivieren
Hallo allemaal,Lisa met een S schreef:@Kim: Sorry maar we'll have to agree to disagree hier. Liegen en bedriegen omdat het de makkelijkste weg is, zou misschien in bepaalde omstandigheden te rechtvaardigen zijn, maar ik kan maar weinig dingen voorstellen die kunnen rechtvaardigen dat je zoiets belangrijks verborgen houden van jouw levenspartner.
sorry, ik heb dit even een tijdje gemist. Even terug naar het oorspronkelijke probleem van Lyana. Ik heb het ook nog voorgelegd aan mijn vrouw en die is het met Lisa eens. Ze denkt dat je of niet een geweldig goede relatie hebt of dat je er anders beter samen over kunt praten.
Mijn standpunt slaat niet op mijn eigen situatie voor alle duidelijkheid. Mijn vrouw/vriendin heeft het vrijwel vanaf de eerste minuut geweten. En verder is ze eigenlijk meer mijn vriendin dan mijn vrouw, hoewel we 3 kinderen hebben.
Maar strikt technisch gezien is het niet nodig voor een hechte relatie om elkaar alles te vertellen. Als je veel teut, zoals wij doen, is dat wel heel lastig. De kans dat ik me een keer per ongeluk zal verspreken is niet zo groot, maar vroeg of laat gebeurt dat wel. Mijn vrouw mist zo iets echt niet en dan heb ik dus iets uit te leggen. In die situatie is het dus veel slimmer om gewoon alles te vertellen. Als dat verkeerde dingen zijn, wordt ze behoorlijk boos en ik vind dat nog steeds een prachtig schouwspel. Een reden te meer dus om niet al te lang te wachten. Een bijkomend voordeel van die gemakzucht is dat ze daardoor een grenzeloos vertrouwen in me heeft.
Maar niet iedere relatie is gelijk. En ik heb ook wel relaties bij andere mensen meegemaakt waarin men wel kans zag bij elkaar te blijven, maar waarin het elkaar alles vertellen het er allemaal niet beter op zou maken.
Waar het 'strikt technisch gezien' om gaat, is dat je partner zich prettig bij je voelt, aandacht krijgt etc. en geen vervelende dingen krijgt/meemaakt. En dat betekent dus niet automatisch dat je alles moet vertellen, hoewel dat misschien wat oneerlijk klinkt. Zelf doe ik dat dus wel, omdat het leven zo al complex genoeg is.
In het geval van Lyana vraag ik me af, of zijn vrouw inderdaad de meest vergaande consquentie zal trekken of niet. En ik ken dus inderdaad een enigszins vergelijkbaar geval waarin de vrouw dat inderdaad deed en omdat er ook nog kinderen in het spel waren en ze toch ook weer niet zo vreselijk slecht met elkaar konden opschieten.... Wat is in zo'n geval wijsheid?
Ik heb de reactie van Mila met erg veel belangstelling gelezen en ik hoop daar binnenkort op terug te komen, maar ik moet nu hoognodig naar bed.
Groetjes,
Kim D.
T's aller landen, verenigt u en trekt ten strijde!
-
kim dietrich
- ForumFan
- Berichten: 349
- Lid geworden op: za aug 13, 2005 20:33
- Locatie: Boven de grote rivieren
Hallo Mila,mila schreef:Anyway, Kim, ik reageerde inderdaad een beetje emotioneel, en dat komt door het volgende: als (openlijk levende) TG vrouw trek ik heel wat mannen aan, en heel wat van die mannen vallen op tv/ts/tg bij wijze van projectie, omdat ze zelf tv/cd neigingen hebben. En laat ik daar nou ontzettend op afknappen, omdat ik gewoon te veel op mannen val, en dus niet op vrouwen en aanverwanten. Gewone mannen that is. En je raad het al: het is mij een paar keer overkomen dat de (zeer) (mannelijke) man met wie ik iets had idd tv/cd bleek te zijn. En op mij viel omdat ik voor hem een levende fetisj/levend projectiescherm/levende aankleedpop was, en niet eens zo zeer omdat ik zo'n leuke meid ben. Wat een afknappers, en die afknappers werden nog veel erger toen ik van die heren toegevoegd kreeg dat ik als TG/TS verondersteld werd 'ruimdenkend' te zijn. 'Ruimdenkend' tov hun sexuele wensen/identiteit wel te verstaan. Laat ik nou niet van god los zijn, en alles maar goed vinden, en een onwrikbaar vast staande identiteit en sexuele voorkeur hebben, dus: exit heren.
En ook in het dagelijks leven, in real life dus, en niet op de chat, trek ik nogal wat 'hetero' mannen met bijzondere wensen aan. Vandaar dat ik dergelijke conclusies kan trekken, vanuit 'veldwerk', zal ik maar zeggen.
Uiteraard komt dat wel omdat ik als TG als vrouw leef, en geloof me, een TS/TG aan wie niets te merken/horen/aan te voelen is, is zo zeldzaam als een diamant op de maan. Dus de 'hetero'heren trekken al snel een conclusie en.............lopen in de regel af als een wekker, en vertellen me soms persoonlijke dingen, die ze hun vrouw/vriendin, of mannelijke vrienden *NOOIT* zullen vertellen. Dat klinkt leuk, maar dat is omdat ik heel gewoon volkomen buiten de mensheid geplaatst word in hun ogen, want anders. En dus als een soort praatpaal/kristallen bol word gezien.
De gemiddelde 'hetero'/bi/tv/cd/lingeriedrager man die een vrouw ontmoet met wie een sociaal wenselijke relatie aangegaan kan worden, past zich aan haar aan, en kijkt wel uit zijn (excuustruus?) vrouw/vriendin in te lichten over zijn bi/tv/cd voorkeuren, daar zijn transen en homo's voor, zo zien zij het, als een deel van hun schemer/schijnwereld.
Als 'hetero'man krijgen jullie volkomen andere dingen te horen van 'hetero'vrienden, kennissen en collega's dan als openlijke TG (TS. Voor het gemak noem ik me maar TS, omdat de gemiddelde nederlander het verschil niet kent tussen tv en ts, laat staan tussen homo en tg).
En ik wil er nog even aan toevoegen dat ik altijd al vrouwelijk ben geweest qua uiterlijke verschijning en uitstraling, en aldus een volkomen ander leven heb geleid dan de gemiddelde ex hetero TS of hetero TV/CD. Ik weet namelijk nu dat als een 'hetero' man op TS valt, daar vrijwel altijd iets (problematisch) achter zit. Helaas.
veel van wat je hierboven schrijft, herken ik wel. Ik heb zelf wel eens wat op dit punt geexperimenteerd als TV (ik ben bi) en je wordt er niet vrolijk van. Het is voor mij absoluut niet moeilijk een man te 'versieren' als TV maar zo'n man wil dan sex en geen relatie en ziet je vooral als een gemakkelijk te nemen iets. Als TV zit ik daar natuurlijk niet op te wachten. Mannen zijn echte afknappers!
Ook wat ik van andere T's gehoord en gelezen heb, bevestigt eigenlijk steeds weer dat beeld. Het is voor een T ontzettend moeilijk een duurzame relatie op te bouwen met een echte man.
Ik denk dat dat ook wel wat begrijpelijk is. Mannen zijn primair statuszoekers. Hun hele leven draait niet om sex, maar om status. Als die status een keer gerealiseerd is, komt de sex ook wel. Zo werkt het mechanisme ongeveer dat mannen door de evolutie ingebouwd hebben gekregen.
Het gevolg is dat een man best sex met je wil, maar hij zal niet snel een echte relatie met je willen of volhouden. Een succesvolle man, hoog in status, heeft immers een mooie, verzorgde vrouw, net zo als een mooie auto. En het gaat dus in feite niet om het uiterlijk van die vrouw, maar om haar werking als statussymbool.
Als T heb je een ultra-lage status en ben je dus wel geschikt voor een snel avontuurtje, maar niet voor een serieuze relatie.
Aan de andere kant, dat beeld dat jij schetst van mannen is ook wel wat geselecteerd. Jij komt op bepaalde plaatsen en ontmoet dan bepaalde mannen. Die mannen vallen op jou. Jij valt op het uiterlijk van die mannen. Maar daardoor laat je natuurlijk een hele collectie mannen links liggen. Jij maakt dus steeds een bepaald soort mannen mee en denkt vervolgens, heel begrijpelijk, dat alle mannen zo zijn. Ik denk dat je gewoon op het verkeerde soort mannen valt, wat trouwens heel veel vrouwen doen.
En wat zoek je precies? Vermoedelijk zoek je een sex-partner en een relatie. En je hebt daar heel duidelijke ideeen over. Maar waarom niet gewoon een relatie, een vriend of een vriendin zoeken en dan geen sex of sex op een andere manier of met iemand anders. Je zoekt nu voor mijn idee een beetje een prins op een wit paard. Als je een relatie wilt, is dat nu eenmaal nooit precies wat je in je hoofd hebt. Integendeel. Maar de basis voor een langdurige relatie is dat het leuk is om samen te kletsen en bij elkaar te zijn en met sex red je dat echt niet.
Nou ja, we zijn wel wat afgedwaald, geloof ik.
Groetjes,
Kim D.
T's aller landen, verenigt u en trekt ten strijde!
-
kim dietrich
- ForumFan
- Berichten: 349
- Lid geworden op: za aug 13, 2005 20:33
- Locatie: Boven de grote rivieren
Hallo Lyana,
misschien heb ik het al 'gezegd', maar dan nog maar een keer.
Laat je het hoofd niet op hol brengen door die stellige uitspraken van het forum, want als er straks brokken vallen, zit jij daarmee en zij niet. Zij kennen jouw situatie en relatie niet en hebben gemakkelijk praten. Verder is iedereen, merk ik wel, erg geneigd uit te gaan van zijn eigen relatie en die is natuurlijk toch weer heel anders dan de jouwe. Verder zijn die uitspraken me veel te stellig en veel te emotioneel. Meestal is dat een teken dat je behoorlijk uit moet kijken, want als ze echt gelijk hadden hoefde het allemaal niet zo stellig en emotioneel.
Groetjes,
Kim D.
misschien heb ik het al 'gezegd', maar dan nog maar een keer.
Laat je het hoofd niet op hol brengen door die stellige uitspraken van het forum, want als er straks brokken vallen, zit jij daarmee en zij niet. Zij kennen jouw situatie en relatie niet en hebben gemakkelijk praten. Verder is iedereen, merk ik wel, erg geneigd uit te gaan van zijn eigen relatie en die is natuurlijk toch weer heel anders dan de jouwe. Verder zijn die uitspraken me veel te stellig en veel te emotioneel. Meestal is dat een teken dat je behoorlijk uit moet kijken, want als ze echt gelijk hadden hoefde het allemaal niet zo stellig en emotioneel.
Groetjes,
Kim D.
T's aller landen, verenigt u en trekt ten strijde!
-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Een beetje late reactie, maar ook nogal een gevoelig onderwerp, waar ik me niet aan heb gewaagd toen ik hier een maand of wat geleden voor het eerst binnenkwam.
Ik herken heel veel in het verhaal van Lyana, en weinig in het verhaal van Mila. Ik heb mijn partner ook niet ingelicht in het begin van de relatie, doodeenvoudig omdat het het op dat moment niet opportuun was. Er zijn wel meer dingen die je niet verteld zonder ze te verzwijgen. Ik heb ook nooit biseksuele gevoelens gehad (hoor daar ook al tot een minderheidsgroep volgens Mila), maar daar kom ik zo nog wel op terug. Ik heb mijn vrouw inmiddels jaren geleden ingelicht, wat heeft geleid tot tolereren maar niet accepteren. Als het dan toch over seks moet gaan, dan zou ik het willen vergelijken met vreemdgaan (daar ben ik ook nooit goed in geweest, maar je hoeft geen expert te zijn om een er een gefundeerde mening over te vormen toch), als het bij een eenmalig contact is gebleven is het naar mijn mening en die van mijn partner beter om het te verzwijgen, want doet de eerlijkheid meer schade dan dat het oplevert (Ik moedig niemand aan om vreemd te gaan hoor, want ik vind dat slap gedrag), maar als het een buitenechtelijke relatie wordt komt het op den duur toch wel uit, en dan kan je het beter zelf vertellen, om te voorkomen dat de toevallige ontdekking voor een grotere schok zorgt.
Als het nuttig of wenselijk is om te vertellen is er maar een die dat kan doen, en dat ben je uiteraard zelf Lyana, er is hopelijk niemand die je daar bij gaat helpen, want dan ben je verder van huis.
Om nog even terug te komen naar mijn eigen situatie, toen ik het twaalf jaar geleden vertelde ging het voor mij niet verder dan een geregeld terugkerende behoefte om me te verkleden. Ik heb het verteld om dat ik vond dat ze recht had het te weten, meer dan voor mijn eigen gemoedsrust. De oplossing was daarmee ook meteen het probleem, want ik had er al te lang mee gewacht en naarmate je er langer mee wacht des te moeilijker het wordt.
Zoals beloofd nog even terug naar de biseksualiteit: Tot voor kort was mijn vrouwelijke kant volledig aseksueel (echt geen behoefte aan vrouwen met een pik hoor Mila, en ook geen behoefte om in het echtelijk bed een verleidelijk setje aan te trekken), maar de laatste maanden is daar verandering in gekomen. Ik ga me steeds vrouwelijker voelen, wellicht door een natuurlijke afname van testosteron door het ouder worden (een soort van overgang), waardoor ik voorlopig alleen nog in mijn hoofd meer en meer bezig ben met mijn vrouwelijke seksualiteit, met een man dus.
Mocht het ooit zover komen krijg ik misschien wel meer begrip voor je frustratie Mila, want dan wil ik natuurlijk ook liever een echte man en wordt ik wellicht ook geconfronteerd met engerds.
Liefs voor allen
Irene
Ik herken heel veel in het verhaal van Lyana, en weinig in het verhaal van Mila. Ik heb mijn partner ook niet ingelicht in het begin van de relatie, doodeenvoudig omdat het het op dat moment niet opportuun was. Er zijn wel meer dingen die je niet verteld zonder ze te verzwijgen. Ik heb ook nooit biseksuele gevoelens gehad (hoor daar ook al tot een minderheidsgroep volgens Mila), maar daar kom ik zo nog wel op terug. Ik heb mijn vrouw inmiddels jaren geleden ingelicht, wat heeft geleid tot tolereren maar niet accepteren. Als het dan toch over seks moet gaan, dan zou ik het willen vergelijken met vreemdgaan (daar ben ik ook nooit goed in geweest, maar je hoeft geen expert te zijn om een er een gefundeerde mening over te vormen toch), als het bij een eenmalig contact is gebleven is het naar mijn mening en die van mijn partner beter om het te verzwijgen, want doet de eerlijkheid meer schade dan dat het oplevert (Ik moedig niemand aan om vreemd te gaan hoor, want ik vind dat slap gedrag), maar als het een buitenechtelijke relatie wordt komt het op den duur toch wel uit, en dan kan je het beter zelf vertellen, om te voorkomen dat de toevallige ontdekking voor een grotere schok zorgt.
Als het nuttig of wenselijk is om te vertellen is er maar een die dat kan doen, en dat ben je uiteraard zelf Lyana, er is hopelijk niemand die je daar bij gaat helpen, want dan ben je verder van huis.
Om nog even terug te komen naar mijn eigen situatie, toen ik het twaalf jaar geleden vertelde ging het voor mij niet verder dan een geregeld terugkerende behoefte om me te verkleden. Ik heb het verteld om dat ik vond dat ze recht had het te weten, meer dan voor mijn eigen gemoedsrust. De oplossing was daarmee ook meteen het probleem, want ik had er al te lang mee gewacht en naarmate je er langer mee wacht des te moeilijker het wordt.
Zoals beloofd nog even terug naar de biseksualiteit: Tot voor kort was mijn vrouwelijke kant volledig aseksueel (echt geen behoefte aan vrouwen met een pik hoor Mila, en ook geen behoefte om in het echtelijk bed een verleidelijk setje aan te trekken), maar de laatste maanden is daar verandering in gekomen. Ik ga me steeds vrouwelijker voelen, wellicht door een natuurlijke afname van testosteron door het ouder worden (een soort van overgang), waardoor ik voorlopig alleen nog in mijn hoofd meer en meer bezig ben met mijn vrouwelijke seksualiteit, met een man dus.
Mocht het ooit zover komen krijg ik misschien wel meer begrip voor je frustratie Mila, want dan wil ik natuurlijk ook liever een echte man en wordt ik wellicht ook geconfronteerd met engerds.
Liefs voor allen
Irene
Kleine stapjes
-
kim dietrich
- ForumFan
- Berichten: 349
- Lid geworden op: za aug 13, 2005 20:33
- Locatie: Boven de grote rivieren
Hallo Irene,
ik weet niet of ik het helemaal goed begrijp. Je hebt jaren geleden je vrouw ingelicht omdat je vond dat ze het moest weten. Heeft dat nu jullie relatie verbeterd of verslechterd?
Twaalf jaar geleden had je een geregeld terugkerende behoefte tot verkleden. Verder was je vrouwelijke kant volledig 'aseksueel', schrijf je. Wat bedoel je daar precies mee? Was travestie voor jouw niet gekoppeld aan iets van seksuele opwinding? Ik weet dat er travestieten en transen zijn die opgeven aseksueel te zijn, maar het is me altijd wat onduidelijk wat ze daar precies mee bedoelen. Ik ben geneigd te denken dat ze daarmee bedoelen dat ze geen behoefte hebben aan seksuele contacten met andere mensen, maar dat sluit seks met zichzelf niet uit.
Als je al die 12 jaren steeds wel aan travestie gedaan hebt, groeit het vaak geleidelijk. Travestie heeft de neiging te groeien en te groeien. En daarmee groeit de vrouw in jezelf. En als je niet uitkijkt, neemt die vrouw je tenslotte over. Net als Frodo en de Ring. En het is de vraag of je daarmee uiteindelijk zo veel beter af bent. Je denkt misschien van wel omdat het een aantrekkelijke vrouw lijkt.
Of je testosteron echt afneemt, weet ik niet. Dan moet je ook minder vaak en moeilijker klaar komen. Ik denk dat het meer de vrouw in je is die naar buiten wil. Die behoefte aan iemand anders waar je je vrouw zijn, mee kunt delen, herken ik heel goed. Dat kwam bij mij ook pas na jaren.
Als je er verkleed wat goed uitziet, is het niet meestal niet moeilijk een man te vinden. Maar het draait altijd alleen maar om sex. Ze willen sex, niet jou. Ik vind voor een T mannen meer een soort valkuil. Ze zijn talrijk en gemakkelijk en bieden je uiteindelijk alleen ellende. Als je als T een partner zoekt, probeer dan een vriendin te vinden. Denk in de eerste plaats aan je eigen vrouw. Ga samen eens naar een T&T avond of iets dergelijks. Vrouwen staan er heel anders tegenover. Ze zijn misschien wat minder op sex belust, maar als vriendin stukken leuker. Verder kun je ook nog een T-vriendin zoeken, lijkt me.
Groetjes en liefs,
Kim D.
ik weet niet of ik het helemaal goed begrijp. Je hebt jaren geleden je vrouw ingelicht omdat je vond dat ze het moest weten. Heeft dat nu jullie relatie verbeterd of verslechterd?
Twaalf jaar geleden had je een geregeld terugkerende behoefte tot verkleden. Verder was je vrouwelijke kant volledig 'aseksueel', schrijf je. Wat bedoel je daar precies mee? Was travestie voor jouw niet gekoppeld aan iets van seksuele opwinding? Ik weet dat er travestieten en transen zijn die opgeven aseksueel te zijn, maar het is me altijd wat onduidelijk wat ze daar precies mee bedoelen. Ik ben geneigd te denken dat ze daarmee bedoelen dat ze geen behoefte hebben aan seksuele contacten met andere mensen, maar dat sluit seks met zichzelf niet uit.
Als je al die 12 jaren steeds wel aan travestie gedaan hebt, groeit het vaak geleidelijk. Travestie heeft de neiging te groeien en te groeien. En daarmee groeit de vrouw in jezelf. En als je niet uitkijkt, neemt die vrouw je tenslotte over. Net als Frodo en de Ring. En het is de vraag of je daarmee uiteindelijk zo veel beter af bent. Je denkt misschien van wel omdat het een aantrekkelijke vrouw lijkt.
Of je testosteron echt afneemt, weet ik niet. Dan moet je ook minder vaak en moeilijker klaar komen. Ik denk dat het meer de vrouw in je is die naar buiten wil. Die behoefte aan iemand anders waar je je vrouw zijn, mee kunt delen, herken ik heel goed. Dat kwam bij mij ook pas na jaren.
Als je er verkleed wat goed uitziet, is het niet meestal niet moeilijk een man te vinden. Maar het draait altijd alleen maar om sex. Ze willen sex, niet jou. Ik vind voor een T mannen meer een soort valkuil. Ze zijn talrijk en gemakkelijk en bieden je uiteindelijk alleen ellende. Als je als T een partner zoekt, probeer dan een vriendin te vinden. Denk in de eerste plaats aan je eigen vrouw. Ga samen eens naar een T&T avond of iets dergelijks. Vrouwen staan er heel anders tegenover. Ze zijn misschien wat minder op sex belust, maar als vriendin stukken leuker. Verder kun je ook nog een T-vriendin zoeken, lijkt me.
Groetjes en liefs,
Kim D.
T's aller landen, verenigt u en trekt ten strijde!
Aseksualiteit wil zeggen dat iemand geen seksuele gevoelens heeft (uiteraard wel allerlei andere gevoelens).kim dietrich schreef: Verder was je vrouwelijke kant volledig 'aseksueel', schrijf je. Wat bedoel je daar precies mee? Was travestie voor jouw niet gekoppeld aan iets van seksuele opwinding? Ik weet dat er travestieten en transen zijn die opgeven aseksueel te zijn, maar het is me altijd wat onduidelijk wat ze daar precies mee bedoelen. Ik ben geneigd te denken dat ze daarmee bedoelen dat ze geen behoefte hebben aan seksuele contacten met andere mensen, maar dat sluit seks met zichzelf niet uit.
Kim D.
Meestal kan de persoon zich niet herinneren ooit seksuele gevoelens te hebben gehad.
Het betreft zowel mannen, vrouwen als transseksuelen. Naar aanleiding van onderzoek in Engeland (Bogaert, 2004) lijkt het vooralsnog te gaan om 1% van de bevolking.
Omdat er zo weinig onderzoek naar gedaan is, is het lastig de term precies te definiëren. Er is ook (nog) geen test om te bepalen of iemand aseksueel is. De term is vruchtbaar omdat het mensen die geen seksueel verlangen kennen helpt zichzelf op dit punt te begrijpen en te accepteren. Ook maakt zo'n term het makkelijker om (b.v. op internet) in contact te komen met gelijkgeaarden. Aseksualiteit moet niet worden verward met het celibaat, waarbij iemand ervoor kiest af te zien van seks.
Kitty.
-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Hallo Kim,
Bedankt voor je meelevende reactie. Allereerst maar even het aseksuele aspect proberen te verduidelijken. Ik bedoel daar mee dat mijn travestie gevoelens altijd los hebben gestaan van mijn seksuele beleving. Nooit behoefte gehad om seks te hebben in dameslingerie of iets dergelijks, wat je nogal eens leest is het voor sommigen een soort fetish, als aanvulling op het seksleven; zo heb ik het echter nooit ervaren. Het omkleden heeft ook nooit tot seksuele opwinding geleidt, integendeel zelfs zou ik willen beweren.
Mijn bekentenis van destijds heeft heel weinig invloed op onze relatie gehad, vanuit mijn perpectief is het beter noch slechter geworden.
Dat Frodo effect herken ik wel, vandaar dat ik nadat ik een periode lang heb toegegeven aan de verlangens (gekweekt zoals je wilt), steeds weer een tijd neem van bezinning, vandaar ook dat ik me slechts zeer langzaam ontwikkel (En dat vind ik ook prima hoor).
Dat vrouwen leuker zijn dan mannen, dat hoeft geen verder betoog, is per definitie waar (misschien ligt daar zelfs wel de kern van de T-wereld)
Irene
Bedankt voor je meelevende reactie. Allereerst maar even het aseksuele aspect proberen te verduidelijken. Ik bedoel daar mee dat mijn travestie gevoelens altijd los hebben gestaan van mijn seksuele beleving. Nooit behoefte gehad om seks te hebben in dameslingerie of iets dergelijks, wat je nogal eens leest is het voor sommigen een soort fetish, als aanvulling op het seksleven; zo heb ik het echter nooit ervaren. Het omkleden heeft ook nooit tot seksuele opwinding geleidt, integendeel zelfs zou ik willen beweren.
Mijn bekentenis van destijds heeft heel weinig invloed op onze relatie gehad, vanuit mijn perpectief is het beter noch slechter geworden.
Dat Frodo effect herken ik wel, vandaar dat ik nadat ik een periode lang heb toegegeven aan de verlangens (gekweekt zoals je wilt), steeds weer een tijd neem van bezinning, vandaar ook dat ik me slechts zeer langzaam ontwikkel (En dat vind ik ook prima hoor).
Dat vrouwen leuker zijn dan mannen, dat hoeft geen verder betoog, is per definitie waar (misschien ligt daar zelfs wel de kern van de T-wereld)
Irene
Kleine stapjes
-
Ciska Lacomte
- Banned Lid
- Berichten: 569
- Lid geworden op: za mei 27, 2006 19:15
Ik kom hier een aantal elementen tegen waar ik in mijn niet zo prille leventje nog steeds me worstel. Eerst natuurlijk waar het om ging: Wat vindt een Biologische Hetero Vrouw ervan als haar eigen vent opeens als vrouw uit de kast valt?
Mijn eigen lieve J. doet erg haar best. Als ik een nieuwe jurk o.i.d. gekocht heb is ze heel belangstellend, beoordeelt ze het model en de stof, maar ze vraagt nooit of ik even laat zien hoe het staat. Wanneer ik als Carla bij haar ben laat ze zich met tegenzin door me aanraken, zelf al is het maar een hand op haar schouder. Ze heeft het geprobeerd, maar voor haar geldt blijkbaar wat ook voor veel (ex-)TS vrouwen geldt: Ze wil liever een 100% man.
Ze voelt zich ook wel bedrogen, als het ware; alsof haar man vreemdgaat met ene Carla. Soms komen er ook vraagjes over het verschil tussen mijn stijl en haar stijl, vraagjes die eigenlijk allemaal betekenen: Voldoe ik wel aan de verwachting die jij aan je vrouw stelt.
Ik heb J. al aan het prille begin van onse relatie laten weten dat ze rekening moest houden met de Vrouw in Mij, gewoon door al mijn dameskleding voor haar uit te spreiden. Erg confronterend, maar wel duidelijk: Dit hoort ook bij mij en het is geen kleinigheid. Ik weet nog steeds niet wie van ons tweeën het meest nerveus was, en ik weet ook nog steeds niet voor wie het het moeilijkst is.
Ik heb er destijds voor gekozen om het nadrukkelijk aan haar mee te delen omdat ik toen (ik was 27) al meerdere malen geprobeerd had te stoppen met mijn 'Travestiete neiging'. Ik formuleer het zo want het is niet iets wat je (blijvend) kunt onderdrukken.
Ik heb zelfs ooit mijn mooiste jurk ritueel in stukken geknipt en daarna de labels met wat snippers stof en een paar stukjes wierrook verbrand.
Ik ben nieuw hier, dus ik zit me al zowat een dag suf te lezen op dit forum. Ik kom steeds weer opmerkingen tegen die eigenlijk best kwetsend voor me zijn. In veel verhandelingen kom ik de stelling tegen dat ik 99,9% zeker Bi zou móeten zijn omdat ik anders niet deug zodra ik een kanten slipje onder mijn werkpak draag. Mag ik de dames (m/v) TG/TS eens vragen om eens in alle dagboeken, biografieën ed. van 'geboren' TV's te duiken.
Ik heb mijn sexuele geaardheid alle voordeel van de twijfel gegeven, en zelfs in het hypotetische geval: 'Ik wordt morgen wakker in het lichaam van Claudia Schiffer....' geloof ik niet dat ik het kontje van Brad Pitt opeens 'lekker' zou vinden.
(reken er niet op dat ik het lichaam van Claudia weer vrijwillig af zou staan )
Ik denk dat ik mijn beleving van TV het best alsvolgt kan duiden: Het spelletje 'mijn pik is groter/beter dan de jouwe' komt onder mannen in allerlei vormen voor; duurdere auto, betere voetbalclub, groter huis.......etc,etc.
Ik heb daar nooit oprecht aan mee kunnen doen omdat ik mijn pik niet per sé hoef te hebben. Zelfs om te plassen is het niet eens zo vreselijk handig, tenzij je het geen punt vindt om op een hond te lijken.
Dat betekent niet per defenitie dat ik meen dat ik in een verkeerd lichaam geboren ben. Ik kan me gewoon het 'man zijn' niet volledig eigen maken en zodra ik het voor-vent-spelen moe ben haal ik mijn kleerkast overhoop, zoek iets uit wat bij mijn stemming past en laat zo zien dat 'hij' er even niet is.
Misschien speelt ook mee dat ik een perfectionist(e) ben. Ik ben al een paar keer een opmerking tegen gekomen over Passabel zijn. Er is ook meer dan eens opgemerkt dat 'wij' dat nooit voor 100% (zullen) bereiken. Ik maak me wat dat betreft geen illusies....... Dit lijf is geen ding wat je even terugbrengt naar de winkel om te ruilen voor een ding wat beter bevalt. Dus weer een keer goed in de spiegel kijken, dan hou ik 't weer even vol om te wachten tot het wonder gebeurt en ik op een mooie ochtend wakker word in het lichaam van....
Ik hoop dat hier een beetje antwoord en een boel vragen inzitten. Ben nog lang niet uitgekletst !
Mijn eigen lieve J. doet erg haar best. Als ik een nieuwe jurk o.i.d. gekocht heb is ze heel belangstellend, beoordeelt ze het model en de stof, maar ze vraagt nooit of ik even laat zien hoe het staat. Wanneer ik als Carla bij haar ben laat ze zich met tegenzin door me aanraken, zelf al is het maar een hand op haar schouder. Ze heeft het geprobeerd, maar voor haar geldt blijkbaar wat ook voor veel (ex-)TS vrouwen geldt: Ze wil liever een 100% man.
Ze voelt zich ook wel bedrogen, als het ware; alsof haar man vreemdgaat met ene Carla. Soms komen er ook vraagjes over het verschil tussen mijn stijl en haar stijl, vraagjes die eigenlijk allemaal betekenen: Voldoe ik wel aan de verwachting die jij aan je vrouw stelt.
Ik heb J. al aan het prille begin van onse relatie laten weten dat ze rekening moest houden met de Vrouw in Mij, gewoon door al mijn dameskleding voor haar uit te spreiden. Erg confronterend, maar wel duidelijk: Dit hoort ook bij mij en het is geen kleinigheid. Ik weet nog steeds niet wie van ons tweeën het meest nerveus was, en ik weet ook nog steeds niet voor wie het het moeilijkst is.
Ik heb er destijds voor gekozen om het nadrukkelijk aan haar mee te delen omdat ik toen (ik was 27) al meerdere malen geprobeerd had te stoppen met mijn 'Travestiete neiging'. Ik formuleer het zo want het is niet iets wat je (blijvend) kunt onderdrukken.
Ik heb zelfs ooit mijn mooiste jurk ritueel in stukken geknipt en daarna de labels met wat snippers stof en een paar stukjes wierrook verbrand.
Ik ben nieuw hier, dus ik zit me al zowat een dag suf te lezen op dit forum. Ik kom steeds weer opmerkingen tegen die eigenlijk best kwetsend voor me zijn. In veel verhandelingen kom ik de stelling tegen dat ik 99,9% zeker Bi zou móeten zijn omdat ik anders niet deug zodra ik een kanten slipje onder mijn werkpak draag. Mag ik de dames (m/v) TG/TS eens vragen om eens in alle dagboeken, biografieën ed. van 'geboren' TV's te duiken.
Ik heb mijn sexuele geaardheid alle voordeel van de twijfel gegeven, en zelfs in het hypotetische geval: 'Ik wordt morgen wakker in het lichaam van Claudia Schiffer....' geloof ik niet dat ik het kontje van Brad Pitt opeens 'lekker' zou vinden.
(reken er niet op dat ik het lichaam van Claudia weer vrijwillig af zou staan )
Ik denk dat ik mijn beleving van TV het best alsvolgt kan duiden: Het spelletje 'mijn pik is groter/beter dan de jouwe' komt onder mannen in allerlei vormen voor; duurdere auto, betere voetbalclub, groter huis.......etc,etc.
Ik heb daar nooit oprecht aan mee kunnen doen omdat ik mijn pik niet per sé hoef te hebben. Zelfs om te plassen is het niet eens zo vreselijk handig, tenzij je het geen punt vindt om op een hond te lijken.
Dat betekent niet per defenitie dat ik meen dat ik in een verkeerd lichaam geboren ben. Ik kan me gewoon het 'man zijn' niet volledig eigen maken en zodra ik het voor-vent-spelen moe ben haal ik mijn kleerkast overhoop, zoek iets uit wat bij mijn stemming past en laat zo zien dat 'hij' er even niet is.
Misschien speelt ook mee dat ik een perfectionist(e) ben. Ik ben al een paar keer een opmerking tegen gekomen over Passabel zijn. Er is ook meer dan eens opgemerkt dat 'wij' dat nooit voor 100% (zullen) bereiken. Ik maak me wat dat betreft geen illusies....... Dit lijf is geen ding wat je even terugbrengt naar de winkel om te ruilen voor een ding wat beter bevalt. Dus weer een keer goed in de spiegel kijken, dan hou ik 't weer even vol om te wachten tot het wonder gebeurt en ik op een mooie ochtend wakker word in het lichaam van....
Ik hoop dat hier een beetje antwoord en een boel vragen inzitten. Ben nog lang niet uitgekletst !
Everybody's got something to hide except me and my monkey.
-
kim dietrich
- ForumFan
- Berichten: 349
- Lid geworden op: za aug 13, 2005 20:33
- Locatie: Boven de grote rivieren
-
kim dietrich
- ForumFan
- Berichten: 349
- Lid geworden op: za aug 13, 2005 20:33
- Locatie: Boven de grote rivieren
Hallo Cala,
ondanks het late uur kan ik een reactie niet bedwingen. (De site-klok loopt bij mij een uur achter, het is nu 3:11.)
Je kunt je J. niet kwalijk nemen dat ze niet echt gediend is van je aanrakingen als jij Carla bent. Voor haar neigt dat naar een lesbische handeling en veel vrouwen hebben daar door het sociale stigma geen zin in.
Ze voelt zich ook wel bedrogen. Ga je dan niet vreemd met Carla? Eerlijk zeggen s.v.p. Ik denk dat de meeste T's wel degelijk een seksrelatie met hun alter ego hebben.
Persoonlijk vind ik dat ook niet alles. In ieder geval maakt het voor jullie seksuele relatie (als die er is) heel veel uit. Als je je inderdaad beperkt tot je vrouw/vriendin, ben je veel afhankelijker en krijg je een totaal ander soort relatie, is mijn ervaring.
Het idee dat je travestie niet kunt onderdrukken, kom je steeds weer tegen, maar is onzin. Je kunt het misschien niet voortdurend volledig onderdrukken omdat zich wel eens een zwak moment voordoet. Maar Vennix is hier b.v. heel duidelijk over. Op je werk b.v. kom je toch ook niet in travestie?
Het omgekeerde is wel waar. Als je aan travestie doet, groeit het. Dan groeit de vrouw in je. Je moet dus wel goed bedenken wat je wilt.
Als travestiet ben je bijna altijd hetero, eventueel bi. Zo simpel is het. En of Claudia het kontje van Brad wel lekker vindt, geloof ik niet bij voorbaat. Vrouwen hebben zo hun eigen manier van seksualiteit beleven.
Wat je zegt over je pik, laat zien dat je naar trans neigt. Lijkt me niet een route die je moet gaan. Wees blij met je vriendin, die kennelijk van je houdt en om je geeft want anders was ze er nooit aan begonnen. Ik zou proberen haar vast te houden. De belangrijke dingen voorop stellen, lijkt me.
Groetjes,
Kim D.
ondanks het late uur kan ik een reactie niet bedwingen. (De site-klok loopt bij mij een uur achter, het is nu 3:11.)
Je kunt je J. niet kwalijk nemen dat ze niet echt gediend is van je aanrakingen als jij Carla bent. Voor haar neigt dat naar een lesbische handeling en veel vrouwen hebben daar door het sociale stigma geen zin in.
Ze voelt zich ook wel bedrogen. Ga je dan niet vreemd met Carla? Eerlijk zeggen s.v.p. Ik denk dat de meeste T's wel degelijk een seksrelatie met hun alter ego hebben.
Persoonlijk vind ik dat ook niet alles. In ieder geval maakt het voor jullie seksuele relatie (als die er is) heel veel uit. Als je je inderdaad beperkt tot je vrouw/vriendin, ben je veel afhankelijker en krijg je een totaal ander soort relatie, is mijn ervaring.
Het idee dat je travestie niet kunt onderdrukken, kom je steeds weer tegen, maar is onzin. Je kunt het misschien niet voortdurend volledig onderdrukken omdat zich wel eens een zwak moment voordoet. Maar Vennix is hier b.v. heel duidelijk over. Op je werk b.v. kom je toch ook niet in travestie?
Het omgekeerde is wel waar. Als je aan travestie doet, groeit het. Dan groeit de vrouw in je. Je moet dus wel goed bedenken wat je wilt.
Als travestiet ben je bijna altijd hetero, eventueel bi. Zo simpel is het. En of Claudia het kontje van Brad wel lekker vindt, geloof ik niet bij voorbaat. Vrouwen hebben zo hun eigen manier van seksualiteit beleven.
Wat je zegt over je pik, laat zien dat je naar trans neigt. Lijkt me niet een route die je moet gaan. Wees blij met je vriendin, die kennelijk van je houdt en om je geeft want anders was ze er nooit aan begonnen. Ik zou proberen haar vast te houden. De belangrijke dingen voorop stellen, lijkt me.
Groetjes,
Kim D.
T's aller landen, verenigt u en trekt ten strijde!
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Waar lees jij dat in het boek/de folder van Vennix zo duidelijk?kim dietrich schreef:Het idee dat je travestie niet kunt onderdrukken, kom je steeds weer tegen, maar is onzin. Je kunt het misschien niet voortdurend volledig onderdrukken omdat zich wel eens een zwak moment voordoet. Maar Vennix is hier b.v. heel duidelijk over. Op je werk b.v. kom je toch ook niet in travestie?
(Vennix heeft een boekje "Travestie een serieuse noodzaak" geschreven, hij is nu bezig met een onderzoek transgender en werk, juist erop gericht om werkgevers en politiek ervan te overtuigen om T*'s (incl. TV's) gemakkelijker in "eigen vorm" naar het werk te laten gaan. Ik denk dat je dus even zult moeten zoeken voordat je die quote kunt terugvinden).
Dat je niet in je werk in travestie komt - tja, 't hangt toch sterk af of je TV, TG of TS bent of dit wel-of-niet klopt. Voor mij geldt in ieder geval dat het te sterk is om ook op het werk te gaan onderdrukken, voor mij is de overgang op het werk ook een noodzaak.
Ook in de rest van wat je schrijft kan ik me niet vinden. Ik heb op het internet meerdere verhalen gelezen van mensen die echt 100% er voor gingen om hun vrouw-kant te onderdrukken ten behoeve van hun partner. Telkens weer proberen om, wat jij hier beschrijft, er niet aan te denken en het te verdringen of te onderdrukken. Of om de bestaande status-quo te handhaven en niet de grens verder te verleggen in de richting van het vrouw-zijn.
Telkens zie je dat zo'n T* dan begint te verkommeren. Humeurig wordt. In zichzelf getrokken. Op een verkrampte manier leven. Is dat wat je een partner gunt? In de situaties die ik lees zie je dan ook de partner op een gegeven moment bijtrekken: als het onderdrukken van die vrouw-kant zo'n impact op de TV/TG/TS heeft, dan heeft de partner liever dat de TV/TG/TS maar iets meer aan die vrouw-kant doet dan die dagelijkse chagrijn/introverte persoonlijkheid in huis. En let op: dat chagrijn zijn heeft niets met chantage te maken, het is het logische gevolg van een gevoel/de eigenheid van de T* die er niet mag zijn.
Ik ben het dus absoluut niet met je eens. Natuurlijk moet je rekening houden met je partner, maar je zult (samen!) moeten erkennen dat er een deel van je is die ook de ruimte nodig heeft. En als je zelf dan probeert om dat deel geleidelijk aan en zo langzaam mogelijk te laten migreren en je partner probeert om daar begrip voor op te brengen en om zich in te leven dan kun je samen heel ver komen (in 2 gevallen weet ik dat de partners nog, of weer, bij elkaar zijn, ofschoon het in beide gevallen behoorlijk geknetterd heeft - de ene is TG, de ander TS).
Ik lees nog veel vaker dat de partner zegt "sorrie, met alle respect, maar ik kan daar niet mee leven" - waarbij de partners in goede sfeer uit elkaar gaan om hun eigen leven verder te leven. Wat een enorme schok (voor beide!) is, maar waar je soms niet aan kunt ontkomen.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
In tegenstelling tot Frederique kan ik me prima vinden in het verhaal van Kim. Het leven overkomt je, maar je neemt constant beslissingen die je leven een bepaalde kant op sturen, daar heb je wel degelijk invloed op. In zekere zin (ik spreek nu als ervaringsdeskundige niet als specialist) is het vergelijkbaar met een verslaving: Als je er aan toegeeft wordt de verslaving steeds erger, als je het onderdrukt krijg je afkickverschijnselen. Het is dus wel degelijk een kwestie van kiezen, al kan het natuurlijk zijn dat de afkickverschijnselen zo ernstig van aard zijn dat je voor je gevoel geen keuze meer hebt. In dat geval zal je de consequenties van je verslaving moeten accepteren. Ik geloof niet dat het veel zin heeft om de consequenties te bevechten (al kan ik me wel voorstellen dat je je daar niet zo maar bij neerlegt). Zolang je in je geboortegeslacht redelijk kan functioneren en de consequenties niet wil aanvaarden, is de keuze redelijk gemakkelijk, als je echter niet meer kan functioneren (of erger) hou je eigenlijk maar een keuze over en zal je met de consequenties van die keuze moeten leren omgaan.
Irene
Irene
Kleine stapjes