Misschien dat ik er zelf idd. wat onduidelijk en dus verwarrend over ben. Komt denk ik ook omdat ik er zelf nog mmee bezig ben.Sjaleesha schreef:Hoi Wendy,
Mijn petje af, dat je probeert om bij de instanties die nu zo moeilijk doen, gewoon te vertellen wie je bent en waar je mee bezig bent. In de gesprekken die je met die instanties hebt geef je dan echter wel gelijk aan dat er iets "bijzonders" met je is en dat zal dan vaak, door de onbekendheid/onwetendheid en door alle "wilde verhalen die over ons de ronde doen" resulteren in een "bijzondere" vaak zelfs lompe reaktie.
Je wijkt af van hetgeen bij deze instanties als normale dagelijkse werkzaamheden wordt ervaren en dat vraagt bij hun om extra aandacht. Je bent iets bijzonders!! en men weet niet hoe er mee om te gaan.
Dat je nog niet aan kunt geven dat je voor een algehele transitie wilt gaan maakt het er niet eenvoudiger op. Men weet daar in het algemeen meer over dan over het TG-zijn.
Ik kan mij heel goed voorstellen dat je dit als heel moeilijk en vervelend, zelfs soms als kwetsend kunt ervaren. Voor mij in het verleden redenen genoeg om het in vergelijkbare situaties dan maar niet zo openlijk te vertellen.
Lieve groetjes,
Sjaleesha
Eigenlijk moet ik gewoon aan de telefoon mensen corrigeren als ze me mijnheer noemen.
En toen tijdens die cursus die cursusleidster me aan begon te spreken met 'hij' protesteerde ik ook niet.
En ik denk achteraf ook dat het een beetje aan haar persoon lag. Ze had het er steeds over dat 'de mensen' er veel moeite mee hebben en dat het voor 'de mensen' verleidelijk is om steeds 'hij' te zeggen, maar van het hele gezelschap was zijzelf degene die er de meeste moeite mee had. Beetje projecteren, dus.