Ik snap niet waarom ze zo doen. Toen ik het vertelde heb ik ook gezegd dat ik er niet meer tegen kon en op het punt stond voor de trein te springen
Dat ik dit wil is wel duidelijk aangezien ik telkens ruzie met ze het maken ben dat ik als meid wil rondlopen. Ze willen me niet als meisje zien, dus blijft ik uit protest de hele dag op mijn kamer zitten zodat ik me kan kleden zoals ik wil zijn
Zo is er ook meer. Het pesten, hoogbegaafdheid en dyslectie zijn hun ook nooit opgevallen (of niet op gereageerd) waardoor ik het zelf kon uitzoeken.
Ik geef hun alle informatie wat ik kan vinden, maar heb het idee dat het ongelezen in de oud-papierbak verdwijnt
Ze accepteren ook de naam niet die ik heb gekozen. Mijn moeder probeerd me een of andere naam aan te smeren die gewoon niet bij me past en ik niet mooi vind. Ik moet er verdomme de rest van mun leven mee lopen :@ :@ :@ !!!!
Ik ben altijd heel gesloten geworden en de laatste jaren werd ik wat opener. Het moet hun toch opvallen dat ik nu weer helemaal dichtgeslagen ben?:S
Ik wordt zo moedeloos van telkens weer op die muur stuiten. Als mijn ribben genezen zijn (gekneusd door ongevalletje) ga ik een baantje en een kamer zoeken
betteke schreef:
Het is misschien ook helemaal niet zo gek om misschien een familielid die jou wel accepteerd, in te lichten over de huoding van je ouders, en misschien kunnen jullie samen proberen je ouders duidelijk te maken dat ze met hun houding van nu jou doodongelukkig maken!
Dit is mischien een idee. Ik zou voorzichtig mijn petetante kunnen inlichten. Ik heb het altijd goed met haar kunnen vinden
Denk dat zij het wel goed zal oppakken
Ik weet dat ik mijn toekomst aankan als meisje. Als jongen kan ik dat echt niet. Gister was gewoon een verademing. Na in de introductie kwam ik in de hal een vriendin tegen. Die lachte en stak haar duim op naar me