Sarcasme en ook zelfspot zijn twee hele goeie manieren om te relativeren. Vooral als je jezelf een beetje in de maling durft te nemen. Het maakt dat je wat minder in je eigen ellende blijft zwelgen, daardoor wat positiever in het leven komt te staan en ik kan het iedereen danook aanraden eens met een wat minder serieuze blik naar jezelf te kijken en van je voetstuk af te komen. Da's de enige manier waarop je lol in je leven kunt hebben. Zelfs al ben je van mening dat het leven een wrede grap met je uit heeft gehaald wat betreft je T gevoelens.Frederique_ schreef:Dat ben ik maar heel gedeeltelijk met je eens. Want waar komt dat scarcasme toch vandaan? En om mijn retorische vraag dan zelf ook maar te beantwoorden: ik denk dat ook dat scarcasme een oorzaak heeft in gebrek-aan-zelfconfrontatie.
De manier waarop hier gereageerd wordt op dat sarcasme zegt meer over de mensen die die reactie geven dan over Mila en haar psyche. Het gaat hier duidelijk om een aantal persoonlijke levensvisie's. Het fijne in het leven is juist dat een ieder daar vrij in is maar krijg bij sommige discussies het idee dat mensen proberen Mila haar manier van denken te veranderen omdat ze zelf niet met die manier van denken overweg kunnen. Als dat vervolgens niet lukt worden ze kwaad.
Geloof me er is 1 ding in het leven wat je niet moet doen. En dat is proberen invloed te hebben op de gedachtengang van ander mensen. Het uitwisselen van argumenten om je standpunten duidelijk te maken is 1 ding maar proberen de ander zijn mening te laten bijstellen dat heeft niets meer met discussieren te maken. Volgens mij is dat nu juist haantjes gedrag. Wanneer je je werkelijk irriteert aan de manier van schrijven van iemand hier, dan lees je het gewoon niet. Dat is de democratische manier om daar mee om te gaan.
En een ander kleineren is 1 manier om het te lezen maar dan denk ik dat je het leest vanuit een slachtofferrol waarbij je er al van te voren van uit ging dat iedereen tegen je is. Het wordt dan een soort self forfilling prophecy. Je zou het ook kunnen lezen als de persoonlijke mening van iemand die vanuit haar eigen ervaring tot bepaalde wijsheden is gekomen en dat probeert te delen. En dat ze daarbij sarcasme gebruikt dan komt dat denk ik voornamelijk omdat het leven niet vriendelijk is tegen mensen die hun kop boven het maaiveld uitsteken. Wat een ander leest in een tekst en wat voor gevoel iemand daarbij heeft hangt van zoveel verschillende factoren af dat je het gewoon nooit met zekerheid op iemands schrijfstijl kan gooien. Het feit dat jij het ziet als kleineren terwijl er al herhaaldelijk geprobeert is duidelijk te maken dat het dat niet is, is een keuze en dus je eigen verantwoordelijkheid.