stelling in het hoenderhok

[fenna69]

Mila,
Als je dat niet respecteerd, erken je niet dat voor veel TS mensen het een bijzonder lang en zwaar proces is om juist tot zichzelf te komen en uiteindelijk de keuze te maken voor het leven en te gaan voor transitie.
Je erkent dan niet het enorme verdriet dat de transvader ondergaat over het bijzonder waarschijnlijke verlies van een geliefde partner en kinderen.
En vooral Mila, je onderkent niet dat een transitie een allerlaatste strohalm is waar een transvader zich aan kan vasthouden om toch nog een ouder te zijn voor de kinderen.

groetjes, Fenna

[mila]

<zichzelf >

Juist.......alleen onderken je het verdriet en de verwarring van vrouw en kinderen niet.
Het lijkt mij de allerergste nachtmerrie die een vrouw kan overkomen; onverdachte, passabele, zo hetero als een deur man blijkt een vrouw te zijn.
Voor de (pre puber) kinderen ook tamelijk verwarrend allemaal, een vader die borsten en een vagina wil.

Mila.

[fenna69]

persoonlijk onderken ik dat dondersgoed .. uit mijn gesprekken met de transvaders, uit gesprekken met de partners van transvaders, uit mijn gesprekken met de kinderen van de transvaders, uit mijn gesprekken met familie van andere TS-mensen
En uit mijn eigen beleving kan ik zeggen dat ik het heel lang zo druk had met mezelf, te ontdekken wie ik ben, wat ik te doen heb in dit leven, waar mijn toekomst ligt, of ik een toekomst heb, dat ik niet eens de energie beschikbaar had om te investeren in een relatie. Hoe graag ik het ook wilde, altijd was er bij mij het bewustzijn dat ik eerst mezelf op de rit moest hebben voor ik serieus met een ander in zee kon gaan!

groetjes, Fenna

[Mara]

Nu ik nog......ben ja ook zo'n ex-hetro, maar wel ene die van vroeg af aan het aan mun omgeving vertelt heeft, dat ik liever meisje was en voor geen meter kinderen wou verwekken met dat smurrie wat er voren eruitkwam.....

......de diepe jaloezie heeft me kapotgevreten vooral na mun puberteit, die ik erg vroeg had, sinds mun 14de zat ik aan de drank en de drugs en ging snel op me zelf wonen en kon in mun gothicwereld wel alles doen wat normaal alleen meiden doen, een vriendin van toen had voordat wij iets hadden un lange relatie met un vrouw, en nee, echte hetrodingen deed ik met haar nie, heb trouwens nog steeds iets bijzonders met haar, nu ze al heel lang met un kerel iets heeft, ben ik zo af en toe diegene die haar gevoelens voor vrouwen invult, haar kerel accepteert het want hun relatie tast ik niet aan, tis puur lichamelijk want van haar heb ik nooit echt gehouden in die trend om un relatie met haar op na te houden.....

.....vanaf 92 ben ik dan toch op un hetromeid verlieft geraakt, ben met haar 10 jaar samen gebleven, liefde is sterk hoor, ik wou proberen normaal te zijn en haar niet te kwetsen met mijn anderszijn, ze wist wel waarmee ik worstel en zei zelf dat het raar is dat de meesten TSsen pas zo laat echt serieus beginnen met hormonen en zo en als ik het nie meer vol kan houden, zij het toch verder wil proberen met mij, maar ik voelde dat dat un illusie is van haar en bleef maar af van de monen en ging overmatig werken en verdringen, zij hield ontzettend van me en gaaf me alle ruimte zolang ik maar geen lichamelijke aanpassingen deed.....

.....nouja vol te houden was dit nou helemaal niet, ik ben immers geen travestiet en zo kwam het dat we samen in 97 hulp begonnen te zoeken en zij was eigenlijk diegene die het wou dat ik dat ook bij professionals deed in de hoop, dat ik nog te redden ben....maar toen ze zag dat mun genderdysforie echt serieus bleek te zijn en ik aan de hormonen ging was het einde relatie waar we allebei erg onder aan lijden waren, drank en drugsgebruik op beide kanten om het verdriet ietsje te kunnen hanteren, maargoed, was de foute weg maar verdoven lijkt makkelijk.....

.....mij heeft het alleen een ding opgeleverd, namelijk dat het VU stommerwijs de rem heeft aangetrokken.....niet verstandig van hun hoor....nu ik mijn weg kan gaan heb ik geen behoeftes me ziekelijk te verdoven.....en ja dat ik mun hormonen al lang voor het VU had heeft me in leven gehouden, anders had ik zeker meer pogingen ondernomen om me zelf het licht uit te doen.....na de ene echte serieuse zelfdodingspoging waar ik twee dagen later weer wakker werd heb ik geen verdere ondernomen, want in princiepe wou ik ja leven...als dat wat ik ben en ik kaart alleen de onprofessionaliteit van het VU en de Mondriaanstichting(Joost aCampo) aan, die zich nu niet meer durven te uiten voor de fouten die ze bij mij hebben gedaan.....het interesseert me nu ook nie meer, want nu ben ik zover zoals ik eigenlijk veel vroeger had kunnen zijn en ben blij in leven te zijn, ik leef nu en nie in het verleden, die ellende van toen wil ik achter me laten!

Ja en nu leef ik met un kerel samen, waar ik voel, dat hij het moeilijk heeft dat ik nie op hem val, maar ik kan er niks aan doen....ik val uiteindelijk op vrouwen ook lijkt het me wel un poging waard om te kijken, hoe het is met un man te vrijen, maar er houd me gewoon teveel tegen!

Ik denk ook, was ik toen homo geweest, had ik het veel makkelijker gehad en was veel vroeger met de transitie begonnen

groetjes vanuit Enna

Mara

[mila]

<Dus dan maar lesbisch "worden". Dit slaat echt nergens op. Zoals ook al gezegd is, sexuele voorkeur is aangeboren en laat zich niet aansturen>

Helemaal mee eens, hoe kom je er op? Als je post op 'lesbisch kunt worden', dan kun je blijkbaar ook wel man blijven, als de keus er toch al is.

Mila.

[mina]

Oeps Fenna, volgens mij kom je hier in conflict met Mina. Immers mag je volgens haar als TS niet verliefd zijn op vrouwen. Wat ik steeds uit haar postings haal voldoe je dan niet meer aan het beeld die zij heeft van een vrouw. Het moet voldoen aan de norm die gesteld is door de maatschappij en dan hoort er een relatie als vrouw - vrouw er niet bij

Hooo! Zo denk ik helemaal niet, en als je me verwart met Mila, dan klopt dat vast ook niet want die lijkt me alles behalve homofoob.

Toen alles nog ver van mijn bed was maar ik toch voelde dat ik anders was dan anderen heb ik ook gekeken of ik homo was. Immers dat aspect van de mens was veel en veel beter bekend in mijn omgeving dan TV/TG/TS. Ik ben toen tot de conclusie gekomen dat ik van beide geslachten hou. Mijn seksuele voorkeur gaat uit naar vrouwen en dus ben ik als "vrouw" zo lesbisch als weet ik wat En tegelijk kan ik vanuit het houden van de mens als totaal en gestalte gegeven door een man, liefdegevoelens hebben. Het eventuele seksuele aspect die erbij komt kijken wordt geaccepteerd maar hoeft niet uitgeleefd of gestalte gegeven te worden. Ik heb het vermoeden dat veel van jullie dit wel onbewust herkennen. En anders is dit schrijven gewoon een spiegeltje voor mijzelf geweest

Ja grappig, ik ben mij de afgelopen tijd gaan afvragen of ik niet latent hetero ben ofzo, omdat een voorkeur voor vrouwenkleding als homo-man zich maar nauwelijks anders laat verklaren; maar nee...ik hou van mannen en vrouwen evenveel, maar seksueel kan ik absoluut niks met vrouwen.

Ik denk, als ik terugkijk naar mijn eigen verleden, dat er eigenlijk niemand is die ik iets kwalijk kan nemen, ook de maatschappij niet. De maatschappij doet ook maar met de beste bedoelingen wat goed is in haar ogen.

Nou daar ben ik het niet mee eens, de maatschappij wil negen van de tien keer kinderen onnatuurlijk gedrag aanleren vanuit een irreel *christelijk - ouderwetse* overtuiging, en ouders projecteren van alles op hun kinderen zonder de tijd de nemen de kinderen werkelijk eerst te leren kennen voordat de kinderkamers blauw worden gemaakt en papa enthousiast met de voetbal buiten op zijn "zoontje" staat te wachten.

Die goedbedoelende maatschappij waar je over praat is helemaal niet zo fraai als jij denkt...probeer maar eens afwijkend te zijn, dan moet je eens kijken hoeveel mensen je doodwensen, je laten vallen, en je vrijheid willen ontnemen....
Net als seksuele voorlichting bijv...doen ze pas in de pubertijd (als het al te laat is)...zou veel eerder moeten gebeuren, maar ja dat zou niet "netjes" zijn om idd...over die "vieze homo's" te praten tegen kinderen....

Als je dat niet respecteerd, erken je niet dat voor veel TS mensen het een bijzonder lang en zwaar proces is om juist tot zichzelf te komen en uiteindelijk de keuze te maken voor het leven en te gaan voor transitie.

Nou ik erken dat wel, ik heb nl zelf ook meegemaakt...een lang proces om te ontdekken wie ik ben. Er werd nl lange tijd alleen aandacht voor transseksuelen en/of travestieten en alles wat er tussen viel werd voor mijn gevoel niet geaccepteerd door de maatschappij. Ik heb nu de guts om te denken, het kan me niet meer schelen wat een ander vind...maar als je veel gepest bent door je anders-zijn, bedenk je je wel twee keer voordat je je nogmaals gaat profileren als afwijkend en anders zodat die negatieve aandacht weer terugkomt. Ook mensen die anders zijn hebben wel eens de behoefte normaal gevonden te worden(en geaccepteerd), namelijk.

groetjes,
Mina

[Lisa met een S]

Steeds weer komt Mila terug op het 'bedrog' aspect van de getrouwde transseksuele (ex-)man. En steeds weer zet ze het toegeven aan genderdysforie op een lijn met vreemdgaan, doorgaans met een man. M.i., is ontrouw zijn aan je partner, hem of haar bedriegen, met wie dan ook, van een heel andere orde als genderdysfoor zijn.

Lisa

[mila]

<M.i., is ontrouw zijn aan je partner, hem of haar bedriegen, met wie dan ook, van een heel andere orde als genderdysfoor zijn.>

Dat klopt als een bus Lisa. Tegen de 'gewone' vreemdganger kun je je nog verweren, of anders 'de concurrentie aangaan' met de overige dames.
Dat kun je als vrouw helemaal niet als je eigen man een vrouw blijkt te zijn.

Mila.

[Frederique_]

<zichzelf >

Juist.......alleen onderken je het verdriet en de verwarring van vrouw en kinderen niet.
Het lijkt mij de allerergste nachtmerrie die een vrouw kan overkomen; onverdachte, passabele, zo hetero als een deur man blijkt een vrouw te zijn.
Voor de (pre puber) kinderen ook tamelijk verwarrend allemaal, een vader die borsten en een vagina wil.

Mila.

Mila,

Dat is allemaal waar.
Maar dat maakt o.m. Fenna's opmerking dat TS'en daar soms niets aan kunnen doen niet minder waar.

En daar zit wel telkens het probleem met jou: jij focussed je zo op die vrouw en kindertjes dat je -daardoor- vindt dat die TS de boel bewust belazert.

Het is hier eerder geschreven: zo simpel ligt het niet.

Groetjes,

Frederique

[mila]

<toch niet een beetje jaloers), die zijn getrouwd soms kindjes hebben,>

Kijk, dit is nou zo'n subtiel homofobe opmerking. Alsof heterosexualiteit en kindjes krijgen het hoogste goed is, waar homo's en hetero transen alleen maar van kunnen dromen.

Ooit stil gestaan bij het feit dat er meerdere wegen naar Rome leiden, en dat *iedereen* op zijn of haar manier kinderen kan krijgen als hij/zij dat wil?

Mila.

[Mara]

Toen ik een jaar of 14 was....[...]....je had maar eens moeten weten toen wat er aan de hand was.

Ik wist het wel Patricia, voor mun ouders begon de hel.....haar zoon ging voortaan niet meer zonder make-up naar buiten en klede zich best raar voor hun begrippen, ook begon ik met kapsels te experimenteren op een extravagante manier ala Boy George of Robert Smith

Hun grootste angst kon ik weerleggen, namelijk dacht iedereen dat ik homo was wat niet het geval leek te zijn, maargoed.....iedereen dacht het wel bij mijn style van rondlopen en mun exessief dansen op Jimmy Somerville toen.....ja ik was idd un beetje doorgeschoten en zo helemaal anders dan de rest van het jongerenvolk in dat eastern-germany-village

Je moet maar durven....hahahaha.....en nee me interesseerde niet wat andere jongens deden.....ik was er trots op anders te zijn

groetjes

Mara

[Frederique_]

Ooit stil gestaan bij het feit dat er meerdere wegen naar Rome leiden, en dat *iedereen* op zijn of haar manier kinderen kan krijgen als hij/zij dat wil?

Ooit bij stilgestaan hoeveel moeite dat dan kost?
Ooit bij stilgestaan dat dat voor anderen niet vanzelfsprekend is?

Ook bij draagmoederschap kom je een verplichte psycholoog tegen.
Ook bij adoptie kom je mensen tegen die over jou gaan beslissen of jij wel-of-geen kinderen mag.
Het is zeker geen vanzelfsprekendheid dat je op die manier kinderen zult kunnen krijgen!

Oftewel: je stelt het allemaal (weer) veel te gemakkelijk voor.

Groetjes,

Frederique

[Mara]

En daar zit wel telkens het probleem met jou: jij focussed je zo op die vrouw en kindertjes

Ik zie dit niet als probleem hoor.....het is dichter aan huis dan je zult verwachten....Mila is een vrouw en is dus gewoon in staat zich in andere vrouwen in te kunnen denken.....ik deel in die opzichten voor 100% haar mening.....het is de hel voor een hetrovrouw( en ook de kinderen) als opeens binnen een normaal huwelijk de man zonder voortekens jaren later met een GID komt aandraven....

.....groetjes

Mara

[Frederique_]

Hoi Patricia,

Ik heb, voor 2004, altijd gedacht dat ik een man was. Ik heb altijd gedacht dat wat ik voelde hetzelfde was als wat elke man voelde. Ik ben in de periode voor 2004 een paar keer "verliefd geworden" op een vrouw. Dat ik niet getrouwd ben ligt meer aan het feit dat de dames waar ik "verliefd op was" al bezet waren dan met mijn kennis over mijn genderdysforie (dat was kennis die ik zelf keurig weggestopt had).

Pas na 2004 had ik door dat "verliefd worden" waarschijnlijk iets anders is dan het gevoel van "afschuwelijk jaloers zijn op" wat ik achteraf gezien werkelijk voelde. En toen pas (h)erkende ik ook de signalen die ik jarenlang niet wou weten (vanaf mijn 4e was ik al jaloers op vrouwen in een rok, en meer van dit soort signalen).

Kortom: de wereld is niet zwart/wit. Of goed/fout. Soms kun je met de beste bedoelingen ingrijpende en vergaande en afschuwelijke gevolgen veroorzaken. Dat zul je ook moeten erkennen, zowel bij jezelf als bij een ander...

En natuurlijk zullen ze er zijn: de mensen die bij zichzelf al lang wisten wat er aan de hand was en dan toch een relatie gaan beginnen. Maar ik geloof niet dat je dat kunt veralgemeniseren tot: iedere TS met een relatie heeft bewust de boel belazerd. En de toon van deze muziek staat mij dan ook totaal niet aan.

Groetjes,

Frederique

[Mara]

De meeste weten het volgens mij allang voor ze aan zo'n huwelijk beginnen.

Raar alleen, dat ze het geheim houden en nie met de vertrouwtste persoon, namelijk de vrouw erover praten.....dan is het toch wel un belazeren, andere uitdrukking is dan niet van toepassing lijkt me......

....raar ook dat de vrouw...vrouwen zijn wel in staat heel subtiel te voelen....ze niks maar ook niks voelden aankomen bij manlief

bang zijn voor de reactie van m'n vader

Hmmmm, ik werd sowieso mun hele kindheid en jeugd door hem brutaal inmekaar gemept en mishandelt.....later ben je voor niks meer bang en hij mag voor mij sinds mun 14de de pot op.....

groetjes

Mara