stelling in het hoenderhok

[Mara]

Want je kunt toch aan beide duidelijk zien dat ze homo zijn.

Nou ik denk dat ze het doorhadden en misschien krampachtig aan hebben vastgehouden......gebeurt er wel vaak hoor.....

Mara

[Dorine]

Het enige echt positieve wat ik aan gender dysforie zie is dat je gedwongen wordt jezelf heel diep in de ziel te kijken

of maak ik het nou weer te zwaar, want er zijn ook hoera verhalen?

ex homo of hetero trans? je kan verliefd worden op alles en iedereen, een stoel, de zon, het leven, een medemens. Maar sexueel een relatie hebben? Als er 1 moment is waar je keihard meemaakt fout in elkaar te zitten is het daar toch wel? dan ga je toch over op een Platonische relatie, dat is misschien wat er meestal aan de hand is, of?

ik koppel er geen mening aan, dat heb ik geleerd, van jullie maar in mn achterhoofd spookt het: je voelt die walging voor je eigen lichaam toch hoe kan je?

al die attributen (kleding makeup ) zijn dan maar krukken om de buitenwereld mee te krijgen, daaronder zit je ongelukkige zelf wetende dat je nooit als meisje geboren bent en dat ook niet terug kan draaien, waarom de moeite doen?

ik weet dat dit hokjesgeesterig overkomt, net zoals mijn binaire m/v denken dat ook weer doet, aan de andere kant probeer ik echt ruimte te laten voor diversiteit daar geniet ik juist van

en frederique: had je geen relaties omdat je het eigenlijk niet wilde, onbewust gereageerd dus zonder dat je het met je (overduidelijke) intelligentie kon duiden. Je verstand zit vaak in de weg bij gevoelszaken, en vaak kan je maar beter niet zoveel voelen............dus in die zin hard genoeg voor deze wereld, maar ja als dan die bom van binnen in een keer barst......

dan lonken de geraniums

[Mara]

Ik denk dat het ook voor een groot deel te maken heeft met in hoe zo'n omgeving je opgroeid.

Meen je dat nou echt....??? Ik ben trouwens op een heel klein erg conservatief dorpje in Oostduitsland opgegroeit met drie westduitse en twee oostduitse zenders en een evangeelse en een katholieke kerk en bovendien werd ik sterk van Kriminalpolizei en Staatsicherheitsdienst in de gaten gehouden, die me allebei zomaar van de straat hebben geplukt en verhoort hebben wegens mun anderszijn

En nee, ik heb de mond niet gehouden, ook in mun relaties nooit, te zeer had ik un slecht geweten tegenover de mensen waar ik un deel van mun leven mee deelde....trouwens is un deel van mun (potenciele)relaties echter nooit tot een serieuse uitgegroeit omdat ik eerlijk was over mijn gevoelens en het is telkens un erg close vriendschap uit voortgevloeit.....ik heb nog steeds hele hechte bindingen tot verschillende meiden zonder met hun onder de lakens zijn terechtgekomen(trouwens erg veel ervan zijn bi).....raar he, ik viel altijd op vrouwen en had zoveel gelegenheid, maar alleen met ene is het echt gelukt in bed, met un klein deel redelijk na misschien veel drank of drugsgebruik(met erna vet spijt ervan) maar voor de rest wou ik deze soort seksualiteit niet, voelde me erna altijd erg slecht en ook al als un meid verlieft op me werd, dat gebeurde nogaal best vaak in mun jeugd en dat zeker ook te wijten aan mun uiterlijk en mun aard

Ik weet nie, maar ik zie openheid en eerlijkheid bestanddelen van un relatie en vooral in ene die wel zo serieus is, dat je zelfs kinderen plant, huisje samen kocht en je voor de altaar of elders belooft het hele leven trouw te zijn

Mara

[Dorine]

hoi Mara, domme vraag misschien maar was er iets van genderbehandeling in het Oostblok, ik dacht dat ze wel met atletes rommelde (steroiden)

ik wou nog iets toevoegen aan mn vorige berichtje:

ex homo ex hetero ex bi ik denk dat dat losstaat van je gid

dat je sexuele relaties had betekent dan toch wel ook dat je daar wat genoegen uit haalde?

[Frederique_]

Het enige echt positieve wat ik aan gender dysforie zie is dat je gedwongen wordt jezelf heel diep in de ziel te kijken

of maak ik het nou weer te zwaar, want er zijn ook hoera verhalen?

Voor mij is het wel een hoera-verhaal. Ik zat helemaal met mijzelf in de knoop eind 2003, vanaf begin 2004 ben ik meer op gaan bloeien...

en frederique: had je geen relaties omdat je het eigenlijk niet wilde, onbewust gereageerd dus zonder dat je het met je (overduidelijke) intelligentie kon duiden. Je verstand zit vaak in de weg bij gevoelszaken, en vaak kan je maar beter niet zoveel voelen............

't Is mij 1 keer gebeurd dat ik na een gezellig avondje met een meisje naar huis zou gaan om daar nog iets te drinken en dat ik toen in paniek raakte. Toen is dat dus ook niet doorgegaan. Ik wist dat ik "iets" uit moest zoeken voordat ik dat kon doen, maar wat dat "iets" was? Dat dat "iets" iets met gender te maken had, dat realiseerde ik me pas na 2004...

Daarom vind ik de reacties dat iedereen al vanaf z'n jeugd weet dat'ie vrouw in een mannenlichaam is zo overtrokken: bij sommigen van ons is dat wel zo - bij anderen niet. En als je dat niet weet - dan is het bikkelhard om dan ook nog eens door anderen verwijten te krijgen dat je je partner bewust hebt lopen te belazeren. Ik vind dat te gemakkelijk en te goedkoop.

Groetjes,

Frederique

[Mara]

hoi Mara, domme vraag misschien maar was er iets van genderbehandeling in het Oostblok, ik dacht dat ze wel met atletes rommelde (steroiden)

Er werden idd transities gedaan, maar daar kwam ik pas later achter en dat onsze atleten met steroiden werden volgeproppt was algemeen bekent.....ik heb trouwens geloof ik met 16 eerste keer uitgesproken tegenover un vriendin dat ik vrouwelijke hormonen wil, later kwam ik in dienst bij het leger(ja daar was echt geen ontkomen aan)....toen ik 20 was, ik was gedesserteerd uit de NVA, was de wens erg groot maar het was een erg toerbulente tijd in mun leven, veel zwerven en kraakpanden en zo verder in Westduitsland.....

ik wou nog iets toevoegen aan mn vorige berichtje:

ex homo ex hetero ex bi ik denk dat dat losstaat van je gid

Da's juist, maar het maakt het moeilijker als je op vrouwen valt, geloof maar

dat je sexuele relaties had betekent dan toch wel ook dat je daar wat genoegen uit haalde?

Tuurlijk, ik vind seksualiteit of beter intimiteit met iemand geweldig, alleen stond me daadwerkelijk altijd maar vet iets in de weg om het zo maar te zeggen.....maar liefde is sterk hoor, en bij die ene meid waar ik echt op verliefd was kon ik het ook geven wat zij leuk vond en ja, daar kun je genoegen uit halen.....

groetjes, Mara

[mina]

Da's juist, maar het maakt het moeilijker als je op vrouwen valt, geloof maar

Hmja...ik denk het ook wel als je TS bent...
Maar als TG is het dus als homo alles behalve makkelijk...want je wordt overal uitgekotst zeg maar....door heteromannen om te beginnen en daarna door de homogemeenschap (waar je niet in past)...
Ik ben vanaf mijn 12e tot nu mijn 28e bijna volledig kapot gegaan aan gewoon proberen te leven en mezelf te ontdekken...

Misschien is het voor een zeer vrouwelijke homo-TS allemaal redelijk eenvoudig....maar er zijn er ook genoeg, zoals ik, die helemaal niet zo vrouwelijk zijn, maar toch weer te vrouwelijk om geaccepteerd (of begrepen) te worden. En het aantal ge(mis)bruikers die ik tegen het lijf liep in de homogemeenschap zijn niet te tellen...(die vinden een onzekere jongen die niet snapt wat ie op aarde doet een maar al te makkelijke prooi)
Wat ik eigenlijk probeer te zeggen, homo-zijn is geen pretje...integendeel... ik had het allemaal wel willen en kunnen missen...

Kan er nu voor het eerst echt boos en emotioneel over zijn, soms komt het wel eens naar boven als ik een biertje teveel drink (mijn vrienden kunnen erover meepraten) ben ik alleen maar aan het janken...dus dan maar snel naar huis...

ik geloof dat het een verkeerde aanname is te denken dat op mannen vallen een garantie is voor succes...ja wellicht als je je 100% vrouw voelt en er zo uitziet...misschien dan....maar anders niet.

liefs,
Mina

[mina]

En als je dat niet weet - dan is het bikkelhard om dan ook nog eens door anderen verwijten te krijgen dat je je partner bewust hebt lopen te belazeren. Ik vind dat te gemakkelijk en te goedkoop.

Ja vind ik ook, ik geloof ook niet dat dat altijd zo is. Genderdysforie laat zich volgens mij maar moeilijk vergelijken met seksuele gerichtheid...
Ik denk dat als ik heteroseksueel was geweest ik ook eerst had geprobeerd om "man" te zijn (althans tov een vrouw dan).
Het lijkt me best wel moeilijk om als lesbische TS door het leven te gaan.

[Mara]

Mina....dan denk ik toch weer, dat we het alle niet makkelijk hebben met onze seksualiteit, het jouwe net gelezen te hebben....laat me nu un hoop homos goed kennen en ja hun zijn ook nie altijd tevreden met het feit homo te zijn en kennen dezelfde verhalen als die jij hier net postte.....ach ik weet ut nie.....is er uberhaupt iemand volledig glukkig met zich zelf en het gedoe onder de lakens

Ja idd ik had het in vergelijking met meiden die sowieso al vanaf hun kleuterjaren uit komen om als meid te mogen zijn en op mannen vallen, zeg maar wat jij met die 100%igen bedoeld

En ja geaardheid heb je misschien makkelijker door dan GID of benjamin-syndroom(vind dit trouwens un leuke woord in plaats van TS), geaardheid kun je meten, heel simpel zelfs.....je voelt het simpelweg van welke kant je opgewonden raakt.....

Mara

[mina]

Dus je zou het proberen, terwijl je dondersgoed weet wat je mankeert en dat alleen vanwege het feit dat het je moeilijk lijkt om als lesbische TS door het leven te gaan

Maar dat weet je voor je zo'n proces instapt. Daarom goed over nadenken. Het is allemaal kunstmatig en het wordt nooit echt.

De meeste kunnen daar goed mee leven hoor.

Zo daar heb je je antwoord

[mina]

pfff neehee!

Ik wil zeggen: ik kan het me goed voorstellen dat je er later achter komt (immers je seksuele gerichtheid wordt geaccepteerd) en de liefde voor vrouwen en vrouwenkleding kan zich ook lange tijd op die manier laten verklaren... Volgens mij weet echt niet iedereen het zomaar van zichzelf...

Ik droeg vroeger wel rokken en make-up en zal ik je eerlijk vertellen dat ik toen absoluut niet dacht genderdysfoor te zijn? ik kon me nl niet voorstellen dat ik mijn piem zou willen laten weghalen, en dus dacht ik maar "man" te zijn.... was n levensgevaarlijke aanname bleek achteraf, maar ja ik heb het overleefd.

Wat ik ermee wil zeggen dat de dingen niet voor iedereen even duidelijk zijn...vanaf het allereerste begin, en dat mensen veel dingen niet opzettelijk doen maar gewoon omdat ze niet zouden weten hoe het anders te verklaren of aan te pakken...

groetjes,
Mina

[Mara]

Dus ik snap niet wat er zoveel moeilijker zou zijn om als lesbische trans door het leven te gaan.

Toch het is moeilijk, juist omdat echte(bio) lesbiennes zich eraan storen, dat je ooooooit man was.....

[Mara]

Maar er zijn ook zoveel (hetero)mannen die zich eraan storen dat een man naar vrouw trans ooit man is geweest.

Jipp en zeker net zoveel, die het un extra kik vinden

En uberhaupt, lijkt het me voor ieder mens moeilijk DE goeie partner te vinden

Mara

[mila]

De verhalen van Patricia, Mina en vooral Mara, die doen me wat, zoveel herkenning!
Vooral Mara, Mara, ik had zelf ook zulke ouders, met losse handen (*omdat* ik duidelijk vrouwelijk was), Mina, omdat ik het niet inpassen in de homowereld maar al te goed gekend heb, en Patricia, omdat ik vroeger ook doorlopend het zelfde commentaar kreeg.

Dit soort verhalen roept bij mij herkenning (en geloofwaardigheid) op, ipv

<ik heb ooit als 100% passabele man geleefd. Die man heeft me allerlei dingen geleerd. Heeft me geleerd om voor mijzelf op te komen. Heeft me een baan gegeven waarin ik goed verdien. Heeft me de kracht gegeven om mijzelf te onderzoeken. Op een gegeven moment durfde mijn vrouw daardoor boven te komen.

Op sommige momenten draagt mijn man mij nog. Op andere momenten neemt mijn vrouw het al over. Wie weet neemt mijn vrouw het ooit helemaal over. Maar dan wel in dankbaarheid aan de man die ik ooit was.>

Ik ben nooit een man geweest, en heb ook nooit als zodanig gefunctioneerd. Een dergelijk bovenstaand verhaal klinkt me te 'geisoleerd' binnen een mannelijke natuur, qua transsexualiteit dan.

Met dit soort (mannelijke) verhalen kan ik niks, eerlijk gezegd. Met de verhalen van Patricia, Mina en Mara wel, herkenning!

Mila.

[Mara]

Mila, je pikt het zo uit de style van schrijven....dat heb ik ook bij velen op wat voor foren dan ook, trouwens zoek ik nie de bevestiging in het internet...nee, ik krijg ze van mun dierbaren, vrienden, collegas en ga zo maar door, en dat door mun onpassabiliteit en stoerheid heen, zelfs toen ik nog niet aan de hormonen was werd me dat duidelijk gemaakt!

Ik denk namelijk ook, dat je het benjamin-syndroom niet geheim kunt houden, vooral niet in un hechte relatie, laat staan in un huwelijk!

Ik vind het ook flauw zich te verschuilen achter omstandigheden in het verleden, sinds de jaren zeventig/tachtig van het afgelopen eeuw hoef dat namelijk niet meer....

....ik heb trouwens uit nieuwgierigheid mun stasie-akte aangevraagt die er daadwerkelijk over mij bestaat

Mara