Passabiliteit

[Irene]

Janiek schreef:

stammen (net als ikzelf, overigens) uit de tijd dat er nog veel lood in de benzine zat .

Dus met de komst van de loodvrije benzine zullen de wachtlijsten voor srs'n in de toekomst afnemen.

Irene

[Janiek_]

Janiek schreef:

stammen (net als ikzelf, overigens) uit de tijd dat er nog veel lood in de benzine zat .

Dus met de komst van de loodvrije benzine zullen de wachtlijsten voor srs'n in de toekomst afnemen.

Irene

Even het telegraafartikeltje nog eens goed lezen, Irene .

Als ik het goed begrijp (maar ik ben ook van vóór de loodvrije benzine) zullen er minder dikke en domme mensen overblijven. Of ze moeten een ander wetenschappelijk excuus vinden om dik en dom te mogen zijn...

[Frederique_]

Hier wil ik toch nog even op terugkomen. Voor zover ik weet zijn de geleerden het er eigenlijk wel over eens dat ze helemaal niets weten over de oorzaken en zo van transseksualiteit. Het is toch ook zo dat die behandeling is onstaan omdat er mensen kwamen die zoiets wilden en dat alle pogingen om ze dat uit hun hoofd te praten faalden. Geen enkele therapie hielp, maar als zij de behandeling kregen die zij wensten, bleken de meesten wél weer verder te kunnen leven. Een heel pragmatische en empirische en humane manier van doen, dat wel. Maar op niets wetenschappelijks gebaseerd, als je het mij vraagt.

Klopt, men weet eigenlijk niks over de oorzaak van transigheid. De gab is een groot experiment. Vandaar ook dat iedereen met hetzelfde rigide protocol te maken krijgt. Experimenten dienen altijd onder vergelijkbare omstandigheden plaats te vinden. Dat is er wetenschappelijk aan, het is een onderzoek. Hulpverlening staat imho op de tweede plaats.

Je zou toch verwachten dat het onderzoek na zo'n 3800 patiënten wel over zou zijn en dat men patiënten dus wel wat humaner en minder spartaans mag behandelen?

Groetjes,

Frederique

[Frederique_]

Mijn eerste psych was een goeie, die toonde oprecht interesse. De tweede niet. Het is dus mijn ervaring, maar ik denk dat anderen die wel kunnen onderschrijven. Natuurlijk heeft de VU lievver niet dat je doodgaat, maar laten we eerlijk zijn, er is geen enkele trans die met bloedspoed geopereerd moet worden. Een paar jaartjes extra overleef je wel.

Natuurlijk.
Misschien wel het dubbele van de procedure zoals die nu is...
Misschien wel het drie-dubbele van wat jij beleefd hebt...

Waar leg je de grens?

Je kunt iemand met een gebroken arm ook rustig een jaar laten wachten. Medisch gezien geen enkel probleem. Toch doet men het niet.

Transgenders en transseksuelen? Dat zijn vreemde mensen, die moet je tegen zichzelf beschermen - en ze hebben al zo lang in een lichaam geleefd dat niet bij hen past - die paar jaar kunnen er nog wel bij... Geen prioriteit aan stellen, stel dat men zich in die vier jaar bedenkt dan heeft men nog alle tijd om uit de procedure te stappen, dan heeft men weer een spijtoptantje minder...

Je moet toch wel de gevoeligheid van een plaat beton hebben om er zo tegenaan te kunnen kijken en niet de beste oplossing te kiezen (de beste oplossing als in: het juiste medicijn, op het juiste moment, gevolgen voor de patiënt afwegend tegen de risico's en niet -per-definitie- je eigen protocolletje volgend, open en eerlijk naar je patiënten zijn en samen in plaats van in hun plaats beslissingen willen nemend)...

Groetjes,

Frederique
[ja, zeer scarcastisch van dit soort opmerkingen]

[mila]

<Je kunt iemand met een gebroken arm ook rustig een jaar laten wachten. Medisch gezien geen enkel probleem. Toch doet men het niet.

Transgenders en transseksuelen? Dat zijn vreemde mensen, die moet je tegen zichzelf beschermen - en ze hebben al zo lang in een lichaam geleefd dat niet bij hen past - die paar jaar kunnen er nog wel bij... >

Nergens om hoor, maar een gebroken arm of been lijkt mij aanmerkelijk acuter in aanmerking komen voor behandeling dan tg/ts.......enneh.......de gemiddelde ts die zich bij de VU aanmeld heeft een vrouw/vriendin en in de regel ook kinderen. En er mag best wel goed gekeken worden wat er zoal overhoop gehaald word in dat huwelijk/die relatie en bij die kinderen.

U vraagt, wij draaien? Verlang je dat van de VU?

Mila.

[Maruscha]

We are all born naked. The rest is drag.

Een mooie. =)

Weet niet of ik letterlijk geciteerd heb. Het is van Ru Paul, een drag queen.

<slakkenzoutleggermode>
En hij klopt voor geen meter, want drag staat voor DRessed As Girl .. hetgeen de term Drag King trouwens ook meteen invalideert.
</slakkenzoutleggermode>

[Frederique_]

U vraagt, wij draaien? Verlang je dat van de VU?

Ik verwacht dat men SAMEN MET de patiënt de beste oplossing VOOR DIE PATIËNT kiest.

Groetjes,

Frederique

[Janiek_]

de gemiddelde ts die zich bij de VU aanmeld heeft een vrouw/vriendin en in de regel ook kinderen. En er mag best wel goed gekeken worden wat er zoal overhoop gehaald word in dat huwelijk/die relatie en bij die kinderen.

Tegen de tijd dat iemand in die situatie zover is dat het zich bij de VU meldt, ligt alles wat er overhoop kan liggen al wel overhoop. Dan moet die iemand -en dat gezin- daar sowieso een vorm voor vinden. Doen alsof er niets aan de hand is en een gewoon heterogezinnetje zijn is dan meestal geen optie meer, lijkt me.

@ Maruscha: perfectionisten zijn mensen die het liefst twee puntjes op de i zouden zetten . Maar wel leuk, want weer iets geleerd,namelijk waar DRAG voor staat....

[Morbide]

Je zou toch verwachten dat het onderzoek na zo'n 3800 patiënten wel over zou zijn en dat men patiënten dus wel wat humaner en minder spartaans mag behandelen?

Nee dus, zolang er geen aantoonbare oorzaak is gevonden, blijft de hele boel expirimenteel en moet je dus door het protocol. Niet zo zeuren Frederique, hoeveel jaar heb jij er over gedaan om tot de conclusie te komen dat je weetikveelwat nodig hebt? Mag de VU dan niet even nadenken?

[Gast]

"Drag queen" appeared in print in 1941. The verb form is to "do drag." A folk etymology whose acronym basis reveals a characteristically late 20th-century bias, would make "drag" an abbreviation of "dressed as girl" in description of male transvestism; the converse, "drab" for "dressed as boy," is unrecorded. Drag is practiced by people of all sexual orientations and gender identities.

(http://en.wikipedia.org/wiki/Drag_%28clothing%29)

Het acroniem is waarschijnlijk nieuwer dan de term, dus de drag king mag blijven. En ook de drag queen die geen bio man is.
De mooiste daarover vind ik

Drag Queen is not about gender, it's a state of mind!

Ik heb de term altijd geassocieerd met jurken met enorme slepen, en het plakt goed op de stijl, drag.

Groetjes

Francis

[Mara]

Ik verwacht dat men SAMEN MET de patiënt de beste oplossing VOOR DIE PATIËNT kiest.

Ik voel me geen patiënt.....tis toch ook geen ziekte

Mara

[lief dinnetje]

Morbide schreef :

Frederique_ schreef:

Je zou toch verwachten dat het onderzoek na zo'n 3800 patiënten wel over zou zijn en dat men patiënten dus wel wat humaner en minder spartaans mag behandelen?



Nee dus, zolang er geen aantoonbare oorzaak is gevonden, blijft de hele boel expirimenteel en moet je dus door het protocol.
Niet zo zeuren Frederique, hoeveel jaar heb jij er over gedaan om tot de conclusie te komen dat je weetikveelwat nodig hebt?

Hmmm, daar begint het wel wat op te lijken ja.
Niet alleen hoeveel jaar om te weten wat je nu precies wil, hoeveel jaar ben je nu al bezig met tegen de wind in te lopen ? (door het systematisch in vraag te stellen van de beschikbare procedures bij de genderteams)
Het lijkt me steeds meer (met alle respect verder) dat je je eigen onzekerheden over de te nemen stappen aan het ventileren bent in de strijd tegen de bestaande structuren.

Samengevat : steek je tijd in te leven (en liefst met andere mensen) en dus niet langer in een zinloze strijd met de genderteams ......
Je investeert veel te veel tijd in dingen die onbelangrijk zijn .... daar gaat het echt niet om.
Ik lees vaak dat je een gebrek aan energie hebt om dingen te realiseren, wel ik vind dat logisch je hersenen draaien immers constant rondjes in verband met 'gender' .... er is echt wel meer dan 'gender' en genderteams in het leven hoor.

Een transitie is best een moeilijke tijd en in die transititie zit je met veel onzekerheden en met veel vragen en ben je best heel veel bezig met jezelf en met hoe de dingen nu precies zouden moeten lopen, MAAR vroeg of laat moet je ergens een pijltje tegenkomen => EINDE TRANSITIE (Het is langs ginder de uitgang)

Wat ik eigenlijk bedoel Frederique is het volgende : de meeste transseksuelen hebben een gelijkaardige periode zoals jij ( als transgender zeg maar), maar die periode is tijdelijk en de meeste transseksuelen hebben best een duidelijk doel/ transitieplan.
Verder beginnen transseksuelen na de transitie aan een vrij normaal leven waar gender vaak geen of weinig rol meer speelt.
Ze leven dan na een tijdje in hun gewenste genderrol en we spreken er verder niet meer al te veel over.
Sporadisch kan dat nog wel eens gebeuren hoor, maar met de tijd neemt dat echt af.
Bij jou als transgender heb ik vaak de indruk dat 'gender' je leven aan het beheersen is.
Weet je eigenlijk zelf waar je nu naartoe wil ?

Groeten,

Melina

[Mara]

Weet je eigenlijk zelf waar je nu naartoe wil ?

Tjaa Melina, ik hoop echter niet, dat in de speurtocht van het genderteam naar psychosen, de onzekerheid en die angsten waar Frederique het telkens weer over heeft, haar niet straks in de weg zitten

groetjes vanuit Carisio

Mara

[Frederique_]

Nee dus, zolang er geen aantoonbare oorzaak is gevonden, blijft de hele boel expirimenteel en moet je dus door het protocol. Niet zo zeuren Frederique, hoeveel jaar heb jij er over gedaan om tot de conclusie te komen dat je weetikveelwat nodig hebt? Mag de VU dan niet even nadenken?

De VU laat mijn hulpvraag minstens (!) 17 maanden liggen, pas na 17 maanden durven ze een uitspraak te doen over de vraag of ik wel-of-geen transseksueel ben (het woord transgender, dat ik gebruik om mijzelf te identificeren, past niet in hun woordenboek). En pas daarna zullen ze, bij de gratie Gods, als ze echt geen andere reden kunnen vinden om mij geen hormonen te gaan geven, mij doorverwijzen naar een endocrinoloog.

En ja, ik vind dat heel pijnlijk.

Mijn huisarts heeft me, zonder me als vrouw gezien te hebben, op basis van een telefonische hulpvraag een doorverwijzing naar de logopedist gegeven.

Bij de epilatie duurde de intake een kwartier en daar werden de juiste vragen gesteld (hoe leef je nu, hoe ziet je proces er tot nu toe globaal uit, ben je niet bang dat je spijt van de behandeling krijgt en realiseer je je dat weg ook echt weg is, enz).

Dit soort vragen heeft de VU nog niet gesteld. Ze zeuren over mijn verleden, ze zeuren over seksuele gevoelens. Gaat beide niet over hoe ik mijn genderdysforie nu beleef. Als ik ze aangeef hoe ik het nu wel beleef (dagelijks 30-50 steken in mijn buik) dan wordt dit weggerelativeerd onder het motto "zal wel met je psychisch proces bij je coach te maken hebben". Wat in mijn beleving aantoonbaar niet zo is.

Tja, ik heb echt het gevoel dat men daar de plank enorm misslaat. Men zoekt naar dingen die voor mijn gevoel niet zo relevant zijn en men wil informatie die voor mijn gevoel superrelevant is niet horen. Wetenschappelijk onderzoek? Ja, ik word onderzocht op een manier waarop een bioloog een plantje determineert. Gerande blaadjes? Of juist niet? Lang steeltje? Of juist kort? Wit bloemetje? Of juist geel? Gekleurde kern? Of zelfde kleur als het bloemetje? Stampertjes? Dat ik zelf een mond heb en dat ik zelf dus ook kan aangeven waarom ik denk dat ik hormonen nodig heb? Niet relevant. Past niet in het determinatie-formulier.

Maar goed, ik ga wel weer in mijn hok. Zal keurig alle vragenlijstjes weer beantwoorden. Ga maar weer uit van de "deskundigheid" van de "specialisten". (Ik zal maar weer negeren dat er bij een verschil tussen gevoel en lichaam maar één mens deskundig is over het gevoel en dat dat niet de medisch specialist is). Ga er vanuit dat mijn dossier nu wel goed wordt ingevuld. Ga er vanuit dat de afspraken die ik nu maak wel door de VU gevolgd worden. En verder? ...Zucht...

Groetjes,

Frederique

[Frederique_]

Er zijn mensen die zich lijdzaam neer kunnen leggen bij beslissingen van een medisch specialist. Er zijn mensen die met dat lijdzaam en kritiekloos volgen goed uitkomen, er zijn ook mensen die daar niet goed mee uitkomen. Deze laatste groep noemen we ook wel "spijtoptanten". Mensen die zich lijdzaam neer kunnen leggen bij beslissingen van medisch specialisten zijn opvallend vaak mensen die nauwelijks ervaring hebben met langduriger kwesties in ziekenhuizen.

Er zijn mensen die de procedure rond het beoordelen van patiënten (diagnose kun je het echt niet noemen) al lang geleden hebben afgerond. Die er dus van overtuigd zijn dat het een eerlijke procedure is, want zij hebben hem tenslotte ook succesvol doorlopen met het door hen gewenste resultaat? Dat er ook andere mensen zijn, mensen die -ten onrechte- door zo'n procedure worden afgewezen? Da's niet relevant. Niet voor hen, in ieder geval.

Dat deze maatschappij bestaat uit "normale heteroseksuele mannen en vrouwen" en dat alles wat daarvan afwijkt abnormaal is en dus goed en vooral langdurig moet worden onderzocht voordat je zoiemand medicijnen geeft - het blijft mijns inziens een principieel verkeerd uitgangspunt. 17 maanden iemand in onzekerheid laten wachten tot je besluit of je zoiemand wel-of-niet gaat helpen - het blijft mijns inziens barbaars. En zolang iedereen dit kritiekloos accepteert omdat de medisch specialist het wel zal weten? Zolang gebeurt er echt -helemaal niets-. En daarom is het goed om dat hier toch regelmatig naar voren te schuiven. JIJ bent verantwoordelijk over JE EIGEN ziel en je eigen lichaam. Een medisch specialist zou NOOIT de baas moeten willen spelen over jouw leven of jouw psyche of jouw lichaam. En zolang men niet eens de moeite neemt om uit te leggen waarom de procedure is zoals die is, of de moeite neemt om uit te leggen wat men nu in vredesnaam aan het onderzoeken is - en wat de relevantie is t.o.v. mijn hulpvraag waar geen psycholoog of psychiater in voorkomt? Zolang blijft bij mij de indruk dat ik gedwongen word om de medisch specialist als "heer en meester" in mijn proces te zien.

En dat steekt - enorm.

Groetjes,

Frederique