Passabiliteit

[mina]

Zolang blijft bij mij de indruk dat ik gedwongen word om de medisch specialist als "heer en meester" in mijn proces te zien.

En dat steekt - enorm.

Groetjes,

Frederique

Frederique, het is heel simpel. wil je aan de hormonen dan kan dat. Dat hoeft niet via het VU, kan ook via een huisarts of via Tanja.

Overweeg je een SRS, ga dan naar het VU.

Het heeft geen zin om door te blijven zagen, ga je eigen gevoel achterna en bepaal wat voor jou nu het belangrijkst is.

Twijfel je nog, omdat je de beslissing, wel of geen hormonen, wel of geen behandeling, laat afhangen van het VU medisch centrum?

weet, dat als je aan de hormonen wil, dat dat KAN, ook buiten het VU om.
Als jij transgender bent lijkt me de wijze waarop het VU werkt helemaal ook niet zo n goed idee op de eerste plaats, de enorme dosisen anti mannelijke hormonen die je in een keer in je lijf krijgt.

Het is ook afwachten! of je het werkelijk fijn vind zonder masturberen door het leven te gaan.

Mijn tip: besteed meer aandacht aan jezelf en je eigen leventje, en als je weet wat je wilt....ga dan naar de juiste behandelaar, maar leg je twijfel niet bij de behandelaars neer (dan weten zij ook niet wat ze moeten doen toch?)

Ik ben het volledig met je eens ben dat het VU op eens soms veel te strenge manier te werk gaat, bijv dat je moet stoppen met hormonen als je daar al mee begonnen bent...

groetjes
Mina

[Janiek_]

Zolang blijft bij mij de indruk dat ik gedwongen word om de medisch specialist als "heer en meester" in mijn proces te zien.

En dat steekt - enorm.

Goh, wat ben en blijf je toch goed gereformeerd . Eerst moet de paus onttroond, pas dan kun je doen wat je wilt. Laat die heren en meesters toch lekker hun ding doen. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden. Dat wordt je hier telkens weer gezegd, maar je lijkt het niet te horen, omdat je gelijk krijgen van de VU waarschijnlijk belangrijker voor je is. Of begrijpen we je allemaal verkeerd?

[Frederique_]

Hoe raar toch dat je denkt dat ik mijn twijfel bij de VU neer probeer te leggen...

Ik heb helemaal geen twijfel. Ik wil hormonen onder medische begeleiding. Ik vind de vraag wel-of-geen geslachtsoperatie op dit moment volstrekt irrelevant. De vraag "zoek dat voor mij uit" is op geen enkele manier onderdeel van mijn hulpvraag aan de VU. Ik heb ze al meerdere keren verteld dat ik op korte termijn geen geslachtsoperatie wens omdat die 3x per jaar dat ik het vervelend vind om een piemel te hebben niet opweegt tegen de risico's van de operatie. Ik heb ook verteld dat ik een geslachtsoperatie in de toekomst niet uitsluit omdat er nog van alles op gendergebied in beweging is. En ik heb op geen enkele manier haast om deze beslissing te nemen.

Groetjes,

Frederique

[Frederique_]

Ja, Janiek, dat begrijp je verkeerd.

Ook bijzonder trouwens dat je in je bericht weer het hele probleem bij mij probeert neer te leggen, alsof de VU geen fouten maakt... Is dat bij jou een geloof of een uitgangspunt?

Groetjes,

Frederique

[mina]

Ok kun je met hun geen deal maken dan...
dat als je het wel weet, dat je een SRS wilt, dat ze je dan in behandeling nemen, ookal ben je al aan de hormonen?
Je kunt via Tanja volgens mij ook aan de hormonen, met medische begeleiding en alles....het is toch niet zo dat die medische begeleiding alleen bij het VU te vinden is, of zie ik dat verkeerd?

Groetjes,
Mina

[Janiek_]

Ook bijzonder trouwens dat je in je bericht weer het hele probleem bij mij probeert neer te leggen

Wat ik (en anderen ook, als ik het goed begrijp) proberen te doen is je blik af te leiden van een onoplosbaar probleem naar iets waar je eventueel wél zelf grip op kunt krijgen: je eigen leven.

[Frederique_]

Mina,

Ik heb de toezegging dat ik de keuze voor wel/geen geslachtsoperatie uit mag stellen tot St. Juttemus. Dit heeft te maken met mijn diabetes. Dus hoewel onder de verkeerde redenen heb ik die toezegging binnen.

Wat niet wil zeggen dat ik niet (zoals iedereen die bij de VU komt) (minstens) 17 maanden moet wachten tussen intake en start hormoonfase. En die tijdsduur vind ik barbaars, dat moet ook wel in 3 maanden kunnen. En als de wachttijden te lang worden moet je die diagnose in mijn beleving ook wel bij andere psychologen/psychiaters kunnen doen.

Het probleem is dat de VU die niet erkent: ik heb ze bij de intake de vraag gesteld of het mogelijk is om de diagnose bij Tanja van Hengel te doen en dan de hormonen via de VU. Of bij Tanja van Hengel de diagnose te doen, de hormonen via een ander ziekenhuis te krijgen en daarna bij de VU eventueel een SRS te doen. Men gaf toen aan dat als ik dat zou doen, dat ik dan de hele procedure van intake, diagnosefase, real-life-fase compleet over zou moeten doen onder de regie van de VU. En bij de intake en diagnosefase wilden ze het liefst dat ik geen hormonen gebruikte, omdat dat de diagnose bij de VU vergemakkelijkte.

Groetjes,

Frederique

[Frederique_]

Hoi Janiek,

Met 30-50 steken in je buik per dag wil je maar 1 ding: daar zo snel mogelijk van af.
En wie houd me daarbij tegen?
En hoe denk je dat de oplossing "zorg voor grip op je eigen leven" dan over komt?
Wie voorkomt namelijk dat ik dat werkelijk kan doen?

Groetjes,

Frederique

[Janiek_]

Hoi Janiek,

Met 30-50 steken in je buik per dag wil je maar 1 ding: daar zo snel mogelijk van af.
En wie houd me daarbij tegen?
En hoe denk je dat de oplossing "zorg voor grip op je eigen leven" dan over komt?
Wie voorkomt namelijk dat ik dat werkelijk kan doen?

Groetjes,

Frederique

Nou, Frederique, als je werkelijk denkt dat die hormonen de oplossing van je rotgevoel zullen zijn, zoek ze dan elders. Is hier al zo vaak gezegd.

Wat ik je hier zie doen is je vastbijten in een windmolengevecht terwijl iedereen je allerlei mogelijke uitwegen wijst en dat heeft iets weg van zelfdestructief gedrag. Zal heel rot overkomen, maar meer kan ik er vanuit mijn beperkte ervaring niet over zeggen. Ik hoop niet dat deze discussie nog twee jaar gaat duren, want zo lang duurt hij al wel.

[Frederique_]

Raar, hoor...

Jij wilt gewoon niet horen dat de VU niet altijd het beste voor haar patiënten kiest.

Jij wilt niet horen dat:
- de VU andere behandelaars (ook "specialisten") niet erkent
- de VU fouten gemaakt heeft in mijn dossier waardoor ik extra lang in onzekerheid gehouden ben
- de VU niet (nu niet, nooit niet) kan inschatten of ik wel-of-niet genderdysforisch ben
- de tijdsduur tussen intake en start hormoonfase minimaal 17 maanden is, er is geen zekerheid dat ik na die 17 maanden hormonen onder medische begeleiding zal krijgen
- de VU uitspraken doet over lengtes van wachttijden die 2x beschaamd zijn, weer zonder dat men aangeeft hoe dit kan
- als ik 30-50 steken in mijn buik voel als gevolg van de GD dat de VU dat niet wil horen
- ik mijn uitgangspunten heb waardoor het voor mij goed is om ondanks dit alles nog steeds bij de VU te blijven...

De VU maakt voor jouw gevoel geen fouten. Als er fouten zijn dan liggen ze bij mij, want:
- ik moet er van uit gaan dat de VU specialisten in dienst heeft en ik mag dat specialisme niet bevragen om te weten wat ze met mij doen
- als ik het niet met de VU eens ben dan moet ik vooral een andere route kiezen
- ik bijt mij volgens jou vast in de VU.

Maakt de VU ook wel eens fouten, Janiek? Of ligt de fout altijd bij de patiënt? En is het altijd alles-of-niets? Of mag je ook proberen om er 70/30 of 50/50 uit te komen?

Ik heb mijn irritaties schriftelijk neergelegd bij mijn psycholoog. Als laatste regels heb ik deze tekst getypt:

Tot slot: ik wil graag samen met het VU-genderteam dit proces door. Beide partijen met behoud van en respect voor elkaars eigen verantwoordelijkheid. Beide open en eerlijk naar de ander toe. Beide met als doel om alleen afspraken te willen maken waar je je ook aan wilt houden. En waar je je (wederzijds) dan ook aan gebonden voelt. Met een zo kort mogelijke wachttijd en zo weinig mogelijk onzekerheid en andere ellende.

Dat is precies zoals ik er in sta. Van twee kanten eerlijkheid en openheid. Het kan niet van één kant komen...

Groetjes,

Frederique

[Janiek_]

Jij wilt gewoon niet horen dat de VU niet altijd het beste voor haar patiënten kiest.

Raar of niet: dat hele verhaal over de VU interesseert me maar matig. Het enige wat ik hier zie gebeuren en wat mij prikkelt om te reageren, is dat ik zie hoe jij jezelf vastbijt in een gevecht met instanties, terwijl je de inmiddels tientallen berichtjes met welgemeende raad om die 17 maanden wachttijd aan zinvoller en minder frustrerende dingen te besteden naast je neerlegt. De oplossing voor die 30-50 steken in je buik kan ook van meer dan één kant tegelijk komen. Dat je die alleen van die hormonen verwacht, verbaast me nogal.

[Dorine]

Zodra ik iets lees over vadertransen

en dat is dan toevallig net iets wat je zelf geschreven hebt

het is best wel raar te bedenken dat de medische wereld het bestaan van transeksualiteit dus niet erkent (zit tussen den oren) en dat daarom het Vu bij Frederique bijvoorbeeld niet goed uit de voeten kan vanwege de expirmentele behandeling?

ik had laatst ook een gesprek met een vrouw die er ' principieel' (religieus) niet het bestaan erkende maar dat ze toch ook wel weer doorhad niet met een man te praten

zo is er toch nog heel wat pionierswerk te doen, verbaast me wel en ik ben ook benieuwd naar een andere invalshoek alhowel dat weer helemaal terug naar af is, maar kennis is macht zeker zelfkennis nietwaar?

[Mara]

Tja Frederique, als jij je als patiënt ziet en je steken wilt laten kureren, zal ik maar een algemene arts raadplegen of deze steken überhaupt gevaarlijk zijn.....misschien zijn ze juist gezond vanwege de versnelde hartslag en un betere doorbloeding resulterend ervan......neem ik maar aan.....maar ik ben geen medicus

Mara

[Dorine]

de Vu maakt fouten Frederique mede doordat men zoveel tijd investeert in patienten... en door bovenstaande, gebrek aan geld en steun van de doelstelling

zoveel tijd dat zelfs een collega de afdeling niet kan bereiken, laat staan een client

ik schreef het al eerder misschien ben je een eeuw de tijd vooruit, het lijkt ook wel of de samenleving verder is dan de medici qua acceptatie

ik vind het wel een zinvolle strijd die je voert maar een die te veel energie zal vragen...denk ik? alternatieven?

[Lisa met een S]

Tot slot: ik wil graag samen met het VU-genderteam dit proces door. Beide partijen met behoud van en respect voor elkaars eigen verantwoordelijkheid. Beide open en eerlijk naar de ander toe. Beide met als doel om alleen afspraken te willen maken waar je je ook aan wilt houden. En waar je je (wederzijds) dan ook aan gebonden voelt. Met een zo kort mogelijke wachttijd en zo weinig mogelijk onzekerheid en andere ellende.

Dat is het juist. Jij wil dat het VU-genderteam jou behandelt volgens jouw voorwaarden en richtlijnen; jij wil niet dat ze hun eigen voorwaarden en richtlijnen gebruiken.

Ik heb het al eerder gezegd: het is of je van de pizzabakker aan de hoek eist dat hij voor jou een Babi Pangang maakt, omdat jij trek in chinees heeft, en niet wil doorlopen tot de Chinees restaurant 3 straten verder.

Want zoals Janiek en de andere al meerdere malen hebben opgemerkt, zijn er genoeg alternatieven.

- Gendertherapeuten buiten de VU.
- Artsen die hormonen kunnen voorschrijven en de nodige controle uitvoeren.
- Klinieken, van net over de grens tot in het verre buitenland waar je, mocht je besluiten dat je dat wilt, een SRS kan laten uitvoeren.

Het is misschien net iets omslachtiger dan de VU om de hoek bij jou, want je moet verder reizen, en niet alles is onder een dak; het is misschien ietsje duurder, want de verzekering zou misschien niet alles dekken (maar ik heb begrepen, dat het geld niet de struikelblok is voor jou). Maar je hebt dan wat je wilt. En net zo veilig, van net zo een goede kwaliteit, zoniet beter.

Maar wat jij wilt is dat de VU je een maatpak aanmeet, terwijl ze zelf alleen maar confectie aanbiedt.

Misschien ben je aan een kruistocht, en offer je je eigen geluk op om te strijden om de situatie voor toekomstige T*'s te verbeteren. Of misschien is het ook, zoals een paar mensen hebben gesuggereerd, een manier om voor je eigen verantwoordelijkheid te vluchten of de keus uit te stellen. En misschien is het een beetje van alles. Maar hoe dan ook, hoe jij het wilt, kan jij het hebben. Alleen niet bij de VU. Als zelfbewuste patiente, die zelf de touwen in handen wilt hebben, mag je niet alleen beslissen wat het beste voor jou is, maar ook wie je het beste kunt behandelen. De genderteam van de VU, kennelijk, voldoet niet aan jouw eisen voor hoe ze met patienten om moeten gaan, dus zoek maar een andere, er zijn genoeg alternatieven. Waarom vasthouden aan de VU?

Lisa