mina schreef:@ Frederique...
Grenzeloos betekent rechteloos. Als jij toelaat dat iedereen maar van alles over je mag denken zeggen en van je willen, ben je een slaaf van je omgeving en heb je geen leven.
Da's naar mijn mening niet juist.
Ik sta iedereen in mijn omgeving toe te denken en te zeggen over mij wat men wil. Juist daardoor gaat men er heel terughoudend mee om -om- er iets over te zeggen. Hoe meer vrijheid je geeft, hoe zorgvuldiger men er gebruik van maakt.
Zou men er misbruik van maken dan zou ik daar heel direct op reageren (volgens de "algemene regels van feedback": ik-boodschappen zoals _ik_ vind het niet leuk dat je dit zegt, want ...; _ik_ snap niet wat je bedoelt, kun je het nog eens beter uitleggen). Dit is echter op een klein incidentje aan het begin van mijn transitie na nog nooit nodig geweest. En inderdaad
ten allen tijde een ander het recht geven om mij anders te zien dan ik mijzelf zie.
Dit speelde vorige week t.o.v. mijn werkgever ook weer: hij dacht dat één van mijn collega's achter mijn rug om allerlei ruis over mijn vrouw-zijn stond te genereren. Ik heb hem verteld dat ik geen weerstand merk in de samenwerking met hem of met iemand anders. Da's voor mij het enige criterium op het werk - iedereen heeft het recht om mij (bijvoorbeeld) als een man-in-vrouwenkleren, of als een freak of ... te zien. Het enige dat ik gevraagd (!) heb is om mij Frederique, zij, haar te gebruiken als het om mij gaat. En dat gebeurt inmiddels ook vrij algemeen... En sommigen vergissen zich nog regelmatig, da's ook niet gek als je 13 jaar lang iemand onder een andere naam en onder een ander geslacht kent en dat accepteer ik dus ook volledig...
Ik heb niet de indruk dat ik slaaf van mijn omgeving ben. Als mij iets niet zint dan hoort men het wel. Maar dat wil niet zeggen dat ik een ander mens niet het recht gun op een eigen mening over waar ik mee bezig ben. Die mening mag er zijn, mag men ook uiten. En als ik het er niet mee eens ben zal men ook mijn mening horen. Zoiets moet, als gelijkwaardige gesprekspartners, ook kunnen. Zolang men mij in mijn werknemers-rol goed accepteert en het de samenwerking niet in de weg staat is er niets aan de hand. En staat het de samenwerking wel in de weg dan wordt het tijd om er over te praten - zowel met hem/haar als met wederzijdse leidinggevenden. En het primaire doel is dan niet om het eens te worden over wie/"wat" ik ben of wat er wel-of-niet gezegd mag worden, wel om de samenwerking weer op gang te trekken.
Groetjes,
Frederique
