Anders zijn
Moderator: Moderators
Anders zijn
De enige nog levende draad is al 29 bladzijden lang, dus ik maak maar een nieuwe door op iets daaruit in te haken.
Mina wees nog weer eens op het verschil in ontwikkeling tussen transwathevers die al op jonge leeftijd gevoelsmatig of qua gedrag buiten de mainstream heteronorm vielen en degenen bij wie het zich pas later openbaart. Al gauw valt dan het woord ex-homo ts, maar ik kan me ook herinneren dat zowel Mina als Mila (die zich wel eens zo benoemen) meer dan eens hebben aangegeven dat zij zich in de homo-wereld ook niet thuis voelden.
Nu ben ik wel benieuwd hoe dat voor anderen hier is geweest. En dan hoop ik ergens ook dat er nog weer eens een nieuw iemand of een oude getrouwe die lang stil geweest is in de discussie mengt.
Dan is het natuurlijk fair als ik zelf het spits afbijt:
Gevoelens van vervreemding herinner ik me al wel van vrij jonge leeftijd, al is het waarschijnlijk vergezocht om die allemaal als t*-gerelateerd op te vatten. In de pubertijd was ik wel anders dan anderen, zelfs al besefte ik zelf vaak niet eens hoe sterk, omdat ik niet veel wist van wat er in anderen omging. Anderen hadden het soms beter door. Die zagen me bijvoorbeeld als homo. Meisjes gingen meer met mij om als met een vriendin dan als met een jongen. Ik kreeg nogal wat aandacht van mannen (wat ik niet aangenaam vond) en was ook wel in trek bij meisjes die "echte jongens" maar niks vonden.
Later bleef dat gevoel van anders zijn altijd wel min of meer bewust aanwezig, soms wat meer op de achtergrond, soms op de voorgrond. Een gevoel van twijfel over seksuele identiteit was er ook altjid meer of minder sterk. Op meer dan één manier ben ik als man altijd wel een "buitenbeentje" geweest. Anderen vonden dat vaak leuk, mijzelf bracht het niet "thuis" bij mezelf.
Toen ik uiteindelijk snapte dat mijn gevoel maar beter niet naar een norm toegebogen kon worden en ook uiterlijk begon te veranderen, ging ik me gaandeweg meer thuisvoelen bij mezelf en, hoewel ik nu zichtbaar "anders" ben, meer op mijn gemak bij de mensen.
Mina wees nog weer eens op het verschil in ontwikkeling tussen transwathevers die al op jonge leeftijd gevoelsmatig of qua gedrag buiten de mainstream heteronorm vielen en degenen bij wie het zich pas later openbaart. Al gauw valt dan het woord ex-homo ts, maar ik kan me ook herinneren dat zowel Mina als Mila (die zich wel eens zo benoemen) meer dan eens hebben aangegeven dat zij zich in de homo-wereld ook niet thuis voelden.
Nu ben ik wel benieuwd hoe dat voor anderen hier is geweest. En dan hoop ik ergens ook dat er nog weer eens een nieuw iemand of een oude getrouwe die lang stil geweest is in de discussie mengt.
Dan is het natuurlijk fair als ik zelf het spits afbijt:
Gevoelens van vervreemding herinner ik me al wel van vrij jonge leeftijd, al is het waarschijnlijk vergezocht om die allemaal als t*-gerelateerd op te vatten. In de pubertijd was ik wel anders dan anderen, zelfs al besefte ik zelf vaak niet eens hoe sterk, omdat ik niet veel wist van wat er in anderen omging. Anderen hadden het soms beter door. Die zagen me bijvoorbeeld als homo. Meisjes gingen meer met mij om als met een vriendin dan als met een jongen. Ik kreeg nogal wat aandacht van mannen (wat ik niet aangenaam vond) en was ook wel in trek bij meisjes die "echte jongens" maar niks vonden.
Later bleef dat gevoel van anders zijn altijd wel min of meer bewust aanwezig, soms wat meer op de achtergrond, soms op de voorgrond. Een gevoel van twijfel over seksuele identiteit was er ook altjid meer of minder sterk. Op meer dan één manier ben ik als man altijd wel een "buitenbeentje" geweest. Anderen vonden dat vaak leuk, mijzelf bracht het niet "thuis" bij mezelf.
Toen ik uiteindelijk snapte dat mijn gevoel maar beter niet naar een norm toegebogen kon worden en ook uiterlijk begon te veranderen, ging ik me gaandeweg meer thuisvoelen bij mezelf en, hoewel ik nu zichtbaar "anders" ben, meer op mijn gemak bij de mensen.
Ik dweil, dus ik ben. - Vrij naar Descartes
- Morbide
- Forumdiva
- Berichten: 1636
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:52
- Locatie: Drachten
- Contacteer:
Re: Anders zijn
Tel uit je winst. Ik zou voor geen goud meer een bio willen zijn.Janiek2 schreef: Toen ik uiteindelijk snapte dat mijn gevoel maar beter niet naar een norm toegebogen kon worden en ook uiterlijk begon te veranderen, ging ik me gaandeweg meer thuisvoelen bij mezelf en, hoewel ik nu zichtbaar "anders" ben, meer op mijn gemak bij de mensen.
Echt een specifieke reden voor het onderwerp "travestie" hebben we niet. Maar onderwerpen als tienerzwangerschap, anorexia, HIV/aids, ... enz. waren al te vaak aanbod gekomen en die mochten we niet meer kiezen.
- Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
In de pubertijd had ik ook altijd veel contact met meisjes, maar op de een of andere manier zagen ze in mij geen potentiele partner, ze vielen als blokken voor de macho's. Ik heb dat nooit goed begrepen, maar waarschijnlijk straalde ik onbewust toch iets uit. En werd ik zonder dat ik dat zelf in de gaten had (en zij waarschijnlijk ook niet) meer als een van hen gezien. Met terugwerkende kracht lijkt het allemaal simpel, maar dat geldt in zijn algemeenheid voor terugwerkende krachten.
Irene
Irene
Kleine stapjes
Vanaf het moment dat de placenta achter me aan kwam bleek ik al anders te zijn. Ik weet niet beter inmiddels
Misschien kan ik schrijven dat ik van een (totale) outcast een (milde) outsider ben geworden, want indertijd heel erg anders, inmiddels 'aangepast' anders.
Het omgekeerde trans verhaal dus.
Ik ben niet jaloers op vrouwen, en ik benijd ze op geen enkele manier. Datzelfde geldt voor mannen (uiteraard).
Mila.
Misschien kan ik schrijven dat ik van een (totale) outcast een (milde) outsider ben geworden, want indertijd heel erg anders, inmiddels 'aangepast' anders.
Het omgekeerde trans verhaal dus.
Ik ben niet jaloers op vrouwen, en ik benijd ze op geen enkele manier. Datzelfde geldt voor mannen (uiteraard).
Mila.
- Morbide
- Forumdiva
- Berichten: 1636
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:52
- Locatie: Drachten
- Contacteer:
Waarom hebben traenzovoortsen eigenlijk zoveel moeite met de spelling van het woord puberteit?
pu·ber·teit (de ~ (v.))
1 levensperiode tussen kinderjaren en volwassenheid waarin de seksuele rijping plaatsvindt => apenjaren, rijpingsjaren
De freudiaanse verschrijving van het woord littekens, dus niet met een d, kan ik prima plaatsen, maar deze?
pu·ber·teit (de ~ (v.))
1 levensperiode tussen kinderjaren en volwassenheid waarin de seksuele rijping plaatsvindt => apenjaren, rijpingsjaren
De freudiaanse verschrijving van het woord littekens, dus niet met een d, kan ik prima plaatsen, maar deze?
Echt een specifieke reden voor het onderwerp "travestie" hebben we niet. Maar onderwerpen als tienerzwangerschap, anorexia, HIV/aids, ... enz. waren al te vaak aanbod gekomen en die mochten we niet meer kiezen.
Had ik niet eens in de gaten! Het kan heel goed dat Irene's verklaring ook voor mij opgaat, al zal eentje van Freud natuurlijk veel leuker zijn . Misschien ga ik er wel naast zitten omdat ik het in z'n algemeenheid een "rottijd" vond of omdat ik 'm in de zin van jouw woordenboekdefinitie eigenlijk nooit gehad heb?
Voor wat betreft "litteken" mag jij nog eens in je woordenboek kijken . Hoewel ik natuurlijk met alle genoegen een gevoel van erkenning aan jouw Freudiaanse goochelarij zou ontlenen .
Ik ga toch maar eens wat beter op mijn spelling letten, of op die van anderen...
Voor wat betreft "litteken" mag jij nog eens in je woordenboek kijken . Hoewel ik natuurlijk met alle genoegen een gevoel van erkenning aan jouw Freudiaanse goochelarij zou ontlenen .
Ik ga toch maar eens wat beter op mijn spelling letten, of op die van anderen...
Ik dweil, dus ik ben. - Vrij naar Descartes
- Morbide
- Forumdiva
- Berichten: 1636
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:52
- Locatie: Drachten
- Contacteer:
Gedaan.Janiek2 schreef: Voor wat betreft "litteken" mag jij nog eens in je woordenboek kijken .
lit·te·ken (het ~)
1 overblijvend teken van een wond of zweer na de genezing
2 [biol.] na het afvallen nog zichtbare aanhechtingsplaats van bladeren
En nu? =P
Echt een specifieke reden voor het onderwerp "travestie" hebben we niet. Maar onderwerpen als tienerzwangerschap, anorexia, HIV/aids, ... enz. waren al te vaak aanbod gekomen en die mochten we niet meer kiezen.
- Morbide
- Forumdiva
- Berichten: 1636
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:52
- Locatie: Drachten
- Contacteer:
Nee, ik bedoelde juist dat ik transen het vaak met een d heb zien spellen. En dan vooral prille post ops. Toch interessant.
Echt een specifieke reden voor het onderwerp "travestie" hebben we niet. Maar onderwerpen als tienerzwangerschap, anorexia, HIV/aids, ... enz. waren al te vaak aanbod gekomen en die mochten we niet meer kiezen.
- Morbide
- Forumdiva
- Berichten: 1636
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:52
- Locatie: Drachten
- Contacteer:
Kofschip, of fokschaap. Dus nee. Laten we zeggen dat ik weet waar Abraham z'n gender laat. Misschien moest ik ook maar een boekje schrijven.
Echt een specifieke reden voor het onderwerp "travestie" hebben we niet. Maar onderwerpen als tienerzwangerschap, anorexia, HIV/aids, ... enz. waren al te vaak aanbod gekomen en die mochten we niet meer kiezen.
At ease, Morbide
Maar back on topic:
En toevoegen dat ik ook een etter en een vluchteling geworden ben soms.
En achteraf zo vaak tegen vooral vrouwen gezegd:
-Ja maar je weet toch wel dat ik een meisje ben?
En zelf dat kwartje maar niet laten vallen...
En wel iets met mannen, maar geen homo nee.
Je kunt soms een plaat voor je hoofd hebben zeg!
Maar ja, voorlopig maakt toegeven aan mijn eigen anders zijn, mijn anders zijn alleen maar groter, ook naar buiten.
Gelukkig zijn er meer die anders zijn...
Ja, wij zijn allemaal anders!
Maar back on topic:
Kan ik wel bij aansluiten ja.Gevoelens van vervreemding herinner ik me al wel van vrij jonge leeftijd, al is het waarschijnlijk vergezocht om die allemaal als t*-gerelateerd op te vatten. In de pubertijd was ik wel anders dan anderen, zelfs al besefte ik zelf vaak niet eens hoe sterk, omdat ik niet veel wist van wat er in anderen omging. Anderen hadden het soms beter door. Die zagen me bijvoorbeeld als homo. Meisjes gingen meer met mij om als met een vriendin dan als met een jongen. Ik kreeg nogal wat aandacht van mannen (wat ik niet aangenaam vond) en was ook wel in trek bij meisjes die "echte jongens" maar niks vonden.
Later bleef dat gevoel van anders zijn altijd wel min of meer bewust aanwezig, soms wat meer op de achtergrond, soms op de voorgrond. Een gevoel van twijfel over seksuele identiteit was er ook altjid meer of minder sterk. Op meer dan één manier ben ik als man altijd wel een "buitenbeentje" geweest. Anderen vonden dat vaak leuk, mijzelf bracht het niet "thuis" bij mezelf.
En toevoegen dat ik ook een etter en een vluchteling geworden ben soms.
En achteraf zo vaak tegen vooral vrouwen gezegd:
-Ja maar je weet toch wel dat ik een meisje ben?
En zelf dat kwartje maar niet laten vallen...
En wel iets met mannen, maar geen homo nee.
Je kunt soms een plaat voor je hoofd hebben zeg!
Maar ja, voorlopig maakt toegeven aan mijn eigen anders zijn, mijn anders zijn alleen maar groter, ook naar buiten.
Gelukkig zijn er meer die anders zijn...
Ja, wij zijn allemaal anders!