ik weet niet waar je leest dat "het toch niets uitmaakt", ik kan dat zelf niet in m'n berichtjes terug vinden en bovendien past een dergelijke houding niet bij mijn levensfilosofie. Misschien is het inderdaad een kwestie van een andere invalshoek. En ik erger me te pletter aan de misstanden die ik benoemde. Het "lastige" is dat ik een partner heb die in het onderwijs zit met hele korte lijntjes naar de zorg: ik krijg bijna dagelijks dingen te horen die zo ongelooflijk niet deugen, dat het te verbijsterend voor woorden is. Ook heb ik dergelijke misstanden aan den lijve ondervonden.Irene schreef:Ik lees het in jouw betoog het maakt het toch niks uit en jij reageert met het maakt altijd uit.
Misschien komt het ook dat ik afgeleid wordt door de woede in je betoog dat ik dingen lees die je niet bedoeld.
Zoals ik al eerder benoemd heb, mis ik de menselijke maat. Overal waar je kijkt overheerst het economische gebeuren, ook nog eens met een stevige kokervisie, en dat vind ik een slechte zaak.
@Arike: ik weet niet of er een manier is om de huidige tijdgeest om te buigen. Het enigste wat je kunt doen, wat ik doe, is vragen stellen die mensen aan het denken zetten. Daarbij komt, en dat maakt het pas echt ingewikkeld, dat ieder mens recht heeft op zhaar eigen leer- en levensprocessen, en dat je (mijns inziens) niet het recht hebt je daar tegenaan te bemoeien.
En je vraag over waar je de grens trekt is ook een hele lastige, waar ik zo ook geen pasklaar antwoord op heb. Ik vind overigens wel dat sprake is van een vorm van discriminatie en tevens een totaal gebrek aan solidariteit met "anders-suelen"... Daar zou je ook nog aan toe kunnen voegen dat de (zorg)verzekeraars op dit gebied de dienst uitmaken, en je kunt je afvragen of dat nu een gezonde zaak is (no pun intended)...
Groetjes en liefs,
Babette.
en vaak wil hij/zij dat niet dus gaat strijden om zijn ruimte niet te verliezen.