Lid worden van de LKG T&T

[Chantal C.]

Die 4 weken tussen 2 gesprekken zijn niet nodig.

Regel jij dan 3 dozijn psychologen die gespecialiseerd zijnin genderdysforie? Het kan niet korter vanwege de drukte... Mijn psychologe heeft zelf gezegd dat zij mensen ook sneller wil zien, alleen de agenda laat het niet toe...

Maargoed ik val in herhaling...

[Morbide]

Ik geloof dat die diagnosefase mensen ten onrechte doorlaat en tegelijkertijd mensen ten onrechte niet doorlaat. Ik geloof ook niet dat de huidige diagnostiek de manier is om genderdysforie te bepalen.

Ik zie soms ook mensen voorbij komen waarvan ik denk hoe ben jij in godsnaam langs de poortwachter gekomen. Dat de diagnosefase dus niet onfeilbaar is, ben ik met je eens maar dat is voor mij geen aanleiding om de hekken dan maar open te zetten. Daar verschillen we van mening.

Ja, diabetes is onafhankelijker aan te tonen. De behandeling van mensen die moeilijk instelbaar zijn is daarentegen niet eenduidig vast te stellen.

De noodzaak tot behandeling wel. De gab met diabetes vergelijken kan dus niet. Temeer omdat bij de gab de HRT voor iedereen vrijwel gelijk is, 4mg progynova (of het equivalent aan plesiters) en 100mg androcur.

Jij focussed je alleen op extra spijtoptanten. Je hebt je in je berichten nog NOOIT gefocussed op de groep mensen die nu dankzij de diagnosefase TEN ONRECHTE geen kans krijgt om lichaam en geest op elkaar af te stemmen.

Daar heb ik ook geen zicht op. De reden dat ik me focus op spijtoptanten is het gevolg van een toename daarvan, namelijk einde genderteam, einde hulpverlening. Jij ziet echt niet in dat jij dat mogelijk in gang aan het zetten bent hè? Mensen die huns inziens ten onrechte zijn afgewezen kunnen altijd nog naar Tony of Tanja en Thailand. (Ook 3 T's =P)

En een referendum over dit soort zaken wel-of-niet betalen? Tja, mag ik eerlijk zijn? Als je een referendum zou houden over COPD dan zou je vermoedelijk dezelfde uitkomst krijgen.

En je punt is? Jij wilt iets forceren dat heel gevoelig ligt. Dat is onverstandig.

[Chantal C.]

Een van de manieren om het genderteam te veranderen is continue aangeven wat er volgens jou misgaat. En geloof me, dat doe ik.

Dan bel je maandag Peggy Cohen op, maak een afspraak en ga daar je onvrede ventileren... Hier de hele tijd herhalen heeft geen zin...

[ik ben hier niet meer]

Een van de manieren om het genderteam te veranderen is continue aangeven wat er volgens jou misgaat. En geloof me, dat doe ik.

Dan bel je maandag Peggy Cohen op, maak een afspraak en ga daar je onvrede ventileren... Hier de hele tijd herhalen heeft geen zin...

Of een e-mail bom naar diverse leden van het genderteam. dr. van Trotsenburg is officieel hoofd van het hele genderteam, dus ook van de psychologen.

[Frederique_]

Daar heb ik ook geen zicht op. De reden dat ik me focus op spijtoptanten is het gevolg van een toename daarvan, namelijk einde genderteam, einde hulpverlening. Jij ziet echt niet in dat jij dat mogelijk in gang aan het zetten bent hè? Mensen die huns inziens ten onrechte zijn afgewezen kunnen altijd nog naar Tony of Tanja en Thailand. (Ook 3 T's =P)

Ofschoon Tony geen diagnostiek doet: natuurlijk kan dat. Maar wat als die ze, vanuit dezelfde diagnostiek ook afwijzen? Nog steeds geen probleem? Extra doorlooptijd voordat deze mensen geholpen worden - ook geen probleem?

Het probleem zit 'm in de aard van de diagnostiek. In de uitgangspunten. Het uitgangspunt van: "je kunt als onafhankelijke derde bepalen of iemand wel-of-niet genderdysforisch is - net als dat je een röntgenfoto van een been kunt maken en op basis daarvan de behandeling van een gebroken been kunt inzetten". Dat die aanname niet klopt weet vrijwel iedereen die het wil weten.

Dan jouw argument van "einde genderteam". Met alle respect maar ik geloof er niet in. Maar laat me met je meegaan. Wat zou er gebeuren als het VU-genderteam morgen niet meer bestaat? Dan zijn er 150 patiënten per jaar, waar in het (ruim) eerste jaar 25-33% afvalt, waarbij de gemiddelde wachttijd tussen 1e gesprek en SRS 4 jaar is - dus laten we zeggen 150 (1e jaar) + 3 x 100 (= 2e - 4e jaar) = 450 mensen die ineens elders hulp nodig hebben + 150 mensen per jaar nieuwe aanwas. Denk je nu echt dat er in de randstad geen enkel ander ziekenhuis in dit gat springt? Misschien zou het niet eens zo gek zijn: ik constateerde al eerder dat de problemen misschien wel helemaal niet in het genderteam, maar elders binnen de VU zitten. Stel dat de artsen + psychologen + wat je verder nog nodig hebt naar het AMC zouden trekken waar men geen last heeft van allerlei strakke regeltjes binnen de VU?

Helemaal 100% weg en nergens anders terug? Ik geloof er werkelijk niet in. Durf jij verder te denken dan de belangen van de VU?

Groetjes,

Frederique

[ik ben hier niet meer]

Liever naar het Leiden, of Utrecht, die 2 universitaire ziekenhuizen zijn bij alletwee goed bevallen als ik er was. Niet dat het bij het VU slecht is, mooie verpleegunits nu, alleen hopeloos verouderde poli bij het VU.

[Chantal C.]

Het probleem zit 'm in de aard van de diagnostiek. In de uitgangspunten. Het uitgangspunt van: "je kunt als onafhankelijke derde bepalen of iemand wel-of-niet genderdysforisch is - net als dat je een röntgenfoto van een been kunt maken en op basis daarvan de behandeling van een gebroken been kunt inzetten". Dat die aanname niet klopt weet vrijwel iedereen die het wil weten.

Jouw beeld van de "diagnostiek" klopt niet. Face it. Het genderteam bepaald niet of jij genderdysfoor bent of niet. Het genderteam probeert alleen te achterhalen of er geen andere factoren meespelen.

[ik ben hier niet meer]

Jouw beeld van de "diagnostiek" klopt niet. Face it. Het genderteam bepaald niet of jij genderdysfoor bent of niet. Het genderteam probeert alleen te achterhalen of er geen andere factoren meespelen.

Hier kan ik mij alleen maar bij aansluiten.

[Frederique_]

Chantal en Nannette,

Julie zijn er waarschijnlijk niet geweest, maar op de voorlichtingsbijeenkomst op 6 november zei Luc Gijs over het doel van de diagnosefase letterlijk het volgende: er zijn 4 doelen:
1) Wat is de mate van genderdysforie? Is er sprake van een genderidentiteitsstoornis ja/nee? Er moet een te groot verschil tussen iemands vrouw/man-gevoel en iemands lichaam zijn.
2) Wat is de draagkracht? Hoe sterk of zwak is iemand?
3) Wat is de levensstijl? Daarbij zijn met name 2 vragen relevant: heeft iemand een gezond (lees: niet te hoog, BMI < 25) gewicht en rookt iemand (niet)? Deze laatste 2 vragen zijn met name van belang voor de chirurgische fase.
4) Advies voor medische en/of psychiatrische behandeling: groen/rood/oranje (oftewel: doorgaan/stoppen/andere vorm van behandeling kiezen). Ongeveer 2/3 tot 75% gaat verder naar de Real Life Fase en de chirurgische fase.

Oftewel: men doet wel degelijk een uitspraak over de vraag of er sprake is van een genderidentiteitsstoornis. Mijns inziens is die ambitie te groot.

Groetjes,

Frederique

[ik ben hier niet meer]

En hoe doen ze dat ? Door te luisteren naar wat jij hun vertelt, door naar je te kijken als je iets vertelt, observeren. Uiteindelijk bepaal jezelf wat je bent, het genderteam bepaalt alleen of jij wel of niet aan HUN normen voldoet, of jij het proces succesrijk kunt afsluiten. Soms kan het beter zijn om eerst een bepaalde therapie te volgen voor je begint aan GAB. Ik vind dat het percentage wat groen licht krijgt hoog, is echt veel hoger dan vroeger. Dus misschien lijkt het strenger, maar is het dat uiteindelijk niet.
Want heeft Luc Gijs ook vertel HOE ze bepalen of je transseksueel bent ? Ik ken Luc Gijs heel goed, heb diverse gesprekken met hem gehad de afgelopen 2 jaar en weet dat er bepaalde zaken gingen veranderen, maar als ik het zo hoor vind ik het geen negatief verhaal, alleen realistisch.

[Chantal C.]

1) Wat is de mate van genderdysforie? Is er sprake van een genderidentiteitsstoornis ja/nee? Er moet een te groot verschil tussen iemands vrouw/man-gevoel en iemands lichaam zijn.

Een TV is ook genderdysfoor. Een TG ook. Het enige wat ze dus bekijken is hoe groot het verschil is tussen iemands man/vrouw-gevoel en lichaam. Maar dat geef je zelf ook al aan hierboven... Iemand die dus eigelijk ook wel als man verder zou kunnen leven, behoeft geen behandeling. Immers is het gevoel van "niet in het verkeerde lichaam zitten" voor zo'n persoon te klein, met alle gevolgen van dien...

[ik ben hier niet meer]

Frederique, jij denkt dat iedereen die zich aanmeld bij het genderteam met precies hetzelfde probleem zit als jou. Dat is niet zo. Mensen melden zich om heel verschillende redenen aan bij het genderteam. Niet alleen omdat ze al helemaal klaar zijn om aan de RLT en hormonen te beginnen. En je kunt bij aanmelding de een geen voorrang gaan geven boven de ander, dat zou ook niet eerlijk zijn.
Ik heb ooit bij de zelfhulpgroep gezeten dat iemand zei, ik heb het groene licht gekregen om te beginnen met hormonen, maar ik weet niet of ik dat wel wil. Toen dacht ik, jij had nog geen groen licht mogen krijgen.....

[Frederique_]

Hoi Nannette,

Eigenlijk zeg je hiermee dus dat het een goede zaak is als de snelheid van de diagnosefase afgestemd wordt op de traagste transseksueel.

Mijn antwoord daarop is simpel: iemand met een accute hartstilstand wordt ook anders behandeld dan iemand met een klacht over pijn-in-de-borst. Alleen bij het genderteam maakt men geen onderscheid naar de manier waarop genderdysforie zich openbaart, omdat dat "niet eerlijk zou zijn t.o.v. de mensen die wat langer tijd nodig hebben".

Onzin-argument, Nannette. Echt onzin. Iemand moet hulp krijgen op het moment dat iemand het aan die hulp toe heeft. En dat weet iemand prima zelf te bepalen. In jouw geval zou de persoon ZELF aan kunnen geven dat die nog geen hormonen gaat gebruiken - en da's prima. Juist jouw voorbeeld geeft aan dat mensen veel beter in staat zijn om zelf te bepalen op welk moment ze kunnen beginnen dan waar jij ze toe in staat stelt!

En wat je zegt klopt: ik moet aan HUN normen voldoen voordat ik in aanmerking kom voor hormonen. Terwijl het MIJN lichaam en MIJN geest zijn die in dis-balans zijn! Dus daarom vertel ik je continue dat het de omgekeerde wereld is dat ik dan aan HUN normen moet voldoen voor ik die disbalans mag herstellen!

Groetjes,

Frederique

[ik ben hier niet meer]

Je hebt zelf al eerder gezegd dat je geen appels met peren kunt vergelijken, doe je nu zelf ook.

Het genderteam werkt niet anders dan hoe andere zaken werken in de GGZ zorg, waar (of je het nu leuk vind of niet) het genderteam ook deel van uitmaakt. Ga nu eens goed alles lezen wat er in deze topic al geschreven is, en reageer dan op hoe of wat.

Een hartstilstand is niet hetzelfde als genderdysforie. Het is niet levensbedreigend, is het dat wel, dan krijg je een BOPZ, want dan is er meer aan de hand dan alleen genderdysforie.
Eerst mogen er geen verschillen gemaakt worden van je, en wil je het wel opeens als ik gewoon vertel hoe het werkt. Ik weet het niet meer hoor.......

[Frederique_]

Wat mij betreft is het simpel: genderdysforie staat gelijk aan homofilie. Dat is ook volledig terecht geschrapt uit DSM-IV, omdat het daar niet hoort. Ook genderdysforie hoort niet in DSM-IV.

Vervolgens kan de diagnose geschrapt worden. Want mensen hebben die niet nodig. (Nee, ook niet de mens die jij net noemde. Want die geeft heel goed aan dat die zelf kan vaststellen + er naar handelen dat het toch nog geen tijd voor hormonen is). En als mensen daarna dus voor zichzelf vastgesteld hebben dat ze hormonen willen hebben, dan dus de 3 verplichte hulpgesprekken met een psycholoog. Daarna de patiënt zelf vast laten stellen of men meer hulpgesprekken wil of dat men er klaar voor is (of beide). De artsen (endo's, gyno's, plastische chiro's en hoe ze ook maar heten) kunnen dan gewoon beginnen met waar ze voor zijn opgeleid.

Ik zie enorme voordelen t.o.v. de huidige situatie. Wie alleen maar apen en beren wil zien - prima. 't Zijn vaak dezelfde mensen die niet ingaan op het argument van foute diagnoses in combinatie met mensen-in-de-weg-zitten in de huidige diagnostiek. En mij dan maar egocentrisch noemen, terwijl deze mensen zelf al lang groen licht hebben en dus in feite vanuit hun eigen standpunt over een loterij-zonder-nieten praten... Voor mij zijn er nog nieten in de loterij, voor mij is het nog geen gelopen race... En voor anderen is het een gelopen race waarbij ze afgevallen zijn, terecht OF onterecht.

Groetjes,

Frederique