Lid worden van de LKG T&T

[Irene]

Frederique schreef:

Wat mij betreft is het simpel: genderdysforie staat gelijk aan homofilie.

Welke behandeling is er nodig of noodzakelijk bij homofilie?
Het zal wel aan mij liggen, maar ik zie echt het verband (mag je ook dubbel uitleggen) niet.

Irene

[Frederique_]

Hoi Irene,

Zowel homofilie als genderdysforie zijn aandoeningen die niet psychisch behandeld hoeven te worden omdat er psychisch niets mis mee is. Het genderdysforisch zijn zou dus door genderteams en anderen als net zo vanzelfsprekend beschouwd moeten worden - net als de bijbehorende behandeling net zo vanzelfsprekend zou moeten zijn als dat het vanzelfsprekend is dat homo's samen mogen wonen en mogen trouwen.

Op dit moment is genderdysforie onderdeel van DSM-IV. Dit betekent dat er gestandaardiseerde methodes zijn om vast te stellen of iemand wel-of-niet genderdysforisch is. Die methodes zijn, net als eerdere soortgelijke methodes voor homofilie, op lucht gebaseerd. Dus moet je ze die eer ook geven en ze afschaffen.

Als iemand zegt "ik ben homo" rent er niemand naar een kast om te zeggen "we hebben nog een testje om dat vast te stellen, als je dat niet hebt ingevuld of je hebt minder dan 56 punten in die test dan geloven we je niet". Ook in deze discussie zie je dat dat voor genderdysforie anders lijkt te liggen: ook binnen deze discussie zijn er mensen die denken dat je op basis van zo'n testje iemand kunt helpen om vast te stellen dat iemand wel-of-niet genderdysfoor is om daar dan ook de rest van de behandeling op af te stemmen - mijns inziens dus ongerecht.

Als iemand zegt "ik ben homo" dan weet iedereen wat er aan de hand is. Als zoiemand zegt "ik ga trouwen met mijn partner" dan weet je dat die van hetzelfde geslacht zal zijn. Je wenst hem veel geluk en that's it.

Als iemand zegt "ik ben genderdysfoor" dan rennen we nog altijd naar de kast, doen heel moeilijk over spijtoptanten en "je kunt niet meer terug!!!" en "weet je wel waar je aan begint" en "ben je wel klaar voor hormonen" en "doe je dan ook een geslachtsoperatie?" en allerlei andere goedbedoelde zorgen, diagnoses, vertragingen waar de persoon in kwestie gewoon niet om vraagt. En we vinden al die goed bedoelde, verplicht af te nemen, zorgen allemaal nog -heel- -normaal-. En dat we daarmee mensen in de weg kunnen zitten? Vinden we ook VANZELFSPREKEND. Want die persoon ZOU tenslotte de verkeerde keuze kunnen maken?

Kappen met die zorgen. Wilsbekwame mensen zijn en blijven wilsbekwame mensen zolang je ze niet voor de rechtbank sleept en ze wils-onbekwaam laat verklaren. Homo's zijn niet wils-onbekwaam. T*'s ook niet. Behandel ze dan ook niet alsof ze dat wel zijn...

Groetjes,

Frederique

[Irene]

Frederique:

Ik waardeer doorgaans jouw invulling van dit forum erg, of ik het er nou mee eens ben of niet. Het probleem met stokpaardjes is echter dat alle redelijkheid lijkt verloren te gaan. Ik beschouw deze discussie dan ook als een nutteloze vulling van schaarse server ruimte. Met enige regelemaat worden er draden opgeschoond omdat de limiet is bereikt en wij blijven dit soort volslagen zinloze draden volschrijven. wat mij betreft is dit de eerste draad die ze kunnen schrappen de volgende keer, want alles is al eens ergens anders gezegd => toegevoegde waarde is nul.

Irene

[Frederique_]

Jij stelde een vraag, ik gaf je antwoord.
Toegevoegde waarde 0? Bedankt, hoor...



Frederique
N.B: wat is er redelijk aan de kans dat het VU-GT opgeheven wordt? Wat is er onredelijk aan om aandacht te vragen voor mensen die TEN ONRECHTE afgekeurd worden in de diagnosefase? 't Is wel erg gemakkelijk om met 1 zin en zonder verdere onderbouwing mijn betogen als onredelijk te verklaren, enkel en alleen omdat het mij hoog zit en ik dus wat vaker op dit onrecht wijs...

[Irene]

Frederique:

Ten eerste stelde ik een retorische vraag, ten tweede vind ik je betoog niet onredelijk in zijn algemeenheid, maar lijk je af en toe (en uitsluitend op dit onderwerp (stokpaardje)) de redelijkheid te verliezen door steeds andere voorbeelden er bij te slepen, die je betoog eerder ontkrachten dan versterken. Het lijkt erop dat je ons (de lezers) wilt overtuigen van je gelijk, terwijl de meeste al lang hebben aangegeven het op dit punt niet met je eens te zijn. Jij vindt het onrecht en dat is je goed recht, maar dat betekent niet automatisch dat een ander dat ook moet vinden. Je kan best in harmonie naast elkaar leven zonder dat je het met elkaar eens bent. Je kan ook accepteren dat je het niet met elkaar eens bent. Het was zeker niet mijn bedoeling je te kwetsen.


Liefs

Irene

[ik ben hier niet meer]

Denk jij dat het voor degene die je vooraf zijn gegaan makkelijker is geweest dan voor jou soms ? Dat jij de enige bent die het erg vind het wachten etc, het nutteloze wat je er van vind op dat moment. Totdat je meer leert over genderdysforie, en dat niet iedereen zelf kan bepalen dat ie genderdysforie heeft. Misschien denk jij het ook wel ten onrechte, heb je een ernstige borderline stoornis, en komt de wens tot geslachtsverandering daar uit voort. Een geslachtsverandering is dan geen oplossing, wel het behandelen van de borderline.

Ik heb het wachten tot de gesprekken begonnen ook heel moeilijk gevonden, en ik wist NIET hoe lang het zou duren, minimaal 6 maanden (door allerlei andere oorzaken uiteindelijk slechts 2,5 maand). Afwachten of je groen licht krijgt, of misschien nog meer gesprekken (zonder inhoud) moet hebben. Mijn psychologe zei bij het eerste gesprek al dat het allemaal wel duidelijk was, maar het protocol... (alleen dat zei ze niet, ben ik later achter gekomen).
Het hele proces van geslachtsverandering is wachten.
Straks ben je met hormonen bezig en dan ga je klagen dat in Nederland de RLT 18 maanden is, en niet 12 maanden zoals in sommige landen al is. Of dat je zolang moet wachten omdat er een wachtlijst voor de operatie is.
Jij klacht niet om iets te willen veranderen, maar alleen voor jezelf, en jij blijft klagen, in al die verschillende periodes van de geslachtsverandering. Realiseer je wat je bereikt met dat klagen hier, niks. Zorg jij er dan voor dat er meer psychologen bij het genderteam komen, voer actie of die iets. maar blijf niet hier zitten klagen.

Ik denk trouwens dat de laatste bladzijden van deze "discussie" niet meer bij het onderwerp horen, maar een apart topic zou moeten zijn, "Hoe kom ik de wachttijden in de zorg door etc etc."

[Morbide]

N.B: wat is er redelijk aan de kans dat het VU-GT opgeheven wordt?

Fiona zit hier hoofdschuddend mee te lezen, zich afvragend wanneer mijn geduld op is en ik uit mijn slof schiet...

Maar goed, nog 1 keertje dan. Lieve Frederique. Jaarlijks is er in de Tweede Kamer een hoop gebakkelei over wat wel en wat niet vergoed moet worden door de zorgverzekeraars. Het kan je moeilijk ontgaan zijn dat men daar maar wat graag op OSM bezuinigt.

Genderdysforie is een moeilijk, zo niet onmogelijk, aan te tonen iets. De wetenschap gaat er vanuit dat als iemand de langdurige wens koestert om van geslacht te willen veranderen, en er verder niks aan de hand is, dat het dan wel zo zal zijn dat die persoon transseksueel is. Men ziet die theorie bevestigd door de enorme toename in de kwaliteit van leven van de patiënten en het marginale aantal spijtoptanten.

Gewapend met die 2 gegevens weet men de politiek te overtuigen van het nut en de noodzaak van de gab.

Mocht de wetenschap zich op een dag scharen achter jouw voorstel om iedereen die het 3 uur* volhoudt dat zhij "in het verkeerde lichaam" zit te gaan behandelen, dan zal het aantal mensen dat spijt krijgt onherroepelijk toenemen. Daarnaast zal ook de toename van de kwaliteit van leven minder zijn. Want de verdwaasde travestiet die denkt dat zhaar problemen door de gab als sneeuw voor de zon zullen verdwijnen komt van een koude kermis thuis.

In politiek Den Haag zal dat bellen doen gaan rinkelen en dan komt het laatste beetje vergoeding dat ons nog rest, de srs en de psych, ook op losse schroeven komen te staan.

Dat zet mijns inziens 2 scenario's in gang. Ten eerste zullen de genderteams de touwtjes strakker aan gaan trekken door de diagnose zwaarder te maken teneinde het aantal spijtoptanten te doen dalen in de hoop de vergoeding veilig te stellen. Je bent dan slechter uit dan nu het geval is.

Ten tweede, zal in het slechtste geval ook de vergoeding van de srs en de psych verdwijnen. Dan zullen alleen nog de happy few zich een gab kunnen veroorloven, waardoor de "klandizie" van de genderteams drastisch af zal nemen. Dat zal er dan toe leiden dat de genderteams personeel zullen moeten gaan afstoten, simpelweg omdat er geen werk meer voorhanden is.

Beide scenario's zullen er toe leiden dat de besluitvormers in Den Haag, die vaak geen flauw benul hebben waar ze over beslissen, dat met de behandeling van transen het algemeen belang niet gebaat is en dus zullen ze de stekker er uit trekken.

* Jij hebt eerder aangegeven de diagnose het liefst in een marathonsessie te doen en je stelt maximaal 3 gesprekken voor, daarmee kom ik op 3 uur.

[ik ben hier niet meer]

Dit bericht is voor Frederique bestemd...quote="Nannette"]Denk jij dat het voor degene die je vooraf zijn gegaan makkelijker is geweest dan voor jou soms ? etc etc."[/quote]

Voor Morbide, je voert alleen maar goede argumenten aan, maar ik vrees dat ze weer tegen gesproken zullen gaan worden, want diagnostiek van T* is geen psychische afwijking etc , staat wel in DSM IV. Staat het trouwens nog wel in DSM V, want er gingen stemmen op om het er uit te halen, alleen wordt dan de behandeling in vele landen een probleem. Vergoedingen zijn dan definitief van de baan en je zult alles zelf moeten betalen, omdat er geen grond meer is om iets te vergoeden.

[Morbide]

Wat mij betreft is het simpel: genderdysforie staat gelijk aan homofilie.

Voor een leek misschien. Zo hebben Fief haar ouders nog steeds de ijdele hoop dat ze in een fase zit waar ze doorheen moet. Dat ze met een "omgebouwde" is aan komen zetten, sterkt hen daar helaas in. Van jou had ik toch meer wijsheid verwacht. Ga dus maar 1000 strafregels schrijven; transseksualiteit is een identiteitstoornis en staat los van seksuele geaardheid. Veel plezier.

[Frederique_]

Hoi Nannette,

Jij maakt je aan hetzelfde schuldig als Petra: mij verwijten dat ik met egocentrisme bezig ben en vervolgens alles op mijn persoon gaan spelen.

Oh ja, natuurlijk kan er bij iemand die nog niet gediagnoseerd is borderline voorkomen. Net als bij mijn buurman die voor zover ik weet niet genderdysfoor is. Maar ook hij is niet gediagnoseerd voor het niet hebben van borderline, dus uitsluiten kun je het niet, nietwaar... Hij kan ook nog manisch depressief zijn. Is ook niet onderzocht. Dus waarom hem ook niet in de weg zitten met nutteloze gesprekken?

Jij maakt, met jouw manier van denken, iedereen wils-onbekwaam omdat er niet is vastgesteld dat iemand wilsbekwaam is. Dat is de omgekeerde wereld. De normale wereld werkt zo dat iedereen handelings en wilsbekwaam is zolang als de rechter je niet wils-ON-bekwaam verklaart. En daarom is het vervelend dat die diagnostiek zo'n overgrote rol speelt in de behandeling. Zeker ook omdat de inhoud zo bedroevend is...

En ja, genderdysforie is geen ziekte of aandoening en hoort daarom niet in DSM-IV thuis. De huidige betutteling in de diagnosefase heeft geen grond meer zodra je het uit DSM-IV haalt. Ook hier geldt voor dat je er op twee manieren mee om kunt gaan: [1] de weg van de minste weerstand: houdt het in DSM-IV om zorgverzekeraars niet wakker te maken of [2] haal het eruit en ga de strijd aan. Ook hier kiest men voor [1], net als dat men met kritiek uit de omgeving doet. 't Zou niet mijn keuze zijn.

Groetjes,

Frederique

[Morbide]

Jij maakt je aan hetzelfde schuldig als Petra

Wat? Op de persoon? Waar? Dat van de strafregels? Het was jouw persoon die een dergelijke domme uitsprraak deed.

[ik ben hier niet meer]

Hoi Nannette,

Jij maakt je aan hetzelfde schuldig als Petra: mij verwijten dat ik met egocentrisme bezig ben en vervolgens alles op mijn persoon gaan spelen.

Frederique, het enige egocentrisme waaraan je je schuldig maakt het steeds weer (nutteloos) in herhaling vallen. je hebt op bepaalde punten gelijk, dat heb ik eerder gezegd.Maar jij gelooft niet dat er mensen zijn die denken dat ze van geslacht willen veranderen, maar die helemaal geen genderdysforie hebben, maar een ander (psychisch) probleem. Er zal zal dus toch een soort van diagnostiek gedaan moeten worden.
Ik was 4 dagen voor mijn 1e gesprek bij mijn psychologe op tv geweest. Ik wist niet dat men dat van het genderteam wist. Schijnbaar had Goedele Liekens al genoeg juiste vragen aan mij gesteld om mijn psychologe er van te overtuigen dat ik echt van geslacht wilde veranderen. Toch moest ik 4 gesprekken hebben, waarvan alleen de 1e enige inhoud had, de andere 3 waren meer voor de vorm. Protesteren heeft niks uitgehaald.
Je kunt wel proberen zaken te veranderen, maar bezint eer gij begint. Op het moment dat transseksualiteit uit DSM verdwijnt, verdwijnen in Nederland alle vergoedingen, want die zijn gebaseerd op het feit dat het in DSM IV staat en er een soort van diagnose mogelijk is.
Dan kunnen we dus lekker alles zelf betalen en is het alleen voor de elite weggelegd die genoeg verdiend of kan lenen.

[ik ben hier niet meer]

Voor de moderators. Er wordt erg afgedwaald van het onderwerp, kan dat afgedwaalde deel in een nieuw stuk gezet worden, of kan er een slotje op deze anders eindeloze discussie, we komen er toch niet uit

[Morbide]

Voor de moderators. Er wordt erg afgedwaald van het onderwerp, kan dat afgedwaalde deel in een nieuw stuk gezet worden, of kan er een slotje op deze anders eindeloze discussie, we komen er toch niet uit

+1
Frederique acht het niet nodig om op aangedragen argumenten in te gaan en we rennen met z'n allen rondjes.

[lief dinnetje]

Nannette schreef :

Het hele proces van geslachtsverandering is wachten.
Straks ben je met hormonen bezig en dan ga je klagen dat in Nederland de RLT 18 maanden is, en niet 12 maanden zoals in sommige landen al is. Of dat je zolang moet wachten omdat er een wachtlijst voor de operatie is.

Heel de transitie is wachten en geduld hebben, er is niks aan te doen en dat is waar je moet mee leren leven.
Veel post-op transen vertellen me hetzelfde en ik heb dat ondertussen zelf ook kunnen ondervinden : neem maar 5 jaar voor heel het proces ......er is niks aan te doen.
De hormonen nemen hun tijd en de operaties ook.
Zelf ben ik nu alweer aan het revalideren van mijn 2de FFS (kleine FFS nu) en opnieuw moet ik dus geduld hebben.

Het is fout om te denken dat je die hormonen absoluut nodig hebt en het is nog meer fout om dat te zien als iets wat je zelf kan beslissen.
Er moet meer zijn dan een wens om borsten te krijgen, er moet ook ergens een reden zijn en een project voor jezelf.
Je kan een transitie met niks anders vergelijken ....het is immers veel te complex en als mens moeilijk in te schatten waar het je uiteindelijk zal brengen.
Neem van mij alvast aan Frederique dat het niet evident is ......je stapt op een trein en jij denk dat je het traject kent, maar spijtig genoeg is dat niet zo eenvoudig.
Het kan nu wel lijken alsof alles terug te brengen is tot een rationele keuze, maar dat is het niet ....in elk geval zijn de gevolgen van het innemen van hormonen niet als rationeel te beschouwen.
Een onderzoek waar je dus uiteindelijk zelf naartoe wil is dan geen overbodige luxe .....transseksualiteit is geen keuze, want als het een keuze zou zijn, dan zou je kiezen om er niet voor te moeten kiezen.
De weg is lang en zeker niet evident .....geduld, een dikke huid en ook wel een goede gezondheid en fysieke conditie zijn geen overbodige luxe als trans.


Jij klacht niet om iets te willen veranderen, maar alleen voor jezelf, en jij blijft klagen, in al die verschillende periodes van de geslachtsverandering. Realiseer je wat je bereikt met dat klagen hier, niks.

Mijn gevoel is dat Frederique wat rondjes aan het draaien is .....en dat is niet zo goed. Schijven helpt natuurlijk wel, maar constant achter je PC zitten ? Neen dan ga je ook geen antwoorden vinden op al je vragen volgens mij ...

Groeten,

Melina