hoi allemaal
wel gister was dus de grote dag
.
ik had de dagen ervoor best flink wat zenuwen eerlijk gezegt omdat het komende gesprek,in mijn ogen erg belangrijk zou gaan worden,ik was nu eindelijk op een plek en bij een persoon waar ik hulp zou krijgen die ik nodig had,en ook zelf zocht.
maar ik had toch ook zoiets van ja weer een nieuw persoon in de schakel die ik niet kende,wist niet wie of wat ik tegenover me kreeg,enigste wat ik wist was is iemand die is er om me te helpen en is op de hoogte met alle problematiek rondom transseksualiteit,ikzelf had toch wel beetje angst van hoe zal dat eerste contact verlopen vertrouw ik die persoon wel genoeg om werkelijk mijn diepste en persoonlijkste gevoelens aan bloot te geven wat ik wel zou moeten gaan doen in de komende gesprekken,dat het vertrouwen wat ik in die persoon zou krijgen,of niet ook erg belangrijk zijn voor het verloop van de verdere gesprekken uiteraard,en dit alles hield me de dagen ervoor toch best wel bezig.
ik had een plan de campagne opgesteld wat inhield dat ik de dag ervoor lekker laat naar bed zou gaan,zodat ik de volgende dag niet te vroeg wakker zou worden en me zorgen kon maken,dit heb ik ook gedaan ben ongeveer half èèn s`nachts naar bed gegaan en heb toen nog tot ongeveer half drie s`nachts een boek liggen lezen op bed,de wekker had ik voor de zekerheid gezet op 10 uur de volgende ochtend gezet.
en dus de volgende ochtend om 6 uur al zat ik recht overeind en klaar wakker in bed,niet echt wat ik gepland had. echter vreemd genoeg ik was helemaal niet zenuwachtig voor het eerst in lange tijd had ik geen spoken in me hoofd dacht eigelijk geen eens aan wat er over enkele uren aan zat te komen,daar verbaasde ik me zelf achteraf eigenlijk ook wel over.
ik het kort ben uit bed gekomen heb wat gegeten email enzo nagekeken en beantwoord teletekst beetje nageplozen,wat dingen gedaan in huis zelf heb zelf nog paar kleine boodschapjes gedaan,daarna alles spullen die ik nodig had en mee wilde nemen nog gecontroleerd of ik werkelijk alles klaar had liggen.
hierna ben ik uitgebreid wezen douchen en heb me geschoren,toen aangekleed en minimale make-up opgebracht alleen om de baard te camoefleren eigenlijk en verder niets,had besloten alles zo minimaal mogelijk te doen.
ik had ook al gelezen en van iemand anders gehoord dat het in de buurt van het VU momenteel nogal een puinhoop is door werkzaamheden aldaar dus besloot mijn reisschema nogmaals aan te passen met een minimaal een half uur extra,das achteraf maar goed ook want over het stuk waar ik normaal een klein uurtje over deed,deed ik nu dus ruim anderhalf uur,onderweg meerdere male vanwege weg-werkzaamheden langere tijd in zeer langzaam rijdend verkeer gezeten,was om kwart over 12 uit schiedam vertrokken en stond uiteindelijk pas om 13,40 geparkeerd naast het VU.
adriana nogmaals bedankt voor de tip
dus ik direkt ziekenhuis in gelopen naar de afdeling waar ik moest wezen en naar het kantoortje van jos ,waar niemand aanwezig was,dus ik bleef daar even wachten ,en ineens werd van achter een hand op mijn schouder gelegt en jos zei van meid wat kom je doen, zeg het eens.
dus ik zei van als het goed is heb ik om 2 uur afspraak met eene mevr sandbergen,jos even afsprakenboek gecontroleerd en bevestigd,en zij toen van ga maar even naar de wachtruimte aan eind van de gang komt ze je daar dadelijk wel ophalen,zo gezegt zo gedaan was vrij druk daar dus ik plaatsje gezocht,waarbij ik direkt de koffieautomaat al had gevonden,echter voor ik daar heen kom stak jos zijn hoofd alweer om de deur en vroeg me of ik soms een lekker bakje thee of iets dergelijks wilde,en even later kwam die ook terug met een lekker bakje thee, heb daar ongeveer 15 a 20 minuten gezeten toen jos en mevr sandbergen me op kwamen halen en het gesprek kon beginnen.
wel daar zat ik dan tegenover mevr sandbergen,het begon met elkaar even voorstellen,en vervolgens even samen de informatie die ze al over me had even doornemen of te zien of dit klopten en waarbij ze nogmaal vroeg of ze indien nodig inderdaad gegevens mocht opvragen bij mij andere psych en bij els mijn maatschappelijk werkster bij humanitas,wat ik nogmaals bevestigde.
vervolgens vroeg ze me of ik soms vragen had al,en wat ik eigenlijk verwachte van haar en het team,en of ik op de hoogte was met hoe het hele traject een beetje in elkaar stak,en legde dit in het kort ook nog even aan me uit.
hierop gaf ik zelf aan hoe ik het een beetje voor me zag,namelijk dat ikzelf er van uitging zo`n beetje dat ik eind van dit jaar groen licht zou krijgen,en dat ik eigenlijk stiekem zelf hoopte dat de kerstman mijn dit jaar een kadootje zou geven in de vorm van vrouwelijke hormonen,en volgens mij zag ik toen toch een lichte glimlach op haar gezicht,ze zij dat dit inderdaad zou kunnen,maar dat ik hier zeker niet vanuit mocht gaan,verder zij ze dat mijn verwachtingen en kennis van het hele traject,vrij goed overeen kwam met de werkelijke gang van zaken.
ik heb haar toen ook gelijk verteld dat ik sinds kerst afgelopen jaar zelf al aan de androcur was begonnen,en haar ook eerlijk verteld dat ik geprobeerd had dit alles via officiele weg te verkrijgen,en toen dit niet haalbaar bleek,het via een andere weg heb verkregen,hierna vroeg ze me of ik me bewust van de risico`s en dergelijke en hoe ik me voelde sinds het gebruik ervan,ook had ze inderdaad de info dat ik zowel jos als mijn huisarts als mijn maatschappelijk werkster toendertijd hier over had gesproken,ze heeft verder genoteerd dat ik het gebruikte en heeft me in kort gevraagt waarom ik dit had gedaan,ondanks de risico`s en dit heb ik haar ook uitgelegt,en hier heeft ze aantekeningen over gemaakt.
verder heeft ze me nog enkele vragen gesteld over mijn leven tot nu zonder er echt dieper op in te gaan,wel zij ze aan eind van gesprek dat ik er rekening mee moest houden dat in de volgende gesprekken ze vragen zou stellen die erg diep en persoonlijk zouden of konden zijn,en waar ik misschien best moeite mee zou kunnen hebben die te beantwoorden,dit was niet om mij te kwetsen of het me moeilijk te maken maar juist om me te helpen,en om me beter te leren kennen zodat uiteindelijk klaarheid zou komen of ik inderdaad op de juiste weg was,en om een goede diagnose te kunnen stellen,waarop ik antwoorde dat ik me daar terdege van bewust was.
het gesprek eindigde met mededeling dat ik enkele vragenlijsten mee zou krijgen in dat later ook nog enkele vragenlijsten in vu zelf zou moeten invullen,en het verzoek een korte biografie te schrijven,en de vragen lijsten en biografie aan haar op te sturen uiterlijk een week voor volgende gesprek zodat zij deze kon doornemen,vervolgens vragenlijsten opgehaald bij jos volgende afspraak gecontroleerd en bevestigd voor 16 april aanstaande,en toen was het allemaal alweer voorbij.
al met al heb ik er een goed gevoel bij,vertrouw de psych en denk niet dat ik problemen zal krijgen met mezelf echt open te stellen tegenover haar in de komende maanden.
ik zie dus ook met verlangen uit naar komende gesprek, en voel me er goed bij,ben ook groot deel van de spanningen die ik had over dit gesprek kwijt nu gelukkig.
groetjes joca
.
.
, ben ik ook niet de beroerdste 
,dus zal wel doos bonbons ofzo worden 