Ik heb het
eerder in dit draadje geschreven maar dat is schijnbaar aan je aandacht ontsnapt. In de gemiddelde beroep- en bezwaarschriften commissie zitten alleen juristen. Het zou mooi zijn als er mensen van diverse pluimage in zouden zitten maar dat is helaas niet zo.
Externe en onafhankelijke bezwaar commissies zijn een relatief nieuw verschijnsel als gevolg van de invoering van het dualisme in de gemeenteraden. Voorheen was het zo dat je als burger bezwaar moest gaan maken bij de wethouder die verantwoordelijk is voor je afgewezen aanvraag. Nu doe je dat bij een door de gemeenteraad in het leven geroepen commissie. Het is niet zo dat de gemeente advies vraagt aan die commissie. De burger maakt bezwaar en vervolgens brengt de commissie advies uit.
Ik ben geen tegenstander van externe commissies, al was het alleen maar omdat het alternatief is dat een wethouder je het oorspronkelijke nee nog een keer probeert te verkopen. (Een wethouder zal je trouwens een heel andere uitleg geven en beweren dat een burger juist meer kans maakt om een bezwaar gegrond verklaard te krijgen in de monistische opzet, tenminste dat deed de wethouder hier toen wij een externe cie wilden invoeren) Het grootste nadeel van het dualisme is echter dat de raad meer op afstand is komen te staan en dus puur kaderstellend te werk gaat. Wij moeten ons bezighouden met de hoofdlijnen en het college met de invulling daarvan. Achteraf controleren we of het college binnen de door ons uitgestippelde lijnen is gebleven. Wij kunnen dus besluiten dat er een externe commissie moet komen maar het college besluit wie daar zitting in neemt. Ik heb gepleit om de commissie minstens voor de helft te laten bestaan uit "gewone" mensen. Het college heeft die oproep naast zich neergelegd. Het gevolg is dat er hier (en waarschijnlijk in de meeste gemeenten) een commissie zit die zich erg slecht kan inleven in de hulpvraag van mensen en niks anders doet dan toetsen of een aanvraag correct is afgehandeld of dat er toch een mogelijkheid bestaat om tot toekenning te komen.
De reden waarom ik denk dat een uitsluitend uit juristen bestaande commissie zich slecht kan inleven in de situatie van de bezwaarmakende burger is dat het voor hen een bezoldigde nevenfunctie is, die lekker meetikt bovenop hun toch al riante inkomen. "Onze" commissie telt 6 leden. De voorzitter vangt 200 euro per vergadering en de andere leden 150. Een zitting van de commissie kost dus 850 euro. Dat is voor mensen op het minimum een maandinkomen.
Echt een specifieke reden voor het onderwerp "travestie" hebben we niet. Maar onderwerpen als tienerzwangerschap, anorexia, HIV/aids, ... enz. waren al te vaak aanbod gekomen en die mochten we niet meer kiezen.
