Hoe moet het nu met me verder?
Kirsten is een feit, dat ik mezelf beter voel als vrouw dan 'zij die gevangen zit in haar mannenlichaam' is al langer bekend maar..
ik durf haast niet naar buiten toe en femme omdat mensen mij nog steeds als een man zien en ook voor mezelf word het té ingewikkeld en verwarrend.
Het ene moment een goedlachse, spontane, opgewekte, behulpzame meid
het andere moment een norse, tot zichzelf teruggetrokken, ietwat verlegen man.
Dus blijf ik lekker knus binnenshuis en draag ik zo goed als 24u/7 dameskleertjes en borstprotheses.
Mijn haren zijn reeds halflang, wenkbrauwen worden maandelijks geepileerd, mijn gehele lichaam is netjes onthaard (ja hoor, zelfs m'n onderarmen)
en alles word dagelijks onderhouden met allerlei cremes en verzorgingsproducten.
Mannenkledij heb ik nog steeds in de kast hangen (enkel omdat ik daarmee naar buiten toe moet
wat ik trouwens afschuwelijk vindt) maar het laatste halfjaar heb ikenorm veel geld uitgegeven aan vrouwenkledij + make-up spulletjes.
Lang geleden ben ik bij mezelf bewust geworden van het feit dat ik geen man maar eigenlijk een vrouw ben.
Heb daarmee leren leven en tot hiertoe ging alles prima, tot vorige weekend.
Dan is er iets gebeurd waardoor ik tot mezelf heb gezegd; dit kan zo niet
langer doorgaan, je zal actie moeten ondernemen meisje.
In mijn directe omgeving weet iedereen wat er in mij omgaat en hoe ik mezelf zie en voel.
Gisteren was ik op bbq met een aantal vrienden die nog van niets wisten
en meteen nadat ik het hen had verteld waren hun eerste reacties: eindelijk, eindelijk dringt het tot "hem" door dat hij een identiteitscrisis heeft.
Dat zette me weeral aan het denken en komt het gevoel steeds sterker naar boven dat er iets aan de hand is met mijn persoonlijkheid.
Hoe moet het nu verder met me?
Liefs,
Kirsten
[in de zin waar je zegt dat er iets aan de hand is] - waarmee ik bedoel te zeggen: je bent niet gek en ook geen vliegtuig ...
