Ik vond de keuring voor militaire dienst verschrikkelijk. Al die dominante commanderende mannen, daar voelde ik me totaal niet thuis. En ik moest nog 2 keer ook, want ik werd tijdelijk afgekeurd en moest een jaar later nog eens langskomen.
Toch heb ik bij de eerste keuring in een gesprek aangegeven dat als ik het leger in zou gaan ik graag uitgezonden zou willen worden naar het buitenland, en dat ik een officiersopleiding zou willen doen (wat geloof ik inhield dat je langer in dienst moest dan Jan Soldaat).
Waarom? Wel, dat buitenland was gewoon wat opportunisme van mijn kant. Ik dacht dat als ik toch het leger in moest ik er beter ook maar een reis naar het buitenland uit zou kunnen slepen. En naïef als ik was dacht ik dat dat gewoon inhield dat je op een slaperige basis in Duitsland terecht zou komen (mijn keuring was in '91 toen iedereen nog dacht dat de wereldvrede nabij was nadat het communisme gevallen was).
Die officiersopleiding wou ik echter omdat ik bang was voor het leger. Ik ben enorm gepest op de lagere school. Op de middelbare school ging het wat beter omdat ik naar het VWO ging, en ze daar gelukkig wat volwassener waren en mensen die anders waren met rust lieten. Maar ik zag de bui al weer hangen toen ik het leger in moest, dus daarom vroeg ik om die officiersopleiding, in de hoop dat ik dan niet te veel te vrezen zou hebben van eventuele pestkoppen. Ja, ik was erg naïef
Gelukkig werd ik de tweede keer ook afgekeurd, en bovendien besloot men vlak daarna geen mannen meer op te roepen voor de dienstplicht. Maar voor hetzelfde geld had ik als officier in Bosnië of Kosovo of zo gezeten, en was ik ook aan een carrière in het leger begonnen. Zo gemakkelijk gaat het dus. Daar hoef je echt geen echte man voor te zijn hoor.
Het is beter op onvolmaakte wijze invulling te geven aan je eigen bestemming dan op volmaakte wijze het leven van iemand anders te leiden
- Bhagavad Gita, oude Indiase yogatekst.