Isabelle schreef:Ik ben het ermee eens dat het werkt, maar is het niet een beetje teveel eer, als onze forumdiva zwaarbewapend op haar werkplek verschijnt voor een paar pubers die hun eerste meisje nog moeten versieren?
Teveel eer voor ze ben ik met je eens, ware het niet dat ZIJ niet eens het fatsoen kunnen opbrengen door even te informeren maar achter je rug om lopen te kutten. En die tere kinderzieltjes ? Ik denk dat dat erg meevalt, Isabelle. Je moest eens weten wat een grote bekken ik wekelijks krijg van 14 t/m 17 jarigen die zich melden op de SEH. Die verwachten echt nog dat ze met een scheet die dwars zit voor drie ambulances met ernstige slachtoffers gaan. Die types zet ik dus
--if all else fails-- op hun plaats.
Sterker nog, een aardige anecdote:
Ongeveer een half jaar geleden heb ik (bij wijze van uitzondering) een meid van 15 op haar nummer gezet. Ze bleef volharden dat zij met een microscopisch sneetje in haar vinger het volste recht had stampei te maken. En liet niet na diverse van mijn collega's te schofferen. Ik heb haar meegenomen naar de traumakamer (daar waar de meest ernstige ongevallen worden opgevangen) en laten zien waar wij op dat moment allemaal mee bezig waren. Een bebloed slachtoffer lag daar in de kreukels te wezen. Uiteraard heb ik 'r nog enigszins beschermd tegen het zien van al te enge zaken, maar ze had goed door dat we prioriteiten stellen. En een prioriteit was zij dus niet ! Ik heb haar teruggebracht naar de wachtkamer en haar gevraagd wat ze ervan vond. Ze was wat stilletjes en enigszins beteuterd. Na een uurtje werd ze uit de wachtkamer gehaald en behandeld. Ze heeft zich verder voorbeeldig gedragen
Ik denk dat er inderdaad wel tere kinderzieltjes zijn. Deze neem je uiteraard in bescherming. Dat staat voorop. Ik weet echter ook dat er vele kinders zijn die het niet zo nauw nemen met welke regel dan ook. Soms door onbekendheid, vaak ook door ongeduld, naïeviteit of pure dommigheid. Nix mis mee om die af en toe eens met de consequenties van hun eigen gedrag te confronteren. Worden ze groot van.
En even terug naar Joanne's casus: ik begrijp dat je je nu goed klote moet voelen meid. En het is van deze plek uit uiterst makkelijk om een advies te geven, zeker zolang ik het maar niet zelf hoef uit te voeren. Dat realiseer ik me, geloof me. Maar welk ander alternatief heb je ? Weglopen ? Negeren ? Blijven huilen tot je uitgedroogd bent ? Ik denk, alles overwegende, dat er maar 1 oplossing is.. overleg, de confrontatie aangaan en dat alles met een relativerende glimlach.. en zorg ervoor dat je er op je best uitziet..
Go get hem, tiger !