Travestie.org

joandelynn schreef:

pipa schreef:Dwz: op het internet is alles geweldig geslaagd, functioneel, mooi enz maar tijdens 1 op 1 gesprekken bleek het toch niet zo geweldig allemaal ivm allerlei manco's, zoals een ondanks frequent dilleteren een flink gekrompen dr Suporn vagina of zoals een restant zwellichamen dat in de weg zit bij opwinding of een soort fantoom erecties enzenzenz.

Geruchten als deze negeer ik ook altijd, heb je niets aan. Het enige dat echt zinvol is zijn verslagen uit de eerste hand van mensen die niet bang zijn om ook te schrijven over de dingen waar ze niet tevreden over waren.

Je leest niet goed. Het zijn geen 'geruchten' maar face to face 1 op 1 gesprekken geweest.
'Schrijven' op het internet word vaak door transen nogal opgefleurd en opgeleukt (om de realiteit wat draaglijker te maken bv)

Ik weet niet wie je bent, of die gesprekken echt hebben plaats gevonden, en wat er precies gezegd is. Een gerucht dus.

pipa schreef:'Schrijven' op het internet word vaak door transen nogal opgefleurd en opgeleukt (om de realiteit wat draaglijker te maken bv)

Daar ben ik het dan wel weer mee eens, maar meestal kan je er wel aardig door heen prikken of mensen eerlijk zijn of niet. Vandaar dat ik vooral waarde hecht aan mensen die ook over de minder leuke dingen durven te schrijven, dat maakt de rest van hun verhaal ook meteen een stuk geloofwaardiger.

joandelynn schreef:Ik weet niet wie je bent, of die gesprekken echt hebben plaats gevonden, en wat er precies gezegd is. Een gerucht dus.

pipa schreef:'Schrijven' op het internet word vaak door transen nogal opgefleurd en opgeleukt (om de realiteit wat draaglijker te maken bv)

Daar ben ik het dan wel weer mee eens, maar meestal kan je er wel aardig door heen prikken of mensen eerlijk zijn of niet. Vandaar dat ik vooral waarde hecht aan mensen die ook over de minder leuke dingen durven te schrijven, dat maakt de rest van hun verhaal ook meteen een stuk geloofwaardiger.

Heb je eigenlijk wel real life vriendschappen met een vertrouwensband met post op TS'en? Of haal je al je info van het net?

joandelynn schreef:

carla schreef:maar wat wel je met die onderzoeken doen

Onderzoeken door welke chirurg ik me ga laten opereren...

gelijk heb je het is zo belangrijk

pipa schreef:

joandelynn schreef:

pipa schreef:Dwz: op het internet is alles geweldig geslaagd, functioneel, mooi enz maar tijdens 1 op 1 gesprekken bleek het toch niet zo geweldig allemaal ivm allerlei manco's, zoals een ondanks frequent dilleteren een flink gekrompen dr Suporn vagina of zoals een restant zwellichamen dat in de weg zit bij opwinding of een soort fantoom erecties enzenzenz.

Geruchten als deze negeer ik ook altijd, heb je niets aan. Het enige dat echt zinvol is zijn verslagen uit de eerste hand van mensen die niet bang zijn om ook te schrijven over de dingen waar ze niet tevreden over waren.

Je leest niet goed. Het zijn geen 'geruchten' maar face to face 1 op 1 gesprekken geweest.
'Schrijven' op het internet word vaak door transen nogal opgefleurd en opgeleukt (om de realiteit wat draaglijker te maken bv)

ik zal haast willen zegen telt dit ook voor mij

pipa schreef:Heb je eigenlijk wel real life vriendschappen met een vertrouwensband met post op TS'en?

Nee, het soort vrouwen waar ik zo'n band mee op zou kunnen bouwen heeft de neiging om meteen te verdwijnen na hun transitie. Ik heb wel contact met dat soort mensen, maar alleen via het net.

En ja, ik zie het nadeel daarvan ook wel in, maar ik denk niet dat het per se een belemmering hoeft te zijn bij het kiezen van een goede chirurg.

joandelynn schreef:

pipa schreef:Heb je eigenlijk wel real life vriendschappen met een vertrouwensband met post op TS'en?

Nee, het soort vrouwen waar ik zo'n band mee op zou kunnen bouwen heeft de neiging om meteen te verdwijnen na hun transitie. Ik heb wel contact met dat soort mensen, maar alleen via het net.

En ja, ik zie het nadeel daarvan ook wel in, maar ik denk niet dat het per se een belemmering hoeft te zijn bij het kiezen van een goede chirurg.

Een goede chirurg garandeerd nog geen goede resultaten.

En op het net dit soort contacten opbouwen is iets compleet anders dan IRL een vertrouwensband met een post op opbouwen.

Op het net wordt wel heel erg veel opgefleurd en opgeleukt en is iedereen oh zo happy enzenzenz.

Ik zou mijn keuze voor een chirurg beslist niet van internet contacten af laten hangen maar van real life contacten die 'uitgebouwd' zijn tot een vertrouwensband.
Pas dan krijg je na verloop van tijd te horen hoe de zaken er wérkelijk voor staan en kun je eea opmaken uit lichaamstaal, gezichtsuitdrukkingen, stembuigingen etcetc.
Dat is iets compleet anders dan 'geruchten' op het net.

Als echte pre op ts irl in de schijnwereld van het net verkeren is écht niet slim.

En wat ik uit je woorden proef of lees is dat je IRL niet met TS'en 'geassocieerd' wil worden 'omdat jij toch echt, heus waar, 100% vrouw bent' (en zij niet)

Of zo.

pipa schreef:Als echte pre op ts irl in de schijnwereld van het net verkeren is écht niet slim.

maar kan wel verrekte handig zijn om contact te leggen met post op TS.

AM_ber_79 schreef:

pipa schreef:Als echte pre op ts irl in de schijnwereld van het net verkeren is écht niet slim.

maar kan wel verrekte handig zijn om contact te leggen met post op TS.

En dan vooral niet in real life ontmoeten.

Tjah.

pipa schreef:En dan vooral niet in real life ontmoeten.

En dan nog, dan gaat het nog steeds om individuele gevallen, en dat zegt niet zo veel. Elke chirurg heeft zo zijn gelukstreffers, en zijn mislukkingen. Alleen door het totale plaatje te bekijken kan je een goede keuze maken.

pipa schreef:En wat ik uit je woorden proef of lees is dat je IRL niet met TS'en 'geassocieerd' wil worden 'omdat jij toch echt, heus waar, 100% vrouw bent' (en zij niet)

Nee hoor, het heeft meer te maken met het feit dat ik van mening ben dat je niet over je transseksualiteit heen kunt stappen als je in het transgenderwereldje blijft rondhangen.

Als je vrouw wil zijn, wees dan gewoon een vrouw, in het echte leven. Dat doe je niet door op T&T of Transvisie bijeenkomsten rond te hangen.

Hmmm... En wat nu, als de werkelijkheid genuanceerder is dan "man of vrouw"? Of als "je bent een loser als je naar T&T-avonden gaat en geen loser als je je daarbuiten begeeft"?

T&T-avonden zijn een goed begin. Het maakt de stap naar meer-jezelf-zijn makkelijker en dragelijker. Voor sommigen is het alles wat ze -kunnen- bereiken zonder ook de band met hun partner te verbreken.

Over de VU: organisatorisch ben ik weinig plekken tegen gekomen waar het zo'n puinzooi is als daar. Gemiddeld 2 tot 3 verkeerder afspraken per jaar... probeer het ergens anders maar eens te vinden. En omdat de VU het grootste genderteam van Nederland is en er nauwelijks alternatieven zijn slikken we het maar...

Over psychologen van de VU kan ik een boek schrijven. Conclusies zijn telkens dezelfde:
1) Als die mensen er niet geweest zouden zijn, zou ik eerder de voor mij benodigde hulp hebben gehad
2) Als die mensen er niet geweest zouden zijn, was mijn leven nu prettiger dan dat het nu is
3) Als ik lees wat die mensen over ons zeggen en schrijven dan herken ik me/ons daar helemaal niet in: het is meer een PR-verhaal voor het genderteam dan iets anders.
Ik vind dat heel gevaarlijk en hoop dat het ons lukt om genderdysforie uit de DSM en de ICD te krijgen zodat de rol van de psycholoog beperkt gaat worden tot "hulpverlening aan mensen die om hulp van een psycholoog vragen" in plaats van "mensen die patiënten tegen zichzelf beschermen, zelfs als dat tegen zichzelf beschermen nadelig voor de patiënt is". Met dat eerste is niets mis. Met dat tweede wel.

Groetjes,

Frederique

Frederique_ schreef:Hmmm... En wat nu, als de werkelijkheid genuanceerder is dan "man of vrouw"? Of als "je bent een loser als je naar T&T-avonden gaat en geen loser als je je daarbuiten begeeft"?



T&T-avonden zijn een goed begin. Het maakt de stap naar meer-jezelf-zijn makkelijker en dragelijker. Voor sommigen is het alles wat ze -kunnen- bereiken zonder ook de band met hun partner te verbreken.


Over de VU: organisatorisch ben ik weinig plekken tegen gekomen waar het zo'n puinzooi is als daar. Gemiddeld 2 tot 3 verkeerder afspraken per jaar... probeer het ergens anders maar eens te vinden. En omdat de VU het grootste genderteam van Nederland is en er nauwelijks alternatieven zijn slikken we het maar...

Over psychologen van de VU kan ik een boek schrijven. Conclusies zijn telkens dezelfde:
1) Als die mensen er niet geweest zouden zijn, zou ik eerder de voor mij benodigde hulp hebben gehad
2) Als die mensen er niet geweest zouden zijn, was mijn leven nu prettiger dan dat het nu is
3) Als ik lees wat die mensen over ons zeggen en schrijven dan herken ik me/ons daar helemaal niet in: het is meer een PR-verhaal voor het genderteam dan iets anders.
Ik vind dat heel gevaarlijk en hoop dat het ons lukt om genderdysforie uit de DSM en de ICD te krijgen zodat de rol van de psycholoog beperkt gaat worden tot "hulpverlening aan mensen die om hulp van een psycholoog vragen" in plaats van "mensen die patiënten tegen zichzelf beschermen, zelfs als dat tegen zichzelf beschermen nadelig voor de patiënt is". Met dat eerste is niets mis. Met dat tweede wel.

Groetjes,

Frederique

ik vraag mij af of je mijn verhaal wel goed gelezen heb

groetjes carla

Hallo Carla en anderen.

Wat een verhaal zeg. En wat vreselijk dat je er nog steeds niet uit bent. Maar ook wat stoer dat je het hier durft te vertellen en vooral ook wat dapper dat je in die tijd al zo een stap durfde te zetten terwijl er nog helemaal niets geregeld was. Wat mij betreft ben je een pionier geweest en mijn dank is groot.

Dit is mijn eerste draad die ik sinds lange tijd weer eens lees hier en ik val gelijk met mijn neus in de boter. Omdat ik zelf in mijn pre-op tijd wat meer verhalen van post-ops had willen horen, succes zowel als mislukking, heb ik besloten ook mijn verhaaltje er even bij te zetten.

Het is niet te geloven maar het is dit jaar precies tien jaar geleden dat ik mijn srs heb ondergaan. Het zijn een woelige tien jaar geweest met als resultaat dat ik als vrouw midden in de maatschappij sta. Ik heb een goede vaste baan in het AMC als applicatiebeheerder en ik woon sinds februari in mijn eigen gekochte stulpje.

Zo op het eerste gezicht een succes verhaal en voor mij absoluut een reden om trots te zijn maar...

Ik ben chronisch depressief en leef al sinds 2005 op anti-depressiva. Als ik dat niet doe klap ik mentaal in elkaar. Ik heb geaccepteerd dat ik waarschijnlijk nooit van die medicijnen af kom.

Vlak na mijn srs ben ik flink van het paadje geweest. Daarna ook weer een periode losgeslagen in het uitgaansleven met veel drugs en een paar hele nare ervaringen. Ik heb de swingers wereld onderzocht. Errug interessant en het heeft me absoluut mezelf als vrouw leren bekijken. Want als je zelfs zonder kleren en zonder make-up gewaardeerd word door (hetero) mannen dan doet dat iets met je. Zelfs al zijn de motieven onzuiver

Helaas heb ik daar ook de beperkingen van een neo vagina leren kennen. Ook ik ben een hetero vrouw (Hahaha moet er nog steeds om lachen. Ik hetero...) en met of zonder dilateren heb ik rond de tien cm vagina diepte. Ik heb geen last van obstructies maar de achterkant van mijn vagina is erg gevoelig en zelfs als ik een man "opgevoed" heb doet het nog pijn en kan er van coitus niet echt sprake zijn.

Althans een vluggertje of even goed doornemen is er echt niet bij. Sterker nog die hele penetratie doet me fysiek helemaal niets. Ben er zelfs een beetje een hekel aan gaan krijgen. Ben zelfs een beetje een hekel aan sex gaan krijgen en heb al meer dan drie jaar geen sex meer gehad omdat ik er geen zin in heb. Niet dat mijn libido weg is maar gewoon omdat het niet lekker is. Overigens is mijn libido wel veeeeeel minder geworden maar als de juiste man de juiste knopjes weet te raken werkt alles nog prima.

Na al mijn ervaringen met casual sex en het exploreren van mijn nieuwe sexualiteit in combinatie met de beperkingen daarvan heb ik besloten dat ik het te veel gedoe vind om nog langer casual sex te hebben. Mocht ik ooit een partner krijgen dan zien we wel weer verder. In de tussentijd red ik me prima met 1 x in de maand redtube.com of xhamster

Naast sexualiteit zijn er ook hygiene issues. Vagina is niet zelfreinigend en je moet regelmatig spoelen met een catheter. Doe je dat niet dan bouwt zich een smegma laag op die er uiteindelijk bij de volgende spoelbeurt wel weer uitkomt maar het is vies en het stinkt. Even spontaan een coitusje plegen is er dus ook niet altijd bij. Grondige voorbereiding is gewenst

Ook is mijn vagina regelmatig geirriteerd en soms heb ik zelfs last van kleine ontstekinkjes door urine, wondjes bij het scheren of verkeerd afvegen bij het toileteren. Er groeit haar in mijn doos en feitelijk vind ik het er uit zien als een leuke poging maar net niet helemaal. Wat dat betreft moet ik zeggen dat ik nog steeds onder de indruk ben van die ene Suporndoos die ik ooit irl heb gezien.

Ik ben orgasmisch. Dat heeft zich de laatste jaren ontwikkeld qua snelheid en intensiteit en ik kom hierin niets te kort. Ik heb altijd erg veel voorvocht gehad en dat resulteert nu in een natte doos. Het komt uit een ander gaatje en het is een heel ander vochtje maar het effect is het zelfde dus ook dat is geen probleem.

Fantoom gevoelens zijn echt. Althans bij mij wel. In gedachten kan ik "hem" nog steeds voelen. Ik heb ook plekken gehad waar het voelde alsof ik mijn piemel aanraakte. Alsof de boel verkeerd aan elkaar gekoppeld was. En daarbovenop had ik plekken die aanvoelde als een slapende hand of voet. Van dat vreselijk getintel. Al die dingen zijn echter verdwenen nu en ik heb begrepen dat het herstel van alle zenuwen wel 10 jaar of meer kan duren.

Na alle in het verleden (ook door mij... in grote quantiteit) gevoerde discussies over diepte schaamlippen clitori clitorishoedjes en andere tierlantijnen is het uiteindelijk gewoon de amputatie van een orgaan en geen lego setje wat aangepast moet worden. Dat is major surgery mensen. Je lichaam doet er lang over om daar van te herstellen. Zelfs als alles volgens het boekje gaat. En succes bij de ene patient is geen enkele garantie voor succes bij een ander patient.

Als ik dit zo allemaal teruglees (tsjonge het komt van diep lijkt wel ) kan ik een paar dingen concluderen voor mijzelf. Mijn vagina heeft me niet méér vrouw gemaakt dan ik al was ten tijde van mijn RLE. Diepte is het enige punt wat echt van belang is. Lucky lesbo's hier Hetero vrouwen moeten echt voor diepte gaan... En ik heb absoluut nergens spijt van al valt het soms niet mee.

Nog een conclusie die IK getrokken heb: Je stapt niet over je transeksualiteit heen. Je bent en blijft een trans voor altijd en eeuwig. Hoe je het zelf ook wil noemen. (de echte uitdaging bestaat uit het jezelf accepteren en je plekje als "byzonderheid" op te eisen in de wereld.) Bij mij weet iedereen "het" op het werk. Het is zelfs een van de punten waarop men mij beoordeelt omdat men het ziet als een enorme opgaaf om jezelf zo te profileren in de wereld. Men dicht mij daardoor besluitvaardigheid toe, relativeringsvermogen, zelfkennis en vooral kracht. Ik zeg Hulde Jo

En eigenlijk ben ik nu een beetje de moraal van het verhaal kwijt maar waar het denk ik op neerkomt is dat ik mijzelf kan zijn en rust in mijn kop heb. En dat al mijn "ongemakken" daardoor te verdragen zijn. Maar ze kwamen wel koud op mijn dak vallen en een reality check alvorens je blijvende "verbeteringen" aanbrengt is zeker geen luxe...

Mvg Joanne

Bedankt voor je uitgebreide verhaal, Joanne, interessant om te lezen hoe je het 10 jaar na dato allemaal ervaart.

Dat je altijd transseksueel zult blijven is ook niet iets dat ik wil ontkennen, alleen je hoeft er natuurlijk niet echt een issue meer van te maken, en dat is wat ik bedoel met 'over je transseksualiteit heenstappen'.

De afgelopen maanden heb ik al gemerkt dat ik aardig op weg ben, in mijn dagelijks leven is het amper een issue meer. Mijn vrienden weten het inderdaad ook allemaal, maar voor hen is het geen onderwerp van gesprek meer want de nieuwigheid is er al lang van af. Nieuwe mensen die ik ontmoet vragen er ook nooit naar, alhoewel ze het vast vroeg of laat wel doorhebben. Maar zoals ik hier al eerder gepost heb, als mensen er zelf niet over beginnen doe ik dat ook niet, en ik ben nog nooit iemand tegen gekomen die er moeite mee leek te hebben dat ik transseksueel ben of me daardoor anders ging behandelen. Het verbaast me achteraf allemaal zelfs een beetje hoe gemakkelijk de meeste mensen er eigenlijk mee om gaan.

En tja, als het voor jezelf geen issue is en voor de mensen die je ontmoet ook geen issue lijkt te zijn, is dat dan niet meer dan genoeg? Voor mij is dat voldoende om gewoon happy te kunnen zijn met mijn leven.