Travestie.org

Hoi Chieftac,

Jouw verhaal klinkt als een ware worsteling en ik vind het knap dat je het toch ook zo goed kan bewoorden.

Toch zal ik je een vraagje willen stellen over de ontevredenheid over je lichaam. Komt de ontevredenheid vooral voort omdat, zoals je zelf zegt, de dingen niet allemaal even recht staan, maar dat je het op zich prima vindt om mannelijke lichaamskenmerken te hebben? Of vind je het echt helemaal niks om een mannenlichaam te hebben? Voordat je dat gesprek aangaat met Transvisie lijkt mij het wel handig om op die vraag een goed antwoord te hebben (mocht je die nog niet hebben). Want als er over het man zijn niet of weinig problemen bestaan dan is transseksualiteit niet aan de orde lijkt mij.

Even kijkend naar mezelf: ik ben ook niet tevreden met dingen aan mijn lichaam, mijn huid bijvoorbeeld is niet de mooiste, maar ik heb geen problemen met man zijn. Het is wel zo dat ik met enige regelmaat liever een dagje een vrouw wil zijn! Ik bezit absoluut een sterke vrouwelijke kant en aan die behoefte moet ik absoluut voldoen, want anders raak ik in de knoop met mijzelf. Maar daarom weet ik dus niet transseksueel te zijn maar travestiet.

Dat is inderdaad wel een goede vraag waar ik eigenlijk nog niet echt over na had gedacht. Ik heb nog eens rond gekeken op het internet en kwam het volgende stuk tekst tegen waar ik me wel een beetje in kan vinden.

Een tweede vorm van genderdysforie werd omschreven als fetisjistische travestie. Ook hier is het identiteitsgevoel nog duidelijk mannelijk te noemen, men heeft een geïntegreerd sociaal leven, maar omkleding gebeurt heel geregeld. Vooral vrouwelijk ondergoed geniet hier de voorkeur, dikwijls gedragen onder de mannenkledij. De omkleding heeft hier ook meestal weer een seksuele functie waarbij opwinding in veel gevallen alleen kan verkregen worden door middel van een kledingstuk of een niet-erotisch beladen lichaamsdeel van een vrouw. Vaak gaat dit gepaard met schuldgevoelens. Interesse voor het innemen van vrouwelijke hormonen kan aanwezig zijn.

Maar nu wou ik dus weten hoe ik hier precies het beste mee om kan gaan want dat weet ik dus niet. Ik wil wel graag meer vrouwelijke kleding gaan dragen (zowel thuis, als in het openbaar), en nog meer mijn vrouwelijke kant laten zien, maar dus niet zo erg dat het ook echt opvalt (dus zeker geen drag-queen). Maar dan wil ik dus ook niet het typische homo uiterlijk krijgen (ook al ben ik zelf wel bi, en dat is voor mij op zich ook al een enorme tweestrijd naast dit hele gender gebeuren). Maar ik weet dus niet precies hoe ik zou moeten reageren als ze er achter zouden komen als ik bijvoorbeeld in het openbaar beha's en andere vrouwelijke kleding zou gaan dragen.

Maar hoe ik dus over mijn lichaam denk ik echt het lastigste. Ik ben zeker niet ontevreden over het vervullen van mijn mannelijke functies, maar ik zou zeker ook wel meer vrouwelijkere dingen willen doen. Je weet wel, zo iets als meiden onder elkaar met elkaar doen. Er is bij mij dan ook zeker wel interesse voor het innemen van vrouwelijke hormonen. Ik zou het kunnen omschrijven als een soort van stoere meid willen zijn (ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven). En het klinkt misschien wat stom maar als ik bijvoorbeeld bij een enquête of zo iets mijn geslacht in moet vullen dan vind ik het altijd jammer dat ik er geen vrouw in kan vullen.

Uit de quote maak ik op dat het omkleden voor jouw dus vooral een sexueel iets is of ik trek ik nu de verkeerde conclusie (please correct me if I am wrong!)

Jouw wens om meer een vrouwelijke kant te tonen en ook de invulling daarvan (stijlvol/vrouwelijk/being one of the girls, niet drag queen) is voor mij precies hetzelfde. Ook met betrekking tot het behouden van een duidelijke mannelijke identiteit. Ik ben geen dokter, maar transseksueel ben je naar mijn inzicht in ieder geval niet. Travestiet/crosdresser zeker wel.

Over je twijfels over de praktische invulling, het dragen van kleding en vooral ook hoe je moet reageren als je in het openbare bent en dat mensen er achter komen, daarover kan ik maar één dingen zeggen en dat is: kleine stapjes! Zo heb ik het zelf ook opgebouwd. Ik ging dan stiekem naar andere mannen toe, ik was toen nog niet out. Eerst dus alleen wat ondergoed. Als ik dat fijn vond en nog belangrijker zelfs...kon accepteren van mijzelf, ging ik een stapje verder. Tweede stap was rokje en topje. Dan weer het proces van acceptatie voor jezelf en je prettig voelen. Derde stap was met pruik en schoenen. Vierde stap met make-up erbij. Buiten ben ik btw nog niet geweest dus daar ga ik niks over zeggen. Moraal van het verhaal dus: ga niet te hard van stapel lopen! En het is ook goed dat je professioneel hulp zoekt in jouw geval. Zelf ben ik 5 dagen geleden bij travisage geweest in Woerden. Een schat van een dame genaamd Truus runt een bedrijfje dat gespecialiseerd is in Travestie. Ze helpt beginners op weg (zo kan je er kleding/pruiken passen en doet ze make-up voor je), maar is bijvoorbeeld ook een soort 'safe-haven' voor mensen die al langer bezig zijn en nergens anders terecht kunnen. Het punt dat ik probeer te maken is dat ik erg veel baat heb gehad bij die afspraak en ik weet nu nog beter welke richting ik op wil qua kleren etc. Ik hoop dat je gesprek met Transvisie JOU op het voor JOU goede pad kan zetten.

Als ik door zou gaan met het dragen van vrouwelijke kleding zou ik daar ook wel het passende lichaam voor willen hebben (dat van een vrouw dus). Ik weet alleen niet of het dan wel mogelijk is om mijn mannelijke innerlijke identiteit te behouden, want ik denk dat er dan van me verwacht wordt dat ik me wel als vrouw zou moeten gaan gedragen. En ik weet dus niet of ik dit wel wil, omdat ik zelf natuurlijk geen vrouw ben. En ik heb zelf ook geen vriendinnen die ik dan als voorbeeld zou kunnen nemen.

Op dit moment zie ik mezelf gewoon niet ouder worden als man in vrouwenkleding (in ieder geval niet als travestiet in het openbaar, zoals hier eerder werd gezegd). In plaats daarvan zou ik dan zeker wel HRT overwegen. En dan verlies ik maar een deel (waarschijnlijk een heel groot gedeelte) van mijn mannelijke identiteit. Als ik daar gelukkiger van wordt vind ik het goed. Maar dit zou ik dus inderdaad nog echt goed met Transvisie moeten overleggen wat mijn opties zijn voor de toekomst.

Lieve schat ik lees nog zoveel innerlijke worsteling in je verhaal. Ga inderdaad aub eens praten en heel goed nadenken daarna over welke koers je nu wil varen. En loop dan absoluut niet te hard van stapel. Ben geen expert in met betrekking tot HRT, maar ik snap zeker wat het doet met je en wat het inhoudt en dat is een zeer grote stap. Weet dan dat je absoluut vrouwelijk gaat worden!

Verder rest me je nogmaals sterkte en succes te wensen voor je gesprek met Transvisie.

Na een nachtje slapen ben ik tot de conclusie gekomen waar ik zelf wel vrede mee heb. Ik heb van me zelf geaccepteerd dan ik crossdresser ben. Ik wil me in de toekomst zeker nog wel vrouwelijker gaan kleden, maar nep-borsten of een opgevulde beha vind ik ook al voldoende om dat stukje van het vrouwelijke figuur te krijgen, en hoef niet meer dat hele HRT traject er bij te doen. (die keuze tussen echt en nep vond ik nog wat moeilijk). En hierdoor ben ik dan alsnog in staat om een man te zijn en me daarnaast wat meer een vrouw te voelen. Het is alleen nog wat lastig dat ik nog bij mijn ouders woon, want die zullen het denk ik niet zomaar accepteren. Gelukkig kan ik over een tijdje de studentenwoning van mijn broer overnemen als die voor een maand naar het buitenland gaat. In die tijd kan ik dan in kleine stappen gaan experimenteren met de juiste kleding waar ik me goed bij voel. Hoe mijn ouders na die maand dan zullen reageren, weet ik niet maar ik denk dat ze me wel zullen accepteren als ik er zelf ook geen moeite mee heb.

Wat goed van je dat je er uit ben! Ben super duper blij voor je zeg. Voordat je bij je ouders uit de kast komt is het inderdaad wel handig dat je voor jezelf meer duidelijkheid hebt (over manier van kleden en doen etc. Wat is je doel hiermee) en dat je ook aan zelfvertrouwen wint. Zorg ervoor dat je 100% achter jezelf staat en dat acceptatie voor jezelf geen probleem meer is. Dan kom je ook beter over op je ouders denk ik.

Ik heb toch nog besloten om een keer op gesprek te gaan met transvisie, want de twijfel is gewoon nog te groot. En ik wil het liever wel zeker weten, in plaats van te leven met twijfels.

Op 13 februari heb ik een afspraak gepland met Transvisie. Ik ben benieuwd wat de uitkomst van het eerste gesprek zal zijn.

Succes Chiefie:)

Hopelijk geeft het je meer duidelijkheid en kan je op de rails worden gezet naar een juiste richting voor je. Zal voor je duimen.

Ik heb de laatste tijd nog eens diep nagedacht en ik kwam opeens tot een ingeving waarvan ik eigenlijk niet weet wat ik er mee aan moet. In mijn vorige aantal posts hebben jullie al kunnen lezen dat ik me al sinds de basisschool niet echt lekker voel in mijn eigen lichaam, en dat ik sinds mijn puberteit me ben gaan kleden in vrouwelijk ondergoed. Ik heb nog eens nagedacht waarom ik daar nu precies mee begonnen was. Ik denk namelijk nu eigenlijk niet meer echt om dat ik echt een meisje wou zijn, maar meer omdat ik wou ontsnappen van de werkelijkheid en dat lelijke mannenlichaam. Ik ben me toen denk ik gaan weerspiegelen tegenover meisjes omdat ik daar op dat moment verliefd op was en ik ze een veel mooier lichaam vond hebben dan dat van mij zelf. Maar of dit ook een teken is dat ik echt transgender ben weet ik dus niet. Ik heb altijd eigenlijk wel mijn uiterlijk/lichaam willen veranderen, en ik heb er vaak over gedacht of dat nu via een transitie (HRT) wel de beste oplossing zou zijn. Ik weet dat dit als een zwaar verhaal klinkt dat het meer bestemd is voor Transvisie, maar misschien weet toch al iemand op dit forum waar ik nog z'n beetje over na kan denken zodat ik dit kan meenemen in mijn gesprek met Transvisie.

Heey Chieftac,

Je zou het beste je gevoel kunnen uitspreken tijdens zo'n gesprek. Probeer niet te psychologisch te zijn te opzichte van jezelf, want daar raak je verward van. Zelf doe ik dat ook maar al te graag, en wordt er ook niet beter van.

Het is goed dat je je twijfels hebt bij een transitie, want dat is niet niks. Zelf denk ik er ook veel over na, is het wel of niet goed.

Besef je wel goed, dat de stap die je hebt gezet om in gesprek te gaan bij Transvisie de juiste was. Je haalt er meer uit door met mensen te praten, die weten waar ze het over hebben, dan maar te dubben in je hoofd.

Het lijkt alsof ik al heel wat stappen heb genomen maar ben net zo ver als jij. Zelf ben ik ook bij hen in gesprek gegaan en begin binnenkort in een praatgroep. De eerste stappen heb ik gezet, om mezelf beter te leren kennen en dat is het belangrijkste. Vind ik tenminste. Overhaaste beslissingen daar heb je niets aan, doe rustig aan, doe wat goed voelt en praat vooral met mensen.

Liefs Sophia

Het eerste gesprek met Transvisie verliep goed. Het was een hele opluchting om eindelijk met iemand over mijn gevoelens te kunnen praten zonder dat ze het vreemd vonden. Door dit gesprek ben ik nog eens gaan nadenken en kwam tot de conclusie dat ik crossdresser ben (travestiet vind ik nog een te confronterend woord). De laatste tijd merkte ik gewoon dat Nikkii (mijn vrouwelijke kant) niet langer weggestopt wou zijn, en heb haar dus al een beetje in mijn leven geaccepteerd. Nu moet ik nog die 1ne stap zetten naar mijn ouders en de rest van mijn omgeving: de coming out. Dit vind ik zelf nog wel een lastige stap omdat ik natuurlijk niet weet hoe iedereen hier op zal reageren. Ik ben hier nog over in gesprek bij Transvisie hoe ik dit het beste kan aanpakken, maar ik moet het gewoon een keer doen. Na de coming out kan ik pas me zelf 100% accepteren zoals ik ben.

Blij dat je met het gesprek wat bent opgeschoten en dat je stapjes nu kan maken. Hopelijk kan je binnenkort Nikkii accepteren als deel van jezelf en dat ze vrij kan zijn.

Overigens over de term travestiet gesproken. Vooral in UK en US is de term travestiet (transvestite) een beetje een belediging/scheldwoord. Dus dat labeltje hoef je jezelf niet op te plakken of laten opplakken als je je er niet fijn bij voelt. Crosdresser of wat breder...transgender...zijn ook termen die de lading goed dekken. Zelf prefereer ik ook die 'labels' al snap ik dat de buitenwereld alles op het hoopje travestie veegt en zelf maak ik ook geen probleem van als de term wordt gebruikt in gesprek. Maar goed nogmaals ben ik erg blij dat je voor jezelf wat meer duidelijkheid hebt en dat je op weg bent naar zelf acceptatie.

Beste Chieftac,

Wat een bijzonder verhaal. Ik kan er in ieder geval 1 ding uit opmaken en dat is dat je graag vrouwenkleding draagt. Dat is een deel van jou en op dat gebied zou ik zoveel mogelijk experimenteren als ik jou was.

Maar ik las dat je niet echt ontevreden bent over je lichaam. Als je een tevreden leven kunt leiden zoals je nu bent zou ik dat zeker zo blijven doen. (zonder het gebruik van geslachtshormonen, het laten uitvoeren van allerlei cosmetische behandelingen en uiteindelijk het uit laten uitvoeren van een geslachtsaanpassende operatie.)
Een totale geslachtsaanpassende behandeling is namelijk heel erg ingrijpend en niet zonder risico's. Daarbij is het ook nog eens behoorlijk duur en pijnlijk.

Bij veel transseksuelen is het al op zeer jonge leeftijd overduidelijk dat ze een geslachtsaanpassende behandeling wensen en dat ze daar alles voor over hebben.
Maar iedereen is anders en bij jou is het blijkbaar allemaal niet zo zwart/wit. Ik wens je heel veel succes met jouw zoektocht naar jezelf en ik hoop dat je veel zult hebben aan de gesprekken bij Transvisie.

Liefs,

Jaimee