Frederique_ schreef: zelfs als die behandelaars een uitgangspunt hanteren (nl: dat de manier waarbij je jezelf ziet binnen je seksuele fantasieën je "lichamelijke Zelf" of "lichamelijke eindpunt van de behandeling" is) dat niet de mijne is.
Interessant. Wist ik niet eens. Dan had ik daar dus 40 jaar geleden al kunnen zitten.
Waar haal ik die terughoudendheid vandaan? Laat ik die jou maar niet aan gaan praten...
Buck Angel heeft er 10 jaar therapie in gestoken voordat hij om ging en ik ben ook liever vrij van twijfel vooraf dan dat ik dat achteraf moet zien te klaren.
Babette schreef:de samenleving of omgeving heeft niets te eisen. Jij bepaalt in jouw leven wat er gebeurt en zeker niet die samenleving of je omgeving! Ik denk dat dat een onvoorstelbare valkuil is, waar heel veel mensen in tuinen: het zich willen aanpassen, aardig gevonden worden, en je proberen te schikken naar de verwachtingspatronen van anderen. Het enigste wat je daarmee bereikt is dat je over het algemeen jezelf schromelijk te kort doet, en dat is een ongezonde bezigheid, dat kan leiden tot een negatief zelfbeeld: niet doen!
Groetjes en liefs,
Babette.
Hallo Babbette,
je hebt gelijk, maar omdat je toch wilt werken etc moet je je soms toch aanpassen aan wat die samenleving wil. Dat meer kwaad dan goed doet kan ik van mezelf beamen, maar ja, ik wist niet beter en wist pas toen ik op mijn 30e een documentaire op tv zag wie ik was, en viel alles in mijn leven op z'n plaats. Ik heb toen nog 6 jaar concessies gedaan omdat ik het proces niet aandurfde, toen ben ik voor de volle 100% voor gegaan.
Frederique_ schreef: Ook zij zouden toch moeten weten dat 10% van de in Nederland geboren mannen een seksuele voorkeur voor een man heeft en dat 70% van de mv-transseksuelen een seksuele voorkeur voor een vrouw heeft
Hoe kom je aan die cijfers Frederique, 70% lijkt mij eerlijk gezegd erg hoog, wat ik weet uit wetenschappelijk onderzoek van zo'n 10 jaar geleden is het 40%, en zelfs dat is ruim hoger dan bij biologische vrouwen, maar daar zijn genoeg verklaringen voor. Die 70% wil ik toch wel onderbouwd zien met de resultaten van een gedegen onderzoek, en niet wat je in je eigen omgeving of bv hier telt.
Ik heb me aangemeld bij het genderteam van het ZIEKENHUIS. Niet aan de andere kant van de Boelelaan, bij het opleidings- en onderzoeksgedeelte. Artsen hebben binnen ziekenhuizen de eed van Hippocratis afgelegd: een eed die inhoudt dat artsen zich verplichten het lijden van patiënten te verminderen. 14 maanden zinloos onderzoek is niet het lijden verminderen. Dat is het lijden verlengen.
Als men onderzoek wil doen, dan mag men dat vragen. Daar mag ik als patiënt vervolgens ja of nee tegen zeggen. Daar zal ik (zie mijn eerdere bericht) ook ja tegen zeggen zolang ik mijn eigen ontwikkeling daarmee niet onnodig in de weg zit. Onderzoek staat onder bewaking van de ethische commissie van de VU. De psychologische diagnose binnen het genderteam is niet zo'n onderzoek. De psychologische diagnose is een onderzoek waarmee psychologen onder meer pretenderen vast te stellen of iemand wel-of-geen genderdysforie heeft. Dat dit een illusie is weten we allemaal.
Dat de VU van 1970 tot 2005 last heeft gehad van diverse pluimage uit eigen medische wereld, politiek, etc. klopt. De laatste ellendeling op dit vlak heet A Campo. Nu kun je daar op 2 manieren op reageren: (1) door heel strikt en star regeltjes te gaan bedenken en je daar heel strikt en star aan te houden zodat je naar de buitenwereld kunt zeggen "wij zijn echt heel zorgvuldig bezig". Dit is de oplossing die men gekozen heeft, men zit er de patiënten ontzettend mee in de weg. (2) door met die omgeving in discussie te gaan en ze er van te overtuigen dat de vooroordelen die er in die omgeving zijn niet kloppen. Je kunt dat alleen doen, maar ook samen met een groep patiënten. Dat laatste zie ik ze niet doen - ik vind dat een gemiste kans.
Men kiest telkens voor de "kruip-in-de-schulp"-oplossing. Te bang om de confrontatie aan te gaan. Ik heb dit wel eens vergeleken met transen die in de kast zitten (en ja, ik heb dat zelf ook een tijdlang gedaan): de buitenwereld is eng, ik kan me maar beter gedeisd houden. 't Is een oplossing, maar eentje die niet voldoet. Bij de VU niet alleen voor een aantal mensen binnen de VU (die echt wel anders willen), maar ook voor de patiënten. Het is werkelijk beschamend dat er in 2001 een protocol is vastgesteld waarmee men patiënten ook met wel-hormonen-maar-geen-SRS kan behandelen en bij de VU heeft men het in 2007 niet ingevoerd, maar men zit nog steeds "te onderzoeken" of het VU-protocol misschien kan worden opgerekt dat het wel kan... En de patiënt? Die trekt aan het kortste eind. Want de angst voor de omgeving van de VU, de angst voor mede-artsen/psychologen met een andere mening is groter dan de wil om patiënten goed te behandelen.
Echt triest...
Over Bailey: in mijn seksuele fantasieën komt het beeld regelmatig naar voren dat ik me als vrouw kleedt. Dat leidt tot erecties. Ik heb voor de verklaring daarvoor regelmatig naar Paul Vennix ("gendertranspositie") verwezen. Wat hij in zijn boek Travestie in Nederland en Vlaanderen (onderzoek onder 474 T*'s) schrijft over erotiek in combinatie met gendertranspositie ervaar ik in mijn leven ook. Mijn psychologe geloofde daar niet in, zij verwees hierbij enkele keren naar Bailey ("verliefd op eigen uiterlijk als vrouw"). Ik heb een paar keer verteld dat ik me daar niet in herken...
Nannette, 70% meende ik me te herinneren uit het boek van Paul Vennix. Op p. 35 van "Travestie in Nederland en Vlaanderen" blijkt dat het niet helemaal klopt, ik kom daar het volgende tabelletje tegen (aantal mensen: 474):
* Uitsluitend heteroseksueel: 61,5% (landelijk = 89,5%)
* Biseksueel, voorkeur voor vrouwen: 24,2% (landelijk = 6,4%)
* Geen voorkeur voor mannen of vrouwen: 2,1% (landelijk = 0,0%)
* Biseksueel, voorkeur voor mannen: 2,1% (landelijk = 2,6%)
* Uitsluitend homoseksueel: 5,3% (landelijk = 2,6%)
* Aseksueel: 4,6% (landelijk = niet gemeten)
Janiek2 schreef:Interessant. Wist ik niet eens. Dan had ik daar dus 40 jaar geleden al kunnen zitten.
Waar haal ik die terughoudendheid vandaan? Laat ik die jou maar niet aan gaan praten...
Buck Angel heeft er 10 jaar therapie in gestoken voordat hij om ging en ik ben ook liever vrij van twijfel vooraf dan dat ik dat achteraf moet zien te klaren.
Kijk, Janiek, dat jij het rustig aan wilt doen dat gun ik je helemaal. 't Is jouw lichaam, jouw geest, jouw familie, jouw leven.
Maar dat een ander mens (bijv. de onderzoekers van de VU) het een goede zaak vindt om MIJ, zogezegd "in mijn belang" maar in werkelijkheid "omdat die onderzoekers bang zijn voor hun eigen omgeving", langdurig in de weg te zitten - dat vind ik echt een heel ander verhaal. Dat is echt iets dat aanpassing behoeft!
Ik gun jou alle vrijheid om rustig je eigen gang te gaan. Gun je mij dat ook - ook als mijn keuzes anders zijn dan de jouwe?
Citeren uit een boekje over travestie, dat zijdelings handelt over transigheid, en dan conclusies trekken over het percentage transen dat watvoorgeaardheiddanook heeft, heeft weinig zin.
We gunnen je allemaal je geluk, Frederique. Kunnen we dan nu voorlopig ophouden over de onredelijkheid van de VU?
Echt een specifieke reden voor het onderwerp "travestie" hebben we niet. Maar onderwerpen als tienerzwangerschap, anorexia, HIV/aids, ... enz. waren al te vaak aanbod gekomen en die mochten we niet meer kiezen.
Morbide schreef:We gunnen je allemaal je geluk, Frederique.
Dank je, erg vriendelijk!
Morbide schreef:Kunnen we dan nu voorlopig ophouden over de onredelijkheid van de VU?
Zolang het me hoog zit zul je het nog wel eens tegenkomen... Kunnen er 2 dingen gebeuren om me te stoppen: [1] ik groei er overheen of [2] de VU verandert zichzelf
Irene schreef:Weerwoord klinkt meer als een dissonant, bij weerklank denk ik aan harmonie
Irene
Wat iemand naar voren brengt, roept doorgaans een soort van echo op in de ziel van een ander. Dat is niet altijd harmonisch. Eerlijkheidshalve kun je die echo hooguit voor jezelf houden, als je dat in het belang van de ander acht, maar anders laten klinken, dat gaat niet.
. Ik zal ophouden met mijn gezeur 