Jouw online T* community website
http://travestie.org/forum/
) maar lig krom van dat mens wat er in speelt.Het verschil tussen primair en secundair (of zelfs tertiair...) is, imho, dat het erg aannemelijk is dat de eerste categorie met genderdysfore gevoelens geboren is, en dat een secundaire trans op latere leeftijd genderdysfoor geworden is. Vandaar dat de VU daar in eerste instantie afwijzend tegenover staat, maar als je erop blijft hameren dat je van geslacht moet veranderen, zullen ze uiteindelijk wel toestemmen in de behandeling, ze zijn alleen voorzichtiger met het stellen van de diagnose en geven daarom oranje licht. Daarna wordt gekeken hoe je reageert op chemische castratie. Als je het niet verdragen kunt om impotent te zijn, dan lijkt het me beter als ze het zaakje maar laten zitten.Joanne schreef:Primaire transen hebben hun transgevoelens al voor hun puberteit (lees op 3, 4 of 5 jarige leeftijd) en secundaire pas in of echt vlak voor hun puberteit. Die laatste groep werd een tijde afgeketst voor behandeling bij de VU al heb ik daar nooit wat van begrepen. Trans is trans voor mij. Enneh Lisa, dat Blont waar ik in mijn onderschrift over schrijf is een citaat uit de reclame van geweldige noten. Ik weet het product niet meer waar de reclame omdraait (noten neem ik aan
Je wordt tijdens de eerste 6 gesprekken compleet doorgelicht, daarbij wordt ook gekeken naar je gezinssituatie, familiebanden etc. De MPRI2 test (als ik me de naam goed herinner) geeft zo'n beetje een blauwdruk van je persoonlijkheid en zegt ook iets ovver je intelligentie dus.Joy schreef: het zou een onderzoek waard zijn eens te bekijken hoe bij transen de gezinssituatie geweest is, alsmede de omgeving, de familiebanden, eigen functioneren, intelligentie etc, het hele plaatje, en vergelijk dat met de bepalingen of iemand primair of secundair trans is (imo volstrekt onnodig, trans is trans en pri of sec doet imo niets af aan het trans zijn)
Ze kijken niet naar hoe oud je bent als je je aanmeldt, maar hoe oud je was toen je voor het eerst het gevoel had dat er iets niet helemaal in de haak was. Het kan dus voorkomen dat iemand van 40 gediagnosticeerd wordt als primair en iemand van 25 als secundair.Joy schreef: (ben erg benieuwd hoe het vu bepaald of je pri of sec bent, en wat zij vinden van die onderverdeling)
De kans op spijt krijgen is groter.Joy schreef: ik begrijp niet wat het nut is van deze 2 ondercategorieen
Mee eens. Maar dan moet je wel sinds lange tijd met die gevoelens geworsteld hebben. Als je ze pas op latere leeftijd "ontdekt", is dat niet het geval.Joy schreef: wel lijkt het me,zijn de gevolgen van iemand die niet op jonge leeftijd zijn/haar gevoelens kenbaar kan maken vele malen groter
Deze redenering volgend, zou ik dus een primaire trans zijn?Vandaar dat de VU daar in eerste instantie afwijzend tegenover staat, maar als je erop blijft hameren dat je van geslacht moet veranderen, zullen ze uiteindelijk wel toestemmen in de behandeling, ze zijn alleen voorzichtiger met het stellen van de diagnose en geven daarom oranje licht.
Soms, soms niet. In jouw geval heb ik je profiel en je introductie gelezen. Dat doe ik meestal voor ik op iemand reageer die ik niet ken. Daarna blader ik wel eens wat en klik ik soms draadjes open als het onderwerp me intresseert.Cynthia schreef: Er moet me toch even iets van het hart.
Ik las onderstaande tekst in je laatste posting:Blijkbaar verdiep jij je toch wel in mensen voor je wat opschrijft.Trouwens, toen ik me aan het inlezen was over jou ...
Ik hoop niet dat je hier mee probeert uit te leggen dat je het redelijk vind om van mij te verwachten dat ik al je (bijna) 700 postings ga lezen voor ik op je reageer.Cynthia schreef: Daarom zit het volgende mij des te meer dwars, omdat ik het nogal ongefundeerd vond overkomen:Als je je in mijn situatie had verdiept, had je geweten dat het eerste gesprek met een maand is uitgesteld (door persoonlijke omstandigheden) en dat er tussen het eerste en tweede gesprek niet 1 maar 2 maanden tijd zit (als gevolg van ziekte).Maar dat je nu steeds onderaan ieder postje aangeeft dat je het wachten toch wel heel lang vind duren, daar ben ik het niet mee eens. Die wachttijd staat namelijk in schril contrast tot de tijd die jij jezelf hebt gegeven om te besluiten om je aan te melden bij de VU.
Ik kon ook niet wachten op mijn eerste gesprek, je hoeft niet tevreden te zijn met de wachtlijsten, want die kunnen korter. Maar je zult je er wel bij neer moeten leggen. Je eerste gesprek afzeggen wegens iets vaags als persoonlijke omstandigheden zegt mij dat je de gab niet als dringend ervaart. Tenzij je op begrafenis moet, kan ik mij geen enkele reden indenken waarom je het eerste gesprek zou afzeggen. Aangezien het nog geen uur rijden is van Heerhugowaard naar Amsterdam, zou het je ongeveer twee en half uur van je tijd kosten om heen en weer te reizen en een praatje te maken met een psych, dan moet je vast wel doodziek zijn geweest.Cynthia schreef: En weliswaar is dat allemaal heel goed verklaarbaar, en het valt inderdaad in het niet bij de tijd die ik zelf nodig heb gehad. Maar houdt dat dan automatisch in dat je tevreden moet zijn met de wachttijden die ermee gemoeid zijn?
Zucht... Inlezen is niet verplicht en ik denk dat er weinig zijn die het doen. De VU is er niet voor twijfelaars die denken dat het misschien wel leuk is om van geslacht te veranderen, maar het niet zeker weten. Ze gaan er namelijk van uit dat het voor jou wel duidelijk is wanneer je je aanmeldt en dat het dus een zaak van leven en dood is, omdat je niet als man verder kunt leven. Die indruk wek jij nergens. De wachttijd voor een eerste gesprek met een psych is dan volgens mij ook opzettelijk vrij lang. De meeste misschien-wel-transen bedenken zich namelijk voor die tijd en melden zich weer af. Dat komt de wachttijden voor degenen die wel zeker zijn van hun zaak ten goede. Als je na een halve eeuw man te zijn geweest, nog steeds niet zeker bent of je dat wel zou kunnen volhouden eventueel, lijkt het mij verstandiger om te accepteren dat je gewoon TV of TG bent, maar geen trans.Cynthia schreef: Ook hier heb jij je huiswerk niet goed gedaan. Ik ben juist degene die permanent twijfelt of ik wel de juiste keuze maak en of er niet een andere weg is. Ik staar me echt niet blind op dit proces, en vind me heus niet zielig en zo wil ik niet worden behandeld ook.
Komt vaker voor hoor dat mensen elkaar niet liggen. Leg je er maar bij neer.Cynthia schreef: Feit blijft echter dat jij en ik elkaar gewoon niet liggen. En waar dat door komt ...? Heb je daar ook een idee over?
Nee, het moet. Da's uiteindelijk het doel, gelukkig zijn met jezelf. Verplicht.Esther schreef: Deze redenering volgend, zou ik dus een primaire trans zijn?
Geweldig!
Primair, secundair, tertiair, ik lig er niet van wakker.
Gewoon gelukkig mag dat ook?
Dan blijft wel de vraag of Jamie en Danique dat ook willen. Ik denk van niet, volgens mij worden ze nu al gillend gek van alle mensen die zonodig in hun msn lijst willen zodat ze nog even kunnen doorgaan met succes wensen en zeggen hoe moedig het wel niet is. Die reactie kreeg ik ook vaak te horen in het begin en ik was daar heel snel flauw van.Lisa Hart schreef: Misschien is 10 jaar wat erg ver weg maar misschien een periode van 5 jaar zou misschien wat meer duidelijkheid geven denk ik zelf.
Jambers... bah.Lisa Hart schreef: Al heb ik het programma van Jambers wel gewaardeerd toen hij een marokaanse vrouw bezocht die toen hij hem 10 eerder interviewde over zijn gevoelens over het vrouw zijn en zijn strenge geloof wat hem tegenhield was het voor mij toch een verrassing dat de jongen ondanks dat zijn moeder niks meer met hem te maken wil hebben toch nu als vrouw leefde alleen dan zonder SRS.
De meeste post op's die ik ken zijn redelijk gelukkig, naar mijn weten. Al is het vaak wel niet helemaal geworden wat ze er van verwacht hadden, dat is wat anders dan spijt. Meer een gevoel van is dit nou alles? Die anti-climax is (bijna) inherent aan het proces.Lisa Hart schreef: Afgezien van het verdriet vanwege het verlies van contact met zijn moeder en een paar zussen oogde hij heel erg gelukkig.
Gelukkiger dan in de uitzending van 10 jaar geleden.
Denk dat ook bij mij het idee voorbracht over een reportage over deze 2 meiden enkele jaren later.
Het harder worden van mijn gelaat en het vermannelijken van mijn lichaam was voor mij aanleiding om roofbouw op mijn lichaaam te gaan plegen, zoals mijn moeder het noemde. Hormonen doen gelukkig een hoop en als je het kunt betalen zijn de mogelijkheden bijna onbegrensd. Daar zit wel een risico aan vast, namelijk dat je altijd wel weer ergens een mannelijk trekje zult vinden dat je niet aanstaat en als je dan al een keer de stap naar een ingrijpende operatie hebt genomen, is die stap de volgende keer een stuk kleiner. Ik ken bijvoorbeeld post op's die meer als 40(!) cosmetische ingrepen hebben ondergaan.Lisa Hart schreef: Ja dat is inderdaad waar,dat vrouwen naarmate ze ouder worden steeds meer naar elkaar gaan staan qua uiterlijk.
En uiteraard heeft de tands des tijds bij mij ook al wat sporen nagelaten.
Voor me 23ste levensjaar had ik echt een heel leuk koppie alleen na die tijd werd het snel minder.
Me kaakbotten schoten ineens door,er kwamen meer hoeken in me gezicht kortom een tijd die ik als verdrietig heb ervaren.
Ik heb ook in die periode een soort haat tegen me gezicht opgebouwd die ik nu gelukkig als eng beschouwd maar goed nu kan ik er de verklaring voor geven,het vrouwelijke karakter verdween uit me gezicht en dat vond ik verschrikkelijk.
Dat even terzijde voor de rest,je had het over aftakeling en moest gelijk hier aan terug denken.
Ehm, een broek trek je toch veel sneller aan en uit dan panties en een rok? Een grote witte slobbertrui vind ik niet slettebakkerig hoor. Je legt de nadruk er mee op je bovenlichaam en daardoor valt het des te meer op dat je geen heupen hebt. Helemaal met zo'n kort, smal rokje eronder. Met getailleerde bovenkleding en een wijde, vrouwelijke broek kun je dat een beetje camoufleren. De boel insnoeren met een corset kan ook, maar dat lijkt me geen aanrader. Gelukkig heb ik makkelijk praten met mijn wespetaille.Lisa Hart schreef: Wat betreft me foto kan ik zeggen dat deze erg gedateerd is inmiddels.
Deze was genomen in de tijd dat ik als een spook me omkleedde als vrouw omdat me moeder er beslist niet mocht achterkomen.
Daarom ben ik nogal pikant gekleed omdat ik mezelf niet genoeg kon uitten en gelijk maar helemaal op de beetje slettebak tour ging.
Rokken blijven in het begin een afrader. Mensen doen vaak normaler tegen iemand die ze ervaren als een man in vrouwenkleding als je een broek draagt, dan wanneer je een rok draagt. Raar maar waar.Lisa Hart schreef: Inmiddels ben ik zo ver dat ik liever langere rokken draag en dan sexy schoentjes eronder.
Voel me er beter bij en veel vrouwelijker,deze foto’s zijn onderweg om ontwikkeld te worden.
Ben benieuwd. Foto's moet je nooit weg doen. Niet alleen omdat je dan de vooruitgang niet meer kunt zien, maar omdat je er later spijt van kunt krijgen en weg is weg. Je zou de transen die al hun jeugdfoto's verbrand hebben de kost eens moeten geven...Lisa Hart schreef: Zodra ze ingescand zijn dan vliegt deze foto eraf,bewaar hem wel want het heeft voor mij wel een diepere betekenis.
En alleen daarom wil niemand naast je zitten?Lisa Hart schreef: In het dagelijkse leven wil ik weleens een wat vrouwelijke broek aantrekken of een heel klein beetje make up op doen.
Consequent laten blijken dat je het wel heel erg graag wilt zijn, is voor de meeste mensen genoeg om je (uiteindelijk) ook zo te behandelen. Het is voor mij erg wennen dat mensen die mij lieten vallen na mijn coming out, nu bij beginnen te draaien en soms gewoon ronduit aardig doen. Dat ik niet zo erg meer op hun vriendschap zit te wachten, begrijp je vast wel. Toch blijft het een leuke vorm van erkenning en doe ik maar gewoon aardig terug.Lisa Hart schreef: Verder dan dat wil ik voorlopig niet gaan,daar vind ik me nog niet”vrouw” genoeg voor aan de buitenkant.
Kan het niet zijn dat ze gepikeerd zijn omdat ze een goedkope klusjesman kwijt zijn? Je moet je ook realiseren wat je van iemand vraagt, naast de dood is man of vrouw zijn, een van de weinige zekerheden in het leven van een gemiddeld mens. Dat mag echter geen excuus zijn voor hen om je te discrimineren. Als je de mannenrol met overtuiging gespeeld hebt, is het voor een ander erg moeilijk te begrijpen waarom je het niet langer kunt. Je leek er immers erg goed in te zijn.Lisa Hart schreef: Mensen gaan nu eenmaal anders tegen je aankijken en zeker toen ik bepaalde zwart werk activiteiten vanwege gevoelsmatige belangen stopte kon ik het helemaal wel vergeten.
Als je beide plezier beleefd aan die activiteit wel. Ik wist rond die leeftijd ook wel wat masturberen is, ik had er alleen geen trek in. Mijn eerste natte droom was een nachtmerrie. Maar het zou natuurlijk wel onzin zijn om te stellen dat ik nooit enig plezier heb beleefd aan seks. Penetratie heb ik wel altijd gezien als een verplichting. Ik was er erg laat bij, ontmaagd op mijn 21ste. Gestopt met seksueel actief zijn op mijn 23ste, omdat ik het niet meer kon of wou. Ik wacht liever totdat het op de goede manier kan.Lisa Hart schreef: Nou qua seks was ik er erg vroeg bij eigenlijk.
Het doktertje spelen heeft bij mij meer losgemaakt dan bij de meeste.
En ergens vlak na me 10e verjaardag had ik ineens een natte droom meegemaakt.
Ontdekte al snel dat het ook kon als je wakker was en ik was niet de enige op school.
Een andere jongen uit me klas was al net zo vooruit geschoten op dat punt.
En samen dingen doen is veel leuker dan alleen toch?????
Omdat je er zelf over begonnen bent, wat voor ingreep? Een besnijdenis vanwege een te strakke voorhuid? In dat geval tref je het niet als toekomstig heterovrouw.Lisa Hart schreef: Was echter van korte duur toen ik er veel pijn kreeg maar schaamde ervoor ermee naar me moeder te stappen omdat ik toen dacht dat het niet normaal was op die leeftijd.
Na mijn vaders overlijden zo rond me 15e had ik er genoeg van en zodoende alsnog de ingreep.
Laat met seks zijn zegt niet dat je ook laat bent met alcohol en drugs misbruik. Ik ben, vanaf mijn 17e, vijf jaar lang geen moment nuchter geweest.Lisa Hart schreef: Ik werd eigenlijk veel te vroeg volwassen en dat heeft geleid tot op jonge leeftijd verslaafd raken op me 15e.
Snel daarna kwamen er drugs en andere leuke pillen die me tot een onmens maakte.
Wees dus maar blij dat jij niet zo snel was met het seksuele gedeelte.
Je moeder zal zich warschijnlijk afvragen waarom je haar hebt meegesleept naar Amsterdam, binnen 20 minuten sta je weer op de stoep namelijk. Ik begrijp wel dat je de intake als een mijlpaal ziet, maar feitelijk stelt het niks voor.Lisa Hart schreef: Om op je laatste vraag antwoord te geven:
Nee ik heb sinds dit jaar besloten de knoop door te hakken en op 29 april heb ik dan me intakegesprek.
Samen met me grootste vriendin die ik heb in deze koude wereld(moeder)zal ik amsterdam weer aan doen.
Nee, niet toegeven aan de anti rook maffia!Lisa Hart schreef: Wat betreft de nagels gaat het al beter als ik ze niet zo lang laat groeien,ze zijn dan veel beter schoon te houden maar zal je tip ter harte nemen en proberen.
Stoppen met roken wat ik toch wil doen om mij fysiek sterker te maken zal uiteraard alles oplossen.
De reden waarom ik dat er bij vermelde is omdat je mijn posting ook heel verkeerd had kunnen opvatten en zo heb ik probeer aan te geven dat ik het goed bedoel. Je moet je er niet teveel bij voorstellen, want veel meer dan je introductie en je profiel heb ik niet gelezen. Een introductie postje van mij zul je niet vinden en mijn profiel is uiterst summier, misschien wel wat te, omdat er mensen met intenties waar ik helemaal niet op zit te wachten mijn msn binnenkomen.Lisa Hart schreef: Maar vind het zeker leuk dat je even over mij doorgelezen heb en ik zal het over jou ook zeker doen want weet eigenlijk nog te weinig van je,iets wat me nu erg gaat irriteren.
Het praat toch gemakkelijker als je elkaar iets beter kent toch????
Fijn is dat, mooi, lekker, heb ik weerViolet Skye schreef:Nee, het moet. Da's uiteindelijk het doel, gelukkig zijn met jezelf. Verplicht.Esther schreef: Deze redenering volgend, zou ik dus een primaire trans zijn?
Geweldig!
Primair, secundair, tertiair, ik lig er niet van wakker.
Gewoon gelukkig mag dat ook?
) en een uurtje ongelukkig zitten zijn, knap ik vast van op.