WilmaB schreef:Carola-Voorvelt schreef:
Langs de andere kant heb je iemand leren kennen via de computer.
Na een tijd contact via die computer,voel je beide aan dat de ander nog beter bij je aansluit en bij je past dan je eigen schaduw.
Maar je hebt elkaar nog nooit ontmoet.
Dus onstaat er al doende de angst dat het qua uiterlijk misschien niet klikt en wordt de angst dat daardoor die speciale band verloren zal gaan met de dag groter.
Resultaat ... totale verwarring.
Dan komt de tijd dat je elkaar wilt gaan zien en spreekt iets af voor het weekend, en dan bedenk je je ineens dat hij alles van je weet, behalve dat ene.
Want dat ene heb je steeds maar voor je uitgeschoven, bang voor zijn reactie.
Je besluit, omdat je bang bent, om maar een eenvoudig smsje te sturen met de boodschap dat je een transseksueel bent.
Dan hoor of zie je een hele dag niets, geen telefoon, geen smsjes, geen berichten op msn of icq.
Je weet het dan niet meer, hoe kon je nou zo stom zijn.
Ineens hoor je het geluid van je mobieltje, een smsje, bang om het bericht te lezen laat je het mobieltje liggen waar ie ligt.
Je houdt het dan toch niet langer uit en gaat het berichtje lezen.
Je leest een copy'tje van je eigen smsje waarin dus staat dat je transexueel bent, met daarachter het antwoord, nou en?
Een paar maanden later woon je samen en op het moment dat je antwoord op deze post, woon je alweer 3 jaar met de liefste, leukste man van heel het land samen.
Liefs,
Wilma.
Wow Wilma, jij hebt echt geluk gehad hoor meid... en ik gun het je dan ook van harte. Maar hetzelfde dilemma als hierboven staat heb ik ook zovaak meegemaakt. Duizenden mannen passeerden de revu in mijn MSN messenger tot ik een punt bereikte van: "Moet ik nu al voor de 350.000 ste keer uitleggen wat mijn hoobies, zijn, wie ik ben, wat ik leuk vindt, blablabla' terwijl als hij hoort dat ik 'trans' ben, dat hij dan mteeen afhaakt. Tenminste, zo was het vaak. Onlangs nog kwam ik een 'leuke jongen' tegen , hij was koerdisch. Hij klikte me aan in SKYPE en we hadden een daglang heel leuk kontakt. Hij zei dat hij me erg leuk vond terwijl ik het moment NADAT hij me aansprak, al zei: 'Maar je hebt toch wel mijn profiel gelezen? Weet je wel dat ik transsexueel ben?' Hij sprak wat gebrekkig nederlands maar hij zei: 'Ja dat weet ik! Geeft niet'MAar ik denk dat hij het niet snapte, hij dacht dat ik waarschijnlijk van veel SEX hield ofzo! Maar ok, een dag en ettelijke fijne en romantsiche emailtjes verder en bijna 18 uur chatten verder, vroeg ik het hem nog eens voor de zekerheid.... 'Je weet toch wel wat transsexueel is he?'. 'Nee leg eens uit wat is het?' dus ik leg hem uit hoe het zit. Ineens minutenlang stilte. Ineens kreeg ik antwoord: 'Sorry zohra, ik hou van jou maar ik kan niet met jou verder... ikben allochtoon, je weet het, onze cultuur... ik kan niet bij mijn familie aankomen 'met een transsexueel!!!'. ZIEDEND Was ik, ik schold hem de huid vol en von het een lafbek. Voor wie leef je tenslotte? Voor jezelf of je familie? MAar ja ok, in 'die culturen' zijn familie banden erg belangrijk, op het ZIEKELIJKE AF wat mij betreft.
Geen enkele allochtoon hoeft mij meer te benaderen en te proberen mijn hart te winnen, want ik gooi hem linea recta in de prullenbak! Ik heb geen zin in keer op keer een gebroken hart. Alsof je een 'ding' bent, dat niet getoond mag worden aan de familie... ERG HE? En ZO MANNELIJK zie ik er nou ook weer niet uit, BAH! Dit zijn echt rotdingen.
Nu nog een over het hoofdonderwerp: 'De Stalker'. Allereerst even een melding dat ik de hele dag door mannen heb die zich aanmelden in mijn messengers. Veelal buitenlandse mannen die mij via diverse wegen weten te vinden, vooral arabische mannen. Zo had ik een tijd geleden een arabische man leren kennen, buitengewoon KNAP en charmant. Hij sprak me aan in yahoomessenger. Ik was op dat moment zwaar verbitterd doordat ik zoveel rotervaringen had gehad met mannen dus ik gedroeg me als een icequeen en gaf hem alleen maar kille antwoorden, terwijl hij lief en aardig bleef, maar het interesseerde me niet meer, tenslotte waren alle mannen honden in mijn ogen, op DAT moment. Enfin, later raakten we weer goed met elkaar... bleek dat hij me al heel lang volgde op het internet en zelfs allerlei privedingen van mij afwist. Echter, ik kende hem totaal niet, ik zag hem via de cam, hij woonde in Riyadh in Saudi Arabie. Een steenrijke plastisch chirurg. Hij was getrouwd maar wilde graag een relatie met een 'niet-geopereerde transsexueel'. Ik zei: 'Vergeet het maar, dat ding wordt erafgehakt en gaat de gehaktmolen in, ik wil geen penis... ik wordt niet voor niks vrouw' Hij probeerde me er uit alle macht vanaf te houden door me voor te houden dat ik er vreselijk spijt van zou krijgen! MAar nee ik gaf niet op. We kregen op den duur ruzie om iets geks. Hij wilde dat als ik met hem zou trouwen, gesluierd zou leven. Tenslotte moeten vrouwen in saudi arabie gesluierd leven. MAar ik wiegerde pertinent. Hij vroeg me waarom ik daar zo moeilijk over deed, waarom ik het niet overhad voor 'onze liefde'. 'Onze liefde? Welke liefde?'. Dat had hji maar alvast bepaald. Hij wist dat mijn moeder twee miskramen had gehad, hoe ik mijn makeup droeg de avond tevoren, welke kleding, welke tijden ik de hond uitliet, dat soort enge dingen! Enfin, hij was ziedend en vond het vreemd dat ik een steenrijke man afwees die me alles kon geven wat mijn hartje begeerde. Ik zei dat ik niet onder de indruk was van zijn rijkdom dat ik liever arm was!
Het kontakt werd verbroken, hij verwijderde zijn account en ook van de datingsite vanwaar ik hem ken verwijderde hij zijn account! Zodat ik geen kontakt meer met hem kon opnemen maar hij wel met mij, emailadressen die ik van hem had, werden opgeheven! hij kon mij echter wel altijd terugvinden via mijn diverse profielpagina;s.
Maanden gingen voorbij. Ineens werd ik geroepen met een vreemde naam: Iemand die ik niet kende. Op een gegeven moment zei hij een woord waaraan ik hem herkende; 'Zozi, zo noemde hij me in 'romantische buien!' Dus ik zei dat hij het was. Ik was mijn boosheid allang weer kwijt en we kwamen weer in gesprek. Op een gegeven moment begon hij me te 'commanderen' foto's toe te zenden, een man 'vraagt niet, een man GEBIEDT' zei hij! Ik zei daarop dat hij zijn arabische vrouwtje maar lekker ging commanderen maar dat IK daar niet van gediend was.... hij vond dat ik gehoorzaam moest zijn. Ik zei dat hij lekker tegen een boom aan kon rijden met zijn auto wat mij betreft en dat de mieren hem mochten opvreten! 'Dat had ik niet moeten zeggen zei hij: 'Ik zou er spijt van krijgen dat ik hem niet gehoorzaamde!' hahahaa...
Toen was het ineens van: 'PLOP' en weg was hij weer.... totdat hij over een maand of twee weer opduikt, want ik weet dat hij ZIEK van me is letterlijk en figuurlijk. Maar ja, ik ben niet bang. !!!
Wou deze ervaring even delen!
Groetjes,
Zohra