Ik wil het vertellen maar...

[KarinTgirl]

Hallo Elke,

Kennen de meesten van ons niet dat probleem? Ik ben bang van wel.
Ik ben al wat ouder (53), gescheiden, heb twee zoons (22 en 27), mijn ouders leven nog (beiden in de tachtig)en ze weten allemaal van niets.
Slechts één familielid, een nichtje, weet van mijn alterego.
Wanneer en hoe zeg je het? Ik weet het niet!
Ik loop er ook al heel lang mee. Het leifste zou ik het al mijn geode ouders, kinderen, goede vrienden en kennissen vertellen. Maar ik zit met de grote vraag: wat en wie verlies ik met het te vertellen?
Raak ik nu nog goede contacten kwijt, schrikken mijn ouders, die toch wel wat conservatief zijn, zich niet wezenloos, kijken ze mij daarna nog hetzelfde aan zoals ze mij nu doen?Soms is iets NIET vertellen lijkt het wel "beter" als het wel doen. Maar je blijft voor jezelf wel altijd een oneerlijk gevoel hebben.
Je merkt het wel: ik ben er ook nog niet uit.
Maar wel een advies: als je de mensen rondom je kunt inschatten en dat valt positief uit, vertel het ze dan.
Sterkte ermee en misschien hoor ik nog eens van je hoe het is gegaan.
Groetjes, Karin