Travestie.org

AM_ber_79 schreef:

Robijntje schreef: Jammer voor jullie! Want het is een geweldige ervaring!

Dat schijnt n shot heroïne ook te zijn....

Ervaringen zijn persoonlijk, wat voor de een n geweldige ervaring is, hoeft dat voor n ander niet te zijn. Ik heb twee geweldige nichtjes, de een is bijna 4, de ander 2,5. Zij zijn gek op mij, ik op hun. Maar om nou te zeggen dat ik er moedergevoelens door krijg? Nee, eerder tante gevoelens. Oh wacht, even, dat ben ik ook.

Ik vind het een ritje in een grote, hoge en snelle achtbaan een geweldige ervaring. Een ander komt er misselijk uit en vervloekt het ding.

Of het hele gedoe "gezond" of "normaal" is,weet ik niet. Het klinkt wel raar: jij bent 29, hij is 23. Weet je zeker dat je dit kunt omschrijven als moedergevoelens of is t toch iets anders?

Ik zou niet weten wat het dan moet zijn?

"Gewoon houden van" ; ik hou van wel meer mensen, maar bij hen heb ik niet de behoefte om ze te verzorgen, beschermen enzovoorts.

"Verliefdheid" ; nee, is het ook niet! Ik krijg geen vlinders in mijn buik als ik hem zie, en als ik verliefd ben voel ik me echt totaal anders. Ik ben dan bijvoorbeeld dodelijk jaloers! Maar Remi heeft -tijdens mijn 'moederschap'- zijn huidige vriend ontmoet. En ik was geen seconde jaloers! Sterker nog; ik ben dolblij dat er nog iemand is die van hem houd! Want als iemand het verdient dat er veel mensen van hem houden, is het mijn zoon Remi wel.

"Lust" ; Tja, ik noem deze ook maar even op, wellicht dat jullie hier aan denken. Ik kwam ooit een ex-collega tegen toen ik met Remi aan het winkelen was. Zij zei later; "wat een knappe vriend heb jij! Echt een lekker ding!" Die opmerking voelde echt heel incestueus, bah!
Daarnaast komt dat Remi en ik weleens een weekendje overnachten in een hotel ofzo, en slapen dan in hetzelfde bed. Ik knuffel hem dan wel op een moederlijke manier, maar van beide kanten is er echt NUL komma NUL een gevoel van lust te bespeuren. Echt he-le-maal niets! Bij het idee alleen al, draait mijn maag zich om.

Nou experts; zeg het maar!
Als we bovenstaande dingen kunnen uitsluiten; wat blijft er dan over behalve moedergevoelens?

Robijntje schreef: Nou experts; zeg het maar!
Als we bovenstaande dingen kunnen uitsluiten; wat blijft er dan over behalve moedergevoelens?

transseksueel dat is het, je bent transseksueel

Snoopy schreef:

Robijntje schreef: Nou experts; zeg het maar!
Als we bovenstaande dingen kunnen uitsluiten; wat blijft er dan over behalve moedergevoelens?

transseksueel dat is het, je bent transseksueel

Als dat betekent dat alle transsexuelen zich liefdevol zullen bekommeren over de jeugdigen, dan lijkt me dit een erg mooie conclusie!

Robijntje schreef: Als dat betekent dat alle transsexuelen zich liefdevol zullen bekommeren over de jeugdigen, dan lijkt me dit een erg mooie conclusie!

29-23....jeugdigen? Wat ben jij dan? N bejaarde?

AM_ber_79 schreef:

Robijntje schreef: Als dat betekent dat alle transsexuelen zich liefdevol zullen bekommeren over de jeugdigen, dan lijkt me dit een erg mooie conclusie!

29-23....jeugdigen? Wat ben jij dan? N bejaarde?

Nee, natuurlijk niet. Je moet ook niet overdrijven. (Ik zelf moet dat trouwens ook niet doen.)
Maar hij is jonger dan ik, en door de plek waar hij is opgegroeid is hij gewoon iets minder wereldwijs.
Daardoor voelt het voor mij soms alsof ik veeeel ouder ben, dan hij.

Hij is inderdaad "al" 23, maar woont nog steeds bij zijn biologische mamma in huis, in een piepklein dorpje.

Ik moest ,door omstandigheden, op mijn 17de al volledig voor mezelf zorgen, en kwam in de "grote, boze stad" terecht.
Daardoor wordt je snel volwassen!!!

Dit verschil merk ik erg, tijdens ons contact.

Ik durf dit onderwerp bijna niet meer naar voren te halen, aangezien het maanden geleden voor wat nare reacties zorgde...
Jullie bedoelden het misschien wel goed, maar op mij kwamen ze vervelend over.

Het leek erop dat de meesten mijn vraag negeerden, en zich druk gingen maken over het feit dat ik een 23 jarige jongen had aangenomen als zoon.
Mijn vraag was; zijn er verhalen bekend over het ontwikkelen van moedergevoelens, na het startten van de hormoonkuur van M->V transsexuelen.

Inmiddels boeit het me niet zoveel meer, en accepteer ik deze gevoelens gewoon zoals ze er zijn.

Naar aanleiding van Moederdag, afgelopen zondag, wil ik eigenlijk alleen maar melden dat Remi nog steeds een geweldige zoon voor me is, en dat onze band (ookal is het een moeder-zoon verhouding) zich steeds meer verdiept, en nog steeds sterker aan het worden is.

Ik prijs mij zeer gelukkig met zijn aanwezigheid in mijn leven, en ik hoop dat anderen, die zo negatief reageerden, ook zoiets mogen ervaren. Desnoods in een ander verband.

Hoi Robijntje,

Ik was vandaag bij een lezing over hersenontwikkeling, want ik studeer neuropsychologie, en ik moest ineens aan je verhaal denken. Er verteld tijdens deze lezing verteld dat een bepaald hersendeeltje, medial preoptic area van de hypothalamus, in verschillende diersoorten (waaronder mensen) van cruciaal belang is voor moedergevoelens. Stimulatie van dit gebied met oestrogenen leidt tot een toename van moeder zorggedrag. Terwijl remming van oestrogeen activiteit leidt tot een afname (zelfs stilstand) van de moederlijke zorggedrag. Meeste van dit onderzoek is met dieren gedaan, maar dit hersendeeltje is bij alle zoogdieren vrijwel identiek.

Het is dus niet zo vreemd dat ook jij na dat je met oestrogenen bent begonnen moedergevoelens en de behoefte tot moederlijk gedrag hebt ontwikkeld. Waarschijnlijk zijn er veel meer transen, die na hormoon behandeling een toename hebben van zorggedrag. Het is echter de vraag of iedereen dat bij zichzelf ook doorheeft. Leuk dat het je zelf is opgevallen! Dat geeft aan dat je goed in contact staat met je eigen gevoel.

Aangezien je er niemand kwaad mee doet, zal ik zeggen geniet er vooral van!

Groetjes
Inge

Heel erg bedankt voor je reactie.
Dan blijk ik dus toch niet gek te zijn

Maar even serieus; ik heb het nu steeds alleen over Remi gehad.
Da's een grote jongen, volgende maand vieren we zijn 24ste verjaardag, maar het blijft mijn lieve kleine binkie.

Sinds januari zijn er wel wat gevoelens bijgekomen, en die worden steeds heftiger
Een ongelofelijk sterk verlangen naar een "nieuw" klein kindje.
Ik kan echt aan weinig anders meer denken.
Ik zou zoooooooooo graag weer opnieuw moeder worden, maar dan van een binkie van 1 of 2 jaar.

Desnoods adopteer ik er 1 uit zo'n armoedig weeshuis uit Roemenië ofzo.
Er zijn natuurlijk wel wat randvoorwaarden waar ik (vind ik zelf) aan moet voldoen.
Eerst mijn transitie volbrengen en volledig genezen.
Een goede financieële basis en een fijn huisje.
Ik moet hem wel van alles kunnen bieden, want het klinkt heel romantisch; "mijn moederliefde is voldoende", maar dat is natuurlijk niet zo.

Aangezien mijn operatie pas in het voorjaar van 2011 zal plaatsvinden, heb ik dus voldoende tijd om het goed te overdenken, en voor te bereiden.

Wie had dat gedacht; dat hormonen zoveel nieuwe emoties zouden losmaken.....

Robijntje schreef:Desnoods adopteer ik er 1 uit zo'n armoedig weeshuis uit Roemenië ofzo.

Ik heb het idee dat transen vaak veel te licht over adoptie denken. Het adopteren van een kind is nog niet zo gemakkelijk, je moet aan hele strenge eisen voldoen. Als je de 40 gepasseerd bent of alleenstaande bent wordt het al heel erg lastig.

joandelynn schreef:

Robijntje schreef:Desnoods adopteer ik er 1 uit zo'n armoedig weeshuis uit Roemenië ofzo.

Ik heb het idee dat transen vaak veel te licht over adoptie denken. Het adopteren van een kind is nog niet zo gemakkelijk, je moet aan hele strenge eisen voldoen. Als je de 40 gepasseerd bent of alleenstaande bent wordt het al heel erg lastig.

Nee hoor. ik denk er zeker niet te licht over.
ik heb er uiteraard al heel wat over opgezocht, en ik weet dat het een heel traject is.
Maar ik ben serieus, en ik adopteer gewoon liever een kindje uit een armoedig weeshuis uit -bijvoorbeeld- Roemenië, dan dat ik op een Nederlands kindje ga wachten.

Eerst wil ik echter mijn transitie afmaken. En vervolgens een goede en stabiele thuisbasis creeëren.
Ik kan nog zooooo graag willen, wanneer ik niet het optimale kan bieden, kies ik toch voor het welzijn van het kind. Of ik doe het voor de volle 100%, of ik doe het niet.

Enne.... ik heb altijd Remi nog...

Afgelopen weekend mijn verjaardag gevierd, EN die van mijn zoontje die 5 dagen eerder jarig was.
Het was ZOOOOO gezellig, en Remi is zo'n ongelofelijk lief binkie.

Lang Leve het (Trans)Moederschap

Gisteren Moederdag....
Niet dat het iemand van jullie iets interesseert, maar toch wil ik met enige trots melden dat de moeder/zoon relatie tussen mij en Remi nog steeds bestaat, en alleen maar sterker en beter is geworden.We zijn als het ware in onze rol gegroeid.

Remi is de ideale zoon, ontzettend lief, gezellig en behulpzaam, en hij is Moederdag gisteren dus ook zeker niet vergeten! En het moederschap heeft mij veel geleerd over mezelf en dingen leren accepteren.

Het begin van onze moeder & zoon relatie was wellicht wat vreemd en bizar, maar uiteindelijk heeft het zich, in korte tijd, heel mooi en heel realistisch ontwikkeld.

Ik ben er nog elke dag blij mee.