Travestie.org

Hoi Kendra,

Ik ga er wel van uit dat het wat moois is wat de toekomst in petto heeft voor me.

Groetjes,
Franciska.

kendra schreef:Hoi Kathleen ,

Gevangen hoor, bedankt geen douane auto,tje te bekennen

En Joost, drie nieuwe rokken, een truitje, een jasje, enkelbandjes en 1 armband en een halsketting, daarnaast ook diverse make up artikelen,en een beauty-case.
Zoals je dus ziet this girl is HAPPY

Lieve groetjes allemaal,
Kendra

Ps vergat ook nog m,n lingerie set, bh en string gekregen van mijn maatje deze had voor iedere 5 jaar een cadeautje gemaakt

Zo Kendra, je spiksplinternieuwe beauty-case heeft direct een goede bestemming voor al je make-up en sieraden. En met dubbel gepiercde oren heb je toch heel wat oorbellen nodig

En je kast is ook beter gevuld, je zal moeilijk kunnen kiezen voor een T&T of een Fun4Two-avond. Heb je trouwens nog veel herenkleding? Of heb je je nette pak of pakken (herencolbert, overhemden, pantalon, stropdas) al weggedaan?

Liefs, Joost (gelukkig nog zonder net pak, en zonder stropdas )

gone

gone

kendra schreef:Sorry Leonie,

We raakten hier de thread kwijt, door een deel van mijn posting op jou.
Hoe gaat het nu????.
Kunen we iets voor je doen meid??,je weet het toch, we zijn er hier voor je!!

Lieve groetjes van een verontruste , omdat ik niets meer van je lees mbt je vragen en/of gevoelens.

Kendra

Hoi kendra,

gaat wel ok hoor. ik heb gesproken met een post-op ts en die heeft me ook weer wat advies gegeven. zelf ben ik er nogsteeds niet goed uit wat ik nu precies wil. heel verwarrend soms.

as dinsdag mag ik weer opgemaakt op de foto bij een visagiste dus daar heb ik wel weer zin in.
heb ook besloten om maar is naar een virgin meeting te gaan. de vooruitgang is er wel maar de zekerheid nog niet zo.....

mja het probleem is er nogsteeds wel ik ben ook opzoek naar een psychoanalist waar ik weekelijks naar toe kan omdat ik merk dat praten wel heel erg veel helpt..... ik word er haast opgewekt van....

gone

Ja Leonie, praten lucht zeker op.
Een tijd geleden zat ik ook behoorlijk met mezelf in de knoop, en door te praten gaf ik mezelf lucht....ik schoot ook hierin door, en bleef er maar over praten/ denken. Een ander onderwerp had ik niet meer...werd er gek van.
En ik werd geobsedeerd door de gedachte dat ik een vrouw wilde worden, en ten koste van alles. Eigenlijk had ik de realiteit helemaal uit het oog verloren.
Kon nergens meer van genieten, ook niet het zijn van Narayani, alles voelde zo nep aan....en ik werd verdomd triest...eigenlijk wilde ik. ..want een transitie vond ik ook nep...wilde het echt zijn...een onbereikbare droom.
Ik heb van jou een antwoord gelezen dat je een pil of zoiets dergelijk wel wil in nemen om er van af te zijn....want het is zo zwaar...en al zal je dan een man worden.
Ook dit dacht ik, en als ik anderen hoorden dat ze dit nooit zouden innemen dacht ik: die zijn knetter...
Gelukkig ben ik hier uit gekomen door anderen...mede door iemand van de lkg die mij zelfs heel liefdevol een weekend thuis heeft genomen.
Ik kon daar praten...me helemaal uitpraten, en ze begreep me.
Het laatste was zo waardevol, eindelijk iemand die mij kon invoelen, en me voorzichtig een kant op duwde.
Leonie, mijn verhaal is geen antwoord op de vraag van jou, ik kan het ook niet beantwoorden, maar zoals kendra al zei...zoek hulp...de therapeute is mij ook aangeraden, al ben ik er zelf niet geweest.

Veel liefs,

het elfje

Hoi kendra,

ik zal zeker overwegen om d'r is te bellen en om wat EXTRA hulp te vragen. ik ben nu ook net bezig met het lezen van een aantal boeken.
1tje gaat over het fuccusen op het lichaam om zo te achterhalen wat je dwars zit. en de andere twee gaan over persoonlijkheids stoornissen (sociale fobie en een ontwijkende persoonlijkheids stoornis).

nu vraag ik me af!! als jullie nou aan vroeger of een aantal jaar geleden denken. had je veel problemen met sociale dingen? geen zin in feestjes enz enz. is er iemand ie daar is wat van wil vertellen over hoe hij/zij dat ervaren heeft??

Hi Leonie,

Feestje welke feestjes ... Denk dat ik tot een paar jaar terug, buiten de familiefeesten en diegene waar ik in de organisatie zat (zijn er maar 3), op mijn twee handen kan tellen naar hoeveel feestjes ik geweest ben. Gewoonweg geen uitnodigingen.

Ben nog altijd wat onwennig met veel volk om me heen (hangt van de situatie af heb is op de wei van Werchter gewerkt en dat ging zonder problemen tot ze me voor homo begonnen uit te maken) en al dat feestgedruis. Voornamelijk omdat ik me niet zo makkelijk ontspan bij mensen. Gewoon om je een ideetje te geven dat is de afgelopen jaren bijna 80% verbeterd

grtz

Lynne

Hoi Leonie,

nu vraag ik me af!! als jullie nou aan vroeger of een aantal jaar geleden denken. had je veel problemen met sociale dingen? geen zin in feestjes enz enz. is er iemand ie daar is wat van wil vertellen over hoe hij/zij dat ervaren heeft??

Ik ben nog nooit naar een bedrijfsfeestje geweest in de 12 jaar die ik nu in vaste dienst zit, gewoon nooit zin.... nu hebben we bnnenkort een feestje en heb daar eigenlijk best wel zin in, misschien omdat ik nu mezelf ben?
Het is best wel vreemd nu dat ik full time ben gegaan, je weet dat er mensen raar naar je kijken en in het begin stoorde het me wel iets maar nu denk ik bij me zelf; zo ben ik gewoon en je kunt kijken wat je wil maar ik voel me nu prettig.
Verders ben ik niet zo'n type dat alle familie feestjes enzo afga maar dat heeft denk ik verder nergens mee te maken, ik vindt het overigens minder erg als voorheen. Eigenlijk vind ik het wel leuk om mezelf een beetje op te tutten en leuk voor de dag te komen...
Ik heb vroeger altijd veel gesport en had wel sociale contacten. Op de een of andere manier nam ik nooit vrienden van het sporten of van mijn werk mee naar huis....

Lieve groetjes, Amanda

Hoi lynn

hoe ging dat dan vaak op de middelbare school? met vrienden en vriendinnen? had je er veel of weinig? zat je vaak alleen enz enz.... wat was daar de oorzaak van? had je andere psychische problemen (of dacht je dat je die had)?

heb je misschien is intresse om daar over te chatten??

groetjes,
Leonie

Hi Leonie,

Wel zilch vrienden en vriendinnen, op school naagelang de periode 1 à 2 derbuiten.

Je kan me regelmatig vinden op de chat (minder dan in den beginne maar toch bijna dagelijks) en al het ander (msn, yahoo messenger, icq etc)

grtz

Lynne

ola

<Mijn therapeut had nog een goeie toen ik het erover had dat ik zo'n 'sulletje' was tijdens mijn lagere en middelbare school periode en dat ik zo meoilijk kontakt maak(te). Zij gaf een simpel antwoord, waar anderen die niet deze genderproblematiek hebben kunnen bouwen op hun genderidentiteit en daardoor heel sterk voor zichzelf op kunnen komen en zich kunnen ontwikklen op basis van hun identiteits gevoel kunnen wij dat niet, ons gevoel is niet sterk genoeg om dit te doen dus blijven we altijd achter de feiten aan lopen>

Met dank hierbij voor: ' vinger op de zere plek leggen'
een verklaring waar ik wat mee kan,die ik begrijp, die past bij wat ik denk, en die me een beetje verder geholpen heeft op de weg naar zelfbegrip:)

overigens zou ik het vreemder vinden als je geheel ongeschonden uit je verleden gekomen zou zijn, zonder persoonlijkheidsproblemen, geheel begrijpelijk en voor een deel herkenbaar

shalomm , Joy

aanvulling:

-als je al man nog ergens een gevoel van geluk in je heb zitten is het raadzaam dat te overdenken
-als je ergens nog een weg naar geluk vindt een andere dan transitie, hetzelfde

natuurlijk, maar hoever moet je gaan?
ik geloof dat ik stukken beter met mezelf zou kunnen leven als ik naar de rimboe zou vertrekken om daar apen te gaan bestuderen en op te vangen, ik noem maar wat

dichter bij huis: wanneer ik genoeg afleiding heb gaat het allemaal best lekker, kan ik genieten van waar ik mee bezig ben,werk, hobby,etc (mits ik niet belemmerd word door contact met anderen)
maar steevast kom ik thuis en denk ik, sjah, is het dat nu??steevast dat gat van depressie

ik bedoel aan te geven, hoe ver moet je gaan in het zoeken naar je geluk, anders dan in een transitie

feit is dat ik me in ander gedaante stukken beter voel, veel ontspannender, veel luchtiger, veel rustiger, veel vrolijker

komen we aan bij die sociale contacten:

ik kan absoluut niet goed met mensen overweg, voel me de hele tijd gespannen,ook de hele tijd het gevoel dat ik toneel speel,niet echt, never, mede ook omdat alles gericht lijkt op het de ander naar de zin maken

waarom? omdat ik in een ver verleden al de conclusie had getrokken:
ok ik ben een mannetje, maar niet van binnen,dan heeft het leven voor mij geen enkele zin meer, ik richt me maar op vermaken van anderen, is iig nog iets (minderwaardigheidsgevoel tot in extreme)

me dunkt dat daar een persoonlijkheidsstoornis uit voort kan komen

bij deze dus de vraag: herkennen jullie je ook in sterke minderwaardigheidsgevoelens omdat je niet bent wie je zou willen zijn>?

of andere redenen?

shalommm - zoekende naar (ant)woorden...
(overigens mis ik de ervaring van mezelf kunnen zijn in de voor mij prettige hoedanigheid, bij anderen)

Joy

leonie

<nu vraag ik me af!! als jullie nou aan vroeger of een aantal jaar geleden denken. had je veel problemen met sociale dingen? geen zin in feestjes enz enz. is er iemand ie daar is wat van wil vertellen over hoe hij/zij dat ervaren heeft??>

yeps, geen zin in feestjes, geen zin in kroegen bezoeken, stappen, maar wel steevast toch doen, want erbij willen horen, normaal willen zijn,geen gedoe willen, ontkennen, en steevast doodongelukkig, hoe gek kan je jezelf maken

ik kom er wel steeds meer achter dat de (sociale)problemen die ik altijd gehad hebben voor een groot deel aan de ts kapstok gehangen kunnen worden

maar tevens roep ik mezelf terug, ben ik erg kritisch tov mezelf, want is het wel reeel alles aan die kapstok te hangen??nee

ik wil daarin niet doorschieten, niet een eventuele transitie als DE oplossing zien, kan ook niet,wil ik niet, is ook niet realistisch, maar wel kom ik er steeds bij uit

wegstrepen loslaten afstrepen, opnieuw analyseren en concluderen, over factoren die wel en niet iets te maken hebben met die 'wens'
en wederom bekijken om op die manier tot de kern te komen van die ene hulpvraag

verwarrend, ja, je zou er stapel van worden, maar er is blijkbaar geen andere weg,genoeg geprobeerd, lopen stuk voor stuk dood

shalommm - Joy - loslaatfase...