Travestie.org

Ah kom er ook wel overheen denk ik alleen wat langzamer. Komt ook omdat ik nog steed in Lelystad woon waar iedereen in mijn kennissen kring me ook als man gekend heeft. Is moeilijk het dan van je af te zetten als je er dagelijks mee geconfronteerd wordt.

Joanne schreef:Ah kom er ook wel overheen denk ik alleen wat langzamer. Komt ook omdat ik nog steed in Lelystad woon waar iedereen in mijn kennissen kring me ook als man gekend heeft. Is moeilijk het dan van je af te zetten als je er dagelijks mee geconfronteerd wordt.

Ik heb nou ook niet het idee dat je er mee zit dat mensen je kennen als een transeksueel.
Kan wel kloppen he....

Anouk
x

Ik woon ook nog steeds op dezelfde plek als waar ik eerst woonde tis maar net hoe je er zelf mee omgaat.

~~**~~ schreef:

Joanne schreef:Ah kom er ook wel overheen denk ik alleen wat langzamer. Komt ook omdat ik nog steed in Lelystad woon waar iedereen in mijn kennissen kring me ook als man gekend heeft. Is moeilijk het dan van je af te zetten als je er dagelijks mee geconfronteerd wordt.

Ik heb nou ook niet het idee dat je er mee zit dat mensen je kennen als een transeksueel.
Kan wel kloppen he....

Anouk
x

Inderdaad doet dat me niet veel maar de reacties van mensen die me alleen maar kennen van horen zeggen kunnen soms best heel bot zijn. Ook daar begin ik langzaam aan te wennen maar zal hier voor altijd dat stigma houden. Toch vertik ik het ergens op nieuw te beginnen.

Lisette schreef:Ik woon ook nog steeds op dezelfde plek als waar ik eerst woonde tis maar net hoe je er zelf mee omgaat.

En wat voor leven je leidt. Ik kom gewoon in uitgaansgelegenheden waar ik vroeger ook kwam en maak geen geheim van wie of wat ik ben. (zou ook niet kunnen hier) Dan kom je toch regelmatig met mensen in contact en dan is die transsexualiteit toch iedere keer weer een hot item. Nou ben ik gewend aan het opvallen in grote groepen maar voor mijn ontwikkeling zou het wel eens lekker zijn als ik wat meer in de grote massa zou kunnen opgaan. Dat is echter iets wat nog wel een tijdje zal duren. En mijns inziens zou ik zelf wel kunnen stellen dat het een afgesloten boek is maar of dat realistisch is weet ik niet. Behalve als ik de rest van mijn leven zou liegen en verstoppertje spelen en ook dat vertik ik. Ze zullen er maar aan moeten wennen. This is me and i wont go away.

Niet om je aan te vallen Joanne niet mijn bedoeling maar jij bent ook zeker stukje exiobistinistisch (of hoe je dat woord ook schrijft) ingesteld dan ik ben.

Je bent er stuk opener in dan ik ben, daar zit ook een groot verschil in.
Op mijn werk weet praktisch niemand het en vind ik prima zo vind het allemaal niet nodig om het 'aan de grote klok te hangen' no offense intended.

Lisette schreef:Niet om je aan te vallen Joanne niet mijn bedoeling maar jij bent ook zeker stukje exiobistinistisch (of hoe je dat woord ook schrijft) ingesteld dan ik ben.

Je bent er stuk opener in dan ik ben, daar zit ook een groot verschil in.
Op mijn werk weet praktisch niemand het en vind ik prima zo vind het allemaal niet nodig om het 'aan de grote klok te hangen' no offense intended.

Heeft niet zozeer met exhibitionisme te maken. Ik vind gewoon dat het geen probleem mag zijn dat ik trans ben. Ik wil gewoon over mijn transsexualiteit mogen praten zoals een man over zijn 'man zijn' mag praten en een vrouw over haar 'vrouw zijn'. Daar doet niemand moeilijk over maar als je zo over transsexualiteit praat ineens wel. En dan nog niet eens zo zeer alleen bio's. Ook veel van mijn mede transen kunnen er niet goed tegen als ik zeg dat ik er gewoon over wil kunnen praten wanneer ik zin heb. Snap daar helemaal niets van. Ze komen dan met uitdrukkingen als "een bordje om je nek hangen" met "ik ben trans" er op. "Aan Jan en alleman vertellen", "vuile was buiten hangen" en dus ook "aan de grote klok hangen". Het aan de grote klok hangen vind ik dan ook een vreemde manier van omschrijven. Daarmee zeg je eigenlijk dat het een geheim is en als ik ergens kwaad om wordt dan is het omdat ik geacht wordt te zwijgen over mijn verleden en de kern van mijn wezen omdat de maatschappij er niet mee overweg kan. (niet kwaad op jou dus, meer op de tekortkomingen in denkwijzen van mensen) In de ideale wereld zou ik dus gewoon mijzelf kunnen en mogen zijn alleen is die ideale wereld er niet. Maar ik blijf me gewoon gedragen alsof ie er wel is. Heb daar gewoon recht op, al snappen veel mensen daar niets van. Absoluut geen exhibitionisme dus. Meer een sterk ontwikkeld gevoel voor rechtvaardigheid en de wil daar wat mee te doen.

Joanne schreef: Inderdaad doet dat me niet veel maar de reacties van mensen die me alleen maar kennen van horen zeggen kunnen soms best heel bot zijn. Ook daar begin ik langzaam aan te wennen maar zal hier voor altijd dat stigma houden. Toch vertik ik het ergens op nieuw te beginnen.

Het gebruik van het woord "stigma", vind ik heel opvallend Joanne.
Waarom gebruik je dat, en zegt dit eigenlijk niet meer over jouzelf dan over "de mensen"?

En nu niet gelijk beginnen dat ik negatief ben he, is zeker niet mijn bedoeling.

Esther

Joanne schreef: Daar doet niemand moeilijk over maar als je zo over transsexualiteit praat ineens wel. En dan nog niet eens zo zeer alleen bio's. Ook veel van mijn mede transen kunnen er niet goed tegen als ik zeg dat ik er gewoon over wil kunnen praten wanneer ik zin heb.

OK, geen exhibitionisme dan, maar zeker wel een beetje drammerig.
Het gaat er natuurlijk niet alleen om dat je er over wil praten als JIJ er zin in hebt, ook je omgeving wil er (misschien) over praten als ZIJ er zin in hebben. Een gesprek moet van twee kanten komen.
Zoals je het nu omschrijft doe je me een beetje denken aan zo'n vervelende buurvrouw die constant zeurt over haar eksteroog, of die vage kennis, die alleen maar wil praten over zijn/haar astma. Je kent ze zelf ook ongetwijfeld, die irritante figuurtjes.
Soms lijkt het wel of je je transseksualiteit plaatst boven alles, als of er niets belangrijker is. Misschien geldt dat hier op deze site, zeker voor de twijfelaartjes of de, nee laat ik dat maar niet schrijven, heb een vriendelijke bui vandaag.
Maar de buitenwereld zit echt niet te wachten op jouw transverhalen, die wil gewoon een leuke, gezonde jonge vrouw zien.

Zomaar wat gedachten,
Esther

Enne, een beetje exhibitionistisch, mwah, misschien

Politiek gezien denk ik dat de wereld er beter van wordt als trans-mensen (wat ze er ook mee doen) er geen geheim van maken wie ze zijn. Iedereen heeft er baat bij te weten dat man- of vrouw-zijn niet iets vanzelfsprekends is. Verder kan ik me voorstellen dat iemand die "om" is vanwege persoonlijke redenen geen wandelende documentaire wil zijn. Maar iemand die haar verleden niet als een angstvallig geheim mee wil dragen "exhibitionistisch" noemen, dat vind ik wel cru.
Laat ieder voor zich uitmaken hoe zhij daarmee omgaat.

Groetjes, Jeanet

Esther schreef:Het gebruik van het woord "stigma", vind ik heel opvallend Joanne.
Waarom gebruik je dat, en zegt dit eigenlijk niet meer over jouzelf dan over "de mensen"?

En nu niet gelijk beginnen dat ik negatief ben he, is zeker niet mijn bedoeling.

Esther

Nou wat ik eigenlijk bedoel en misschien dat Stigma daar niet helemaal het goeie woord voor is, is dat ik zo lang ik hier blijf wonen nooit helemaal in de menigte op zal gaan. Omdat men mij kent en weet dat ik trans ben en daar heel vaak de nodige opmerkingen over moet maken. Als ik ergens anders zou gaan wonen zou dat misschien over zijn maar ik weiger gewoon weg te gaan. Heb het hier veels te veel naar mijn zin.

Nou wat ik eigenlijk bedoel is, dat ik zo lang ik hier blijf wonen nooit helemaal in de menigte op zal gaan. Omdat men mij kent en weet dat ik trans ben en daar heel vaak de nodige opmerkingen over moet maken.

Denk je niet dat dit met de jaren minder zal worden? Tuurlijk als je open bent over wie je bent, zijn er mensen die daar misbruik van willen maken. Jezelf omhoog werken door een ander naar beneden te duwen..........
Maar ik ben er ook van overtuigd dat juist de eerlijkheid en openheid vruchten af zal werpen op de lange termijn. In principe stellen de meeste mensen openheid en eerlijkheid op prijs.

Lekker blijven zitten waar je zit en lekker zijn wie je bent.......
Doe ik ook en bevalt me prima tot nu toe.

Esther schreef:OK, geen exhibitionisme dan, maar zeker wel een beetje drammerig.
Het gaat er natuurlijk niet alleen om dat je er over wil praten als JIJ er zin in hebt, ook je omgeving wil er (misschien) over praten als ZIJ er zin in hebben. Een gesprek moet van twee kanten komen.

Daar heb je absoluut gelijk in. Maar dat is niet wat ik bedoel. Ik bedoel te zeggen dat men er van uitgaat dat je na je transitie een rol als vrouw aanneemt ( ok voor velen onder ons is het geen rol maar voor mij wel. Ik ben namelijk een trans oftewel een omgebouwde kerel ) en in de menigte opgaat. Wederom een anomalie genormaliseerd. Ik wil dat gewoonweg niet. Ik ben wezenlijk verschillend van een bio vrouw/man en alles wat ik meemaak wordt daardoor gekleurt. En als ik over dingen praat steek ik dat niet onder stoelen of banken. En ik ben me er pijnlijk van bewust dat niet iedereen daar van gecharmeerd is. Toch is het wie ik ben en ik zal er me de mond niet om laten snoeren. Im here and i dont leave. Mensen die er moeite mee hebben kunnen dan beter niet met me omgaan. Als men wil dat ik me in een pasklaar hokje wring dat me niet past simpelweg omdat ze er niet mee geconfronteerd willen worden zijn bij mij aan het verkeerde adres. Wat overigens niet inhoudt dat ik de hele dag maar over mijn transenbestaan ouwehoer. Ik hou er alleen niet mijn mond over als ik in een gesprek beland waar het relevant is. Dat in tegenstelling tot vele van mijn medetransen omdat ze liever niet in het openbaar met hun verleden geconfronteerd willen worden.

Esther schreef:Zoals je het nu omschrijft doe je me een beetje denken aan zo'n vervelende buurvrouw die constant zeurt over haar eksteroog, of die vage kennis, die alleen maar wil praten over zijn/haar astma. Je kent ze zelf ook ongetwijfeld, die irritante figuurtjes.
Soms lijkt het wel of je je transseksualiteit plaatst boven alles, als of er niets belangrijker is.

Ik begrijp je concludering. En het is dan ook het woordt LIJKT wat het hem doet. Als ik HIER schrijf, schrijf ik over de transdingen die ik meemaak. Dat doe ik omdat ik in het dagelijks leven mijn ei niet altijd kwijt kan. Daardoor schets ik misschien een beeld dat transsexualiteit alles is waar ik mee bezig ben. Gelukkig is dat niet zo alleen is het wel zo dat ik nu eenmaal 24 uur per dag trans BEN en dat de rest van mijn leven zal blijven. En dus zal ik nog vaak de behoefte hebben daar over te praten. Ik zou graag willen dat zoiets normaal zou zijn maar ben me er terdege van bewust dat niet altijd zo opgepikt zal worden en daarom ben ik blij met deze site waar ik de dingen kan vertellen zonder dat ik me druk hoef te maken om de mening van niet-transen. Overigens verwacht ik dat dit langzamerhand naar de achtergrond zal schuiven naarmate de tijd verstrijkt. Ben er duidelijk nog niet klaar mee hoewel ik met sprongen vooruitga.

Esther schreef:Misschien geldt dat hier op deze site, zeker voor de twijfelaartjes of de, nee laat ik dat maar niet schrijven, heb een vriendelijke bui vandaag.
Maar de buitenwereld zit echt niet te wachten op jouw transverhalen, die wil gewoon een leuke, gezonde jonge vrouw zien.

En dat is nu precies het punt wat ik duidelijk zit te maken. Ik ben een jonge gezonde trans en dat wil ik niet hoeven verbergen omdat de buitenwereld liever een jonge gezonde vrouw wil zien.

Esther schreef:Zomaar wat gedachten,
Esther

Enne, een beetje exhibitionistisch, mwah, misschien

Hmm ben wel trots op mijn nieuwe lijf en ga graag naar het naaktstrand omdat ik me daar bloot kan geven. Dat zou je inderdaad een beetje exhibitionistisch kunnen noemen maar heeft verder weinig met dit onderwerp van doen

Jeanet schreef:Politiek gezien denk ik dat de wereld er beter van wordt als trans-mensen (wat ze er ook mee doen) er geen geheim van maken wie ze zijn. Iedereen heeft er baat bij te weten dat man- of vrouw-zijn niet iets vanzelfsprekends is. Verder kan ik me voorstellen dat iemand die "om" is vanwege persoonlijke redenen geen wandelende documentaire wil zijn. Maar iemand die haar verleden niet als een angstvallig geheim mee wil dragen "exhibitionistisch" noemen, dat vind ik wel cru.
Laat ieder voor zich uitmaken hoe zhij daarmee omgaat.

Groetjes, Jeanet

Precies Jeanet dat vind ik nu ook. Ben best wel teleurgesteld in het feit dat het allemaal zo zwart wit gezien wordt door vele van mijn mede transen. Ik heb het gevoel dat mijn eerlijkheid niet alleen voor mijzelf het beste is maar ook voor de transcommunity in zijn geheel. Maar krijg telkens dingen naar mijn hoofd geslingerd. (Niet hier alleen hoor. En hier valt het overigens nog wel mee ook.) Nu is het de uitdrukking exhibitionistisch maar er word ook vaak genoeg gezegd dat ik met een bordje om mijn nek moet gaan lopen. En dat ik maar aan Jan en alleman en te pas en te onpas vertel dat ik trans ben. Terwijl ik toch wel degelijk per situatie beoordeel of het relevant is of niet en ik heus niet iedere situatie aangrijp om een monoloog over TS te gaan houden. Ik vertik het alleen om mijzelf te gaan ontkennen omdat sommige mensen niet willen weten dat er ook transen met bijbehorende problematiek in de maatschappij rondlopen. Dat vind ik struisvogelpolitiek. Als je het niet ziet is het er niet en ik wil niet meewerken aan de instanthouding van zo'n kortzichtige manier van denken.

Abby schreef:Denk je niet dat dit met de jaren minder zal worden? Tuurlijk als je open bent over wie je bent, zijn er mensen die daar misbruik van willen maken. Jezelf omhoog werken door een ander naar beneden te duwen..........
Maar ik ben er ook van overtuigd dat juist de eerlijkheid en openheid vruchten af zal werpen op de lange termijn. In principe stellen de meeste mensen openheid en eerlijkheid op prijs.

Lekker blijven zitten waar je zit en lekker zijn wie je bent.......
Doe ik ook en bevalt me prima tot nu toe.

Op de lange duur verwacht ik ook dat het minder gaat worden. En merk eigenlijk nu de laatste tijd al een verbetering. Niet alleen in de manier waarop ik er mee omga maar ook aan de frequentie van vervelende ervaringen die steeds minder wordt. Ik zie het altijd maar zo als de aanpak bij een fobie. Jezelf in hevige mate met je angst confronteren. Mijn grootste angst in het begin van mijn transitie was gelezen worden en daarna uitgescholden. Door mijn eerlijkheid heb ik dat ook regelmatig meegemaakt. Waarschijnlijk meer dan mensen die er een wat terughoudender trans bestaan er op na houden. Maar het heeft me in korte tijd ook heel snel geleerd hier mee om te gaan op een constructieve manier. Ik kan nu heel rustig mijn grenzen aangeven als ik me aangevallen voel of beledigd of zelfs gediscrimineert. En doordat ik dat zo rustig doe, zonder agressie naar anderen toe, nemen veel mensen het nog aan ook en creeer ik op die manier een prettige een leefbare omgeving voor mijzelf. Moet zeggen dat ik daar best heel trots op ben. En het bewijst me dat de acceptatie van transsexualiteit maakbaar is. Zelfs onder bepaalde allochtone groeperingen. In mijn stamkroeg heb ik een groep vaste Marokkaanse bezoekers die in het begin niet goed met mij overweg konden om het zachtjes uit te drukken Maar op een gegeven moment heb ik bepaalde gasten duidelijk gemaakt dat ik respect eis aangezien ik me ook respectvol naar hen toe gedraag. Dat heeft wel gewerkt. Daarnaast heb ik natuurlijk de steun van een aantal vriendinnen daar die ook de nodige gesprekken hebben gevoerd. En zo wordt er langzamerhand toch een bepaalde tolerantie gekweekt. Eerst door mijzelf maar nu ook door anderen die bewondering hebben voor mijn doorzettingsvermogen. En zo breidt het kringetje zich steeds weer een stukje uit en heb ik goede hoop dat het geleidelijk aan gewoon gaat worden dat ik er ben. Nog een leuke anekdote: In het begin gebeurde het nogal eens dat nietsvermoedende jongens me probeerde te versieren. En hoewel ik wel zoen met iemand zonder het nodig vind te vertellen hoe de vork in de steel zit zou ik nooit iemand mee naar huis nemen zonder hem de waarheid te vertellen. Gewoon omdat ik vind dat ze dat recht hebben. Niet iedere man is gecharmeerd van transen. Hoe langer ik in die kroeg kom hoe minder vaak me dat overkomt omdat het nieuws zich natuurlijk snel verspreidt. Het gebeurde ook wel eens dat als een nietsvermoedende jongen met me stond te praten hij ruw weggerukt werd door zijn vrienden en vervolgens "gewaarschuwd". En dat is echt heel erg frustrerend omdat dat me het gevoel geeft een monster te zijn wat er op uit is mannen te misleiden en te verslinden. Dat werd gelukkig nogal eens recht getrokken door mensen die me wat persoon lijker kennen en het is algemeen bekend nu dat ik dat erg vervelend vind. De laatste keer dat ik in de kroeg was gebeurde er weer zoiets en tot mijn verbazing en ook genoegn werd de betreffende "klikspaan" ruw tot de orde geroepen door één van die marokkanen die ik eerder noemde in dit stukje. Kortom mijn doorzettingsvermogen wordt zo langzamerhand beloont.