genderdysforie

[Ciska Lacomte]

Lieve Yelena,

Als ik jouw gedicht hierboven lees wordt het me koud om het hart. Begrijp ik goed dat je deze draad gestart bent om steun te vinden?
De tranen staan me nu werkelijk in de ogen....

Wat jouw nu overkomt is iets waar ik -en best veel anderen hier- bang voor ben: Je wilt voorgoed breken met iets wat je niet kunt zijn. Je kiest de weg naar een nieuw zelf, en halverwege houdt het op.....
Een niemandsland tussen nooit meer willen zijn en niet kunnen worden..... ?

Ik zit zelf heel erg 'op de wip' over hoe ik zal en kan bestaan: Wat moet ik prijsgeven en zal het nieuwe leven de offers waard zijn?
Weet je dat ik ertegenop zie om een draad te starten onder het kopje: Leven als een halve vrouw.....

Alleen maar omdat ik voel dat zo'n draad meteen wordt opgepakt door dames die me tussen de regels uit zullen maken voor verraadster.

Ze voelen hopelijk zelf wel wie ik zoal bedoel.
Ik kom hier voor troost en ondersteuning. Ondanks onze Grootste Overeenkomst zijn we allemaal totaal verschillend. En we hebben recht op die verschillen.

Als iemand zich Vrouw VOELT is dat niet meteen een plicht om vrouw te ZIJN.

Weet je dat ik helemaal niks begrijp van mijn eigen 'geslachtsverwarring'.
Net zo min als ik begrijp waarom mijn haar bruin is en mijn ogen blauw.

Maar het is nu eenmaal zo. Ik heb wat ik heb en ik ben wie ik ben, daar zal ik mee moeten (leren) leven.



En misschien lukt dat wel nooit.

In gedachten omhels ik jou
Zodat je uithuilt aan mijn boezem.
Suja, suja, lief kein hart.
Ik kus je wonden, streel je pijn,
en ik voel
dat ik niet delen kan
waar 'k je het liefst van zou verlossen......


Carla.

[Babette]

Hoi hoi Lisa,

dank voor je genuanceerde antwoord. Ik begrijp heel goed wat je bedoeld en snap ook wel dat het soms een soort spagaat voor je is. Ook begrijp ik wel waaom je vond dat je in dit draadje in moest grijpen. Het zijn, mijns inziens, best wel ingewikkelde ingrepen omdat enerzijds mensen de vrijheid moeten hebben zich te uiten en anderzijds sommige uitlatingen kant noch wal raken en dermate ongenuanceerd zijn, dat ze überhaupt geen bijdrage leveren aan het draadje. Het blijft balanceren, denk ik. We hebben allemaal onze levens- en leerprocessen en iedereen beleeft dit op zijn of haar manier, en uit zich dan ook vanuit deze perspectieven. Het blijft fascinerend, toch?

Groetjes en liefs,

Babette.

[Ciska Lacomte]

Als we dan toch offtopic zijn:

Voorstel: als iemand Post dat de draad weer opgepakt mag of moet worden is de regel dat er voor het offtopic issue automatisch een nieuwe draad wordt gestart -Al was het maar uit wellevendheid....

Carla.