adriana schreef:
Ik krijg wel eens de indruk, dat je eigenlijk geen idee hebt hoe een "normaal" mensen leven verloopt, als je nooit getrouwd ben geweest en kinderen hebt gehad, weet je niet wat dit allemaal kan inhouden.
je onderschat mensen die van de norm afwijken, zij weten immers beter dan welk ander ook wat normaal is en wat niet....dat wordt ze nl al vanaf jonge leeftijd geleerd, simpelweg omdat ze onmiskenbaar anders zijn.
Of ik weet wat een *normaal* heteroleven inhoudt?
Ehm nee uiteraard niet....maar ik durf me er wel wat bij voor te stellen....
het proces van de ex-heteroman...lijkt me alles "behalve" normaal...
Je wordt eerst warm en veilig ontvangen door de maatschappij..."je klopt" , je kunt stoer doen met de jongens en je gevoelens onderdrukken en verbergen...omdat het allemaal zo moreel verantwoord lijkt te zijn, kun je dat vast jaren volhouden, en van de vriendin die je ontmoet, en later je vrouw wordt houdt je veel...en zeker je kinderen...allemaal heel belangrijke processen die als je niet uitkijkt je alleen maar verder en verder zullen voeren van jezelf...
totdat uiteindelijk ....
ik zal er wel helemaal naast zitten, want hetero ben ik nooit geweest...ik viel al snel door de mand...
Maar dat geldt niet voor iedereen:
Er zijn ontzettend veel kasthomo's en ik heb als homo, om eerlijk te zijn, maar weinig respect voor die homo's die hun vrouw bedriegen in homoparken en lekker sex scoren terwijl vrouwtje lief van niks weet.
Ik moet ook niks hebben van een homovriendje die niet met mij hand in hand over straat zou durven lopen. Ik zou dat niet kunnen/willen accepteren...
En zo snap ik Mila's standpunt ook wel, hoe is het goed te praten dat je eerst jezelf, dan je vrouw en vervolgens je kinderen voor de gek houdt?
Niet natuurlijk, het is wel heel begrijpelijk dat het gebeurt ...
Blijkbaar verwacht je dat Mila en andere mensen, dit een normale gang van zaken zouden moeten vinden, en dat we het maar als verschijnsel moeten gaan accepteren, ondanks het leed dat ermee gepaard gaat, voor de persoon in kwestie, haar vrouw en haar kinderen...
ik kan er alleen maar de maatschappij voor verantwoordelijk houden...
Dat een kind in zijn/haar jonge jaren blijkbaar door ouders/opvoeders/scholing niet de kans krijgt zijn of haar identiteit te ontdekken...
Daar zou dus iets aan moeten veranderen, lijkt me...
Voorkomen is beter dan genezen, en weet jij wat voor een te gek leuke maatschappij we wel niet zouden krijgen als iedereen gewoon zichzelf kon zijn naar zijn/haar geaardheid (zonder delen van zichzelf te moeten onderdrukken of ontkennen).
Daar krijgen we volgens mij al die ellende van....gefrustreerde mensen die alleen nog maar in geld hun heil denken te kunnen vinden...
terwijl gewoon simpel jezelf zijn en van anderen houden het grootste geschenk is wat je jezelf maar kunt wensen...of niet...
Komen we misschien wel in een Babette wereld terecht! het lijkt mij er erg fijn, dus ik zou zeggen...laten we eens wat actie ondernemen en jurkjes uit gaan delen op het schoolplein
groetjes,
Mina