Travestie.org

Lieve meiden,

Is het nou bij jullie ook zo geweest dat je in je kindertijd, pubertijd zo bent gepest.
Als ik anderen hun verleden hoor lees dan kom ik dit ook vaak tegen.
Ik zelf ben veel gepest, ze hebben me zelfs met stokken geslagen, en met groepjes wachten ze me ergens op...ik durfde niet meer naar school, of buiten te spelen.
Steeds weer dezelfde scheldwoorden, meisje meisje, mietje mietje....
Het was een erg nare tijd, gelukkig heb ik er niets van overgehouden....
Geen trauma's wat ik eigenlijk heel bijzonder vind...wel ben ik nog steeds onzeker naar mensen toe...
En de waarom is me ook duidelijk, nu wel.....toen helaas niet.
Toen maakte het dat ik me nog eenzamer, verwarde voelde, en me terug trok in mijn wereldje.

Graag jullie reakties.

anouk,
x

Hoi Anouk,

Ik ben wel gepest maar niet omdat ik er als een meisje uitzag.... mij peste ze omdat ik een bril droeg, scheel kijk en omdat ze me langzaam vonden praten.
Maar peste is peste denk ik, het raakt je enorm en zal je altijd bijblijven.....

Groetjes, Amanda (die niet meer met zich laat sollen)

haaaiz anouk,

Ik werd vroeger veel gepest, omdat ik mij afzonder de van iedereen en ik mijn lichaam deed scheren, je benen scheren wat voor homo's dus werd ik vaak voor homo, moetje uitgescholden.
voor de rest dus om dat ik liever alleen was dan dat ik ergens bijhoorde
bij de jongens hoorde ik niet, en bij de meiden werd je nie toegelaten, aangezien ik jonge was, ik werd vanaf de LTS vaker geslagen op de basis viel het wel mee, op de lts dat was een nachtmerrie, daar vloog mijn tas en weet ik veel van 3 verdiepingen naar beneden. en dan als ik naar hui s ging werd ik achterna gezete en geslagen. Ergens tot mijn 3de lts jaar daar ben ik helemaal doorgedraaid en heb mij verdedigt. Vanaf dat moment ben ik ook meer als man gaan leven, ik was voorheen neutraal. ik ben toen ook dienst ingegaan en beroeps geworden. Het pesten is oorbij gegaan omdat ik mij toch meer mannelijker gedroeg en neutraal.

Ach alles bij elkaar is het geen fijne jeugd geweest, maar heb er wel een dikke huid van gekregen end at komt bij mijn huidige transitie goed van pas

liefs daan

Tsja da's een goeie en ja ik ben vroeger ook veel gepest. Mietje meisje flikker ik herinner het me nog goed. En het ergste vond ik nog toen ik er achter kwam dat ik op mannen viel. Ze hadden dus gewoon gelijk ook nog. Op mijn zestiende heb ik een zelfmoord poging gedaan en het hele potje diazepam van mijn moeder leeggegeten. Na die ervaring die ik gelukkig overleefd heb besloot ik uit de kast te komen voor mijn homsexualiteit en heb met veel moeite een plekje veroverd in de stad. Op mijn achttiende heb ik nog een poging gedaan en een week in een crisiscentrum gezeten. Bij mij heeft het dus duidelijk wel zijn sporen achter gelaten.De laatste tijd (vooral tijdens mijn stage) komt het allemaal weer boven en het is één van de problemen die ik nog moet verwerken voor mijzelf.

Waarschijnlijk straalden we in de kindertijd al wat uit.
Eergisteren heb ik tijdens het boodschappen met een kennisje gepraat, en die was helemaal niet verbaast dat ik ts ben.
Ze kent me al jaren en had het ook jaren in de smiezen dat ik niet in mijn goede velletje huisde.
Het is toch wel een gekke ervaring, ik heb zo mijn best gedaan om het te verbloemen, maar het was blijkbaar een doorzichtige toneelstuk.
En kinderen zijn hier heel gevoelig voor, ze pikten het blijkbaar goed op dat ik anders was.
Net zoals bij daantje heb ik me later ook verweerd door me anders te gaan gedragen......was eerst een alternatieveling, geite wollen sokken, maar dit werkte ook niet goed, toen maar een rockerachtig tiepe....
Wat kleding niet doet, grote bek, op karateles ......werd meer met rust gelaten, en ik had ook gezorgd voor een vriendenkring om me heen die vrij ruig waren...
Vond het wel typisch, ik hoorde bij die jongens maar ze beschermden me tegen anderen.
Ik was niet weerbaar in ruzies, vechtpartijen....als ik bedreigt werd dan sloeg ik dicht....stond als vastgenageld aan de grond, angst en nog eens angst.
Ik weet nog goed dat een goede vriend van me in elkaar is geslagen voor mij, ik werd bedreigd, en hij kwam voor me op...
Ik was panisch, en voelde me later heel schuldig, durfde hem niet onder de ogen te komen.....had hem toch een beetje kunne helpen, gedraag me als een meid.....straks komen ze het nog te weten, de grote angst
Ondanks mijn ruig voorkomen was ik een softie, beter gezegd een meid in het verkeerde velletje.

anouk
x

Bij mij stonden mijn 2 hartsvriendinne ook niet echt stom te kijke toen ik het ze vertelde. 1 ervan is ook nog mijn ex waar ik een jaar wat mee had, wellus waar meer uit dan aan, echte knipperlicht. hoe zou dat toch komen. btw alle 2 mijn relaties waren knipperlicht. kon mij niet 100% geven in die relaties.
Dat ik mannelijke beroepe ging doen was voorname ook om mijzelf wijs te maken, ik ben een man, daar mee uit. kan geen vrouw zijn. punt uit
noui dat heb ik dis dik 9 jaar vol gehouden, van 1992 tot 2000 heb ik dus drugs en drank gebruikt om mijn gevoel maar te kunnen negeren en als "man" te leven.
Tot het moment dat de drugs anders ging werken als dat ik wilde, het versterkte mjin gevoel, en werd er helemaal gek van. dus meteen gestopt, maar goed ook, ik stond voor de spiegel en zag er uit als een skelet. 3 maande goed ziek geweest, maar mijn GD gevoel ws erweer. dus wat heb ik al die tijd bereikt, nada, noppes niets, hiejentes. Heb het probleem alleem maar 9 jaar lang opgeschoven.

Hoi Anouk,

Veel van jouw verleden is ook op mijn verleden te projecteren. Ik ben ook altijd gepest en was er altijd over, behalve als pispaaltje. Het is rot, maar je ziet het zelf niet. Enkele maanden gelden sprak ik een oude buurjongen, die zij glashard: je was en je bent anders, je straalt geen jongen of man uit.
Ik wou dat ik mijzelf eens kon zien. Ik weet dat ik wat ik doe, doe ik goed.
Ik hou van de mensen om mij heen. ik respecteer het leven. Dit kan niet iedereen in mijn omgeving zeggen. Ik ben gewoon mijzelf.
Voor jouw ook, wees lekker jezelf. De mensen willen toch kletsen, doen ze het niet recht voor je gezicht, dan wel achter je rug. Ik heb het liever recht voor mijn raap, dan kan ik mij verdedigen.
Kruip niet terug, je bent wie je bent. Jij bent een leuke meid, dit zeg ik omdat ik je hebt ontmoet. Kom er voor uit, laat je niet kisten.
Ik weet ook dat de periode waarin je nu zit lood zwaar is, ik kan je de hand geven, waar ga absoluut niet bij de pakken neer zitten. Laat het elfje in je weer bloeien.
Ga van het positive uit, er is al genoeg ellende in de wereld.

Groetjes,

Je bent lief, Laura.

Anouk
x

Ik ben nooit gepest. Althans niet overdreven. Elk kind word weleens gepest in haar (of zijn) kinderjaren.

Wat ik wel had, is dat ik erg gesloten was. Toen ik laatst met mijn ouders over mijn transsexualiteit sprak, zeiden zij ook dat ze merkten dat ik mijn gevoelens niet uitte. Ook onder mensen was ik altijd degene die niks zei en altijd luisterde. Hier en daar een losse flodder opmerking.

Toen ik vorig jaar uit de kast kwam is dat geheel omgeslagen. In groepen klets ik gezellig mee. Het gaat me makkelijk af en ik voel me er echt happy bij. Ik begin steeds meer het gevoel te krijgen dat ik mezelf ben en word. Dit is uiteraard ook goed voor mijn zelfvertrouwen.

Hoi Anouk,

Ik zie het elfje weer. Is dit een uiting van je gevoelens??
Zoja, dan super meid. Heb vertrouwen in de toekomst.

Groetjes,

Hoi Anouk,

Ook ik ben wel gepest niet alleen door de kids van school en uit de buurt waar ik toen woonde. maar zelfs door mijn broers, ik ben daar ook zeker niet onbeschadigd uit gekomen. Ik ben nog altijd bijzonder achterdochtig. Doordat mij altijd verteld werd dat ik me niks van dat pesten moest aan trekken heb ik me emotioneel volledig afgesloten. waardoor ik nu nog steeds mijn emoties niet kan tonen, ik voel ze wel maar ze kunnen de weg naar buiten niet vinden.

Het zal nog wel een X aantal jaren duren voor die schade weer herseld zal zijn.

Groetjes,
Franciska.

Franciska, wat jij aan geeft hoe mensen er op reageren als je pesten aangeeft is o zo belangrijk.
Bij mij werd er netzo op gereageerd als bij jou, kom je bent toch een vent en je slaat hen maar terug...
Iets waar ik absoluut niet met uit de voeten kon.
Mijn jongste dochter is ook slachtoffer van pesten geweest, op laatst wilde ze niet meer naar school, werd somber....en bij doorvragen vertelde ze het me...
Ik heb eerst haar verhaal aangehoord, begrip en mijn ervaringen verteld..
Heb haar gevraagd of ze het goed vond dat ik met haar juf ging praten...
Was goed, en na het gesprek heeft de school het heel goed op gepakt.
Ze hebben het als thema genomen voor de eerst komen weken...
Dit hielp, Joy is niet weer gepest.
Ik ben daar erg alert in omdat ik weet hoe het is.
En je moet alert blijven, tussen de middag kwam joy met het verhaal dat ze weer werd gepest...
Bij doorvragen bleek dat haar meester ongewilt de aanleiding was.
Ze hadden schoolonderzoeken, en hij moest even het lokaal uit.
Eigenlijk kon dit niet want dan zou er voorgezegd of afgekeken worden...
Welke kind doet dit niet
Hij vroeg aan joy of ze de namen op het bord wilde opschrijven wie er kletste of zoiets.
Nou, Joy besefte natuurlijk niet de consequenties en schreef keurig de namen op.
Je kunt na gaan wat er toen gebeurde, ze was weer het pispaaltje.
Toen ik dit verhaal hoorde heb ik direkt de school opgebeld...oeps was de reaktie.....is niet de bedoeling.
Hij heeft het goed opgepakt, dat wel.....maar vind het o zo stom!!

anouk
x

Lieve Laura, het elfje was en is nog steeds in mij.
In mijn opgewekte momenten, in die hele treurige..
Niet voor niets is ze gegrift in mijn huid, het bloemenelfje op mijn schouder.

Dag,
anouk
x

Hoi Anouk,

Ik denk dat je het goed hebt aan gepakt, en het is inderdaad erg dom van die leerkracht dat hij jouw dochter koos om als klikspaan op te treden.
Mijn ouders konden niet eens met hun eigen gevoelens overweg, waardoor ze uiteraard mij niet konden helpen met mijn angsten en verdriet. Zelfs nu kan ik met mijn moeder niet over mijn gevoelens praten gewoon omdat ze er nog altijd geen raad mee weet. Daarom ben ik best wel blij dat ik hier en op TS-NL mijn verhaal wel kwijt kan.

Groetjes,
Franciska.

Hoi Anouk

Die opmerking van "je bent toch een vent" is er een die mij veel hoofdbrekens heeft bezorgd. Ik kreeg hem alleen van mijn moeder te horen. Mijn moeder is iemand die niet goed met emoties om kan gaan en in plaats van een knuffel en de bevestiging dat zij in ieder geval van me hield kreeg ik te horen dat ik harder moest worden en me wat mannelijker moest gedragen. Wel goed bedoeld maar het gaf mij slechts het gevoel dat ik niemand had om op terug te vallen. Ik heb dat pas drie jaar geleden ontdekt en het heeft mij losgemaakt van het idee dat mijn moeder onfeilbaar was en ook maar een gewoon mens is met haar fouten en problemen. Ik heb er ook met haar over gepraat en sindsdien ben ik wel meer dingen van haar gaan zien die me niet bevielen. Niet dat ik het haar kwalijk neem hoor maar kan het nu allemaal beter plaatsen. is ook een stuk verwerking en daaraan zie ik dat ik pas drie jaar geleden echt volwassen ben geworden.