Travestie.org

Vandaag las ik de stelling op een forum ”Hoe lekker ben jij?”. Na de topic over “vertrouwen” moest ik denken aan “hoe eerlijk ben jij?”.
Ik heb vandaag diverse reacties gelezen, en moet zeggen dat ik daar heel wat conclusies uit kon halen. Ik ben vandaag dus begonnen een stukje te schrijven over eerlijkheid. Ik ben in mijn leven al heel wat mensen tegen gekomen, en eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik een aantal als onbetrouwbaar heb ervaren.

Mensen kunnen heel goed liegen als het hen uitkomt. Er zijn maar weinig mensen dus waarvan ik denk, dat ze echt eerlijk zijn, en die vertrouw ik dus. Voor de rest heb ik ervaren dat het spreekwoord “al lieg je nog zo snel,…..”gewoon waar is. Als je geconfronteerd word met een verhaal van een persoon, en dit verhaal blijkt later uit die zelfde mond heel anders te zijn, en weer anders, wat moet je dan nog geloven. Nu probeer ik altijd naar geweten te handelen, en eerlijk te zijn. Dit heeft me ook al wel eens behoorlijk in de problemen gebracht. Raar eigenlijk. Je verteld de waarheid, en je hebt trouble. Zou ik in die situaties gelogen hebben, had ik geen problemen gehad, maar wel een bevlekt geweten.

Maar ik kies voor problemen ,dus voor eerlijkheid.
Maar, hoe eerlijk ben jij als het aankomt wanneer je een relatie zou aangaan waarvan je eventuele toekomstige partner niets van je verleden afweet?

Carola Voorvelt

Al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaald hem wel.

Eerlijkheid...vandaag (weer) een goedkoop kratje bier omdat de cassiëre een kratje van 12 aansloeg en er toch echt een kratje van 24 op mijn karretje stond. Dan hou ik me stil. Niet eerlijk, ik weet het. Nou en, de manier waarop de jumbo is ingericht is ook niet eerlijk. Liegen over wie en wat ik ben, doe ik niet. Ik verrek het mezelf te verloochenen en heb graag dat men "het" weet. Dat praat een stuk makkelijker. Maar dat geldt alleen voor mensen waarvan ik vind dat ze het moeten weten. De dronken meneer aan de bar gun ik de illusie, het gaat hem ook niks aan. Maar zodra ik me werkelijk in een ander mens interesseer, vind ik dat ze het recht hebben om te weten wie ik ben en wat ik was. Dat verlang ik ook van hen namelijk.

Carola-Voorvelt schreef: Maar ik kies voor problemen ,dus voor eerlijkheid.
Maar, hoe eerlijk ben jij als het aankomt wanneer je een relatie zou aangaan waarvan je eventuele toekomstige partner niets van je verleden afweet?

Carola Voorvelt

Ik zou niet us kunnen liegen, je zult het altijd aan me zien dat ik in un mannenlichaam zat, maar op eerlijkheit en vertrouwen bouw je toch een relatie op, zou niet kunnen leven met een liegen en het resulterende slecht geweten ervan

Mara

Als je ogen stralen ... ben je gelukkig en kan iedereen dat zien
Maar ook als je ogen minder stralen ...iedereen kijkt toch meestal eerst naar de ogen van de persoon ?
Of ligt dat aan mij ...

Bij mij zijn mijn ogen echt de 'poorten naar de ziel' ...
Ik kan niet liegen ... niet dat ik het wíl kunnen , nee helemaal niet !!
Maar je kunt bij mij in één oogopslag zien hoe ik me voel , en wát ik voel ...

Is ook niet altijd even fijn , maar ik heb liever een 'open' blik die niet altijd 'fijn overkomt' op de ander , dan een 'gesluierde blik' ...

Dat is ook op mij van toepassing, liegen ligt me niet, zal direkt iedereen zien als ik een poging zal doen

Ook verwacht ik niet van anderen bedrogen en aangelogen te worden, maar gelukkig kun je het de meesten mensen aanzien of ze kwaadheit bedoelen achter hun schuile blik

xmarax

Ik ben altijd eerlijk. Mijn moeder had vroeger een tegeltje op het toilet hangen:

Wie de waarheid spreekt, hoeft niets te onthouden!

Van de week zei een vriendin nog tegen me dat ik altijd zo eerlijk ben en geen kapsones heb. Mwha toch leuk om te horen dat mensen dat zo ervaren...

Maar, hoe eerlijk ben jij als het aankomt wanneer je een relatie zou aangaan waarvan je eventuele toekomstige partner niets van je verleden afweet?

De meeste mensen uit mijn omgeving weten het vanwege het feit dat ik ze heb leren kennen op werkwinkels waar ik mee ga spreken. Bij anderen omdat ik sporadisch direct door de mand val al is dat tegenwoordig zelden of het gewoon gezegd heb ( hoe kwam ik erbij omdat te doen??).

En iedereen ken wel iemand die weer is iemand kent etc. Wereldje is veel te klein met al die holebifuiven. Zijn wel een paar mensen die niet op de hoogte zijn of soms zelfs denken dat ik de omgekeerd weg op aan het gaan ben ( looks at self "Misschien iets minder butch kleden, zou kunnen helpen. Euhm no, not going to do that, not regulary at least. Speciale gelegeheden ja maar voor de rest zouden kleren comfortabel moeten zijn. )

Zou het iig zeggen zoals het nu staat, nu alleen de vraag nog wanneer waar ik nog nie uit ben.

Carola-Voorvelt schreef: Maar, hoe eerlijk ben jij als het aankomt wanneer je een relatie zou aangaan waarvan je eventuele toekomstige partner niets van je verleden afweet?

Carola Voorvelt

Het antwoord lijkt me simpel: helemaal niet. En het gevolg voorspelbaar: trouble.

Als ik naar mijn eigen leven kijk, dan had ik wellicht een hoop trouble kunnen voorkomen, als ik eerder het vermogen had gehad eerlijk tegenover mijzelf te zijn. Want dat gaat natuurlijkerwijs vooraf aan eerlijk zijn tegen anderen. Ik moet nu meemaken -en zien wat mijn partner en kinderen te verwerken krijgen- wat het gevolg ervan is als je uit angst voor je eigen gevoel maar doet als iedereen: trouwen en kinderen krijgen. Dat is niet leuk.
Ja, je kunt je dan bedenken dat anders die kinderen er niet geweest waren en dat je ook best vaak gelukkig met elkaar bent geweest etc.
Maar het blijft pijn doen, niet alleen voor mezelf bovendien.
Dus ja, als je voor de keus staat om willens en wetens te liegen over je verleden....

Groetjes, Janiek

Een aantal momenten heb ik met volslagenheid reacties geobserveerd van mensen die ontwetend reageerde. Zoals ik al eerder aanhaalde op dit forum het gaat om gevoel wat je voor elkaar voelt. Ik wordt er soms verdrietig van als ik hoor hoe sommige mensen reageren.


Verdriet is: iemand kwetsen zonder dat je het wilt, gewoon omdat je niet anders kunt / zelf gekwetst worden omdat de ander reageert op de situatie waarin je hem / haar hebt doen belanden / de wetenschap dat als iemand je 'sterkte wenst', je die sterkte maar al te hard nodig zult hebben.

Verdriet is ook pijn zonder dat het zeer doet - verdriet is een knellende band om mijn hart, dat voor deze gelegenheid in mijn onderbuik is gaan zitten door de situatie waar ik toen in verkeerde. Verdriet gaat hand in hand met geluk, zo lijkt het wel.
In mijn uit gaans leven had ik aan de lopende band sjans in diverse discotheken. Misschien een soort compliment, maar het was toen toch niet het soort aandacht dat ik zocht. Ik wilde gewoon dat ik geliefd en bewonderd werd.

Pff vermoeiend: leven in de grote- mensen wereld.
Wat ik weet is dat een transseksueel die een bepaald leeftijd heeft bereikt wel eens een leugentje voor zijn/haar eigen best wil opbouwt. Trouwen is ook een zo iets ... een compensatie zijn voor verwijten uit je omgeving: moederskind, softie.
Ben ik dapper? Ik bewonder wel onze doorzettingsvermogen. Toch doet het me nog steeds pijn wanneer ik reacties van anderen hoor. Het is denk ik de onwetendheid als ze zeggen: "hij kiest er toch zelf voor" of "mooi dat het kan" Persoonlijk denk ik niet dat ze goed naar mijn verhaal hebben geluistert. Men zal het wel te moeilijk vinden allemaal. Dan weer de heersende vraag "wil ik er nog wel mee geconfronteerd worden" Ik vindt dat wij ook recht heb op seksualiteit, geborgenheid en liefde.

Ik weet het overigs wel heel zeker: het is van fundamenteel belang dat je moet voelen als een vrouw of als man. Alleen dan kun je pas goed functioneren. Wie dat ontkent, ontkent zichzelf. De wereld is er ook voor ons als persoon. Inmiddels ben ik onbezorgd en genietend de wereld ingestapt. En ergens op deze aardbol is er ongetwijfeld een persoon waarmee ik alles mag delen.

Dat is toch de grote wens van ons allemaal?

En toch weer die geweten die me zo nu en dan bekruipt, MOET ik het vertellen? Ik ben toch wie ik ben!

Wat schiet je op met het verzwijgen? Je bent wie je bent, een trans. Wanneer je gaat doen alsof je een bio bent, kun je niet meer jezelf zijn. Tenminste, zo voel ik het. Ik heb de vrijheid opgeëist om ongeneerd mezelf te kunnen zijn, zonder dag ik steeds door de ben je wel vrouwelijk genoeg ballotage commissie hoef. Dat levert soms wel eens vervelende vragen en/of opmerkingen op inderdaad. Die pareer ik met een nog veel vervelender vraag of opmerking. Laat ze maar voelen dat ze onbeleefd zijn. Gisteravond trof ik het Roekenest, alleen bij zijn ouders bekend als Gerben. Hij is een botte boer, maar verder wel oké, en omdat het een half jaar geleden was dat ie me voor het laatst gezien had, was één van zijn eerste vragen, is ie er al af? Nee, maarreh, hoe is het met jouw piemel? Ehm, bloos, sorry, biertje? Tuurlijk, tsjoch.

Carola-Voorvelt schreef: En ergens op deze aardbol is er ongetwijfeld een persoon waarmee ik alles mag delen.



En toch weer die geweten die me zo nu en dan bekruipt, MOET ik het vertellen? Ik ben toch wie ik ben!

Carola,

in je eerste zin geef je zelf het antwoord op je vraag die erop volgt. Volgens mij is er geen eenzaamheid pijnlijker dan je verleden geheim houden binnen een relatie waarin intimiteit je uiteindelijke doel is.

Groetjes, Janiek

Ik denk dat ik me bij Violet haar eerste postje aansluit. Kheb een broertje dood aan liegen. Alleen heb ik geleerd in sommige situaties mijn mond te houden. Zo'n situatie met zo'n kratje bier is een leuk voorbeeld ervan maar ik doel eigenlijk meer op het feit dat ik door mijn eerlijkheid wel eens mensen gekwetst heb zonder dat te willen. Als het dus niet nodig is probeer ik zulke dingen te vermijden. Maar voor de rest ben ik zo eerlijk als maar mogelijk is.

Eerlijkheid duurt het langst.

Het duurt het langst om op een eerlijke manier iets te bereiken.
Het duurt het langst om iemand te vinden die net zo eerlijk is als jezelf.
Het duurt het langst om een relatie met een eerlijk iemand op te bouwen en te houden
Een open en eerlijke relatie met iemand duurt ook het langst, tot de dood er een einde aan maakt.

Ik verwacht van een ander dat die eerlijk is dus moet ik dat zelf ook zijn.

Zo denk ik over eerlijkheid.