Pagina 1 van 1

ik ben er bijna

Geplaatst: za nov 06, 2004 11:27
door anna_r
...

Geplaatst: za nov 06, 2004 11:44
door Mara
Leuk, weer un stap, nu nog maar hopen dat die 2 nieuwe chireugen die in januari beginnen zich eraan maken, die wachttijd te verkorten :wink:

Succes, Mara

Geplaatst: za nov 06, 2004 11:45
door capt haok
Up to the top

Capt James Hook

Geplaatst: za nov 06, 2004 12:00
door anna_r
...

Geplaatst: za nov 06, 2004 12:00
door Pamela-
Anna,

Op naar het einddoel. Veel succes met de laatste loodjes en by the way gefeliciteerd.

Liefs,

Geplaatst: za nov 06, 2004 12:04
door anna_r
...

Geplaatst: za nov 06, 2004 12:13
door Franciska
Hoi Anna,

Ik wens je ook sterkte bij de laatsteloodjes die ongetwijfeld nog wel zwaar zullen gaan wegen.

Geplaatst: za nov 06, 2004 12:42
door anna_r
...

Re: ik ben er bijna

Geplaatst: za nov 06, 2004 14:21
door Carola-Voorvelt
anna_R schreef:mijn doel en eind is inzicht.
Hallo Anna,

Op de eerste plaats GeFeLiCiTeErD.
Je doel is in zicht maar niet het eind toch?: Er gebeurt misschien teveel om het allemaal te kunnen verwerken in je eentje of met z'n tweetjes.

Paradox: deze door mezelf opgeworpen bescherming tegen teleurstelling is heel doeltreffend en werkt tegelijkertijd die zelfde teleurstelling in de hand. Misschien was ik toen eindelijk volwassen aan het worden. Helpt het eigenlijk wel om mijn verhaal op dit forum te plaatsen? Het verlicht in ieder geval de druk een beetje, en dat is alvast iets.
Hoor mij nu de feestbeest spreekt. Dat doe ik niet vaak, maar soms ligt het anders want dan heb ik het koud. Vanwege het denken en schrijven krijg je het toch wel koud van. Eigenlijk wilde deze feestbeest toen helemaal niet denken, maar ja - soms doe je het wel hè. Mijn periode heeft natuurlijk ook haar downs gehad. En dan nog steeds geen mama mus inzicht waarmee je alles kan delen. En dan ook nog al die 'coole' en 'togethere' mussen die ik ken.

Een leven als een damesroman:
In die periode had ik een drang om te schrijven, maar die woorden kwamen zo langzaam.
Al schrijvend over de moeilijkheid een goede benaming te vinden om transseksuelen aan te duiden in de verschillende stadia van het proces van verandering zeg ik: 'Ik heb bezwaar tegen de term "ombouwen". Ze maken niet een man of vrouw in het ziekenhuis: je moet het zelf al gedaan hebben: je als man of vrouw presenteren, zonder nog aangepast te zijn.

Ik besefte heel goed dat een operatie een aanpassing achteraf is, oftewel een bevestiging van wie je bent. "De mensen" waarschuwen je: kun je het wel aan in die nieuwe rol, je wordt toch geen echte man of een echte vrouw ... Ze realiseren zich niet dat je zoveel jaren tegen je wil in in de andere geslachtsrol geleefd hebt. Het maakt je niet uit dat je onvolledig bent. Mijn vraag is: hoe beleef jij de beperkende factor?

En wat betreft die zure appel .. hmm voor mij was het zoet :wink:

Nogmaals meissie GeFeLiCiTeErD.

Liefs Carola

Geplaatst: za nov 06, 2004 16:20
door anna_r
...