Meerminnen en Transseksualiteit

[gast]

Draad gesplitst van HIER

Kitty Mermaid: Een zeemeermin,dat vind ik heel bijzonder! Waarom wil je zo graag een zeemeermin zijn?

Hai, Charlotte,

Ik zou willen dat ik je daarop een kort en krachtig antwoord kon geven, maar sorry, ik kan dat niet.

Ik was 14 jaar toen ik Splash voor het eerst zag. Bij het zien van Daryl Hannah als de zeemeermin Madison had ik maar een wens: ik wil haar zijn. Maar ja, ik was een jongen.... Toch heeft die wens mij nooit losgelaten. Ik heb mijn droom waargemaakt. Ik ben nu echt een zeemeermin, en heb daar letterlijk alles voor over. Twee jaar een freedive-opleiding volgen om heel lang onderwater te kunnen blijven. Net zolang gezocht dat ik de man die de staart voor Splash heeft gemaakt, ook mijn staart heeft gemaakt. Vele projecten van mijn activiteiten dragen de naam "Madison", naar de zeemeermin uit Splash. De componist van de soundtracks uit Splash heeft zijn toestemming gegeven om zijn muziek te gebruiken voor mijn projecten.
Ik ben er altijd vanuit gegaan dat mijn zeemeermindroom de basis is geweest wat ik nu ben. Sinds kort besef ik dat dat wel eens andersom kan zijn. Het is bekend dat genderdysfore kinderen heel vaak zeemeerminnetjes tekenen. Ik ken intussen meerdere mensen die genderdysfoor zijn die wat met zeemeerminnen hebben, en ik heb er een geholpen om haar droom, net als de mijne, uit te laten komen.

Ik heb heel lang getwijfeld wat ik nu ben. Gesprekken gehad met een psych, en niet eens op het gebied van genderdysforie. Conclusie: je bent gewoon transseksueel, maar je weet het zelf nog niet (oke, ze zei het in iets andere bewoordingen, maar het komt op hetzelfde neer). Ik heb dat altijd ontkend. Ik stond ook te boek als transgenderist en androgyn. Nu heb ik dan eindelijk geaccepteerd dat zij toen gelijk had...

Nog steeds is het zo dat als ik een zeemeermin onderwater zie op tv, dat de emoties weer los komen, en ik direct naar een zwembad moet om te zwemmen als een zeemeermin....

Liefs,

Kitty.

[kim dietrich]

Hi, Charlotte,

Ik herken wat je meemaakt heel erg duidelijk, zij het op een heel ander vlak. Zoals velen op dit web weten ben ik geobsedeerd door zeemeerminnen, en je kunt het ook wel aan mijn nickname zien. Het zien van een film als Splash maakt mij helemaal gek, want ik wil die zeemeermin zijn. Heftige emoties komen los bij het zien van een zeemeermin onderwater. Ik ben dan ook dolblij dat ik mijn gevoel heb kunnen waarmaken (zie mijn website) Nu is de combinatie TS en zeemeerminnetjes hier wel vaker voorgekomen, maar toch erg opvallend allemaal...
Ik heb nooit kunnen verklaren waar die drang vandaan komt, en ik heb ook heel lang getwijfeld wat ik nou zou zijn...

Liefs,

Kitty.

Zeemeermin dus!

Kim D.

[kim dietrich]

Ik heb heel lang getwijfeld wat ik nu ben. Gesprekken gehad met een psych, en niet eens op het gebied van genderdysforie. Conclusie: je bent gewoon transseksueel, maar je weet het zelf nog niet (oke, ze zei het in iets andere bewoordingen, maar het komt op hetzelfde neer). Ik heb dat altijd ontkend. Ik stond ook te boek als transgenderist en androgyn. Nu heb ik dan eindelijk geaccepteerd dat zij toen gelijk had...

Nog steeds is het zo dat als ik een zeemeermin onderwater zie op tv, dat de emoties weer los komen, en ik direct naar een zwembad moet om te zwemmen als een zeemeermin....

Hallo Kitty,

dat is leuk bedacht dat je TS bent, en zo langzamerhand ben je dat natuurlijk ook, maar het verklaart dus echt niet waarom je dan zeemeermin wilt en moet zijn.

Groetjes,

Kim D.

[gast]

Hai, Kim,

Ik kan je gewoon geen direct antwoord geven op de vraag "Waarom ik zeemeermin moet zijn". Ik weet het echt niet... De combinatie zeemeermin en TS is de enige houvast wat ik heb, en omdat het al vaker is aangetoond is het 't meest voor de hand liggende.

Kitty.

[charlotte234]

Beste Kim,
Zeer bedankt voor je uitgebreide reactie. Het heeft me best geholpen . Ik moet er even bijzeggen dat ik me ook soms verkleed als man dus dat het denk ik wel met travestie te maken heeft. Het is vervelend maar het stelt me wel gerust dat mannen dit soort problemen ook hebben en dat het meer voorkomt dan je denkt. Het probleem met dat ik me zo niet vrouwelijk gedraag is dat ik van binnen dan ga twijfelen of ik wel een echte vrouw kan zijn,of dat ik een soort onzijdig ben,wat ik niet wil zijn.
Maar ik ben blij dat jij hebt gezegd dat er niet zoveel mis is met een vrouw die zich niet vrouwelijk gedraagd. Misschien kan ik ook zoiets worden: niet een man die er vrouwelijk uitzioet maar een vrouw die toch vrouwelijk is maar er wel stoer uitziet. Dat je niet gelijk denkt dat ze zich mannelijk voelt ofzo,maar dat ze vrouwelijk doch stoer is ofzo.

Beste Kitty,
Het lijkt me erg vervelend als je niet precies weet wat je hebt.
Maar je bent een man en je wilt geen meerman maar zeemeermin zijn dus je bent wel een travestiet. Of wil je eigelijk ook helemaal een vrouw zijn? Ik vind dat je zeemeermin wilt zijn wel iets kinderlijks hebben; toen ik een jaar of zes was had ik ook een meerminstaart.
Ik vind je zeemeerminfoto's trouwens heel echt lijken en heel mooi.
Ik kan (helaas) niet zo snel iets vinden waar jij aan "lijdt" doordat je zeemeermin wilt zijn.

[gast]

Hai, Charlotte,

Nee, ik voel mij absoluut geen man. Ik heb dan ook vele jaren als androgyn geleefd, maar dat is nu ook achterhaald. Ik leef nu vrijwel fulltime als vrouw, dus niet alleen tijdens het zeemeermin zijn. Momenteel zit ik in de tweede fase van mijn hormoonbehandeling en staat een adamsappelreductie over een paar maanden gepland. Baardepilatie is bijna voltooid, en mijn stem is gelukkig niet meer mannelijk. Daarnaast wil ik absoluut van mijn mannelijkheid af (dit is iets wat psychisch nogal wat voeten in aarde heeft, maar dat geef ik nu niet vrij). Ik volg het traject van een transseksueel, maar ik voel mij geen transseksueel.

Groetjes,

Kitty.

[Cynthia]

Nee, ik voel mij absoluut geen man.
Ik leef nu vrijwel fulltime als vrouw.
Baardepilatie is bijna voltooid, en mijn stem is gelukkig niet meer mannelijk.
Daarnaast wil ik absoluut van mijn mannelijkheid af.

Kitty

Ik heb een paar uitspraken aangehaald van je laatste posting. Die kan ik moeilijk rijmen met de laatste uitspraak:

Ik volg het traject van een transseksueel, maar ik voel mij geen transseksueel.

Zoals ik jou hier op het forum meemaak, en hoe jij wilt leven zou ik je persoonlijk wel als transseksueel aanmerken. Kun jij uitleggen wat voor jou het wezenljike verschil is?

[gast]

Hai, Cynthia,

Ik stuur dat even via een PM, want dat is iets wat ik niet plaats op een openbaar forum.

Liefs,

Kitty.

[kim dietrich]

Ik volg het traject van een transseksueel, maar ik voel mij geen transseksueel.

Ja, dat klinkt wat vreemd, maar in het geval van Kitty lijkt het me wel te kloppen. Mijn argument daarvoor is dat Kitty heel anders denkt en redeneert dan de de doorsnee TS'en. Ook in een Amerikaans artikel van een TS werd die mogelijkheid heel nadrukkelijk vermeld: iemand die wel het traject gevolgd heeft, maar in feite geen TS is. Krijgen we natuurlijk weer een discussie waneer iemand een echte TS is.

Groetjes,

Kim D.

[gast]

Beste Kim,

Zonder al te veel uit te weiden in de privesfeer kan je erover het volgende zeggen:

Transseksualiteit koppel ik aan het genderteam VU, met haar protocollen en wachttijden. Om dat ik weliswaar een gelijk traject bewandel van begin tot eind, maar dan buiten het genderteam om, voel ik mij echter niet zo. Ik voel mij veel vrijer dan een TS. Ik heb de vrijheid om te beslissen wanneer ik mijn RLT in ga bijvoorbeeld, hoewel die term niet eens van toepassing is. Ik ga gewoon "om" wanneer het mij uitkomt. Groen licht ken ik niet, en vele gesprekken vooraf ook al niet.

Kitty.

[kim dietrich]

Hai, Kim,

Ik kan je gewoon geen direct antwoord geven op de vraag "Waarom ik zeemeermin moet zijn". Ik weet het echt niet... De combinatie zeemeermin en TS is de enige houvast wat ik heb, en omdat het al vaker is aangetoond is het 't meest voor de hand liggende.

Kitty.

Hallo Kitty,

die verklaringen van 'TS' en 'genderdysfoor' klinken goed omdat het een soort dure, magische woorden zijn, maar ze verklaren niets. Voor een goede verklaring heb je een aantoonbare oorzaak nodig en die is er in jouw geval en in dit soort gevallen doorgaans niet. Maar hoe camoufleer je als arts of psycholoog zo'n onbevredigende situatie? Precies, je plakt er een mooie term op als een soort magisch wondermiddel en iedereen is weer tevreden.

In jouw geval en in de andere zeemeermin gevallen zou dat het -- als het een goede verklaring was, wat het dus niet is -- hooguit het transsexuele deel kunnen verklaren, maar niet die 'vreemde' drang om zeemeermin te zijn. Immers lang niet alle TS'en hebben die 'drang'.

Maar waarom zo diep gezocht en gooien met moeilijke woorden als er --zoals in jouw geval -- al een uitstekende 'verklaring' beschikbaar is. Helemaal een perfecte verklaring is het natuurlijk niet, want er zijn ook mensen die zo'n film zien en dan geen zeemeermin worden, maar je schetst wel het mechanisme.

Jij hebt een film gezien met een zeemeermin. Die film maakte grote indruk op je en het leek je fantastisch om ook zo'n zeemeermin te zijn. Uit de reacties op dit draadje en ook uit andere reacties weten we dat dit voor mensen heel normale en voor de hand liggende reacties zijn. Vervolgens ben je daar over gaan fantaseren en heb je dat beeld gekoesterd. Tot zover niets bijzonders. De meeste mensen zouden nooit verder gekomen en gegaan zijn. Maar jij bent een doener en bovendien behoorlijk goed in het realiseren van je droom. En dat is precies wat je gedaan hebt. Ga je dan niet wat ver als je... Ja, best wel, maar dat is dus precies hoe je bent. Voor het realiseren van je droom ga je best ver en geleidelijk aan verschuiven je grenzen en gewoonten natuurlijk ook.

Het verschil met de 'doorsnee' TS-en is dat die zich meestal vrouw voelen of weten dat ze eigenlijk vrouw zijn. Dat soort gedachten heb ik van jou nooit zo duidelijk gehoord, je wilde primair zwemmen als een zeemeermin en er uitzien als een zeemeermin. Kortom. je wilde zeemeermin zijn en zeemeermin spelen, maar ik heb tot nu toe nooit duidelijk van je gehoord dat je je zeemeermin voelt en dat je zeker weet dat je zeemeermin bent.

In jouw geval is die transitie een soort logische stap: het is primair een middel om je doel beter te bereiken. Maar voor de 'normale' TS-en is het vooral een kwestie van zijn of niet zijn, een soort wanhoopsdaad om in het reine te komen met jezelf, met de omgeving en met het leven.

En het grappige is, lijkt me, dat dat fantaseren over een bepaalde rol en je daar lekker bij voelen en je dan tenslotte overeenkomstig bij gaan kleden en gedragen dan het basismechanisme voor alle travestie en zeemeermindrang etc. zou kunnen zijn. Eigenlijk niets bijzonders aan de hand dus.

Vergelijk het met de droom van een meisje dat balletdanseres wil worden. Duizenden meisjes hebben die droom een tijd. Slechts een enkeling lukt het uiteindelijk. En als je ziet hoe ver ze gaan.... Dat is echt heel ver.

Zijn er ook gevallen van jongens die ballerina werden?

Groetjes,

Kim D.

[gast]

Het verschil met de 'doorsnee' TS-en is dat die zich meestal vrouw voelen of weten dat ze eigenlijk vrouw zijn. Dat soort gedachten heb ik van jou nooit zo duidelijk gehoord, je wilde primair zwemmen als een zeemeermin en er uitzien als een zeemeermin. Kortom. je wilde zeemeermin zijn en zeemeermin spelen, maar ik heb tot nu toe nooit duidelijk van je gehoord dat je je zeemeermin voelt en dat je zeker weet dat je zeemeermin bent.

Ik geef lang niet alles over mij aan een forum vrij. Ik kijk wel uit! Ik ben daar heel selectief in. Je hebt een conclusie getrokken van de gegevens die je over mij op het forum hebt gevonden. Het is slechts een puntje van de ijsberg.
Je hebt mij echter nooit ontmoet, en je hebt mij ook nooit meegemaakt als zeemeermin. Degenen die dat wel hebben meegemaakt weten hoe diep die drang zich geworteld heeft. Dat er dan heftige emoties loskomen wanneer ik die staart aantrek. De soundtracks uit de film doen al tranen opwellen. Het onderwater zijn. Slechts de freedivers die voor mijn veiligheid waken kunnen een beetje het gevoel ervaren. Freediving, de basis voor mijn zeemeermin zijn, is iets wat je zelf moet ondergaan, om een beetje te kunnen proeven wat er in mij omgaat. Kim, het is niet even eruit zien als een zeemeermin en spelen als een zeemeermin. Het doet mij verdriet dat je zo over mijn diepste droom en gevoelens denkt.

Jammer...

Kitty.

[Martiene]

Kitty, De drang om meermin te zijn moeten wij toch wel kunnen begrijpen lijkt me.

Wij (althans velen van ons) hebben ook een drang, nl. een vrouw zijn of je in elk geval vrouwelijk voelen. Ik kan me heel goed voorstellen dat er heftige emoties vrijkomen bij het meermin zijn, ik vergelijk dat voor het gemak met de emoties die bij mij vrijkomen als ik weer vrouwelijk kan zijn.

Dus op de vraag, waarom wil je meermin zijn zou je kunnen antwoorden met een tegenvraag: waarom wil je zo graag vrouw zijn. Die vraag is toch ook niet in één zin uit te leggen.

Vor mij is het wel duidelijk waarom je (ook) meermin wil zijn. Het een drang, een gevoel om zo te willen zijn en een gevoel is nu eenmaal moeilijk onder woorden te brengen.

Liefs,
Martiene

[kim dietrich]

Hallo Kitty,

ik denk niet negatief over je gevoelens en ook niet negatief over het realiseren van je droom en ook niet negatief over jouw persoonelijkheid. Integendeel! Ik beweer verder ook niets over de emoties die je ervaart, lijkt mij, of vergis ik mij nu?

Maar in dit geval ging het om het verklaren van dat zeemeermin zijn. En de verklaring die jij aandraagt op basis van wat je van anderen gehoord hebt, die verklaart dat in dit geval absoluut niet. Verklaren kun je het beste opvatten als voorspellen. Als je een goede verklaring hebt, kun je dat wat je wilt verklaren voorspellen. Je zou dan dus op een moment dat iemand nog niet duidelijk zich ontpopt heeft als zeemeermin, al moeten kunnen zeggen: dit wordt later een echte zeemeermin. Wel, via die termen 'transsexueel' en 'genderdysfoor' lukt dat helemaal niet.

Tegelijkertijd draag jezelf wel een soort verklaring aan. Dat is niet iets, waarmee je het optreden van zeemeerminschap perfect kunt voorspellen, maar het maakt in ieder geval begrijpelijk hoe het zou kunnen ontstaan. En het lijkt dan een heel normaal mechanisme dat zich ook bij heel veel andere mensen op andere gebieden lijkt voor te doen. Ik weet natuurlijk niet zeker of het nu de juiste verklaring is, maar het is in ieder geval een mogelijkheid, lijkt het.

Maar we hebben nu 2 verschillende verklaringen. De ene klopt duidelijk niet, de andere zou kunnen kloppen, komt ook op andere gebieden voor en is verder een heel normaal menselijk mechanisme. In zo'n geval lijkt de (voorlopige) keuze me niet moeilijk. Maar misschien kun jij wel iets aanvoeren, dat je zegt: 'Nee, dat kan niet, want...' O.K., dat bekijken we dan daarna wel weer.

Je hebt voor dit soort situaties dat er twee verschillende verklaringen worden gegeven ook nog een soort algemene regel: het Scheermes van Occam. Occam was een monnik die zich afvroeg wat je in dit soort situaties nu het beste kon kiezen als verklaring. Hij vond dat je dan de simpelste verklaring moest kiezen. Dit staat bekend als het Scheermes van Occam. Wel, de simpelste verklaring hier is natuurlijk dat algemeen voorkomende mechanisme, lijkt me.

Ook de verklaring dat het een drang is, een gevoel, die Martiene geeft, is in deze zin niet een goede verklaring/voorspelling.

Jij voert nu aan dat die drang zich diep geworteld heeft, dat er heftige emoties loskomen, dat je gaat huilen. Dat er een intens gevoel in je omgaat. Dat geloof ik best, maar waarom zou dat die tweede verklaring bij voorbaat uitsluiten?

Je denkt kennelijk dat als er een normaal en simpel mechanisme achterzit, dat je geen diepe gevoelens etc. kunt ervaren. Zo van: als de gevoelens diep zijn, moet het mechanisme ingewikkeld zijn. Misschien wel, maar misschien zou een eenvoudig mechanisme de zaak ook kunnen verklaren. Denk je b.v. dat een ballerina die 20 jaar keihard iedere dag getraind heeft, urenlang, niets voelt als ze een solopartij danst voor een vol theater? En hoe verklaar je dan dat eindeloze oefenen en het accepteren van de voortdurende pijn die dat oefenen veroorzaakt? Natuurlijk kun je ook dan zeggen dat zo'n vrouw een ongekende innerlijke drang heeft. Alleen dat verklaart in feite niets.

En zoals Martiene opmerkt, dit is breder dan alleen het zeemeermin zijn. Want waarom willen wij zo graag vrouw zijn, terwijl we dat niet zijn? Martiene zegt dan o.a.: ' het is een gevoel om zo te willen zijn.' Ja, dat begrijp ik ook wel. Het idee dat je vrouw bent of vrouw zou zijn, roept sterke gevoelens in je op. Dat is bij mij natuurlijk niet veel anders geweest. Maar ik weet voor mezelf dat ik wel degelijk een bepaald plaatje, een bepaald idee, een soort droom in mijn hoofd had.

In mijn geval was het eigenlijk zo dat ik een aantal dromen in mijn hoofd had. En op een gegeven moment wist ik dat ik moest kiezen, dat ik nooit al die dromen zou kunnen realiseren en toen heb ik die droom gekozen die voor mijn gevoel het belangrijkste was. En het realiseren daarvan was niet simpel en heeft jaren van mijn leven gekost en ging gepaard met gigantische emoties. En daarna ben ik begonnen met mijn tweede droom en die heeft me in feite opnieuw een groot deel van mijn leven en een gigantische prijs gekost en me aan de rand van diepe afgronden gebracht. En opnieuw: emotieloos was het echt niet. Het zou mooi geweest zijn als ik als een soort robot werktuigelijk mijn dromen had kunnen realiseren, maar ik ben nu een maal niet een dode machine. Mijn god: bij tijden heb ik heel diep moeten gaan. En zodra ik denk dat die 2de droom aardig gerealiseerd is, hoop ik te gaan beginnen aan mijn 3de droom.

O.K. je mag het van mij een innerlijke drang noemen, maar dat verklaart weinig. Ik heb een bepaald plaatje, een soort droom. En ik heb het idee, als ik dat bereikt heb..... Wham! Dan heb ik iets, dan ben ik iets, dat zou te gek zijn! Dat zou fantastisch zijn!

Is dat droommodel nu wel een goede verklaring? Voor mijn derde droom is de zaak als volgt. Ik kan ongeveer vertellen was ik zou willen bereiken. Maar de meeste mensen beginnen dan wat schamper te lachen. Het is dus een echte droom. En of dat ooit lukt, lijkt op het moment wel heel twijfelachtig.

Kortom, ik wil graag weten wat er mis is met het droommodel als verklaring?


Groetjes,

Kim D.

[gast]

Maar in dit geval ging het om het verklaren van dat zeemeermin zijn. En de verklaring die jij aandraagt op basis van wat je van anderen gehoord hebt, die verklaart dat in dit geval absoluut niet. Verklaren kun je het beste opvatten als voorspellen. Als je een goede verklaring hebt, kun je dat wat je wilt verklaren voorspellen. Je zou dan dus op een moment dat iemand nog niet duidelijk zich ontpopt heeft als zeemeermin, al moeten kunnen zeggen: dit wordt later een echte zeemeermin. Wel, via die termen 'transsexueel' en 'genderdysfoor' lukt dat helemaal niet.

Beste Kim,

Bovenstaande is jouw mening, niet het mijne. Ten eerste is mijn verklaring niet gebaseerd op wat ik van anderen gehoord heb. Ik heb contact met andere TS'en die exact hetzelfde gevoel kennen, alleen: ik ben een van de weinigen die dat gevoel heeft gerealiseerd.

Ten tweede: Kim, het heeft geen zin om hier verder over uit te wijden. We hebben beide een andere opvatting over mijn droom. En ik weet al dat wij daar gewoon niet uit gaan komen. Kortom, ik sluit dit af, en ga straks lekker even naar het zwembad. Want in het water voel ik mij beter thuis dan achter een beedscherm...

Kitty.