Na ongeveer driekwart jaar niets van me te hebben laten horen dan nu even een update.
Het is dan werkelijk zo ver, madame Joanne is een carreergirl. Vanaf eind december vorig jaar ben ik weer druk aan het werk en naast de veertig uur dat ik dat doe reis ik er ook 15 uur voor per week. Kortom van een betrekkelijk saai leventje zo na mijn hele transitie ben ik inmiddels weer terug in het druk druk druk stadium. Ik geniet van de dingen die daar dan weer mee samenhangen zoals het treinreizen, het levensritme waar ik weer inzit en vooral van mijn gegroeid zelfvertrouwen.
Gaandeweg de laatste twee jaar heb ik mezelf weer teruggevonden en ik kan alleen maar zeggen dat het gebruik van mijn anti depressiva daar een stuk aan meegeholpen heeft. Volgens mijn therapeute had ik een duwtje in mijn rug nodig na al dat handmatig geploeter in mijn geestesleven en gelijk had ze. Na wat al te heftige reacties (kreeg toen het eenmaal goed werkte ineens alle dingen uit mijn verleden voor mijn kiezen die al die tijd die weggedrukt zaten achter die muur van mijn transsexualiteit) raakte ik in een wat stabielere stemming en daar zit ik nog altijd in.
Ik heb geleerd dat ik trots ben op wie ik ben en wat ik bereikt heb. Ik kijk in de spiegel en zie een mooie, zij het wat grote, vrouw waar verder eigenlijk niet veel op aan valt te merken. Ook op mijn werk voel ik me op en top. Doordat ik zelf zo lekker in mijn vel zit wordt ik het 'zonnetje in huis' genoemd en heb ik het respect verdiend van mijn mede ict-ers van de afdeling. Deels door mijn achtergrond en deels door de leuke manier van doen die ik hanteer bij mijn werk.
Inmiddels ben ik al weer om me heen aan het kijken naar de volgende baan en morgen heb ik dan ook vier sollicitatie gesprekken in Amsterdam waarbij ik hoop per 1 oktober te kunnen beginnen op de nieuwe plek. Dat heeft tevens leuke financiele gevolgen want ik ga dan ook weer een aardig stukje omhoog qua salaris.
Daarnaast ben ik per 1 mei verhuist. Ik woonde alleen, in een vrij grote woning en door mijn uitkering zat ik daar een beetje vast. De buurt was lekker rustig en het zat vlak bij het huis van mijn ouders dus heb het daar tijdens mijn GAB erg prettig gehad. Maar de laatste tijd kreeg ik kriebels dat ik ergens opnieuw wilde beginnen. In eerste instantie hier in Lelystad en dat heb ik ook gedaan. Heb mijn huis opgezegd en ben bij een vriend van me ingetrokken zodat we allebei wat ruimer in de centjes kwamen te zitten. Bij mijn verhuizing ben ik erg rigoreus te werk gegaan zodat mijn hele hebben en houwen nu in 1 slaapkamer past en de rest heb ik allemaal weggedaan. Allemaal overbodige bagage voor in de toekomst:)
Nu zit ik hier en ben ik hard aan het sparen en afbetalen van bepaalde zaken die de afgelopen jaren op mijn pad kwamen. Eind september ben ik daar klaar mee en dan kan ik verder gaan kijken waar ik heen wil. Ik sta inmiddels 7 jaar ingeschreven bij woningnet regio Amsterdam en ik ben erachter gekomen dat de kans voor mij om een huis in Amsterdam te krijgen nu langzamerhand veel dichterbij aan het komen is. En aangezien ik van mijn Huisarts ook nog een urgentie te goed heb komt dat allemaal helemaal goed en ben ik dus van plan naar Amsterdam te komen en daar mijn bescheiden deeltje aan toe te voegen.
Voor mijn gevoel ben ik nu pas helemaal klaar met mijn hele transitie en ben ik geestelijk inmiddels zo sterk dat ik het gevoel heb dood te bloeden in Lelystad. Tijd dus om voor de tweede keer in mijn leven uit te gaan vliegen. Dit keer was ik echter niet van plan terug te keren naar het ouderlijk nest en ga ik vol overgave mijn heerlijk leven voortzetten in een stad waar je je volgens mij nooit hoeft te vervelen.
En nu pas na zoveel jaar heb ik ook het gevoel dat mijn levensgeluk niet af hoeft te hangen van het wel of niet hebben van een relatie. Ik vind het nog steeds vervelend dat ik die nog nooit heb gehad maar ben ervan overtuigd dat nu ik zo lekker in mijn vel steek de relatie ook vanzelf een keer komt. Het is namelijk zo dat ik er niet meer naar op zoek ben en dan gebeurt het soms zomaar vanzelf zeggen ze:) En zo niet dan niet, ik vermaak me verder prima!!!:)
Al schrijvende vergelijk ik deze update met al mijn andere updates en ik krijg het gevoel dat er tussen de laatste update en deze een knop in mijn kop om is gegaan. Een hele belangrijke knop, althans voor mij. Ik heb ergens in die afgelopen tijd besloten mezelf maar gewoon te accepteren met alles wat daar mee samenhangt. Daarna heb ik eens diep nagedacht en besloten dat ik helemaal ok ben en dat het toch belachelijk simpel was om die knop om te zetten (helaas heb ik er 36 jaar over gedaan alvorens ik daar achter kwam hihihi). En vervolgens heb ik besloten dat ik nog een heel leven voor me heb met de wetenschap dat ik mezelf helemaal ok vind en dat ik helemaal vrij ben. Als een vlinder die net uit haar cocon gekropen is en haar vleugels nog even laat drogen alvorens ze de wereld in vliegt. En zo voel ik me ook:)
Als een Vlinder
Moderator: Moderators
-
Chantal C.
- Forumdiva
- Berichten: 1759
- Lid geworden op: vr okt 03, 2003 12:27
- Locatie: Hellevoetsluis
--> -
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
-
Monica Dreamgirl
- ForumFan
- Berichten: 447
- Lid geworden op: wo apr 30, 2003 20:12
- Locatie: Rotterdam
Hahaha ik niet maar voor sommige mensen zou het een optie kunnen zijn. Ik reageerde eigenlijk alleen maar op een mailtje van ene Jamie die zich nogal uitliet over een poes zonder schaamlippen met 10cm diepte en haar aan de binnenkant. Dat ging ook over mijn poes (die ook vanuit het VU komt) en ik ben er erg trots op dus vandaar even mijn opmerking:)
-
kim dietrich
- ForumFan
- Berichten: 349
- Lid geworden op: za aug 13, 2005 20:33
- Locatie: Boven de grote rivieren