Uit pure balorigheid heb ik eens gereageerd op een oproepje van Fahd, fotograaf. Gewoon een fotoshoot van mijzelf. Maar ja, na de uitzending MBH moet de hele staart mee en vandaag is het dan zover: ik zal als model fungeren, met staart. Er zijn helpers geregeld die mij gaan tillen, een visagiste, noem maar op!
Je zou verwachten dat de shoot plaats zou hebben aan het strand of zo, zo kenmerkend voor een zeemeermin. Nee, Fahd heeft een lokatie gevonden in hartje Amsterdam (Singel). Ben benieuwd hoe dat gaat aflopen.... Straks moet ik gaan zwemmen in de grachten...
Liefs en tot later,
Kitty.
Kitty model voor fotoshoot Fahd Semuel
Moderator: Moderators
Re: Kitty model voor fotoshoot Fahd Semuel
Kitty komt boven met een fiets om haar nekKitty Mermaid schreef: ....
Nee, Fahd heeft een lokatie gevonden in hartje Amsterdam (Singel). Ben benieuwd hoe dat gaat aflopen.... Straks moet ik gaan zwemmen in de grachten...
. Amsterdamse grachten is niks om in te zwemmen volgens mij 
"Why live by the rules of a society that won't have you as a member?"
Nou, het viel mee, ik hoefde niet de gracht in te springen. Had overigens wel een hoop bekijks gehad 
Wanneer ik, gebruikmakend van kaart en DomDom de Singel heb gevonden, blijkt weer daar waar Kitty komt er altijd wat bijzonders is. Zo heeft op de Raadshuisstraat een tram een auto geramd en kan ik er slechts met moeite langs, rechtsaf de Singel op. Dat gaat goed, maar waar ik moet zijn is de straat opgebroken. Natuurlijk... Ik rijd om, en om een prent te voorkomen rijd ik achteruit het stuk Singel op waar ik vanaf de andere kant niet inkon. Vrouwen kunnen best goed achteruitrijden hoor!
Ik stop voor het herenhuis, en wil aanbellen, maar er zijn er drie. Welke? Met vlakke hand dan maar alle drie tegelijk in. Iemand zal toch wel opendoen? Niet dus, en herhaaldelijk bellen helpt niet. Ik grijp naar de andere bel, de telefoon. Fahd neemt niet op, en ik spreek dan maar zijn stempost in (voicemail). Helpt niet, dan maar een SMS-je sturen. Wachten... Niks... Net op het punt dat ik in de auto stap en de motor wil starten komt er iemand aangelopen die wel eens de fotograaf zou kunnen zijn. Mijn intuitie blijkt het bij het juiste eind te hebben. Ze zijn met z'n drieen, en mijn staart wordt naar binnen gebracht (als model doe je dat niet zelf natuurlijk )
En dan... waar laat ik mijn koe? Amsterdam kennende is dat een groot probleem. Slalommend van de ene gracht naar de andere gracht vind ik uiteindelijk een plekkie, die, als ik niet op tijd zou hebben geremd, mijn auto in een woonboot zou doen belanden. Hindernis twee: betalen bij zo'n grijze paal. Die paal is zo gevonden, maar een dagkaart maken lukt niet - ik krijg al het geld netjes terug. Zondagskaart dan. Ook niet. Dan proberen er een normaal kaartje eruit te peuteren. Dat is wat duurder, maar het lukt. Het apparaat slubbert mijn geld naar binnen en als dank komt er een wit stukje papier uit.
Terug naar het herenhuis aan de Singel. Ik wordt professioneel opgemaakt door een visagiste. dat is een luxe, want vaak heb ik mijzelf op moeten maken. Wie denkt dat een fotoshoot ook wat is, bedenk dat je je lichaam ter beschikking stelt aan de fotograaf (of je moet een shoot doen puur voor jezelf). Ik wordt dan ook opgemaakt, vrij heftig, in contrasterende kleuren van m'n staart. Niet mijn stijl, maar dat doet er nu niet toe. Zelfs mijn haar wordt onderhanden genomen en lichtjes gekruld. De visagiste blijkt goed met extensies om te kunnen gaan en zet mijn kapster even in het zonnetje: "dat ziet er heel perfect uit!!" Eerst worden er wat foto's gemaakt, gewoon van mijzelf, zonder staart. Toen ik het pand betrad zat ik mij al af te vragen waar de studio dan zou zijn. Zo ruim was het ook weer niet. Ik volg de fotograaf, en beland, jawel, in de kelder, annex slaapkamer, annex studio... Nou, ja, maakt mij niet uit. Aan de muur hangt een groot blauw doek: de foto's worden met blue-screen gemaakt en later van een achtergrond voorzien. Het is lastig als je geen voorwerpen of andere attributen in de buurt hebt om een leuke pose te maken. Een krukje, meer niet.
En dan... de staart in. In een badkamer, met een deur waar je altijd je hoofd stoot, kleed ik mij om. Na wat wurmen lig ik gereed in de staart, en wordt ik opgehaald. Lopen gaat als meermin nog steeds niet en ik wordt braaf getild. En ja... men had zoch behoorlijk verkeken op de afeting van dan ding. Op TV lijkt het zo klein, maar dat is anders in een kleine ruimte. Met aardig wat improvisatietalent is het allemaal goed gekomen.
Wanneer de foto's er zijn laat ik deze natuurlijk zien.
Liefs en kusjesvan een moeie Kitty...
Wanneer ik, gebruikmakend van kaart en DomDom de Singel heb gevonden, blijkt weer daar waar Kitty komt er altijd wat bijzonders is. Zo heeft op de Raadshuisstraat een tram een auto geramd en kan ik er slechts met moeite langs, rechtsaf de Singel op. Dat gaat goed, maar waar ik moet zijn is de straat opgebroken. Natuurlijk... Ik rijd om, en om een prent te voorkomen rijd ik achteruit het stuk Singel op waar ik vanaf de andere kant niet inkon. Vrouwen kunnen best goed achteruitrijden hoor!
Ik stop voor het herenhuis, en wil aanbellen, maar er zijn er drie. Welke? Met vlakke hand dan maar alle drie tegelijk in. Iemand zal toch wel opendoen? Niet dus, en herhaaldelijk bellen helpt niet. Ik grijp naar de andere bel, de telefoon. Fahd neemt niet op, en ik spreek dan maar zijn stempost in (voicemail). Helpt niet, dan maar een SMS-je sturen. Wachten... Niks... Net op het punt dat ik in de auto stap en de motor wil starten komt er iemand aangelopen die wel eens de fotograaf zou kunnen zijn. Mijn intuitie blijkt het bij het juiste eind te hebben. Ze zijn met z'n drieen, en mijn staart wordt naar binnen gebracht (als model doe je dat niet zelf natuurlijk
)En dan... waar laat ik mijn koe? Amsterdam kennende is dat een groot probleem. Slalommend van de ene gracht naar de andere gracht vind ik uiteindelijk een plekkie, die, als ik niet op tijd zou hebben geremd, mijn auto in een woonboot zou doen belanden. Hindernis twee: betalen bij zo'n grijze paal. Die paal is zo gevonden, maar een dagkaart maken lukt niet - ik krijg al het geld netjes terug. Zondagskaart dan. Ook niet. Dan proberen er een normaal kaartje eruit te peuteren. Dat is wat duurder, maar het lukt. Het apparaat slubbert mijn geld naar binnen en als dank komt er een wit stukje papier uit.
Terug naar het herenhuis aan de Singel. Ik wordt professioneel opgemaakt door een visagiste. dat is een luxe, want vaak heb ik mijzelf op moeten maken. Wie denkt dat een fotoshoot ook wat is, bedenk dat je je lichaam ter beschikking stelt aan de fotograaf (of je moet een shoot doen puur voor jezelf). Ik wordt dan ook opgemaakt, vrij heftig, in contrasterende kleuren van m'n staart. Niet mijn stijl, maar dat doet er nu niet toe. Zelfs mijn haar wordt onderhanden genomen en lichtjes gekruld. De visagiste blijkt goed met extensies om te kunnen gaan en zet mijn kapster even in het zonnetje: "dat ziet er heel perfect uit!!" Eerst worden er wat foto's gemaakt, gewoon van mijzelf, zonder staart. Toen ik het pand betrad zat ik mij al af te vragen waar de studio dan zou zijn. Zo ruim was het ook weer niet. Ik volg de fotograaf, en beland, jawel, in de kelder, annex slaapkamer, annex studio... Nou, ja, maakt mij niet uit. Aan de muur hangt een groot blauw doek: de foto's worden met blue-screen gemaakt en later van een achtergrond voorzien. Het is lastig als je geen voorwerpen of andere attributen in de buurt hebt om een leuke pose te maken. Een krukje, meer niet.
En dan... de staart in. In een badkamer, met een deur waar je altijd je hoofd stoot, kleed ik mij om. Na wat wurmen lig ik gereed in de staart, en wordt ik opgehaald. Lopen gaat als meermin nog steeds niet en ik wordt braaf getild. En ja... men had zoch behoorlijk verkeken op de afeting van dan ding. Op TV lijkt het zo klein, maar dat is anders in een kleine ruimte. Met aardig wat improvisatietalent is het allemaal goed gekomen.
Wanneer de foto's er zijn laat ik deze natuurlijk zien.
Liefs en kusjesvan een moeie Kitty...
Wat heet durf? Ik heb voor de shoot gewoon topless in m'n staart gelegen, wachten tot de set was aangepast, en m'n schelpjes goudkleurig waren gemaakt. Fotografen zijn dat gewend voorzover mijn kleine borstjes uberhaupt indruk hebben gemaaktbetteke schreef:.....en bewonder je durf en nuchtere kij op dit soort dingen
. Mij maakt dat ook niet uit, zolang niet heel Amsterdam meekijkt...Kit