Conflict M/V
Moderator: Moderators
Conflict M/V
las vandaag een interessant artikel:
Disharmonie tussen mannelijk en vrouwelijk subsysteem
De man-vrouw dichotomie in onze cultuur leidt ertoe dat bij transgenderisten vaak een disharmonie tussen het mannelijk en vrouwelijk subsysteem optreedt als gevolg van cognitieve dissonantie. Het gevoel man te zijn is in strijd met het gevoel vrouw te zijn. Vaak worstelt men met twijfels omtrent de eigen identiteit: is men travestiet (man) of transseksueel (vrouw)?
Door deze dichotomie blijven het mannelijk en vrouwelijk subsysteem gescheiden opereren. `Man' en `vrouw' binnen de transgenderist zijn meestal niet met elkaar bevriend, maar concurrerend. Het is dan de `vrouw' die onder maatschappelijke en sociale druk van de `man' te weinig ruimte krijgt. Dus heeft zij weinig op met het mannelijk subsysteem. Maar het mannelijk subsysteem ziet op zijn beurt weinig in het vrouwelijk subsysteem. Zij maakt immers de `man' in de transgenderist ten schande.
Wanneer de harmonie tussen `mannelijk' en `vrouwelijk' door de druk van de sociale omgeving uitblijft, voelt men zich soms gedwongen een keuze te maken. Aanvankelijk kiest men meestal voor het op het eerste gezicht veilige `mannelijke' en gooit alle vrouwenkleren weg, om een paar weken of maanden weer een nieuwe garderobe aan te schaffen. Omdat de keuze voor het mannelijk subsysteem steeds faalt, kan het zijn dat indien het conflict tussen `mannelijk' en `vrouwelijk' gehandhaafd blijft, men op den duur sterker geneigd is te kiezen voor het `vrouwelijke', voor geslachtsaanpassing.
Naast het vrouwelijke genderidentiteitssubsysteem is er echter ook sprake van een mannelijk subsysteem. De transgenderist moet dan op de eerste plaats leren inzien dat de keuze tussen `man' of `vrouw' waarschijnlijk een onzinnige door de buitenwereld opgelegde keuze is. Waar men ook voor kiest, men verliest altijd een deel van zichzelf. Bovendien, door een geslachtsaanpassende behandeling wordt het mannelijk subsysteem niet weggeopereerd:
Als je je laat transformeren blijft er altijd een stuk mannelijkheid, een stuk mannelijke ervaring in je zitten, in je psyche, in je onderbewustzijn en misschien ook nog deels in je lijf. En dat zal ook om aandacht blijven vra gen. Daar zul je een weg voor moeten vinden om daar zonder al te veel conflicten mee om te gaan. Dus als je je geestelijk verkeerd conditioneert, wat ik bij een aantal transseksuelen heel duidelijk heb meegemaakt ... die zijn met een dermate roze bril nog bezig, dat ik denk... ja, dit is niet goed. Laat dan nog wat meer toe van dat andere, breng het in harmonie. Je kan het niet forceren door met een dwarse kont te denken dat je 100% vrouw bent, want dat is gewoon niet zo. Durf dat onder ogen te zien en ga daar dan goed mee om. Maar dat is moeilijk. Ik denk dat je dat stukje mannelijkheid, wat toch nog steeds in je zit maar toe moet laten. Maar een dergelijke balans, dat moet je toch durven om daar mee om te gaan.'
De doorbreking van de man-vrouw dichotomie
Door de man-vrouw dichotomie wordt transgenderisme vaak niet geaccepteerd en begrepen. Men is daardoor geneigd zich steeds zowel te conformeren met de mannen- als vrouwenrol (`overtuigend overkomen'). Men probeert steeds een van beide subsystemen te verstoppen, waardoor men zich conformeert met datgene wat transgenderisme zo problematisch maakt. Opheffing van de man-vrouw dichotomie in onze cultuur zou het leven van veel transgenderisten minder problematisch maken. Dit is echter niet de enige reden om deze dichotomie te doorbreken. Een andere is dat zij strijdig is met de werkelijkheid; het zijn op genderpolarisatie, genderschema's en/of genderattributies gebaseerde sociale constructies.
Over hoe de man-vrouw dichotomie zou kunnen worden doorbroken wordt verschillend gedacht. Sommigen willen de categorieën `man' en `vrouw' geheel schrappen, anderen willen een extra categorie toevoegen. Een andere mogelijkheid is te streven naar `vrijheid van gender'.
Partiële geslachtsaanpassing bij transgenderisme
Partiële geslachtsaanpassing soms wenselijk
In Vennix (1999b) werd duidelijk dat ook bij transgenderisten (daar: `twijfelaars tussen travestie en transseksualiteit') de dissatisfactie met het eigen lichaam substantieel is. In feite is er sprake van genderdisforie: het mannelijke lichaam is niet in overeenstemming met de genderidentiteit, die ergens tussen mannelijk en vrouwelijk in ligt. Wanneer alle lichamelijke kenmerken mannelijk zijn, kan het vrouwelijk subsysteem zich onvoldoende manifesteren. Het innerlijk welbevinden van transgenderisten is dan ook aanzienlijk lager dan dat van travestieten en nauwelijks hoger dan dat van niet-geopereerde transseksuelen (zelfbenoeming `meer transseksueel dan travestiet' of `transseksueel').
In sommige gevallen zou de kwaliteit van het leven van transgenderisten kunnen worden verhoogd door lichamelijke aanpassingen waardoor men vrouwelijker overkomt. Hierdoor kan het vrouwelijk subsysteem beter naar buiten komen. Zo kunnen elektrische epilatie van de baardgroei (of laser-/lichttherapie) en spraaklessen ook transgenderisten verlichting bieden. Dit zou ook kunnen gelden voor partiële geslachtsaanpassing. Het beschikken over bijvoorbeeld vrouwenborsten naast een penis kan in overeenstemming zijn met de genderidentiteit: een penis voor het mannelijk subsysteem en de borsten voor het vrouwelijke subsysteem.
In principe zou m.i. de medische wetenschap deze mogelijkheid voor transgenderisten moeten aanreiken. Zij kan zich niet blijven conformeren met de man-vrouw dichotomie door de ogen voor transgenderisme te sluiten. Indien we accepteren dat een identiteit tussen man en vrouw in mogelijk is, volgen daaruit medische consequenties.
Uit Vennix (1999b) blijkt dat de onvrede over de gezichts- en lichaamsbeharing, de stem en het ontberen van borsten bij transgenderisten (twijfelaars tussen travestie en transseksualiteit) vrijwel even groot als bij transseksuelen. De aversie tegen de baardharen is doorgaans het sterkst. Omdat definitieve verwijdering daarvan bovendien minder sociale, maatschappelijke en seksuele consequenties heeft dan hormoongebruik, zouden daarvoor wat soepelere criteria gehanteerd kunnen worden dan hierboven omschreven. Zoals bij transseksualiteit het geval is, zou ook bij transgenderisme (onder bepaalde condities) definitieve epilatie van de baardgroei (gedeeltelijk) door de zorgverzekeringen moeten worden vergoed.
http://www.tijdschriftvoorseksuologie.n ... 99-04v.htm
Best een aardig stukje ook om de verschillen tussen trav, transg en transseksualiteit een beetje te kunnen duiden...
any thoughts?
Disharmonie tussen mannelijk en vrouwelijk subsysteem
De man-vrouw dichotomie in onze cultuur leidt ertoe dat bij transgenderisten vaak een disharmonie tussen het mannelijk en vrouwelijk subsysteem optreedt als gevolg van cognitieve dissonantie. Het gevoel man te zijn is in strijd met het gevoel vrouw te zijn. Vaak worstelt men met twijfels omtrent de eigen identiteit: is men travestiet (man) of transseksueel (vrouw)?
Door deze dichotomie blijven het mannelijk en vrouwelijk subsysteem gescheiden opereren. `Man' en `vrouw' binnen de transgenderist zijn meestal niet met elkaar bevriend, maar concurrerend. Het is dan de `vrouw' die onder maatschappelijke en sociale druk van de `man' te weinig ruimte krijgt. Dus heeft zij weinig op met het mannelijk subsysteem. Maar het mannelijk subsysteem ziet op zijn beurt weinig in het vrouwelijk subsysteem. Zij maakt immers de `man' in de transgenderist ten schande.
Wanneer de harmonie tussen `mannelijk' en `vrouwelijk' door de druk van de sociale omgeving uitblijft, voelt men zich soms gedwongen een keuze te maken. Aanvankelijk kiest men meestal voor het op het eerste gezicht veilige `mannelijke' en gooit alle vrouwenkleren weg, om een paar weken of maanden weer een nieuwe garderobe aan te schaffen. Omdat de keuze voor het mannelijk subsysteem steeds faalt, kan het zijn dat indien het conflict tussen `mannelijk' en `vrouwelijk' gehandhaafd blijft, men op den duur sterker geneigd is te kiezen voor het `vrouwelijke', voor geslachtsaanpassing.
Naast het vrouwelijke genderidentiteitssubsysteem is er echter ook sprake van een mannelijk subsysteem. De transgenderist moet dan op de eerste plaats leren inzien dat de keuze tussen `man' of `vrouw' waarschijnlijk een onzinnige door de buitenwereld opgelegde keuze is. Waar men ook voor kiest, men verliest altijd een deel van zichzelf. Bovendien, door een geslachtsaanpassende behandeling wordt het mannelijk subsysteem niet weggeopereerd:
Als je je laat transformeren blijft er altijd een stuk mannelijkheid, een stuk mannelijke ervaring in je zitten, in je psyche, in je onderbewustzijn en misschien ook nog deels in je lijf. En dat zal ook om aandacht blijven vra gen. Daar zul je een weg voor moeten vinden om daar zonder al te veel conflicten mee om te gaan. Dus als je je geestelijk verkeerd conditioneert, wat ik bij een aantal transseksuelen heel duidelijk heb meegemaakt ... die zijn met een dermate roze bril nog bezig, dat ik denk... ja, dit is niet goed. Laat dan nog wat meer toe van dat andere, breng het in harmonie. Je kan het niet forceren door met een dwarse kont te denken dat je 100% vrouw bent, want dat is gewoon niet zo. Durf dat onder ogen te zien en ga daar dan goed mee om. Maar dat is moeilijk. Ik denk dat je dat stukje mannelijkheid, wat toch nog steeds in je zit maar toe moet laten. Maar een dergelijke balans, dat moet je toch durven om daar mee om te gaan.'
De doorbreking van de man-vrouw dichotomie
Door de man-vrouw dichotomie wordt transgenderisme vaak niet geaccepteerd en begrepen. Men is daardoor geneigd zich steeds zowel te conformeren met de mannen- als vrouwenrol (`overtuigend overkomen'). Men probeert steeds een van beide subsystemen te verstoppen, waardoor men zich conformeert met datgene wat transgenderisme zo problematisch maakt. Opheffing van de man-vrouw dichotomie in onze cultuur zou het leven van veel transgenderisten minder problematisch maken. Dit is echter niet de enige reden om deze dichotomie te doorbreken. Een andere is dat zij strijdig is met de werkelijkheid; het zijn op genderpolarisatie, genderschema's en/of genderattributies gebaseerde sociale constructies.
Over hoe de man-vrouw dichotomie zou kunnen worden doorbroken wordt verschillend gedacht. Sommigen willen de categorieën `man' en `vrouw' geheel schrappen, anderen willen een extra categorie toevoegen. Een andere mogelijkheid is te streven naar `vrijheid van gender'.
Partiële geslachtsaanpassing bij transgenderisme
Partiële geslachtsaanpassing soms wenselijk
In Vennix (1999b) werd duidelijk dat ook bij transgenderisten (daar: `twijfelaars tussen travestie en transseksualiteit') de dissatisfactie met het eigen lichaam substantieel is. In feite is er sprake van genderdisforie: het mannelijke lichaam is niet in overeenstemming met de genderidentiteit, die ergens tussen mannelijk en vrouwelijk in ligt. Wanneer alle lichamelijke kenmerken mannelijk zijn, kan het vrouwelijk subsysteem zich onvoldoende manifesteren. Het innerlijk welbevinden van transgenderisten is dan ook aanzienlijk lager dan dat van travestieten en nauwelijks hoger dan dat van niet-geopereerde transseksuelen (zelfbenoeming `meer transseksueel dan travestiet' of `transseksueel').
In sommige gevallen zou de kwaliteit van het leven van transgenderisten kunnen worden verhoogd door lichamelijke aanpassingen waardoor men vrouwelijker overkomt. Hierdoor kan het vrouwelijk subsysteem beter naar buiten komen. Zo kunnen elektrische epilatie van de baardgroei (of laser-/lichttherapie) en spraaklessen ook transgenderisten verlichting bieden. Dit zou ook kunnen gelden voor partiële geslachtsaanpassing. Het beschikken over bijvoorbeeld vrouwenborsten naast een penis kan in overeenstemming zijn met de genderidentiteit: een penis voor het mannelijk subsysteem en de borsten voor het vrouwelijke subsysteem.
In principe zou m.i. de medische wetenschap deze mogelijkheid voor transgenderisten moeten aanreiken. Zij kan zich niet blijven conformeren met de man-vrouw dichotomie door de ogen voor transgenderisme te sluiten. Indien we accepteren dat een identiteit tussen man en vrouw in mogelijk is, volgen daaruit medische consequenties.
Uit Vennix (1999b) blijkt dat de onvrede over de gezichts- en lichaamsbeharing, de stem en het ontberen van borsten bij transgenderisten (twijfelaars tussen travestie en transseksualiteit) vrijwel even groot als bij transseksuelen. De aversie tegen de baardharen is doorgaans het sterkst. Omdat definitieve verwijdering daarvan bovendien minder sociale, maatschappelijke en seksuele consequenties heeft dan hormoongebruik, zouden daarvoor wat soepelere criteria gehanteerd kunnen worden dan hierboven omschreven. Zoals bij transseksualiteit het geval is, zou ook bij transgenderisme (onder bepaalde condities) definitieve epilatie van de baardgroei (gedeeltelijk) door de zorgverzekeringen moeten worden vergoed.
http://www.tijdschriftvoorseksuologie.n ... 99-04v.htm
Best een aardig stukje ook om de verschillen tussen trav, transg en transseksualiteit een beetje te kunnen duiden...
any thoughts?
Hoi Mina,
interessant artikel! Het zal wel aan mij liggen, maar het soort conflict wat beschreven word heb ik nooit gekend, daarvoor lag mijn vrouwelijkheid altijd teveel aan de oppervlakte, en wel zodanig dat er niet gesproken kon worden van een vrouwelijk sub-systeem, want ik ben als jongetje geboren....het mannelijk subsysteem dan, lag dat verborgen onder de oppervlakte?
Zou heel goed kunnen, ik heb namelijk niet de wens tot een SRS.
Groetjes,
Mila.
interessant artikel! Het zal wel aan mij liggen, maar het soort conflict wat beschreven word heb ik nooit gekend, daarvoor lag mijn vrouwelijkheid altijd teveel aan de oppervlakte, en wel zodanig dat er niet gesproken kon worden van een vrouwelijk sub-systeem, want ik ben als jongetje geboren....het mannelijk subsysteem dan, lag dat verborgen onder de oppervlakte?
Zou heel goed kunnen, ik heb namelijk niet de wens tot een SRS.
Groetjes,
Mila.
-
- ff weer wat posten
- Berichten: 75
- Lid geworden op: do nov 10, 2005 10:14
- Locatie: noord Belgie
Beste Mina,
Ik heb het ingezonden stuk gelezen,en vond het heel goed.ik denk als wij ons een bepaald perentage toekennen in welke mate wij ons vrouw en man voelen en daar ook naar handelen het veel eenvoudiger is om te accepteren dat wij geen 100% vrouw zijn.Als ik naar me zelf kijk voel ik me voor 70 procent vrouw en 30 procent man, ik heb dan ook voor me zelf uitgemaakt dat ik ook niet hoef te streven naar het 100% vrouw zijn,ik ben met beide tevreden,en zou ze ook geen van beide willen missen.
groetjes Florence.
Ik heb het ingezonden stuk gelezen,en vond het heel goed.ik denk als wij ons een bepaald perentage toekennen in welke mate wij ons vrouw en man voelen en daar ook naar handelen het veel eenvoudiger is om te accepteren dat wij geen 100% vrouw zijn.Als ik naar me zelf kijk voel ik me voor 70 procent vrouw en 30 procent man, ik heb dan ook voor me zelf uitgemaakt dat ik ook niet hoef te streven naar het 100% vrouw zijn,ik ben met beide tevreden,en zou ze ook geen van beide willen missen.
groetjes Florence.
- Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Florence schreef:
Ik ben vooral 100% mens (eh denk ik )
Irene
Ik denk dat die insteek heel zinvol is, maar hoe maak je zo'n berekening?ik denk als wij ons een bepaald perentage toekennen in welke mate wij ons vrouw en man voelen en daar ook naar handelen het veel eenvoudiger is om te accepteren dat wij geen 100% vrouw zijn.Als ik naar me zelf kijk voel ik me voor 70 procent vrouw en 30 procent man, ik heb dan ook voor me zelf uitgemaakt dat ik ook niet hoef te streven naar het 100% vrouw zijn,ik ben met beide tevreden,en zou ze ook geen van beide willen missen.
Ik ben vooral 100% mens (eh denk ik )
Irene
Kleine stapjes
Hoi hoi,
goed artikel hoor Mina, hartstikke interessant! In mijn geval is er geen strijd (meer) tussen m'n mannelijke en vrouwelijk subsystemen: net zoals Irene ben ik vooral mens, en de percentages vind ik niet zo belangrijk. Wel is het zo dat ik me veel meer een vrouwelijk dan een mannelijk mens voel. Dat is wel een proces in beweging dus waar het toe leidt, weet ik niet...
Groetjes en liefs,
Babette.
goed artikel hoor Mina, hartstikke interessant! In mijn geval is er geen strijd (meer) tussen m'n mannelijke en vrouwelijk subsystemen: net zoals Irene ben ik vooral mens, en de percentages vind ik niet zo belangrijk. Wel is het zo dat ik me veel meer een vrouwelijk dan een mannelijk mens voel. Dat is wel een proces in beweging dus waar het toe leidt, weet ik niet...
Groetjes en liefs,
Babette.
"We have to fight ignorance!" Madiba Nelson Mandela
Ook die 70%-30% verhouding herken ik wel ja.
Hoe ik dat weet?
Duim natmaken, in de lucht steken en voelen....
Die 2 verschillende kanten integreren, het mannelijke naast het vrouwelijke accepteren, dat vind ik het mooie van transgender, dat past wel bij me.
Dat ik me fysiek nog voor minstens 70% als mannelijk ervaar, bevalt me soms minder...
Hoe ik dat weet?
Duim natmaken, in de lucht steken en voelen....
Die 2 verschillende kanten integreren, het mannelijke naast het vrouwelijke accepteren, dat vind ik het mooie van transgender, dat past wel bij me.
Dat ik me fysiek nog voor minstens 70% als mannelijk ervaar, bevalt me soms minder...
Hoi hoi
Ja ik vond het ook een leuk artikel,
best wel eens aardig om je eigen gevoelens eens omschreven te zien,
op het net loop ik vaak tegen TS informatie op.
Weinig TG, vreemd genoeg.
Als iemand een TG specifieke site weet, besides Noodles en renee, please let me know...
@ Hey Francis, woon je ook in Utrecht. Na misschien komen we elkaar wel eens tegen..
groetjes,
Mina
Ja ik vond het ook een leuk artikel,
best wel eens aardig om je eigen gevoelens eens omschreven te zien,
op het net loop ik vaak tegen TS informatie op.
Weinig TG, vreemd genoeg.
Als iemand een TG specifieke site weet, besides Noodles en renee, please let me know...
@ Hey Francis, woon je ook in Utrecht. Na misschien komen we elkaar wel eens tegen..
groetjes,
Mina
- chantal-tg
- ff weer wat posten
- Berichten: 62
- Lid geworden op: vr okt 01, 2004 8:52
- Locatie: omgeving Dordrecht
- Contacteer:
hoi hoi,
Ik zie dat ik niet de enige ben die het artikel erg goed vond. Hier en daar wel een paar vragen, maar 't geeft m.i. een heel goed inzicht in wat 'wij' zijn, want ik classificeer mijzelf absoluut als transgender.
Het typeert wel hoe onzettend bekrompen de maatschappij is, maar ach, dat weten we al hihi.
liefs,
Chantal
Ik zie dat ik niet de enige ben die het artikel erg goed vond. Hier en daar wel een paar vragen, maar 't geeft m.i. een heel goed inzicht in wat 'wij' zijn, want ik classificeer mijzelf absoluut als transgender.
Het typeert wel hoe onzettend bekrompen de maatschappij is, maar ach, dat weten we al hihi.
liefs,
Chantal
vipassana; zie zoals het werkelijk is......
www.vipassanaweb.nl
www.vipassanaweb.nl
- Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Mijn ervaring is dat de maatschappij veel minder bekrompen is dan je vooraf zou denken... Uitzonderingen daargelaten, natuurlijk.
Groetjes,
Frederique
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !