Travestie.org

hoi
ff een korte medeling ben naar paar maanden ups en downs eindelijk zover gekomen de eerste serieuse stap te nemen weer, en op 27 september mag ik me melden bij het VU voor mijn intake gesprek .

wou ik toch ff kwijt dit .

groetjes joca

Hi Joca,

alles kost tijd, maar het belangrijkste denk is dat je een antwoord/oplossing probeerd te krijgen zoals dat je jezelf voelt, wat mij betreft hier gaat het om.
Ofdat nu via de VU is of andere wegen waar het alleen omgaat is uiteindelijk persoonlijk geluk en rust in dit spanningsveld van genderdysforie.
Wat mijzelf betreft de tijd zal het leren, maar na de eerste stap zoals we weten komen er nog vele en hoeveel stappen gedaan moeten worden is persoonlijk en niemand kan/mag dit invullen/beinvloeden behalve waar de verantwoording ligt, wijzelf.

Een fijne dag op de 27ste

groetjes, Adriana

eej Joca,

Zou zeggen goeie zaak dat je nou die stap hebt gezet en veel suc6 op de 27ste

Groetjes Wen

joca schreef:hoi
ff een korte medeling ben naar paar maanden ups en downs eindelijk zover gekomen de eerste serieuse stap te nemen weer, en op 27 september mag ik me melden bij het VU voor mijn intake gesprek .

Een belangrijke eerste stap. Gefeleciteerd!

Hou er echter rekening mee dat de wachttijden voor een eerste gesprek met een VU-psycholoog lang, heel lang zijn. Op de TS-NL-mailinglist meldde iemand een paar dagen geleden dat ze net iets meer dan negen maanden heeft moeten wachten voor ze een datum kreeg van Jos.... Zij was het wachten zo beu dat ze besloot om buiten de VU om een psycholoog in de hand te nemen en de operatie in Thailand te laten plaatsvinden in plaats van in Amsterdam.

Groetjes,
Saskia

Yep... de VU-methode... Als je zeker weet wat je wilt TE lang en TE omslachtig. 'k Doe het ook buitenom... kost een paar centen en een hoop geregel, maar je bent van een hoop gedoe af.

Liefs-Ilona

Geduld is een schone zaak.

Haastige spoed is zelden goed.

Ik heb het dan ook niet over haast Maar ook jij kent de internationale normen (standards of care) van de Harry Benjamin International Gender Dysphoria Association. Een van de centrale uitgangspunten van die normen is "harm-reduction". Beperking van de schade; beperking van het lijden.

De VU, en het nieuwe hoofd van het psychologenteam, zeggen die SOC te onderschrijven. En ik heb er nog vrede mee dat ze de RLE hebben opgerekt van 12 naar 18 maanden, want aan spijtoptanten heeft niemand wat.

Maar meer dan 6 maanden wachttijd tussen intake en eerste gesprek met een psycholoog. En pas op de wachtlijst voor je SRS worden geplaatst na die opgerekte RLE... ik kan er niet warm voor lopen. Tuurlijk... leven in de geslachtsrol... jezelf kunnen zijn. Dat staat voorop en dat doe je helemaal zelf.... en je haalt ook geheel zelfstandig de winst daarvan binnen. Maar de wachttijden tot het eerste gesprek en die tussen afronding RLE en SRS... die zijn gewoon onaanvaardbaar lang geworden.

Liefs - Ilona

trouwens... nog geen datum Lisette???

Onaanvaardbaar lang tja wat is onaanvaardbaar heeft voor mij 13 maanden geduurd van intake tot 1e recept dus wat is onaanvaardbaar.
En met mij wel meer die in die tijd intake hadden waarschijnlijk vanaf die tijd is dat beetje standaard 6 maanden tot 1e gesprek.

Wat ik eerder al zei geduld is een schone zaak.

Alleen kan niet iedereen dat opbrengen schijnbaar.

Nee nog geen datum maar we wachten geduldig af.

Lisette

Laat me voor alle helderheid en ter voorkoming van misverstanden nog ff scherpslijpen... want ik weet inmiddels wel dat ik met m'n grote kwaak soms dingen losmaak die ik niet bedoel los te maken...

Ik vind het genderteam van de VU een schitterende instelling. Alles onder 1 dak en een zeer grote expertise... internationaal nog steeds toonaangevend. Ik verzet me dan ook niet tegen het VU en wat ze daar aan inzichten hebben. Wat ik wel een godsschandaal vind, maar dat ligt dus niet aan het genderteam en zelfs niet aan de VU, is dat er politiek-maatschappelijk in dit verschrikkelijk rijke land, waar we zo ongeveer alles kunnen doen wat we willen, wachtlijsten bestaan in de gezondheidszorg. En dan betreft het niet alleen transen, maar ook andere ziekten.

Wat ik meer bedoel, is dat transseksualiteit geen ziekte is... maar je kunt er wel aan dood gaan. Net als aan echte ziektes.
En dat het dus a-sociaal is dat je mensen, wiens hele leven op hun kop staat op het moment dat ze weten... ik heb geen andere keus dan ervoor te gaan... eerst een maand of twee laat wachten op een intake... en dan meer dan een half jaar op een eerste gesprek met een psych.... en pas na hun RLE op een wachtlijst zet voor een SRS... Het zou niet mogen kunnen en kunnen mogen.

Internationaal zijn er standaards afgesproken. Die zijn niet uit de lucht gegrepen, maar gebaseerd op ervaringsdeskundigheid met talloze transen van over de hele wereld. Op basis daarvan wordt het verantwoord geacht dat mensen psychologisch getest worden en een (niet nader genoemd) aantal gesprekken hebben met een ervaren psych. Op basis daarvan krijgt men groen licht (of niet). Dan begint de hormoontherapie en moet men binnen drie maanden om en dien je minimaal een jaar in de "gewenste" rol te leven. En dan pas mag je een SRS. Verstandig, goed en prima. Heel verantwoord allemaal. En ik verzet me dan ook absoluut niet tegen het feit dat je minimaal zoveel maanden hormonen moet hebben geslikt/geplakt en minimaal zoveel maanden )of het er nou 12 of 18 zijn) in de rol moet hebben geleefd. Dat is alleszins logisch en aanvaardbaar en verstandig en wijs... meer superlatieven ken ik niet

Maar het geeft simpelweg geen pas dat op grond van allerlei kostenoverwegingen en ten gevolge van wachtlijstproblematieken, dit soort criteria tot in het oneindige worden opgerekt. En nogmaals... da's niet de schuld van het VU en al helemaal niet van het genderteam, maar zo zou het niet moeten. Net zomin als er mensen zouden mogen overlijden omdat ze op de wachtlijst staan voor hartchirurgie.

Transseksualiteit wordt wel eens te zeer gezien als een luxe probleem. Als iets van "je wilt graag". Maar de echte transen weten wel dat het daar niet om gaat. 't Is geen kwestie van "graag willen" alsof je een ontsierende wrat weg wilt laten branden. De aanwezigheid van dat geval daar beneden, treft je in je existentie... in je zijn. En tuurlijk helpt het al een eind als de hormonen je lijf gaan beinvloeden... als je leeft in de rol die je van geboorte af toekomt.

In zekere zin is je SRS de slagroom op de pudding, daarover geen verschil van inzicht. En deze mevroie snoept intussen stevig van de pudding en geniet daar voluit van... maar dat genieten is er slechts bij de gratie van het feit dat ze weet dat ook die slagroom komt... eens.

En wie dan ook mag me proberen uit te leggen waarom ik langer op die slagroom zou moeten wachten, dan de internationale standards of care voorschrijven. Of waarom ik daar zelf voor zou moeten betalen als ik me aan die standaards hou.

En alsjeblieft mensen... kom me niet aan met "schaarste" of met "beperkte middelen". Een jaar WAO omdat ik me niet lekker in m'n vel voel zitten, kost de belastingbetaler ongeveer 10 keer de kosten van een volledig verantwoorde SRS in Thailand. Voor anderen ligt die verhouding wellicht ongunstiger, maar iedereen die een jaar WAO of ziektewet of bijstand heeft terwijl ze in het goede lijf zou kunnen werken, zou zelf beter af zijn en de belastingbetaler minder kosten als de wachtlijsten werden weggewerkt. En dat hoeft geenszins ten koste te gaan van de zorgvuldigheid.

Dat wou ik maar ff kwijt

Liefs - Ilona

Bovenstaande is allemaal bekend.

Het is in mijn ogen ' gelijke monniken gelijke kappen ' en niet recht der sterkste/rijkste, dacht dat we allemaal gelijk waren schijn me vergist te hebben.

Sommigen zijn schijnbaar meer dan een ander, of voelen zich meer dan een ander wederom recht der sterkste/rijkste, de zwakke/minder bedeelde kan wachten zal zich moeten onderwerpen aan de wachtlijsten.

Lisette

Lisette schreef:Bovenstaande is allemaal bekend.

Het is in mijn ogen ' gelijke monniken gelijke kappen ' en niet recht der sterkste/rijkste, dacht dat we allemaal gelijk waren schijn me vergist te hebben.

Sommigen zijn schijnbaar meer dan een ander, of voelen zich meer dan een ander wederom recht der sterkste/rijkste, de zwakke/minder bedeelde kan wachten zal zich moeten onderwerpen aan de wachtlijsten.

Lisette

Het heeft minder te maken met wie er rijker of sterker is, maar wie daadkrachtiger is en zich goed heeft geinformeerd. Tegenwoordig kan iedereen buiten de VU om een psycholoog in de hand nemen om zo sneller groen licht en/of SRS-papieren te halen. Met een aanvullende verzekering wordt het grootste deel van deze kosten door het ziekenfonds vergoed dus dat hoeft je de kop niet te kosten. Een chirurg in het nabije EEG-buitenland zoeken is ook goed te doen: informeer eerst via internet en mailinglisten zoals TS-NL of SRS-NL, bezoek er een paar en kom tot een gefundeerd besluit. Als je een gewillig ziekenfonds hebt zoals ZAO heb je hier grote kans dat je aanvraag tot financiering van je operatie in den vreemde ingewilligd wordt.

Op die manier kun je tegenwoordig een flink stuk sneller klaar zijn dan als je het VU-traject volgt. Ik kan me voorstellen dat dat voor mensen zoals jij moeilijk te accepteren is. Jij hebt braaf meer dan drie jaar gewacht en nu zie je opeens mensen om je heen die "net" beginnen en anderhalf, twee jaar over datzelfde traject doen. Dat kan steken. Maar wat ik al zei: deze mogelijkheden zijn er nu voor iedereen. Daarnaast zullen de mensen die zich in het buitenland laten opereren de wachtlijsten bij de VU minder maken. Tenslotte, waarom zou je het iemand misgunnen als die sneller haar geluk vindt? Ik ken nu een paar mensen die in Thailand geopereerd zijn en ik gun het hun van harte.

Groetjes,
Saskia

Tsja en ik die ook netjes de VU tour heeft gevolgd en ook drie jaar heeft moeten wachten kan het alleen maar eens zijn met Ilona en Sas.
Niet om commentaar op het Vu te hebben (of op jou Lisette) want ik ben nog steeds erg tevreden met de hele gang van zaken maar gewoon omdat ik volgens de standards of care regeltjes en zonder al die ver***de wachtlijsten al een jaar klaar had kunnen zijn en dan had ik inmiddels al weer aan het werk geweest om zodoende de financiele schade die ik toch geleden heb weer in te halen.
Ik ben geen voorstander van doe het zelven op gebied van transseksualiteit maar als het onder toeziend oog van een gerenommeerd psych en arts gebeurd en volgens de regeltjes van S.O.C. (die er tenslotte niet voor niks zijn) dan kan ik alleen maar zeggen......Go Girl!!!
En zoals Sas al zegt dat heeft niks met status te maken maar met kennis en onvrede met de huidige situatie in de zorg.
En de weigering daar het slachtoffer van te worden.
Het recht in eigen hand nemen zeg maar.
Het is echter best afzien want het betekend veel papieren rompslomp, frustraties en wellicht eenzaamheid op cruciale momenten omdat je in het buitenland ligt tijdens je meest belangrijke behandeling.
Daarom heb ik voor de Vu gekozen maar dat is puur persoonlijk.

Heel even Lisette....

Je suggereert nu iets dat ik niet in m'n reactie niet heb geschreven. Bedoeld noch onbedoeld. Ik heb het niet over het recht van de rijkste en schrijf al helemaal nergens dat de 1 meer is dan de ander. Zoals Saskia al schrijft... 't is een kwestie van organiseren. En dan nog is er ongelijkheid, want de 1 is daar beter in dan de ander.

Wat ik schrijf is dat dat niet uit zou mogen maken. Maar dan niet door allemaal maar achteraan te sluiten en als lammeren te wachten tot we eindelijk eens aan de beurt zijn, maar door onnodige wachtlijsten weg te werken. Nederland is er rijk zat voor... zolang er nog gepraat wordt over uitbreiding van schiphol, de aanschaf van 1 of ander nieuw gevechtsvliegtuig waarvan ik de naam nou al niet meer weet... er is geld zat voor zorg en het is een politieke keus of het geld daaraan wordt uitgegeven of aan wat anders.

Mijn stelling is dat de termijnen die in de SOC worden genoemd prima zijn en dat je er goed aan doet die als uitgangspunt te nemen. Niet naar de 1 of andere knoeier te gaan die het tussen de aardappels en het toetje wel ff voor je regelt. Maar dat het evenmin te verdedigen is dat een gerenommeerde instelling als het VU, de termijnen ongelimiteerd ophoogt omdat er geen geld is en geen mensen zijn.

Laat helder zijn... denk je dat ik het leuk vind om alles zelf te moeten regelen en uitzoeken? Het budget van een halve middenklasse auto aan een Thailandtrip te besteden? Betalen we daar belasting en ziektekostenverzekering voor in dit land... om GEEN zorg te krijgen of om zorg te krijgen die NIET overeenkomt met de standards of care? Die SOC zijn er om transen tegen zichzelf te beschermen... in termen van jouw haastige spoed is zelden goed. Maar ze zijn er ook om aan te geven wat ingeval van "erkende" transseksualiteit de termijnen zijn die aanvaardbaar zijn om nog te kunnen spreken van adequate zorg

En tenslotte... reken eens uit wat jij de maatschappij hebt gekost omdat je niet kon werken. Laat helder zijn... dat feit op zich is me helder en kan ik prima plaatsen. Maar was een tijdige SRS niet een stuk voordeliger geweest? Dat is de maatschappelijke kant.
Meer persoonlijk... zoals Joanne al aangeeft... wat heeft het jou persoonlijk financieel gekost... hoeveel inkomen had je niet meer gehad als je gewoon, netjes, met in achtneming van de SOC, na 12 maanden RLE je SRS had gehad?

Liefs - Ilona

Die Standards of care of wat dan ook boeien me niet (weet wat ik weten moet en hoef niet alles te weten als het maar goed gaat/gedaan word) zijn hier in NL 2 instantie's en das voldoende ( 1 meer zou wat beter zijn) wat ik dus al zei
'gelijke monniken gelijke kappen' 1 ieder zelfde behandeling zelfde wachttijden.

Iedereen bij Vu of Azg heeft moeten wachten cq lijden dus wat maakt een ander meer dat die gauw ergens anders heen gaat.
Dat gaat er niet in bij mij wat er ook gezegd wordt.

Lisette

Hoi Lisette

Met alle respect voor het feit dat dit jouw mening is wil ik je er toch op wijzen dat de wachtlijsten waar je mee te maken hebt als je de VU-route doorloopt niet standaard bij de behandeling horen.
De 12 maanden wachtlijst voor de SRS zijn het resultaat van politiek wanbeleid en niet van een weldoordachte medische indicatie.
Het is dus ieders goed recht om daar genoegen mee te nemen maar ook om dat niet te doen.
Nou kan je het daar natuurlijk niet mee eens zijn en dan kunnen we daar lang en breed over discussieren maar feit is dat er ook nog een andere weg is en die is absoluut niet minder officieel is en bij dit alternatief heb je net zoveel recht op vergoedingen als ieder ander.
Dat houdt in dat deze mogelijkheid voor iedereen (alle monniken met alle soorten kappen) toegankelijk is.
Het maakt dus geen onderscheid in rijk of arm, jong of oud of wat voor verschil dan ook.
Het verschil zit hem hierin dat je bij de Vu alles aangereikt krijgt en alles wordt voor je geregeld met als nadeel de wachtlijsten.
En het is een puur persoonlijke keuze of je daar voor gaat of niet.
Oneerlijk is het zeker niet want jij hebt diezelfde keuze.