Travestie.org

Kan een TS een leven leiden in het biologische geslacht?

er moest nog 1 optie bij: alleen als exho want dat is geil...sorry
ging ff wat fout

Ik ga geen filmpje bekijken ofzo.
Mijn beweegredenen om vor een operatie te gaan zijn goed doordacht.
Maar als ik niet bij het vu geholpen zou zijn met de hormonen en begeleiding, had ik toch als Joy verder geleefd. Joy is mijn leven geworden en ik voel me er prima en gelukkig bij.

En de optie nee dan? Het lijkt me niet helemaal eerlijk als al je antwoordmogelijkheden ja of ja, tenzij zijn. Ergens bekruipt me ook nog eens het gevoel dat ik je geïnspireerd heb bij het bedenken van antwoord nummer 4. Dat mag natuurlijk, maar ik wil wel even kwijt dat ik met dergelijke opmerkingen nooit bedoeld heb dat je in het verkeerde lichaam blijft zitten. Dat kan écht verholpen worden. Ik durf zelfs nog wel te stellen dat het in mijn geval goed gelukt is. Transigheid is meer dan iets lichamelijks. Als het niet je verleden is dat blijft knagen, dan is het wel een of andere eikel die je aan dat verleden herinnert of iets anders dat je overkomt wat niet zo leuk is. Trans zijn houdt nooit op, maar met een beetje mazzel laat je dat verkeerde lichaam zomaar van je af schillen.

Ik weet het niet, maar heb een (voor mij) gewenst antwoord ingevuld.

Irene

Naar mijn mening niet.

Als ik naar mezelf kijk was het of Meike, of op termijn een enkeltje hemel met voorbedachte rade.

in mijn geval optie 2

Het was of Rachelle of ook een enkeltje hemel

Zoals ik vaker verteld heb ben ik een 'omgekeerde' TS.
Ik was pre transitie al vrouwelijk, had geen baardgroei of lichaamshaar, fijne gelaatstrekken enz, en daar voelde ik me erg prettig bij.
Majah, hoe ouder je word, hoe mannelijker qua fysiek, en ik zou werkelijk gek geworden zijn als dat alsnog gebeurd was.
Ik zou er NIET mee hebben kunnen leven, een vermannelijkt uiterlijk, baardgroei, lichaamshaar enz.
Ik ben dus aan de hormonen gegaan om vermannelijking te voorkomen en niet te bestrijden.
Ik hoef geen srs, toen niet, nu niet, en in de toekomst ook niet, maar ik ben wel aan de hormonen, en ik leef en werk als vrouw, daar leek ik voor mijn transitie het meest op, in tegenstelling tot mijn biologische geslacht, en post transitie nog meer, gezien mijn hormoongebruik.


Leef ik dan volgens jou in mijn biologische geslacht?

Hoi Elsie,

ik vind dat je je vraag wel wat duidelijker had mogen stellen. Want wat is doorleven in het biologische geslacht? En het lijkt me sowieso geen vraag waarop je een algemeen antwoord kunt vinden.

Dus wat wil je precies weten?

Voor mezelf gesproken, maar ik ben misschien wel geen TS: in de rol van man doorleven was voor mij geen optie. Als ik me daartoe gedwongen zou hebben gevoeld, dan was die druk voor mij zo groot geweest, dat ik er tussenuit zou zijn geknepen. Travestie als hobby of serieuze noodzaak zou voor mij geen oplossing zijn geweest. Of ik het zonder operaties uithoud: tot nog toe wel, omdat ik daar voor mijzelf twijfels over houd, maar stabiel is dat niet. Als dat bijvoorbeeld om gezondheidsredenen onmogelijk zou zijn, dan was ik van het dilemma af, en ik weet van mijzelf dat ik mij daarbij neer zou kunnen leggen. Ik vind het leven zoals ik dat nu heb ingericht voor mijzelf niet ondraaglijk.

Verder denk ik dat er ook wel TS zullen zijn, voor wie de "wet van behoud van ellende" geldt: doormodderen met travestie als uitlaatklep en tussen droom en daad heel veel wetten en praktische bezwaren ervaren en soms de weemoed etc. En misschien is doormodderen ook wel doorleven .

Mila schreef:

Leef ik dan volgens jou in mijn biologische geslacht?

Volgens mij niet, die srs is volgens mij een serieuze bijzaak.

Janiek schreef:

En misschien is doormodderen ook wel doorleven .

Ik doe mijn best

Irene

Voor mij geldt "Mss wel als travestiet, maar als man zeker niet, daar ga je aan kapot". 24/7 leven met een uiterlijk dat bij mij past (= een vrouwelijker uiterlijk) hoort gewoon bij mij.

Groetjes,

Frederique

met " biologische geslacht ", bedoel je dan mijn geslacht (mijn "gender", en dat is vrouw ) of mijn sexe (op dit moment mannelijk) ?
De reden waarom ik het vraag.. transgenderisme/genderdisforie is namelijk een lichamelijke aandoening (een "fout" in de hersenen) en niet een geestelijke.

Maar goed.. om op de vraag terug te komen..

Nee ik denk niet dat het mogelijk is.. misschien op korte termijn, maar het zal altijd aan je blijven knagen, en uiteindelijk knapt er iets.. de zelfmoord ratio binnen de transgender community is niet voor niets zo hoog

Ajira schreef: de zelfmoord ratio binnen de transgender community is niet voor niets zo hoog

Ik heb daar eens een citaat over gezien, dat mij buitensporig lijkt. Percentages aangeven op grond van een onderzoek waaraan misschien maar 13 overledenen "deelnamen" kunnen een beeld erg vertekenen. Maar dat "wij" in de gevarenzone zitten lijkt me niet onwaar.

Ilse Mikage schreef:Uit een sterfteonderzoek van de VU naar geopereerde transseksuelen valt te leren dat van de transseksuelen die zijn overleden 12% aan Aids, of aan Aids gerelateerde ziekten is overleden (gebruiken we tegenwoordig geen condooms meer; zijn we nu werkelijk stom?) en 35% is overleden aan zelfmoord.

Janiek2 schreef:

Ilse Mikage schreef:Uit een sterfteonderzoek van de VU naar geopereerde transseksuelen valt te leren dat van de transseksuelen die zijn overleden 12% aan Aids, of aan Aids gerelateerde ziekten is overleden (gebruiken we tegenwoordig geen condooms meer; zijn we nu werkelijk stom?) en 35% is overleden aan zelfmoord.

Zo! Met dergelijke cijfers valt toch moeilijk vol te houden dat het aantal spijtoptanten gering is.

Wie is Ilse Mikage en waar komt die quote vandaan dan?